Do przeczytania książki “Bez nici Ariadny” zachęcił mnie jej tytuł. Z mitologii greckiej kłębek nici podarowany Tezeuszowi przez Ariadnę, aby ten mógł wydostać się z labiryntu Minotaura, stanowi symbol wskazówki lub rozwiązania problemu. Tego właśnie poszukują bohaterowie książki Pana Marcina Pawlika. Wskazówki, jak wypełnić pustkę codzienności i zdobyć receptę na lepszą teraźniejszość.

W czterech, krótkich opowiadaniach poznajemy ludzi, a dokładnie ich walkę z własnymi myślami. Szamotanine w głowie, gdzie padają ważne pytania, na które każdy powinien udzielić sobie odpowiedzi sam. Czy posiadamy kontrolę nad własnym życiem? A może jesteśmy niewolnikami codzienności i tylko próbujemy sobie wmówić, że to, co nas otacza nie jest sztuczne?

Przyglądając się małżeństwu, w którym brakuje miłości, widzimy, jak łatwo stać się niewolnikami życia. A przez brak odwagi na zmiany, bierzmy je takim, jakim jest. Nawet wtedy, kiedy przypomina więzienie. Duszący się w tej relacji mężczyzna jest równie samotny, jak kolejny bohater książki - skazaniec, który pragnie odkupić swoje winy. Siedząc na pryczy, próbuje przewidzieć dokąd zmierza jego życie i jaką rolę odgrywa w nim Bóg. Jestesmy także świadkami, jak grupa znajomych szuka pomocy w alkoholu. Z potrzeby bliskości i zrozumienia przesiadują w barze, a monotonia, w której trwają, każdego kolejnego dnia, zabija ich chęć do życia.

“Bez nici Ariadny” to książka o różnych twarzach nadziei, ludzkich marzeniach, chęciach i pragnieniach przygaszonych życiem - “bzdurą, która niewoli”. Wszystko to napisane prostym językiem, sprawia, że lekturę czyta się bardzo szybko. Jednak warto momentami zatrzymać się i pozwolić sobie na chwilę refleksji.

"Najbardziej boli chwila obecna. Przeszłość zawsze wydaje się pogodniejsza, niż była w rzeczywistości".

Książkę czytała mama i tym razem recenzja będzie jej oczami.

W książce znajdziemy cztery niedługie opowiadania. Każde inne, w każdym bohater ma jakiś problem, z którym próbuje sobie poradzić. Poznajemy skazańca i jego walka o wybaczenie, małżeństwo, w którym brakuje miłości, walka z samotnością, w której pomaga alkohol.
Pomysł na opowiadania był dość ciekawy, jednak wykonanie nie do końca zachwyca. Te opowiadania to tak jakby myśli ludzi i niestety czasem są dość chaotyczne, co sprawia, że nie zawsze wiadomo, o co chodzi...
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/01/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-bez.html

Nić Ariadny to zapewne znany wszystkim związek frazeologiczny, który oznacza między innymi rozwiązanie jakiegoś problemu lub uzyskanie od kogoś pomocy, jednak zarówno w życiu, jak i w książkach często nagminnie spotykamy się z przeróżnymi niepowodzeniami i nie zawsze wszystko można poukładać po swojej myśli.
Tytuł książki Marcina Pawlika nie pozostawia zatem żadnych złudzeń. „Bez nici Ariadny” to cztery krótkie opowiadania o ludzkiej niedoli, zmartwieniach oraz słabościach. Autor przelał na papier, nieszczęścia, alkohol, trud podejmowania właściwych decyzji i wyrzuty sumienia, a wszystko to zostało nałożone na barki człowieka, któremu życie wymknęło się spod kontroli, a niestety wizja lepszego jutra pozostaje bardzo mglista.
Marcin Pawlik w dość uduchowiony sposób pokazuje czytelnikowi ludzkie ułomności, skłaniając tym samym do spojrzenia na wiele rzeczy w zupełnie innej perspektywy i choć format książki jest naprawdę niewielki, to kryją się w niej bardzo duże ludzkie sprawy.
Warto czasem się zatrzymać i sięgnąć po taką książkę.