Zapomnieć, wspomnienia zepchnąć w głąb umysłu, żyć dniem dzisiejszym, a emocje oddać pędzlem w obrazach. Jednak wystarczy chwila by znowu wszystko wróciło, spojrzenia, dotyk, wspólny taniec i pełne namiętności dni oraz noce wykradzione codzienności, która jest z całkiem innej bajki. Jak długo będzie się wracać do przeszłości jaka nie miała racji bytu tu i teraz oraz szansy powrotu w przeszłości? Tydzień, miesiąc, a może całą, pozostałą, wieczność?

Koszmar się zakończył, teraz Karo może wrócić do tego co kocha najbardziej - malarstwa, ale nie tak łatwo odciąć się od bolesnych obrazów podsuwanych przez serce i umysł. Szukanie zapomnienia wcale nie jest łatwe, czasem wprost przeciwnie przynosi z sobą niechciane reminiscencje tego co było i nie ma prawa powrotu. Gdzieś tam z tyłu pozostałą Toskania ze swym niebywałym pięknem, lecz i mroczniejszą twarzą, znaną jedynie wtajemniczonym. Ostatnie miesiące naznaczyły wrażliwą dziewczynę szeregiem ran, a blizny po nich wciąż są jeszcze zbyt świeże by nie wywoływały emocji. Wydawało się, że już wszystko zostało powiedziane, wyjaśnione, ale czy na pewno? Iluzją był odczuwany spokój, podobnie jak i to co wydawało się prawdą, zresztą co było faktem, a co zręcznym kłamstwem? Co było rzeczywiste? Kim był ten, dzięki któremu piękna artystka zanurzyła się w zmysłowy świat doznań i gorących uczuć? Kartka z kilkoma słowami zburzyły kruchą równowagę i nie pozwoliły na szybkie pożegnanie się z przeszłością. Pod toskańskim niebem Karolina poznała Enrica i siebie samą, tak różną od tej jaką siebie postrzegała. Zostały obudzone nadzieje, marzenia nabrały kształtów, lecz także zło doszło do głosu, nie dało o sobie zapomnieć i wciąż jeszcze może być zagrożeniem ...

Toskania to nie tylko piękne krajobrazy i zabytki, ma ona również inne oblicze. Jolanta Kosowska wydobywa w swojej książce coś czego czytelnicy nie spodziewają się i zaskakuje na każdym kroku. "Drugie dno" jest historią intrygującą i nieprzewidywalną, podobnie jak bohaterowie, a tajemnice zręcznie zostają wplecione pomiędzy wątek uczuciowy i przede wszystkim niezwykle plastycznie oddane malarstwo. Autorka mistrzowsko połączyła piękne pejzaże, zagadkę kryminalną i zawiłe życiowe ścieżki kobiety oraz mężczyzny, które raz krzyżując się stały się początkiem nieoczekiwanych wydarzeń. O Toskanii można mówić tak jak wszyscy lub wybrać powieść Jolanty Kosowskiej by spojrzeć na nią z całkiem nowej perspektywy. Za krajobrazami, jak spod pędzla największych mistrzów, kryje się niejeden sekret, niektóre z nich są bardzo niebezpieczne, inne przypominają o zakazanych uczuciach, skazanych z góry na niepowodzenia. "Drugie dno" stanowi kontynuację "Labiryntu obłędu" i równocześnie jego dopełnienie, bohaterowie ponownie zaskakują, a pewne wydarzenia nabierają całkiem innego wydźwięku niż uprzednio się wydawało. Nowa perspektywa pomaga odkryć to co zostało schowane głęboko pod pozorami i iluzjami, czasami dobro skrywa zło, a pod płaszczykiem sympatii maskuje się coś zupełnie odwrotnego. Jolanta Kosowska łączy kryminalną warstwę z pełną namiętności opowieścią o miłości, pojawiającej się niespodziewanie, burzącej spokój i przede wszystkim pozostawiającej gorzko-słodkie wspomnienia, lecz także coś jeszcze - nadzieję, wydającą się niemożliwą do urzeczywistnienia, chociaż czy na pewno?

Lubię czytać książki Jolanty Kosowskiej od ukazania się jej pierwszej powieści Niepamięć.Autorka pisze z pasją, każda powieść pochłania czytającego do ostatniej strony, czytasz i trudno przestać.Nawet nie zauważysz,że mija noc i koniec książki...przeczytane. Tak czyta się powieści tej autorki.
Drugie dno jest również taką powieścią. Mistrzowskie połączenie różnych gatunków powieści(sensacyjnej,obyczajowej ,psychologicznej).
Kreacje bohaterów zasługują na uznanie, widać znajomość ludzkiej psychiki.Autorka umiejętnie kreuje swoje postacie,ich tok myślenia,reakcje,zachowanie.
Powieść wciąga i fascynuje, przedstawiona w niej historia jest pełna tajemnic,szaleństwa i pożądania.
Zdecydowanie polecam.

