Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Agnieszki i szczerze Wam powiem, że jestem pod ogromnym wrażeniem pióra autorki. W umiejętny sposób oddaje realia dziewiętnastego wieku, kiedy to w Polsce nasilały się represje i kiedy to kobiety dopiero zaczynały decydować o sobie. Opisy, dialogi i porównania to wręcz mistrzostwo. Fabuła poprowadzona w rewelacyjny sposób. Klimatyczna i niezwykle wciągająca historia.

Magdalena Biłowicz, krzywdzona przez ojczyma dziewczyna pragnie wyrwać się z domu rodzinnego, żal jej tylko opuszczać matkę i braci. Decyduje się jednak na wyjazd z Warszawy i przyjmuje posadę guwernantki dwóch panienek - czternastoletniej Rozalii i dwunastoletniej Amelii we dworze w Zalesicach.
Piękne, klimatyczne miejsce pośród pól, lasów i łąk daje Magdalenie wytchnienie. Niestety relacje i tajemnice rodzinne państwa Zalewskich nie są już tak piękne.
We dworze twardą ręką rządzi najstarsza z rodu Zalewskich - Maria. Syn, mąż i ojciec często wyjeżdża i nie interesuje się tym, co dzieje się w majątku. Natomiast młoda pani dusi się we dworze i wraz z Rozalią szukają rozrywek,w postaci wyjazdów do sąsiadów. Jedynie Amelka kocha Zalesice i nie zamierza nigdzie wyjeżdżać. Jest jeszcze Romek - najstarszy syn, który również kocha to miejsce, niestety bardzo rzadko bywa w domu rodzinnym, gdyż kształci się w Warszawie. Po skończeniu studiów zamierza wrócić i przejąć zalesicki majątek.
Guwernantka zyskuje aprobatę Marii Zalewskiej. Nie jest też obojętna młodemu Zalewskiemu. "Wadzi" jedynie Elżbiecie, która wierzy plotkom służby.
Magdalenie dobrze się pracuje w Zalesicach, niestety tragedia, jaka spotyka jej rodzinę powoduje, że młoda kobieta musi wrócić na Hożą.
Dlaczego...? Tego dowiecie się czytając pierwszy tom sagi, którą polecam.

STUDIUM SAMOTNOŚCI

"Straszna to doprawdy rzecz, gdy w tej samej rodzinie, w tym samym domu ludzie nie potrafią ze sobą normalnie rozmawiać i szczerze wyznać, co ich boli."

Pierwsza część sagi „Dziedzictwo elfów” wprowadza nas w jakże intrygujący świat życiowych rozterek. Na tle rodzącego się buntu społecznego wobec rosyjskiego zaborcy, obserwujemy nieśmiałe początki sprzeciwu bohaterów wobec własnego losu. Czy uda im się dokonać dobrych wyborów? Odpowiedzi na te pytania udzieli nam tom drugi, a przynajmniej na niektóre z nich.

Gorąco polecam

Cała recenzja na blogu

„Dziedzictwo elfów” to nie tylko opowieść o miłości, stracie, nadziei i wyborach – to także hołd dla wrażliwości, którą często próbujemy w sobie stłumić. Cieszę się, że dałam się skusić na coś spoza mojego literackiego repertuaru, bo ta trylogia zdecydowanie była tego warta.

Książki pochłaniające Cię od razu, po przez szybką akcję, dzikie zwroty akcji, są niejednokrotnie atrakcyjniejsze. Lecz dziś mam dla Ciebie coś spokojniejszego - choć równie poruszającego.
Tu akcja toczy się wolniej, ale mocniej wciąga. Emocje są schowane między słowami. „Dziedzictwo elfów” Agnieszki Janiszewskiej jest historią, która pozostaje w głowie na długo. I uwaga! Elfy są - ale jako przenośna.

Akcja toczy się pod koniec XIX wieku na polskim dworze, gdzie wszystko wydaje się monotonne, jednakże cisza i milczenie są wymowniejsze niż słowa. W tle burzliwy czas zaborów, podziały społeczne i uczucia spychane w cień.

