Nie wiem ja Wy, ale ja uwielbiam książki, gdzie poruszany jest temat życia kobiet w państwach islamskich.
Niestety to życie nie jest łatwe i kolorowe. Kobiety nie mają żadnych praw i są całkowicie uzaleznione od swoich mężów, którzy aż nadto wykorzystują swoją władzę i przewagę nad płcią piękną. Kobiety są przez nich bite i poniżane, często bez powodu...

Fatma wychowała się w bogobojnej rodzinie i nigdy nie zaznała przemocy ze strony swoich najbliższych. Kiedy wychodzi za mąż za Ahmeda, jej życie diametralnie się zmienia. Nie dość, że jest bita i wykorzystywana przez męża, to także czuje się jak więzień we własnym domu. Na domiar złego, Ahmed przyprowadza do tego domu, swoją drugą żonę, tak więc Fatma jest zmuszona znosić jej towarzystwo.

Kiedy najstarszy syn Fatmy- Muchtar, wyjeżdża na studia do Polski, matka planuje mu już ślub z jego kuzynką.
Nie spodziewa się jednak tego, że w kraju europejskim, jej syn pozna uroczą Nadię, która jest z nim w ciąży.
Gdy Fatma się o tym dowiaduje, robi wszystko, by młodej matce zgotować piekło na libijskiej ziemi.
Nadia nie może liczyć na wsparcie ze strony męża. Jedyną osobą, która wyciąga do niej pomocną dłoń jest jej teść Ahmed.

Lecz czy Nadia zazna szczęścia na obcej ziemi i wśród obcych ludzi?
Czy Ahmed jest w stanie pomóc dziewczynie i wyrwać ją z rąk męża tyrana ?

Jeśli jesteście ciekawi to koniecznie sięgnijcie po książkę "Fatma. Moja arabska teściowa" autorstwa Nadii Hamid

Lubicie historie osadzone w surowych realiach krajów Bliskiego Wschodu? „Fatma. Moja arabska teściowa” to propozycja dla Was.

Książka opowiada historie Fatmy, która urodziła się i dorastała w Libii. Od urodzenia była przygotowywana do roli „żony idealnej” tamtego świata... Rodzi syna, dla którego chce również znaleźć kobietę idealną, idealną według jej kryteriów .... Muchtar wyjeżdża na studia do Polski, wraca..... z żoną - młodą polką i ich dzieckiem. Dla obu kobiet będzie to początek bardzo trudnej i bolesnej relacji.

Książka pokazuje jak życiowe doświadczenie Fatmy może zniszczyć szczęście jej syna. To też smutny obraz świata, w którym kobiety nie mają żadnych praw, żyją w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Więcej na moim Instagramie: katasza6

Nie spodziewałam się, że ta niepozorna na pierwszy rzut oka książka kryje w sobie tyle emocji.
Zawierając jakikolwiek związek, wierzymy, że trafiliśmy na najwspanialszego człowieka na świecie, który będzie nie tylko bezpieczną ostoją, ale równorzędnym partnerem w życiu codziennym. Tak przynajmniej jest w naszym kulturowym kręgu- wiem, że zdarzają się wyjątki, i nie jest tak kolorowo, jakbym sobie tego życzyła, ale wierzę, że tutaj kobietę się szanuje i traktuje jak równorzędnego człowieka, a nie jak dobro materialne.
A jak wygląda ten związek gdy dwie całkowicie odmienne kultury, w których tradycje i zwyczaje są tak znacząco różne, postanawiają założyć rodzinę? Jak wygląda życie z kimś, kto pokazuje swoją prawdziwą twarz w momencie, w którym nie ma już szansy na odwrót i ucieczkę? Jak żyć w zupełnie obcym kraju w towarzystwie ludzi, którzy Cię szczerze nienawidzą i zrobią wszystko, by było jeszcze gorzej, buntując twego partnera przeciwko tobie?...
Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie w przedstawionej opowieści... nie chciałabym Wam spamować, ale przyznam, że zostałam zaskoczona tym, kto wyciągnął pomocną dłoń w stronę Nadii.

Książka zmusza do refleksji, pozwala docenić to co się ma, choć na co dzień się tego nie zauważa. Pokazuje, jak bardzo można skrzywdzić drugiego człowieka (czasami nawet nieświadomie), bo chce się jak najlepiej, dla kogoś innego. Czy można wtedy tego człowieka nienawidzić? Tym bardziej że to nieszczęśliwa kobieta, która chce dobra swego dziecka?
Przedstawiona historia wzbudza całą gamę emocji od złości po współczucie i żal. Pomimo swej objętości wstrząsa i na długo zostaje w pamięci. Zostawiła we mnie tysiące pytań, na które trudno odnaleźć odpowiedź... Polała się nie jedna łza nad przeklętym losem tych biednych kobiet. Choć mam otwarty umysł, nigdy nie zrozumiem kultury i obyczajowości ludzi z Bliskiego Wschodu. Szczególnie upodlenia i wykorzystywania kobiet i dzieci oraz stawiania ich na najniższej pozycji w hierarchii.
Historia Nadii i jej rodziny, choć tak przykra i bolesna wciąga i nie pozwala odłożyć się na bok bez poznania zakończenia. Łatwo się utożsamić z bohaterką, poczuć jej emocje, zrozumieć motywy, którymi się kieruje, wejść w jej przysłowiowe buty...

