Powiem Wam, że powieści związanych z korporacjami to ja czytałam nie wiele, raptem zmieściłabym się w pięciu. Wiadomo to tematyka dość oblatana i może nawet w jakimś stopniu trudna, ale jednak ma jakiś taki aspekt, który nie pozwala mi przejść obok obojętnie. Kiedy zobaczyłam, że nie tylko babeczka zbliżona do mnie wiekiem jest bohaterką, a dodatkowo akcja dzieje się we Wrocławiu to nie mogłam się nie skusić.

Magda jest młoda, harda, chce pokazać, że może i z całych sił stara się pokazać ile jest warta. Niestety kosztem swojego zdrowia. Spotykamy ją w szpitalu, gdzie trafia z przemęczenia. Tam też w jednym pokoju poznaje swoją przyjaciółkę – Danusię. I mimo że między kobietami jest spora różnica wieku to świetnie się dogadują. I tutaj już mi się podoba fakt, że nie ważny jest wiek i różnica pokoleń – zawsze można znaleźć wspólny język. Tam też Danutka namawia Magdę, by nie zdzierała swojego zdrowia nie potrzebnie i jednak zdecydowała się na zmiany – na „lepsze” zmiany.

Bardzo jestem zachłyśnięta tą książeczka. Ledwo 114 stron jest tak bardzo bogate w mądrość, którą nie jedno z nas na pewno mogła doświadczyć od swoich rodziców czy też dziadków. Ja dopiero na dorosłe lata doszukałam się wielu cennych rad, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Cenną relacją jest znajomość obu pań – przyjaźń, taka prawdziwa, gdzie nie tylko się podaje pomocną dłoń, ale i czasem trzeba zwrócić uwagę, że jednak droga, którą się podąża nie koniecznie jest tą dobrą. Tak czy siak opowieść posiada masę sytuacji, spotkań, rozmówców, którzy nawet przez zwykłą pogadankę w pociągu potrafią przekazać wartości między słowami. To sprawia, że cała historia jest po prostu mocno urocza i okraszona masą różnych sentencji i dobrego słowa.

Język autorki jest lekki, przyjemny, taki opowiadający jak to nasi najbliżsi przytaczają anegdoty z ich młodości. Pani Małgorzata bardzo wyraźnie zwraca uwagę na to co ważne, na to co istotne i myślę, że każdy z nas znajdzie tam co nieco dla siebie. Jestem pełna podziwu, że tak nie wielka fabuła, bo raptem na 100 stronach jest pełna wielu cennych słów. Ogrom wskazówek jest na porządku stronic, a wszystko odziane w przyjazne słowa. Takie książki naprawdę są cenne i zakładam, że każdy z nas w swojej biblioteczce ma chociaż jedną taką. Myślę, że i na tę znajdzie kawałek miejsca, bo ona po prostu trafia od razu do naszego serca.

Jakie marzenie udało Wam się spełnić?

Moim marzeniem była podróż do Włoch. Parę lat temu udało mi się tam pojechać i zwiedzić ten piękny kraj.

Niedawno sobie przypomniałam o tym cudownym czasie w moim życiu, a to za sprawą książki "Dogonić marzenia" Małgorzaty Tarczyńskiej.

To historia 28-letniej Magdy. Dziewczyna z małego miasteczka przeprowadza się do Wrocławia. Zaczyna pracę w dużej korporacji. Bardzo się stara, chce być doceniona.
Praca staje się całym jej życiem. Praktycznie na nic innego nie ma czasu. Często jest zestresowana, przemęczona i to odbija się na jej zdrowiu. Pewnego dnia trafia do szpitala. Tam poznaję panią Danutę, która pomaga jej zrozumieć, że czas coś w życiu zmienić.

Czy Magda podąży za swoimi marzeniami? Czy jej życie zmieni się na lepsze? Czy jest jej pisana miłość?

"Dogonić marzenia" to książka, która ma niecałe 120 stron, ale zawiera dużo życiowych prawd.
Porusza aktualne tematy. Mobbing, stres w pracy, poszukiwanie miłości.

Magda żyje szybko, intensywnie, dobrze zarabia. Wydaje się, że powinna być szczęśliwa, bo pracuje w dużej firmie, w dużym mieście. Niestety zapomniała o swoich marzeniach. W momencie, gdy z powodów zdrowotnych trafia do szpitala, może zwolnić i zastanowić się co tak naprawdę chce robić w życiu. Będzie musiała dokonać wyborów, odważyć się na duże zmiany.