Główną bohaterką jest Magdalena, młoda guwernantka, która chcąc uciec od domowego koszmaru (spowodowanym przez ojczyma) w Warszawie, przyjeżdża do Zalesic. Tam, oprócz prowadzonych lekcji, jest świadkiem rodzinnych sekretów i gotujących się pod powierzchnią emocji. Lawiruje pomiędzy dziećmi, surową panią domu, jej synową oraz służbą - w świecie pełnym milczenia i niedopowiedzeń, gdzie każdy ma coś na sumieniu.

„Dziedzictwo elfów” opowiada o kobietach, które nauczyły się milczeń, choć w środku często aż kipią od uczuć. Muszą wybierać: serce czy rozum? Prawda czy pozory? Bycie sobą czy wpasować się w oczekiwania innych?

Znaczącą rolę odgrywa tu nazwisko i majątek, jednakże większą wagę ma dziedziczenie uczuć, siła w milczeniu. Kobieca odwaga, bez zbędnych słów, aby była prawdziwa.

To historia, która działa klimatem
- cichym, intymnym, codziennym;
- kruchością i siłą bohaterek;
- zawiłością relacji;
- nieuchwytnymi emocjami między słowami.

„Dziedzictwo elfów” nie potrzebuje krzyku, aby pozostać z Tobą na długo.

Z dużym zainteresowaniem sięgnąłem po pierwszy tom powieści pani Agnieszki Janiszewskiej pt. Dziedzictwo elfów. Tym razem jej najnowsza powieść podzielona jest na trzy tomy. Już wcześniej miałem przyjemność czytać książki autorki i wiem, że warto wgłębić się w jej literaturę.

Agnieszka Janiszewska studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim. Związana jest ona ze stolicą, choć obecnie mieszka w jednej z podwarszawskich miejscowości. Historia jest jej największą pasją, więc z dużym zaangażowaniem wykłada ten przedmiot w szkołach średnich (jak dla mnie najważniejszy po języku polskim). Wierzę, że jej pasja sieje ziarno wśród swoich uczniów, które później zakiełkuje. W swoim dorobku literackim ma monografie i biografie historyczne, ale też jest autorką bardzo dobrych powieści obyczajowych. Te osadza w niełatwych czasach dla naszego kraju. Czy to jest druga wojna światowa, czy czasy powojenne, czy, jak to ma w przypadku niniejszej powieści, w czasach pod zaborem rosyjskim.

Przejdźmy zatem do okładki książki, która od pierwszego spojrzenia intryguje. Stylem nawiązuje do epoki, w której rozgrywa się akcja powieści.
Na pierwszym planie widzimy kobietę w długiej, typowej dla tamtych, dziewiętnastowiecznych czasów. Stoi ona tyłem, patrząc w stronę okazałego dworku szlacheckiego, otoczonego ogrodem i drzewami. Jasne tło z delikatnymi ornamentami dodaje całości elegancji i subtelnego klimatu. Kompozycja sugeruje historię związaną z rodowym majątkiem, tradycją i tajemnicą, a jednocześnie oddaje atmosferę Polski lat 60. XIX wieku, pełnej przemian społecznych i rodzinnych dramatów.

Polski nie znajdziemy na mapie świata. W drugiej połowie XIX wieku nasz kraj znajdował się pod zaborami — rosyjskim, pruskim i austriackim. W Królestwie Polskim, pod zaborem rosyjskim, narasta niezadowolenie wobec tego, co narzuca car i jego rządy. W Warszawie odbywają się manifestacje patriotyczne, w rocznicę wybuchu powstania listopadowego, krwawo tłumione przez carskie wojska. W 1860 roku Andrzej Zamoyski zakłada Towarzystwo Rolnicze, które skupiało polską elitę ziemiańską i miało ogromne znaczenie dla integracji społeczeństwa. Dokładnie w tych czasach, autorka osadza akcję powieści. W tych trudnych czasach kreśli swoich bohaterów. Są nimi rodzina Zalewskich, która ma swój majątek i dwór w Zalesicach na Mazowszu niedaleko Radomia. Poznajemy na kartach powieści rodzeństwo Amelię, Rozalię i Romka, ich rodziców oraz babkę Marię. Jednak najważniejszym bohaterem lektury jest Magdalena Biłowicz. Młoda dziewczyna jest guwernantką i będzie zajmować się młodymi dziewczętami, które powoli wkraczają w wiek dojrzewania.

