Muszę przyznać już na wstępie, że nie spodziewałam się takiej historii. Liczyłam na coś zupełnie innego, bo opis tak naprawdę niewiele zdradza. Okazało się, że autorka połączyła tutaj kilka gatunków, bo mamy trochę thrillera, grozy, a nawet fantastyki. Jednak zauważyłam tutaj też pewne wady.
Na pewno dużym plusem tej książki jest pomysł na fabułę, który bardzo mi się spodobał. Mamy tutaj dziwne zjawiska, wizje, wszechobecne zło wyczuwalne w murach szkoły, a także wątek lockdownu, szkolnictwa w czasach pandemii. Trzeba przyznać, że prolog i pierwsze rozdziały wzbudzają lekki niepokój i żałuję, że w kolejnych nie zostały one bardziej rozwinięte. W mojej ocenie akcja mogłaby być trochę bardziej dynamiczna. Miałam wrażenie, że trochę za dużo tutaj przemyśleń bohaterki i niewiele wnoszących do fabuły szczegółów. Nie myślcie jednak, że książka jest nudna, bo właśnie nie jest. Pomimo raczej spokojnej akcji dałam się wciągnąć tej historii. Jest tu kilka naprawdę ciekawych zwrotów akcji no i nie brakuje tajemniczości i niepewności. Klimat tej powieści to jej kolejny plus. Autorka porusza tutaj trudne tematy takie jak eksperymenty medyczne podczas wojny, trudności z zaakceptowaniem przemijania i starości, problemy podczas trwania pandemii nie tylko te w szkolnictwie, ale również w życiu codziennym. W niektórych rozdziałach czytamy o przeszłości małej dziewczynki, która zamieszkała z Uczonym w baszcie, co odmieniło jej życie. Dość szybko zorientowałam się kim była, ale do samego końca nie wiedziałam co będzie musiała zrobić i dlaczego. Te wplecione wątki o dziewczynce wiele wyjaśniają i pozwalają wszystko dokładnie zrozumieć. Zakończenie mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiego finału. Książka ma swoje wady, ale i plusy. Mi ogólnie się spodobała pomimo kilku niedociągnięć i ciekawa jestem kolejnych powieści autorki.

Pandemia sprawiła, że szkoły przeszły w tryb nauki zdalnej, w tym również pewna podstawówka w Elblągu. Dzieci łączą się z domów, nauczyciele różnie, niektórzy przychodzą do szkoły i z niej prowadzą zajęcia. Jedną z takich nauczycielek jest Diana. Kobieta ma swoje tajemnice, niebawem zamierza po raz kolejny zmienić miejsce zamieszkania, jednak coś jej na to nie pozwala. Szkoła również skrywa swoje sekrety, jej mury widziały bardzo wiele i to nie koniecznie dobrych rzeczy. Co mieściło się dawniej w szkole? Co się w niej działo? Co widzi i czuje nauczycielka? Jak potoczą się losy Diany? Co takiego skrywa nauczycielka?

Nie będę ukrywać, że do książki niestety mam bardzo mieszane uczucia. Ciężko mi było zebrać się za recenzję, chyba pierwszy raz nie wiem jak, ją napisać, abyście dobrze mnie zrozumieli. Książkę przeczytałam, jednak nie zostanie w mojej pamięci na długi czas. Nie mogłam się w nią wciągnąć, odkładałam ją kilka razy podczas czytania. Co prawda wracałam do niej, ale nie na zasadzie, że coś mnie do niej bardzo ciągnęło, po prostu nie lubię zostawiać niedokończonych książek. Jednocześnie nie myście sobie, że była nudna czy też usypiająca, bo taka nie była. Po prostu mnie nie porwała, no cóż, się zdarza.

Bohaterką jest nauczycielka Diana, którą poznajemy w pandemii. To osoba pełna tajemnic, które pomału odkrywamy. Jest dla mnie postacią neutralną ani się bardzo nie polubiłyśmy, ani nie uważam, że była zła, nudna itp.

„Gmaszysko” niestety nie było książką dla mnie, jednocześnie ją przeczytałam i nie uważam, żeby była tragiczna. Ani nie polecam, ani nie odradzam, umieszczam ją na półce „średnie”.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA