Super książka napisana bardzo ładnym i przyjemnym językiem. Subtelny humor i inspirujące przesłanie. Wciąga nawet niechętnie czytających! :)Polecam!

Przeczytajcie. Warto. Namawiam zwłaszcza tych, którzy czują się sfrustrowani i zniechęceni wszechogarniającą pogardą, złością, narastaniem złych emocji... W tej książce tli się mała iskierka nadziei, że można jeszcze spotkać ludzi, w których nie umarł CZŁOWIEK...

Tytułowa Kachna jest młodą i zagubioną osobą. Nie zaznała w życiu miłości, troski i dobra, dlatego też zrobiła kilka złych rzeczy, przez które trafiła do zakładu karnego dla nieletnich. Po wyjściu z niego musi jakoś sobie radzić, aż pewnego dnia w wyniku szantażu trafia do leśnej osady, gdzie będzie musiała spędzić najbliższy rok.
Dziewczyna nie jest szczęśliwa, wręcz oskarża Karola o to, że zmusił ją do zamieszkania w tym miejscu, a osadników nazywa sekciarzami.
Za sprawą pewnego starszego bibliotekarza, z którym Kachna nawiązuje nić porozumienia, powoli przekona się do tego miejsca, a nawet postanowi coś w swoim życiu zmienić...

Jest to książka o szukaniu własnej drogi, którą będzie się chciało kroczyć. O pragnieniu akceptacji nie tylko przez innych, ale również (może przede wszystkim) przez siebie. O odwadze, aby zmierzyć się z tym co nas uwiera, nie daje nam spokoju. O dojrzewaniu do tego odpowiedniego momentu, aby coś zmienić, zawalczyć o siebie i swoje szczęście. O życzliwości oraz miłości, których każdy z nas potrzebuje, a także o strachu przed nieznanym, jaki często nam może towarzyszyć.

Moim zdaniem jest to bardzo dobra i wartościowa książka. Napisana w formie dziennika z perspektywy głównej bohaterki, dzięki czemu można się w nią lepiej wczuć. Jak to w dziennikach bywa wpisy są różnej długości, różnej formy, a całość zmienia swój styl wspólnie z przemianą, jaką przechodzi Kachna od buntu związanego z zaistniałą sytuacją, aż do jej akceptacji.

Ja polecam.

Poruszająca opowieść o trudnym okresie dojrzewania, szukaniu własnego miejsca na ziemi. Mierzeniu się z przeciwnościami losu.

„Byłam mu kulą u nogi, wypadkiem przy pracy”.

Kachna to młoda dziewczyna, którą los nigdy nie oszczędzał. Koszmarne dzieciństwo i czas spędzony w zakładzie karnym dla nieletnich, trwale ją naznaczyły. Był to bardzo trudny i bolesny czas. W wyniku szantażu Kachna musi na cały rok zamieszkać w dziwnej leśnej osadzie i codziennie ma opisywać w pamiętniku, co w danym dniu robiła. W jej głowie roją się niestworzone wizje tego, co ją tam czeka, ludzi tam mieszkających nazywa sekciarzami. Ta osada jest zupełnie czymś innym niż do tej pory miała do czynieni. Ludzie tworzą ciekawą, intrygująca społeczność. Z biegiem czasu dziewczyna się przyzwyczaja, coraz lepiej czuje się między nimi. Niestety już niebawem jej przeszłość da o sobie znać.

Zaskakujący obraz o trudnym czasie dojrzewania. Powieść jest napisana w formie dziennika, który pisze główna bohaterka. Dokładnie widzimy, co myśli, czuje, czym się w życiu kieruje. Znamy jej najskrytsze myśli i emocje, jakie nią targają. Widzimy stopniową przemianę, jaka się a niej dokonuje. Kachna to młoda, zagubiona dziewczyna. Nie wie co to miłość, rodzina, beztroska, zwykłe ludzkie dobro i serdeczność. W osadzie początkowo izoluje się od wszystkich. Z biegam czasu nawiązuje ze starszym panem, który jest bibliotekarzem, szczerą nić porozumienia. Kachna kocha czytać, książki wręcz je pochłania. To jej sposób na zapomnienie i oderwanie się od trudnej codzienności.