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Hamid, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Osobiście jestem wstrząśnięta, ale równocześnie zachwycona. Bardzo podoba mi się styl autorki, jest przystępny i zrozumiały. Z wielką przyjemnością, ale i pewną obawą, że nie podołam kolejnej fali takiego cierpienia, sięgnę po poprzednie jej książki.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Nie jest to łatwa lektura, ale uświadamia, jakie mamy szczęście, że żyjemy właśnie tutaj.

POLECAM...

„Miłość jest mocna, tolerancyjna cierpliwa i dużo potrafi znieść. Jednak dużo nie znaczy wszystko i za wszelką cenę”.

Poznajemy Fatmę, jej historia jest podobna do tysięcy innych kobiet urodzonych i żyjących w tamtych realiach. Fatma przyszła na świat w ortodoksyjnej, patriarchalnej rodzinie muzułmańskiej. Od urodzenia była wychowywana na posłuszną, uległą żonę. Nigdy o niczym nie decydowała, najpierw był ojciec, późnej wybrany przez niego mąż. Mąż okazał się brutalnym, zimnym, złym człowiekiem. Musiała być we wszystkim mu posłuszna, prowadzić dom, spełniać każdą jego zachciankę i urodzić syna. Wydając na świat córki była poniżana, zastraszana, dopiero z przyjściem na świat syna, jej życie nabrało jaśniejszych barw. To na nim całkowicie się skupiła i na niego przelała całą swoją miłość, niejako inwestując w swoją przyszłość. Córki opuszczają dom, syn razem z przyszłą synową ma być tym, który otoczy matkę opieką. Nie wszystko jednak poszło tak jak wymarzyła sobie Fatma. Syn wyjechał na studia do Polski i stamtąd przywiózł sobie żonę z dzieckiem, niewierną. Nie o takiej żonie Fatma marzyła dla swojego syna, nie toleruje jej, zamienia jej życie w piekło.

Wydaje mi się, że powieść jest tylko namiastką, lekkim dotknięciem tamtejszej rzeczywistości. Fatma, jej zachowanie jest bardzo okrutne, sama zaznała w życiu wiele zła i upokorzeń, z nawiązką je oddaje. Nie oceniam jej, ale było mi jej po prostu, tak po ludzku żal. Robi wszystko, aby jej ukochany syn rozwiódł się z żoną. Autorka wprowadza czytelnika w zupełnie inny od naszego świat, całkowicie zdominowany przez mężczyzn. Dziewczynki przygotowywane są do posłusznej roli żony, bardzo młodo wychodzą za mąż. Małżeństwa są kojarzone, nie ma mowy o uczuciach, żony są odizolowane, często całe swoje życie spędzają w zamknięciu, zostają niewolnicami swego pana i władcy.

Smutna, poruszająca, wstrząsająca powieść. Choć trochę pomaga zrozumieć i poznać tamtejszą kulturę, tradycje, zwyczaje, ludzką mentalność. Na przykładzie Fatmy - kobiety urodzonej w Libii w latach czterdziestych – ukazuje życie tamtejszych kobiet. Ich trudną, czasami beznadziejną codzienność. Książka zmusza do refleksji, daje do myślenia, napisana ku przestrodze. Miłość nie zawsze wystarcza w starciu z tamtejszą rzeczywistością. Bardzo polecam, Tatisza i jej książki :)

Nadia Hamid to polka, która w latach 80. poznała studiującego w Polsce Libijczyka, w którym zakochała się bez pamięci. Szybko zdecydowali o ślubie, a następnie wyjeździe wraz z małym synkiem do Libii, która była wtedy pod dyktaturą Mu’ammara al-Kaddafiego. Podczas pobytu w Gdańsku, Muchtar bardzo dobrze opanował język polski, co pozwoliło mu na osiągniecie zamierzonych celów edukacyjnych i obronienie dyplomu wyższej uczelni. W oczach Nadii był to miły, tolerancyjny mężczyzna, któremu zależało na dobru ukochanej kobiety.

Niestety, gdy tylko pojawili się w Libii, a na horyzoncie pojawiła się Fatma, matka Muchtara, rozpoczęło się piekło dla dziewczyny. Chrześcijaństwo w kraju arabskim jest traktowane jako coś nieczystego. Fatma nie ułatwiała życia Nadii, od początku buntowała syna przeciwko nowej synowej. Do tej jawnej niechęci dochodziły także różnice kulturowe oraz wszechobecna przemoc domowa wobec kobiet. Coraz brutalniejsze zachowania męża skłoniły Nadię do walki o swoją godność i wolność dla niej i synków. Pod koniec lat 90. udało jej się wrócić do Polski. Pod pseudonimem wydaje kolejne powieści, w których pokazuje obraz mieszanych związków.

