Czasem okładka budzi skojarzenia, jakie nie pokrywają się z treścią książki. Podobnie bywa i z tytułem, który zdaje się podpowiadać główny motyw, kryjącej się pod nim historii. Kiedy więc czytelnik dostrzega na obwolucie oczy patrzące wprost na niego, a pod nimi napis "Ciemna strona oświecenia" to ciekawość kusi by zapoznać się z opowieścią, następującą po takim wstępem.

Rak, słowo będące dla większości synonimem wyroku, diagnoza, odbierająca wielu nadzieję na przyszłość. Jarek już dawno zapomniał o wierze w lepsze jutro, każda chwila jest dla niego cierpieniem, poza nim niewiele do siedemnastolatka dociera ze świata zewnętrznego. Jakikolwiek ruch sprawia mu ból, skupienie myśli na czymkolwiek jest zbyt dużym wysiłkiem, jedynie trwanie w oderwaniu od wszystkiego co wymaga nawet najmniejszego wysiłku pozwala na istnienie. Nadzieja dawno odeszła od chłopca i jego bliskich, pozostało oczekiwanie na ... śmierć. Jak więc wytłumaczyć nagły powrót do zdrowia? Cud, bo nic innego nie oddaje tego, co właśnie wydarzyło. Leki zawiodły, lecz coś uzdrowiło ciało, nie ma śladu choroby, tak jakby jej w ogóle nie było, ale przecież to nieprawda, jeszcze kilka godzin wcześniej dawała o sobie dotkliwie znać. Jednak teraz nie ma po niej śladu, a umierający nastolatek tryska humorem i nie widać po nim spustoszenia chorobą z ostatnich tygodni. Dlaczego właśnie on doświadczył uzdrowienia, a nie ktoś inny? Na to pytanie nikt nie umie odpowiedzieć, dla Jarka najważniejsze jest jak najszybsze opuszczenie szpitala i powrót do domu. Cała reszta wydaje się jakimś nieprawdopodobnym snem, który okazał się zaskakującą i prawdziwą rzeczywistością. Jednak na tym nie koniec niespodzianek, okazuje się, że wiele osób zainteresowanych jest siedemnastolatkiem. Do tej pory niczym nie wyróżniający się młody człowiek nagle budzi zainteresowanie całkowicie obcych ludzi, ich zamiary wydają się co najmniej dziwne, a na dodatek pojawiają się kolejni. Czy można uwierzyć w rzeczy, które są całkowicie nieprawdopodobne i zaufać komuś kogo się nie zna? Dotychczasowe życie Jarka zmienia się całkowicie, bliska mu osoba odchodzi, a pojawia się ktoś z przeszłości. Nic już nie jest takie jak było, każdy dzień zdaje się przynosić kolejne niespodzianki. Do czego doprowadzi ta sytuacja? Co czeka Jarka w przyszłości i jaką rolę ma niej odegra? Ma dać wiarę informacjom zbyt fantastyczne by mogły być prawdziwe? Kim tak naprawdę są Oświeceni i dlaczego właśnie Jarek jest dla nich tak ważny?

"Mroczna strona oświecenia" to książka nie tylko o nastolatkach, również starsi bohaterowie odgrywają w niej dużą rolę. Autor przedstawia historię, zaczynającą się dramatycznie i mającą już na początku dość duży zwrot akcji. Fabuła opiera się o postać nastoletniego Jarka i osób z nim związanych, tworząc dwie warstwy opowieści, połączone ze sobą mocniej niż to wydaje się na początku. W pierwszej chwili "Mroczna strona oświecenia" pozwala myśleć, że całkiem inny motyw będzie osią wydarzeń, lecz Adam Podkowa dość szybko wprowadza nowy kierunek rozwoju wątków. Pomysł na książkę zawiera w sobie ostatnio popularne detale, ale również i elementy rzadziej poruszane. Czasem tytuł ma całkiem inne znaczenie niż się przypuszcza na pierwszy rzut oka i bywa wstępem do historii, gdzie dużą rolę odgrywa poznanie siebie samego i swoich pragnień.

Są takie książki, które w pierwszej chwili omijamy, a które w drugiej chwili okazują się mieć niebywały potencjał do bycia czymś więcej. Lecz pytanie brzmi: "Czy tego potencjału wystarczy na całą książkę?".

"Ciemna strona oświecenia" różni się od książek młodzieżowych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Przybliża bowiem temat "Wybranych", którzy jedynie na pierwszy rzut oka wyglądają i zachowują się tak samo jak my, by po chwili pokazać swoje prawdziwe oblicza. Autor obrazuje nam dwie organizacje, które mają za zadanie gromadzić "wielkie intelekty" i za ich pomocą robić "coś" więcej dla kraju i świata.
Jak wspominałam na wstępie, Adam Podkowa ma potencjał. Potencjał do bycia ciekawym autorem. Jednakże, jak się okazuje, potencjał to nie wszystko. Brakuje jeszcze cierpliwości i pracy nad ciągłym szkoleniem swego literackiego rzemiosła, bowiem pomimo iż fabuła prezentuje się bardzo obiecująco, nie zakryje ona wszystkich niedopatrzeń.

Wprawiony czytelnik (szczególnie taki, który czyta minimum książkę tygodniowo) zauważy podstawowe błędy, jakimi jest słaba narracja. Akcję można było stworzyć o wiele ciekawszą, szczególnie że umożliwiała to fabuła. Można przygryźć język już podczas dowiadywania się o tajemniczej organizacji. Ciekawiej, ciekawiej!

Niedopracowanie można zauważyć w postaciach, których język nie współgrał z wiekiem i osobowością. Głównie chodzi mi tutaj o Tomasza, który posługiwał się, jak dla mnie, niepasującą dla niego mową. Również główny bohater, Jarek, zachowuje się w wielu miejscach trochę "nie tak", np. w momencie dowiedzenia się prawdy o swojej osobie, jako niezwykłym siedemnastolatku.

Reasumując, debiut pana Adama Podkowa może przyciągnąć czytelnika, lecz musi być to rzadko czytająca osoba, która nie zauważy braku dopracowania w "Ciemnej stronie oświecenia".

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2013/10/ciemna-strona-oswiecenia-adam-podkowa.html

Sama nie wiem, co napisać; nie mogłam się zmusić do czytania, bo pozycja ta prawie w ogóle nie budziła we mnie emocji- no, może pod koniec. Z drugiej strony książki nie można przypisać do czytadeł, które odrzuca się od siebie na kilometr... Z czystym sumieniem zostawię więc ocenę Wam, drodzy czytelnicy :)