******http://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/***** Książkę do recenzji otrzymałam od Pani Jolanty Kosowskiej z zawodu lekarki, specjalistki w trzech dziedzinach medycyny. Jak sama mówi swój czas dzieli pomiędzy pracę zawodową, podróże i pisanie. Zadebiutowała powieścią obyczajową „Niepamięć” (2012, Wydawnictwo Bukowy Las). W 2013 roku nakładem Wydawnictwa Novae Res ukazał się thriller „Déjà vu”, w 2014 powieści obyczajowa „Niemoralna gra”, 2015 roku powieść obyczajowa „Nie ma nieba”. Wcześniej nie miałam przyjemności zetknąć się z twórczością tej autorki. Powiem szczerze, że od pewnego czasu czytam wyłącznie książki polskich twórców i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, podejściem do tematu jak i stylem. Tak też było i tutaj. Sama historia Karoliny jest wciągająca, choć dość zagmatwana. Po traumatycznych przeżyciach główna bohaterka postanawia pozostać we Włoszech a dokładnie w Toskanii. Jej decyzja wydaje się wszystkim irracjonalna. Karolina otrzymuje tajemniczy list, który wzbudza jej ciekawość. Dziewczyna zaczyna wplątywać się w grę nie znając graczy ani zasad. „Piłka w grze. Nie ufaj nikomu poza mną. Jesteś cudowna.” Nie będę zdradzać dalszej części fabuły, bo popsułabym Wam fun z czytania. „Drugie dno” to doskonała powieść obyczajowa z elementami, sensacji. Nie do końca zgodziłabym się z pełnowymiarowym romansem, choć rzeczywiście namiętność i uczycie Karoliny i Enrica determinuje jej późniejsze poczynania. „Drugie dno” to kontynuacja „Labiryntu obłędu”. Niestety nie miałam przyjemności wcześniej sięgnąć po tą książkę. Na pewno wszystko będzie dla was łatwiejsze, gdy zapoznacie się z wcześniejszą historią, jednak jak dla mnie druga część nie traci w żaden sposób bez znajomości pierwszej. Pod względem samej historii ubranej w otoczkę tajemnicy, gry pozorów z domieszką miłości i namiętności książka ta naprawdę nie ustępuje tym zagranicznym napisanym przez znanych na Świecie autorów. Pani Jolanta Kossowska doskonale wprowadza nas w wykreowany przez siebie świat pokazując piękno Toskanii jej barwy i atmosferę, które przesiąkają każdą stronę. Powiem szczerze, że "Drugie dno" na pewno przepadnie wam do gustu i nie będziecie czuć się zawiedzeni. Pozdrawiam A.

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/10/79-drugie-dno.html
(...) Historia Karoliny znów przeniosła mnie w wir wydarzeń, których mimowolnie bohaterka stała się uczestniczką. Pomimo złych doświadczeń jakie spotkały ją w Toskanii, Karolina postanawia zostać we Włoszech i tam malować swoje obrazy. Dziewczyna ma chyba jakąś zdolność przyciągania kłopotów. Tym razem bohaterka z własnej perspektywy opowiada nam co odkryła. Wiadomo, że to samo wydarzenie może być postrzegane na wiele sposobów, tylko gdzie jest prawda? Czy to będzie kolejna iluzja, której damy się zwieźć?
Pani Jolanta stworzyła historię, którą jak puzzle należy złożyć w całość. Nadal dozuje nam fragmentaryczne informacje, które dopiero po przeczytaniu całej książki wyłaniają prawdziwy obraz sytuacji, w której znalazła się bohaterka. Dzięki takiemu zabiegowi literackiemu, czytelnik w nieustającym napięciu sam próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci Antonia Sergrano. Wykreowany świat iluzji, manipulacji, tajemnic i domysłów potrafi zaciekawić nawet najbardziej wybrednego czytelnika. Nie zabraknie nam tajemniczych zbrodni w nie wyjaśnionych okolicznościach.
Autorka pokazuje czytelnikowi, jak nie wiele trzeba aby został on zmanipulowany i podjął grę, której nie zna zasad. Tajemnicze sms-y, które otrzymuje Karolina wywołują gęsią skórkę. Czyżby znowu ktoś próbował ją wciągnąć w niebezpieczną grę?
W książce aż kipi od emocji. Łatwo ulec urokowi otaczającej przyrody, czarującemu Włochowi, aby za chwilę odkryć, że oto jesteśmy świadkiem kolejnej tajemnicy, która jeszcze bardziej wciąga w wir wydarzeń
Kto z nas nie lubi rozwiązywać zagadek, dowiadywać się o tajemnicach drugiego człowieka? Dzięki uporowi Karoliny poznajemy ludzi, którzy potrafią być dwulicowi (...)
Dziękuję pani Jolancie Kosowskiej za książkę.