Przejmujący obraz o szukaniu własnej życiowej drogi. O dojrzewaniu, odwadze, o szukaniu akceptacji. Próbie zawalczenia o siebie. Szukaniu zrozumienia, miłości, szacunku. Stopniowe pogodzenie się z przeszłością, próba spojrzenia w przyszłość z nadzieją na jej lepszy ciąg. Nadzieja na miłość i przyjaźń. Ciekawa, wartościowa opowieść. Zmusza do refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. Polecam, Tatiasza i jej książki.

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana.

Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność.

Od tego momentu dokonuje się w niej przemiana. Bunt gdzieś znika. Kachna coraz bardziej angażuje się się w sprawy współmieszkańców. Zauważa, że ludzie ją cenią i lubią. Trudno jej w to wszystko uwierzyć. Odzywa się w niej niewiara we własne możliwości, niska samoocena.

"...- Masz w sobie mnóstwo dobroci, Kachna. Otwierasz ludziom serca. Jesteś naszym dobrodziejstwem... Odkąd się pojawiłaś, wiele dobrego się tu dzieje. Dziękuję...."

"Pobyt tutaj bardzo dużo dla mnie znaczy. Odkrywam siebie, relacje z przyjaciółmi, potęgę samotności. Zamykam pewien rozdział mojego życia. Wiąże się to z silnymi emocjami...."

Przemiana wewnętrzna naszej bohaterki trwa praktycznie rok i w ciągu tego czasu wiele w jej życiu się zmienia. Głownie na lepsze, ale też dziewczyna będzie musiała stawić czoła poważnym kłopotom. Czy jest na to gotowa i wystarczająco silna?

Po "Kachnę" sięgnęłam głównie przez tytuł. Bohaterka jest moją imienniczką. W dodatku miała być osobą zbuntowaną i charakterną, co bardzo lubię u powieściowych postaci.

Powieść czytało się dobrze, styl autora bardzo mi odpowiadał. Jedynym minusikiem jest to, że spodziewałam się większego buntu u Kachny, więcej zła kryjącego się w jej wnętrzu. Niepogodzenia z losem. Być może zbyt wiele sobie wyobrażałam na jej temat przed lekturą. Pominąwszy ten fakt, książkę zaliczam zdecydowanie do tych dobrych, które warto bliżej poznać.

Zachęcam do lektury.

Cała ta powieść jest dziennikiem, głównie zapisywanym przez Kachnę. Kiedy zaczęłam ją czytać, wszystko mnie w niej irytowało, szczególnie styl pisania Kachny, jej wyrażenia i nastawienie. Wiele rzeczy wydawało mi się absurdalnych, a szczególnie to, że była przekonana, że zostanie złożona w ofierze i zjedzona przez mieszkańców. Potem przestało mi to przeszkadzać, lepiej zrozumiałam bohaterkę, a to wszystko było odbiciem jej psychiki, która była zniszczona przez życie. Z czasem bardzo wciągnęłam się w jej historię, jej uczucia... Podczas czytania mogłam się zrelaksować. Nie była to książka, którą pochłonęłam w jedne wieczór, ale delektowałam się nią przez wiele klimatycznych chwil...

Bohaterka powieści "Kachna" Mikołaja Górskiego uważa, że książki są jak potrawy i należy je czytać, gdy poczuje się na nie głód. Niektóre są ciężkostrawne i potrzeba czasu, by poznać je w całości. A dziewczyna uwielbia czytać i wśród książek czuje się bezpiecznie.