To powieść, która jest pełna optymizmu. Historie życiowe bohaterów są bardzo ciekawe. Książka pokazuje, że ważni są ludzie, których spotykasz w życiu i pracy. Jedni wysysają z ciebie energię, inni pomagają i dopingują do zmian. Nie zawsze warto skupiać się na pracy, robieniu kariery. W życiu ważne są też inne rzeczy.

Z książką "Dogonić marzenia" bardzo miło spędziłam czas. Fajnie czytać o tym, jak inni ludzie spełniają swoje marzenia. Jeszcze lepiej spełniać swoje

Za mną mała odskocznia od świątecznych pozycji. Książka p. Małgorzaty Tarczyńskiej o optymistycznym tytule 'Dogonić marzenia' to krótka historia Magdy. ☺️

"Jeżeli jesteśmy do czegoś przekonani i wiernie, wytrwale szukamy, to kiedyś, może za dzień, miesiąc, rok, może po dłuższym czasie znajdziemy to, na czym nam zależy. Potrzebna jest do tego cierpliwość i wytrwałość, ale uwierz mi, że warto. Możliwe, że twoje szczęście stoi gdzieś za rogiem i czeka właśnie na ciebie na twój uśmiech, na ten błysk w oku".

Magda przenosi się do dużego miasta i rozpoczyna pracę w korporacji. Choć z początku dobrze jej się pracuje, zmiana szefa powoduje, że nastrój pryska. Dziewczyna stara się jak najlepiej, zostaje po godzinach, przynosi pracę do domu. Gna do przodu stawiając sobie kolejne cele... Ale czym te cele są? Utratą prywatnego życia i wszelkiej radości? Czy warto?

Jak się okazuje jej organizm w końcu protestuje. W szpitalu poznaje Danusię, z która połączy ją wspaniała przyjaźń. Jak się okaże mają podobną historię.

Ślepa pogoń za karierą nie będzie już dla Magdy ważna. Rozpocznie nową pracę, która zawsze była jej hobby. Czy pomoże jej w tym poznamy nad rzeką mężczyzna o pięknym głosie?

W książce ukazana została miłość od pierwszego wejrzenia, którą odebrałam jako przeznaczenie. Przypadkowe spotkanie w uroczym miejscu i wspólni znajomi...
Ważny jest także aspekt naszego otoczenia, wartość przyjaciół i ich dobrych rad. ☺️

Okazuje się, że mobbing dotyczy nie tylko naszej dwójki przyjaciół, ale także innych poznanych osób. Czyżby był tak powszechny?

Książka została napisana w przyjemny sposób, ale zabrakło mi jako takiej akcji. Jedynym wyróżniającym się momentem był ślub i związana z nim historia.

Czy warto gnać za czymś czego tak naprawdę nie pragniemy? Czy nie szkoda naszego cennego czasu na pogoń za karierą? Czy nie warto skupić się na założeniu rodziny? Na szczęście Magda opamiętała się jeszcze jako dość młoda osoba, która nadrobi stracone lata, zawalczy i spełni swoje marzenia.

Po ostatnim kryminalnym maratonie, dla relaksu postanowiłam sięgnąć po książkę obyczajową, wybór padł na "Dogonić marzenia"- króciutką opowieść o marzeniach, sile przyjaźni i uczuciach, które spadają na człowieka niczym grom z jasnego nieba.
To jedna z tych książek, która da chwilę oddechu, ale także podniesie na duchu- pokaże, że zmiana może być dobra i pozytywna, choć początkowo się jej bardzo boimy i nie wiemy, co na nas wtedy czeka.
Pomysł na fabułę odważny i bardzo ciekawy, mało jest powieści dotykających tak ważnego tematu, jakim jest mobbing czy wypalenie zawodowe... jednak w moim odczuciu autorka zepchnęła je na dalszy plan i przez to straciły dość dużo na swej ważności...
Autorka stworzyła również piękną prawdziwą przyjaźń, która wesprze, ale również potrząśnie człowiekiem kiedy zajdzie taka potrzeba. Postać Danuty zdecydowanie skradła moje serce, przyznam, że chciałabym spotkać na swojej drodze taką niesamowitą, wręcz magiczną osobę...
Moją ciekawość bardzo rozbudził wątek nieznajomego znad rzeki, cały czas zastanawiałam się, jak skończy się ta historia. Wprawdzie droga do kolejnego spotkania okazała się kręta i długa, ale tylko potwierdziła to, o czym zawsze mówię... jeśli ktoś lub coś jest nam przeznaczone, prędzej czy później stanie na naszej drodze...
Książkę czyta się niezwykle szybko, lekki styl autorki, przystępny język i objętość tylko temu sprzyjają. Łatwo się wczuć w postacie i zrozumieć ich emocje oraz nie zawsze łatwe wybory. Da się ich polubić, choć niekiedy ich niezdecydowanie i niechęć do zmian mogą irytować. Mam tu na myśli zdecydowanie główną bohaterkę.