Dlaczego Magdalena znalazła się w Zalesicach? Jakie tajemnice kryje dwór w Zalesicach? Jakie historie skrywa każda z osób tam zamieszkująca?

Powieść pani Agnieszki nie czyta się jednym tchem, ponieważ akcja nie toczy się szybko. Raczej z każdym słowem poznajemy każdego z bohaterów. Jego charakterystykę postaci, tę zewnętrzną i zdecydowanie, to co kryje w swoich zakamarkach duszy. A są to w przeważnie dramaty, wstydliwa przeszłość, zawiłość losów. A to wszystko wplecione w historyczne wydarzenia, które nakręca chęć odzyskania niepodległości przez społeczeństwo udręczone przez carski mechanizm. Powieść napisana pięknym językiem, to na pewno duża zaleta lektury.

Z niecierpliwością sięgnę wkrótce po kolejne tomy.

Lubię czasem sięgnąć po powieści historyczno - obyczajowe. Tom pierwszy "Dziedzictwa elfów" to wprowadzenie do trylogii, której akcja umiejscowiona jest w dziewiętnastowiecznej Polsce. Autorka niezwykle wiernie oddaje klimat tamtych czasów. Plastyczne opisy uruchamiają wyobraźnię i pozwalają przenieść się do urokliwych Zalesic, posiadłości rodziny Zalewskich. To tam właśnie rozpoczyna pracę guwernantki Magdalena, którą niełatwe dzieciństwo zmusiło do opuszczenia domu rodzinnego.
Przez tę historię się płynie. Autorka ma niezwykle lekkie pióro i talent do czarowania słowem. Rozdziały przedstawiają wydarzenia z punktu widzenia kilku bohaterów, więc czytelnik ma możliwość poznać ich przemyślenia i motywy działania. Bohaterowie są wielowymiarowi i wzbudzają emocje, pozytywne, lub wręcz przeciwnie. Ja wsiąkłam w tę opowieść już od pierwszej strony, z napięciem śledząc losy Magdaleny. Zabieram się za kolejny tom i oczywiście polecam!

[współpraca recenzencka]

,,Dziedzictwo Elfów. Tom I’’ to pierwsza książka autorki jaką przeczytałam i bez wątpienia mogę stwierdzić, że będę z oczekiwaniem wypatrywać kolejnych nowości autorki :)

Magdalena podejmuje pracę jako guwernantka u rodziny Zalewskich. Młoda dziewczyna z wielkiego miasta postanawia ukryć się w małej wsi przed swoją rodziną…

Ta historia wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Autorka świetnie wykreowała postacie oraz świat w jakim je umieściła i nie mogłam oderwać się od lektury. Więc jeśli zabieracie się za czytanie tej książki to zarezerwujcie sobie wolne dwa wieczory, bo jest nieodkładana :) !

Akcja powieści jest umiejscowiona w XIX- wiecznej Polsce owładniętej represjami i zmianami jakie wtedy miały miejsce. Toczy się ona niespiesznie i skupiona jest na relacjach pomiędzy bohaterami, traumach i wydarzeniach jakie mają miejsce w Zalesicach oraz domu rodzinnym Magdaleny, ale nie ma w tej powieści miejsca na nudę.

Przeszłość Magdaleny zostawia trwały ślad na jej psychice, a autorce świetnie udało się ukazać jak piętno fizycznego i emocjonalnego bólu ma wpływ na późniejsze zachowania i wybory.

Ciekawa, wciągająca i wzruszająca historia obyczajowa :) kolejne dwa tomy czekają już na przeczytanie ! Serdecznie polecam