Dzisiaj przychodzę do Was z książką pt. "Bądź tak po prostu". Ewelina Dobosz napisała bardzo emocjonalny i poruszający romans. Czytając nie spodziewałam się, że trafię na taką dawkę bomby emocjonalnej. Ta historia sprawiła, że w moich oczach zakręciły się łzy.
Poznajemy Anię i Oliwiera, którzy poznają się na wakacyjnym urlopie. Oboje z bagażami życiowymi i tajemnicami. Ona studentka informatyki, on właściciel kliniki weterynaryjnej. To skomplikowana relacja. Ania jest młoda i pogubiona. Oliwier zgrywa twardziela i walczy z chorobą, która uprzykrza mu życie.
To piękna historia miłosna, która pokazuje nam dojrzałość młodej dziewczyny, która zakochuje się w starszym mężczyźnie i kiedy dowiaduje się o jego nieuleczalnej chorobie stara się dowiedzieć jak najwięcej o stwardnieniu rozsianym oraz wspiera Oliwiera na każdym etapie. Dowiadujemy się z czym musi mierzyć się Oliwier i to łamie nam serce. Cierpienie bohaterki jest odczuwalne na każdym kroku tej historii. Dziewczyna mierzy się też z przerażającą prawdą o swoim ojcu, który siedzi w więzieniu i nieoczekiwanie chce ją poznać. Bolesne i toksyczne relacje sprawiają, że razem z bohaterami przeżywamy ich dylematy i rozterki. Autorka potrafi trzymać w napięciu i pokazać czytelnikom, że warto zawalczyć o swoje szczęście i mieć nadzieję na lepsze jutro.

Jeśli lubicie emocjonalne i refleksyjne historie to gwarantuję Wam, że ta powieść skradnie Wasze serca.

Czytajcie i wzruszajcie się! Gorąco polecam!

BRUNETTE BOOKS

Dziś będzie o książce, która mnie pozytywnie zaskoczyła. Była inna, ale znalazłam w niej tę samą Ewelinę, której pióro kocham nie od dziś (i nie tylko za te se**y z widokiem, żeby nie było ) Kocham za emocje, realizm wydarzeń i autentyczność bohaterów. Bohaterów , którzy są tacy jak my, zmagają się z problemami, które mogą się przydarzyć i nam.
Tak było i w przypadku Ani i Oliviera, bohaterów "Bądź tak po prostu".
Czy jest możliwa miłość od pierwszego wejrzenia? Możliwe. A na pewno jest możliwe przyciąganie, impuls, który sprawia, że zwracamy uwagę na tę drugą osobę. Tak jak Ania i Oliwier zauważyli siebie w tłumie.
Czy jest możliwa dojrzałość pomimo młodego wieku? Oczywiście. Wiek to tylko liczba. Spotkałam w swoim życiu kilka osób, które podobnie jak Ania, musiały szybko dorosnąć, których życie doświadczyło bardziej i niejeden czterdziestolatek mógłby uczyć się od nich dojrzałości.
Czy zdecydowalibyście dzielić życie z osobą nieuleczalnie chorą? Albo obciążyć swoją chorobą kogoś bliskiego? Nie wiem. Być może. Nigdy nie możesz być niczego pewnym, dopóki nie znajdziesz się w takiej sytuacji...
A jaką decyzję podejmą Ania i Oliwier? Tego dowiecie się sięgając po książkę. Książkę piękną i wzruszającą.
Ewelina Dobosz powołała do życia bohaterów z jednej strony zwyczajnych, a z drugiej... mających w sobie ogromną siłę i chęć do życia. Zdołała pokazać jak ważne jest znajdowanie szczęścia nawet w najgorszych chwilach, uchwycenie i zapamiętanie tych najpiękniejszych momentów.
Jeżeli trudne tematy nie są wam obce i macie ochotę na chwilę refleksji, ta książka zdecydowanie jest dla was. Polecam z całego serca.

Historia o niewinnej miłości, która zaczęła się na wakacjach i miała tam tylko pozostać, ale czy na pewno tak będzie.

Ania to młodziutka osoba, która dopiero zaczyna swoją przygodę z życiem, a już nosi w sobie niewidzialne piętno. Pielęgnuje je w sobie niczym najpiękniejsze kwiaty. Stawia wokół siebie gruby mór i nie pozwala nikomu przez niego przeniknąć. Jednak w końcu daje sobie szansę na szczęście. Ania pomimo młodego wieku jest bardzo dojrzała i wiele rzeczy rozumie. Nie umie porzucić kogoś ze względu na jego wady, choroby czy coś innego. Nie jest typem nastolatki, która buja w obłokach. Twardo stąpa po ziemi i nie boi się ryzyka. Im dalej ja poznawałam tym odważniejsza i pewniejsza siebie się stawała.

Oliwier jest dojrzałym facetem, któremu świat runął w jednej sekundzie. Jednak nie poddaje się tak łatwo. Wie jakie są rokowania na wszystko, ale pragnie szczęścia. Umysł podpowiada, że to nie powinno się dziać, ale serce łaknie tej bliskości. W końcu pozwala sobie na wszystko. Otacza opieką i pomocnym ramieniem. Nie patrzy na kogoś przez pryzmat jego wieku, bo rozum z wiekiem nie zawsze musi iść w parze. Jest na tyle dojrzały, że w miłości nie ma łatwych decyzji, a czasem warto walczyć pomimo przeciwności.

Romans zaczyna się na wakacjach. Niewinne spojrzenia, spotkania i delikatne pocałunki, miały zostać tylko w ich pamięci. Los jednak chciał inaczej. Spotykają się ponownie i wtedy zaczyna iskrzyć. Pomimo, że mają wiele wątpliwości, to postanawiają spróbować. Z czasem przychodzi namiętność, która dosyć mocno zostaje wykreowana i scen intymnych jest naprawdę sporo. A najbardziej zadziwiający jest fakt, że to ona staje się za pójściem do łóżka. Ale pomijając to, naprawdę się wspierają. Są ze sobą w najtrudniejszych dla siebie momentach, nigdy nawet im przez myśl nie przeszło, aby się rozstać. Chociaż rozmowy o tym trwają, ale ona zażarcie pragnie w tym być, bo czuje całą sobą, że to ten jedyny. Jedynie brakowało mi większej ilości rozmów, niektóre sprawy było krótko omawiane. Wtedy jeszcze mocniej zacieśniliby swoje więzy.
Autorka pokazała, że gdy chodzi o prawdziwą miłość to nie są ważne konwenanse, czy też inne sprawy. Jeśli dwoje ludzi powinno być razem to nic nie stanie im na przeszkodzie. A jeśli ktoś nas opuści w jakiejś sytuacji, to znaczy, że to nigdy niebyła ta osoba.
Autorka ma bardzo przyjemny styl pisania, który sprawia, że nie można się oderwać. Bohaterowie wykreowani w bardzo ciekawy sposób, ich charaktery mocne i prawdziwe. Problemy poruszane w książce również do najłatwiejszych nie należą, jednak zostały dobrze przekazane i opisane. Bardzo podobała mi się ich historia, bo była pełna ciepłych uczuć, a ich relacja rozkwitła pomimo jakiś wad.