Czy polecam?
Polecam.
Powieść może nie zaskakuje w niespodziewanych momentach, akcja toczy się wolno i jednostajnie, ale całość to niezwykle ciepła, klimatyczna historia, którą przeczytacie jednym tchem, a przy okazji pochylicie się w refleksji nad własnymi marzeniami.

POLECAM...

Magda jest młodą kobietą pracującą w dużej korporacji. Niestety atmosfera w pracy nie jest tak, jak być powinna, a ona mimo wielkich starań, jest ciągle upominana, że coś robi źle. W pewnym momencie jej organizm odmawia posłuszeństwa, a ona mdleje i trafia do szpitala. Wtedy jeszcze nie wie, że kobieta tam poznana otworzy jej oczy i pomoże odmienić cały jej świat. Czy Magda postawi się szefowi? Czy odejdzie z pracy? Jak potoczą się jej losy?

Książka jest cieniutka, ma tylko nieco ponad 100 stron. Historia Magdy mnie się podobała. To realistyczna opowieść o życiu, jakie wiedzie niejeden z nas, całkowicie oddany pracy, bojący się odezwać, aby jej nie stracić. To historia o zmianach, ciężkich, a jednocześnie niezbędnych, aby móc być szczęśliwy i nie wykończyć się psychicznie i fizycznie.....
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/12/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt_30.html

„Wystarczy jeden krok i depresja otoczy panią jak pajęczyna”.

Magda ma dwadzieścia osiem lat, niedawno przeprowadziła się do Wrocławia. Właśnie podjęła nową pracę w dużej korporacji, na której bardzo jej zależy. Chcąc zyskać w oczach przełożonych, bez reszty zatraca się w nowych obowiązkach. Nadgodziny, zabieranie pracy do domu, presja, do tego dochodzi wyjątkowo nieprzyjemna, wręcz toksyczna szefowa. Na efekty takiej harówki nie trzeba długo czekać. Jej przeciążony umysł i ciało zaczynają się buntować. Wyniku omdlenia zostaje zabrana do szpitala, tam poznaje Danutę. Szybko między nimi nawiązuje się nić porozumienia. Dorota w swoim życiu bardzo dużo przeszła, szczera rozmowa uświadamia Magdzie, że droga, którą obrała do niczego dobrego jej nie zaprowadzi. W końcu Magda dostrzega to, czego do tej pory nie widziała, a w wyniku, czego znalazła się w szpitalu. Magda podejmuje jedyne dla siebie słuszne decyzje, zmienia pracę, otwiera się nowe, a przypadkowo poznany mężczyzna wzbudza w niej ciepłe uczucia.

Niewielkich rozmiarów książka a niesie ogromny, wartościowy przekaz. Akcja toczy się niespiesznie, niesie emocje. Muszę przyznać, że Magda swoim postępowaniem, ciągłym narzekaniem, brakiem zdecydowania wzbudzała we mnie sporą irytację. Za to pani Danusia to taki ciepły promyk nadziei. Życie w biegu, w ciągłym pośpiechu, ślepa pogoń za karierą, próba sprostania wygórowanym ambicjom, nigdy nie kończy się dobrze. Coś w końcu musi pęknąć. Warto zawalczyć o siebie, swoje marzenia, pasje. Nasza bierność do niczego nie prowadzi, warto być optymistą. Chociaż nie zawsze jest to łatwe, czasami życie bywa zbyt przytłaczające. Opowieść z pozoru wydaje się być lekką, autorka przemyca w niej wiele mądrości życiowych. Dobre przyjazne rady, serdeczna przyjaźń, taka, która wie, kiedy wysłuchać przytaknąć i kiedy odpowiednia wstrząsnąć.

Ciepła, przyjemna, subtelnie napisana opowieść. Wyraźnie ukazuje, że w życiu zawsze trzeba mieć nadzieję. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, daje do myślenia.
Tatiasza i jej książki :)