"Pamiętaj, nikt inny za ciebie życia nie przeżyje. Ty kierujesz swoją rzeczywistością".

Lubicie horrory? Ja lubię czasami sięgnąć po coś innego, po historię, która potrafi wywołać silne emocje i dać sporą dawkę adrenaliny. "Krzyk ciszy" przeniósł mnie do mrocznego świata, gdzie nic nie jest tym, czym może się wydawać. Opowiada historię Franka, który jest przytłoczony codziennością. Bierze spontaniczny urlop i postanawia wyjechać do zapomnianej miejscowości. Na drodze spotyka staruszkę, która proponuje mu noc w swoim pensjonacie. Od tej chwili wraz z Mieszkiem swoim czworonożnym przyjacielem zaczynają podróż życia, która z dnia na dzień przyprawia o ciarki na rękach. Pensjonat skrywa sekrety, a odnalezienie pamiętnika i medalionu uruchamia lawinę zdarzeń.

Byłam bardzo ciekawa tej historii. Gdy zaczęłam czytać, tak się wciągnęłam, wystarczył mi jeden dzień i już musiałam żegnać się z bohaterami. Autor rewelacyjnie buduje napięcie, dodatkowo narastająca atmosfera niepokoju podkręca całość. Próby ucieczki Franka z opuszczonego gospodarstwa stają się błędnym kołem. Przyjazd Michaliny nie poprawia wcale sytuacji. Kobieta znajduje się w tym samym miejscu co Franek, rozmawiają przez telefon jednak się nie widzą. Jak to jest możliwe? Dwa światy, jeden żywych, drugi umarłych przenikają się nawzajem, a próby ratunku wywołują chaos i opór sił nadprzyrodzonych. Czy ucieczka jest możliwa?

#krzykciszy to opowieść, którą lekko i szybko się czyta. To historia o tajemnicach, które nigdy nie powinny być odkryte. Jeżeli je odkryjesz, może nie być już powrotu. Ja dostałam historię gdzie zwroty akcji są przemyślane, a finał zaskakujący, to sprawiło, że trudno było mi oderwać się od tej historii. Było mrocznie, emocjonalnie i pełno napięcia. To była idealna lektura na dłuższe popołudnie.

Krzyk i cisza. Niby tak odległe od siebie w decybelach, a jednak razem rezonują ogromnym nieszczęściem. Prawda?

Spontaniczny wyjazd Franka, którego los już mocno doświadczył w dwudziestosiedmioletnim życiu, przybiera dość nieoczekiwany obrót. Trafia do pensjonatu na uboczu, które prowadzi starsze małżeństwo, by obudzić się rano i znaleźć pisemną prośbę o przypilnowanie ich dobytku. Postanawia tam zostać nie zdając sobie sprawy, że trafił w pułapkę pewnej klątwy nałożonej na to miejsce. I to tak skonstruowaną, że tworzy barierę zaginającą czas i przestrzeń, w której się znajduje.

Odcięty od świata przez kilka dni nie zdaje sobie sprawy, że coś jest nie tak, ale zaczynają się dziać rzeczy, które go niepokoją. Racjonalnie myśli, że to co widzi może mu się przyśniło, ale odnajdując pamiętnik jednej z dawnych mieszkanek domu, zaczyna dostrzegać, że to co widzi ma z jego treścią wspólne mianowniki.

Fabuła i wykonanie jest w porządku, ogólnie spełniła to czego oczekiwałam po przeczytaniu opisu. Autor dobrze zarysował postać Franka i jego przeszłość, która sprawiła, że znalazł się w tym miejscu i początkowo nie kwestionuje tego co się dzieje dookoła. Książka ma oznaczenie z tyłu, że gatunkowo wpisuje się w horror i są sceny, które jak najbardziej można przypisać temu gatunkowi. Widzę w nich duży potencjał na wywołanie niepokoju w odbiorcy i trochę szkoda, że momenty napięcia nie zostały trochę mocniej wydłużone. Jak na jej mniejszą objętość (248 stron) trochę nie do końca podeszło mi rozpisanie wydarzeń z przeszłości Franka na taką ilość stron, a wiedząc co go spotkało, ten sam kontekst można by było zamknąć krócej, skupiając się na tym o co chodzi z przeklętym miejscem, w którym się znalazł.

Nie mam nic przeciwko, gdy nie do końca wyjaśnione zakończenie pasuje do powieści, ale tu, aż się prosiło o wytłumaczenie i bardzo dobrze, że tak się stało pod koniec. Mój odbiór przechyla się bardziej na tę pozytywną szalę.

Sięgając po „Krzyk ciszy”, spodziewałam się mrocznej historii, ale to, co dostałam, przeszło moje oczekiwania. Piotr Łatacz stworzył duszną, pełną tajemnic opowieść, która od pierwszych stron trzyma w napięciu i nie pozwala odłożyć książki ani na chwilę.
Franek, główny bohater, szuka ucieczki od codzienności i trafia do niepozornego pensjonatu w zapomnianej miejscowości. Szybko okazuje się, że miejsce to ma swoje sekrety, a znaleziony pamiętnik wyzwala serię niepokojących wydarzeń. Atmosfera stopniowo gęstnieje, a poczucie osaczenia narasta z każdą stroną. Autor doskonale operuje klimatem grozy w pewnym momencie czułam się, jakbym sama była uwięziona w tej ponurej rzeczywistości.
Największym atutem powieści jest właśnie ta niepokojąca aura i świetnie stopniowane napięcie. Nie znajdziecie tu przerażenia w stylu krwawych horrorów, ale subtelny, psychologiczny lęk, który powoli wkrada się w umysł czytelnika. Wątek Michaliny, która mimo że fizycznie znajduje się blisko Franka, nie może się do niego dostać, tylko potęguje poczucie niepewności i klaustrofobii.
Podobało mi się również to, że historia nie jest jedynie o strachu mamy tu wątki dotyczące miłości, pamięci i granic między światami. Książka zmusza do zastanowienia się, jak cienka może być granica między rzeczywistością a tym, co nadprzyrodzone.

Czy polecam❓️ Zdecydowanie tak‼️

Jeśli lubicie powieści z domieszką grozy i nadprzyrodzonych tajemnic, „Krzyk ciszy” jest dla Was.