Filip Ryś debiutuje w genialnej powieści „Gdzie wszystkie ścieżki rozchodzą się w różnych kierunkach”, która jest odważnym krokiem w kierunku kosmicznej opery. Zbudował świetne uniwersum, które jest niesamowicie rozległe, politycznie pogmatwane, a losy wielkich rodów, osobiste dramaty i niepokojące wizje przyszłości przeplatają się ze sobą. Autor nie boi się mierzyć wysoko - jego opisywany świat to pełnoprawna bohaterka. Skupienie jest na różnorodności kulturowej, napięciach, spiskach i rodowych tarć.
W samym centrum konfliktu znajduje się Scarama Forvarson – ambitny, bezwzględny gracz polityczny – oraz Atheros Grinevald, dziedzic podupadłej familii, rozdarty między przeszłością a dziwnymi wizjami, które każą mu kwestionować rzeczywistość.

Wymagająca książka dla czytelników - narracja prowadzona jest z wielu perspektyw, co pozwala spojrzeć na dane wydarzenia z wielu perspektyw. Jednakże powoduje, że czytelnik musi się skupić na fabule. W dzieło Rysia trzeba się wgryźć, dać się wciągnąć w meandry polityki i osobistych wyborów.

A jeśli znacie chociaż „Diunę”, to wiecie o czym mowa. To nie jest książka na szybki wieczór – ona testuje cierpliwość, a w zamian otrzymujemy bogactwo świata i złożoność postaci, subtelną grą wpływów i powolnie budowane napięcie.

„Gdzie wszystkie ścieżki rozchodzą się w różnych kierunkach” to nieoszlifowany, ale wyraźnie błyszczący diament. I tak jak diament - miejscami są potknięcia, ale i genialne momenty. Pełen potencjału historia, a sam autor jest nowym i ciekawym głosem w polskiej fantastyce.