Jak wiele jest historii anonimowych, które mimo licznych zalet zostają zapomniane. Na całe szczęście nadal istnieją osoby, które starają się, by pamięć o nich nie zgasła.

„Dzień zaduszny” opowiada historię rycerza, który spotyka w lesie pustelnicę – Sabinę, i zakochuje się w niej. Gdy kobieta opowiada mu swoją historię – śmierć ojca i zdradę kochanka – rycerz w imię honoru postanawia odzyskać jedyną wartościową dla niej rzecz – medalion, który zabrał ze sobą były kochanek. W trakcie poszukiwań Alfreda – kochanka, ukazuje mu się duch starca oświadczający, że Alfred wraz z żoną już dawno nie żyją i żeby odzyskać utracony artefakt, rycerz musi udać się na zamek, gdzie raz do roku pojawiają się zjawy, żeby spełnić swoje pragnienia...

Dzień zaduszny to anonimowy utwór z połowy XIX wieku. Pan Dawid Sędłak podjął się wyzwania, jaką niewątpliwie jest edycja poematu ze wstępem historycznoliterackim. Dzięki temu już na samym początku książki mamy najważniejsze informacje dotyczące dramatu a także niezbędne informacje ogólne. Po utworze znajduje się komentarz edytorski.

Spis treści:

Wprowadzenie do lektury

Kompozycja utworu

Synkretyzm gatunkowy

Intertekstualność

Autorstwo

Podsumowanie

Dzień zaduszny

Komentarz edytorski

Bibliografia

Jest to utwór owiany tajemnicą. O odnalezionym niedawno poemacie niewiele wiadomo – nie tylko nie figuruje on w żadnym spisie, ale nie posiada też autora. Jest niezwykle bogaty gatunkowo i intertekstualnie. Powieść przybliża czytelnikowi bogatą sieć nawiązań do znanych europejskich tekstów oraz niezliczoną ilość przenikających się cech charakterystycznych dla niemalże wszystkich gatunków romantycznych.

Powiem szczerze, że nie wiem, co mogłabym napisać, by zachęcić Państwa do przeczytania Dnia Zadusznych. Uważam, że anonimową historię warto przeczytać chociażby ze względu na jego liczne walory. Przedstawiona w książce historia zakochanego rycerza i pustelnicy jest piękna i wzruszająca - dobrze przedstawiająca ówczesne czasy.

Z okładki;

„Dzień zaduszny” opowiada historię rycerza, który spotyka w lesie pustelnicę – Sabinę, i zakochuje się w niej. Gdy kobieta opowiada mu swoją historię – śmierć ojca i zdradę kochanka – rycerz w imię honoru postanawia odzyskać jedyną wartościową dla niej rzecz – medalion, który zabrał ze sobą były kochanek. W trakcie poszukiwań Alfreda – kochanka, ukazuje mu się duch starca oświadczający, że Alfred wraz z żoną już dawno nie żyją i żeby odzyskać utracony artefakt, rycerz musi udać się na zamek, gdzie raz do roku pojawiają się zjawy, żeby spełnić swoje pragnienia..


Dlaczego zdecydowałam się dodać tekst z okładki ? Ponieważ chciałam nakreślić czym kierowałam się decydując na przeczytanie tej książki.Otóż byłam przekonana,że poznam historię rycerza, i to nie byle jaką historyjkę ale na prawdę ciekawa i porywającą, dodatkowym atutem miał być fakt,że autor jest nieznany...
Krytyką zajmować się nie będę, bo nie ma to najmniejszego sensu, Widocznie tak miało być, zaś ja sama wyobraziłam sobie całkiem co innego. Mianowicie autor zajął się przede wszystkim wyjaśnieniem kompozycji utwory, dość dobitnie przedstawia nam jego rodzaje, wyjaśniając czym się poszczególne charakteryzują. Oczywiście
nie zapomina o analizie wiersza, bo opowiadanie o rycerzu jest napisane właśnie
w tej formie. No i wszystko ładnie pięknie, Lubię wiersze, będąc jeszcze w liceum bardzo często na zajęciach zajmowaliśmy się ich przekazem, rozbierając na części pierwsze zwrotki i strofy. Tutaj zrobił to z nas autor. Czym pozbawia czytelnika tej własnie frajdy, bo
w końcu osoba dorosła potrafi samodzielnie czytając myśleć, o czym jest dany tekst, nawet jeżeli wydany on został końcem XIX wieku. Może warto było dać odbiorcy szansę w samotności go przemyśleć?


Dla zainteresowanych fragment tegoż oto utworu..;




Zbłądził rycerz dziarski,młody,
Stęp rumaka echo niesie,
Ryczą wiatry, szumią wody.
On sam jeden, bez opieki,
Bez przewodnika pomocy.
Cel gdzie dążył, zbyt daleki;
Przykra droga pośród nocy.
Koń się i zżyma - i pieni,
Szybki postępując krokiem,
A od wezbranych strumieni,
Wody się ścielą potokiem.
Niebotyczne sosny, dęby,
U nóg twoich rycerzu,
Błyskawice, piorunów kłęby.



Kończąc nie będę nikogo zniechęcała, gdyż mogło by to być krzywdzące dla samego autora, sama książka jest dobrym pomysłem, posiada wiele bardzo przydatnych informacji, z których można się bardzo dużo nauczyć.