Kachna ma taką teorię, że problemy pozwalają nam się rozwijać. Pokonujemy jeden mały, potem następny większy i trwa to, aż do naszej śmierci. Bohaterce los nie oszczędził trudnych chwil. Nie miała cudownego, spokojnego dzieciństwa. Trafiła do zakładu karnego dla nieletnich, a pobyt w nim był dla niej niełatwym doświadczeniem.
Pewnego dnia w wyniku szantażu, dziewczyna trafia do tajemniczej osady ukrytej w lesie. Będzie musiała tam mieszkać przez rok. Dzieje się tam wiele niewyjaśnionych rzeczy. Kachna początkowo nie czuje się tam dobrze, nie ufa ludziom, nawet Karolowi, który chce jej pomóc.
Zaczyna pisać dziennik.

Czy otworzy się na innych? Czy pobyt w osadzie ją zmieni? A może upomni się o nią przeszłość?

Trudne dzieciństwo wpłynęło na dalsze życie i wybory Kachny. Nie czuła miłości ani uwagi ojca. Teraz ma czas, by zastanowić się nad tym kim jest, kim chce być w przyszłości. Pozwala sobie marzyć. Chce zawalczyć o własne szczęście.

"Kachna" to książka, która porusza wiele ważnych tematów tj: dojrzewanie, wybaczanie, zaufanie. Bohaterka poznaje siebie, zmienia się, znajduje w sobie odwagę, by zmierzyć się z przeszłością. Okazuje się, że w jej życiu i sercu jest wiele miejsca na przyjaźń i miłość.

Na początku powieści nie byłam przekonana do stylu w jakim jest napisana. Jednak z każdą stroną, coraz bardziej podobało mi się miejsce, do którego przybyła Kachna oraz ludzie, których poznała. Mieszkańcy osady zaakceptowali młodą dziewczynę, a życie wśród nich uczyniło ją lepszym człowiekiem.

To ciekawa książka, z której jasno wynika, że zawsze jest czas na zmiany w naszym życiu.

Na koniec super cytat: "Za daleko, za zimno, za późno. To trzy razy ZA!".

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/09/9120-kachna-mikoaj-gorski.html
"Kachna" jest idealną lekturą, którą nie tylko czyta się szybko, ale też daje nadzieję na lepsze jutro i uzyskanie wewnętrznego spokoju. Pozwala ona czytelnikowi poznać nie tylko historię burzliwego i trudnego życia Kachny. Daje ona nam możliwość zatrzymania się na moment, aby oddać się refleksjom. W powieści jest bardzo dużo fragmentów, które zmuszają czytelnika do udzielenia samemu sobie odpowiedzi na zadane pytania. Ja przytoczyłam tylko dwa fragmenty, które uważam za bardzo istotne w życiu każdego człowieka. Ale uwierzcie mi, że każdy z was znajdzie coś dla siebie.

Kachna nigdy nie miała łatwego życia, myślała jednak, że osiągnęła jakąś stabilność. Po wyjściu z zakładu karnego dla nieletnich znalazła mężczyznę, który stał się jej „opiekunem”, myślała, że coś dla niego znaczyła, że był na swój sposób jej przyjacielem, jednak on „sprzedał” ją za skrzynkę piwa. Dziewczyna nie chce nigdzie jechać, jednak Karol (jej nowy opiekun) pokazuje jej pewną teczkę, przez której ujawnienie może trafić za kratki, a tego nie chce jeszcze bardziej. Zgadza się wyjechać z nim na rok, w dziwne miejsce pośrodku lasu, do osady, o której nic nie wie. Jednak dziewczyna ma swoje plany, nie zamierza zostać tam aż rok. Chce odnaleźć teczkę, którą posiada Karol, zniszczyć ją i uciec. Miejsce, w którym się znalazła, jest bardzo dziwne, jeszcze dziwniejsi wydają jej się ludzie, ma wrażenie, że trafiła do jakiejś sekty i się boi. Kim są ludzie zamieszkujący osadę? Czy Kachna odnajdzie się w nowej rzeczywistości? Czy odnajdzie swoje szczęście?..
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/10/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-kachna.html