Fatma. Moja arabska teściowa to niewielka objętościowo książka, jednak nie dajcie się zwieść! Skrywa w sobie mnóstwo emocji i mogłaby spokojnie posłużyć jako materiał do bardziej obszernej powieści. Autorka pokazuje nam różnice pomiędzy kulturą naszą, europejską, a islamem. Zwyczaje panujące w Libii oraz w krajach muzułmańskich, takie jak obrzezanie małych chłopców, są twarde i przerażające. W krajach europejskich takie uprzedmiotowienie kobiet jest nie do pomyślenia. Tam jednak jest to coś normalnego, kobiety od młodych lat życia uczą się, jak być dobrą żoną i matką, jak opiekować się mężem oraz dbać o dom. Nieważne jest wykształcenie, najważniejsze jest posłuszeństwo wobec nowego opiekuna. W książce zawarte są wspomnienia Autorki, lecz nie wszystkie mają negatywny wydźwięk. Teść Nadii pełnił w obcym kraju rolę ojca, który dbał o nią w najgorszych momentach, był bardzo życzliwy i to jemu zawdzięcza życie.

Więcej na blogu: www.zabookowana.pl

Sytuacja kobiet muzułmańskich wzbudza spore kontrowersje wśród społeczeństw tzw. cywilizacji zachodniej. Niestety wiele jest prawdy w tym co słyszymy w doniesieniach medialnych i co możemy przeczytać w książce : Fatma. Moja Arabska Teściowa. Historia skupia się na życiu Fatmy. Kobieta wychowywała się w dobrej muzułmańskiej rodzinie. Niestety wybrany przez ojca mąż okazał się potworem. Dzielnie znosiła trudny każdego dnia, rodziła dzieci jedno za drugim oraz przyjmowała psychiczne i fizyczne ciosy od mężczyzny, który miał być jej opiekunem i miłością. Niestety wiele lat poniewierania doprowadziło ją na skraj wytrzymałości. Nie mogła przelać swojego żalu i bólu na męża, więc mściła się na swojej synowej. Książka jest napisana bardzo przystępnym językiem. Ma zaledwie 164 strony, więc można przeczytać ją w jeden wieczór. Ma to swoje plusy i minusy. Osobiście czuję duży niedosyt. Historia Fatmy mogłaby być podzielona nawet na kilka tomów, a mam wrażenie, że autorka napisała opowiadanie, a nie powieść. Szkoda, bo był ogromny potencjał. Mimo wszystko, bardzo polecam. Momentami aż nie mogłam uwierzyć, że takie sytuacje nadal mogą mieć miejsce. Łzy cisną się do oczu, że mamy XXI wiek, a kobieta jest nadal w niektórych krajach traktowana jak własność mężczyzny.

Życie Fatmy tak naprawdę nigdy nie było usłane różami. Od najmłodszych lat była uczona, gdzie jest miejsce muzułmańskiej kobiety. Co prawda jej ojciec był człowiekiem dobrym i w porównaniu do wielu innych mężczyzn w tej kulturze, swoją żonę i córki traktowała dość dobrze, jednak wybierając jej męża, nie trafił dobrze. Już w dniu ślubu Fatma przekonała się, jak będzie wyglądało teraz jej życie. Bita, upokarzana, nie miała prawa się odezwać, poskarżyć, miała prowadzić dom, spełniać zachcianki męża i rodzić dzieci, najlepiej synów (co niestety dla niej na początku się nie udawało). Kiedy rodzi się Muchtar, staje się jej ukochanym dzieckiem, z którym wiąże wielkie nadzieje, ma wielkie plany. Jednak chłopak dorasta, wyjeżdża na studia do Polski, gdzie się zmienia, wychodzi za mąż i płodzi syna. Fatma jest rozczarowana, a wszelką złość i frustracje przelewa na młodą żonę syna, stwarzając jej piekło w domu. Czy zaakceptuje synową? Czy odnajdzie swoje szczęście? Czy pozwoli synowi na własne życie, własne wybory?

Życie muzułmańskich kobiet nie jest proste. Mają wiele obowiązku, a praktycznie żadnych przywilejów. Mężczyzna w tej kulturze ma wszelkie prawa, może robić dosłownie, co chce z własną żoną i nikt w to się nie wtrąca. Osobiście nie potrafiłabym tak żyć i cieszę się, że urodziłam się w innej kulturze.
Historia w książce momentami jest smutna, momentami szokująca. Pokazuje jak kobieta niszczona i upokarzana przez lata, przelewa swoje negatywne uczucia na synową. Zamiast otoczyć ją opieką w obcym kraju, ona robiła wszystko, aby czuła się jak najgorzej, była nieszczęśliwa.

„Fatma. Moja arabska teściowa” to niecałe 170 stron, na których znajdziemy pełną emocji historię muzułmańskiej kobiety. Według mnie warto po nią sięgnąć i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/04/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-fatma.html