Z recenzji na Gildia.pl:

"Anielica śmierci jest debiutancką powieścią Marii Jaskulskiej – powieścią ambitną oraz w swojej budowie niestandardową, wymagającą przez to sporej cierpliwości od czytelnika w pokonywaniu kolejnych stron, a także chęci do podjęcia zabawy w łączenie faktów. Obligującą ponadto do empatyzowania z bohaterami, targanymi bólem, cierpieniem, sfrustrowanymi, samotnymi – te wszystkie uczucia nie są tylko jedną z cech wykreowanych postaci, same w sobie stanowiąc ważny element układanki. A zatem Anielica wymaga od swoich czytelników naprawdę sporo – skupienia oraz współodczuwania – i to nie w różnych scenach czy częściach, a przez cały czas".

http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/maria-jaskulska/anielica-smierci/recenzja

Horror Masakra:

"Bohaterowie Jaskulskiej żyją w oderwaniu od świata, który znają. Z biegiem czasu - który jest tutaj kategorią umowną - oswajają rzeczywistość, przekonując się coraz boleśniej, czym jest człowiek i jak niewiele znaczy wobec wszechświata (i własnego umysłu). Paradoks ich istnienia polega na tym, że błądzą w labiryntach, których sami są częściami - stali się więźniami świata, który zbudowali. W Anielicy śmierci potykamy się więc o echa solipsyzmu: istnieje jeden podmiot poznający, a rzeczywistość to zbiór jego wrażeń. I to wszystko czego dotykamy, co zobaczymy, poczujemy, to tylko elementy naszego umysłu. Wszystko zresztą może być iluzją – jak w założeniach agnostycyzmu materialistycznego – i istnieje tylko w umyśle danej jednostki. Bo tylko istnienie umysłu można udowodnić".

http://horrornews.bloog.pl/id,348912902,title,ANIELICA-SMIERCI-M-Jaskulska-omawia-Alicya-Oss,index.html

Lila pracuje jako recepcjonistka. Pewnego razu, podczas nocnego dyżuru w pustym hostelu, znajduje wydruk powieści. Zauważa, że na marginesach pojawiają się znaki korektorskie, co jakiś czas kreślone innym charakterem pisma, jakby nikt nie był w stanie przeczytać powieści do końca. W miarę rozwoju fabuły prezentowane w niej, początkowo łatwe do wytłumaczenia zdarzenia, ukazują swoje drugie, niepokojące i niewytłumaczalne oblicze. Światy przedstawione w czytanych historiach stają się areną działania tajemniczych, nieludzkich sił, zaś bohaterowie zostają uwikłani w walkę, której wynik wydaje się być z góry przesądzony. Tekst zdaje się w niezwykły sposób oddziaływać na Lilę oraz otaczającą ją rzeczywistość. Dziewczyna słyszy głosy, od czasu do czasu miewa wrażenie, że ktoś jej dotyka, przed oczyma migają postaci na kształt zjaw lub cieni, a to dopiero przedsmak budzących grozę wydarzeń.

Jako fanka książek fantasy bez zastanowienia sięgnęłam po tę powieść. Motyw aniołów w tej powieści szczególnie zwrócił moją uwagę, gdyż bardzo różni się od wcześniej mi poznanych idei. To duży plus dla autorki.

Oprócz tego zainteresował mnie motyw "książki w książce", jako że czytamy tekst, który Lila znajduje w hotelu. Z tym pomysłem spotkałam się już kilka razy i muszę przyznać, że tu nie został on najlepiej wykorzystany. Czasem trudno mi było się zorientować, czyje przemyślenia właśnie czytam - recepcjonistki czy innej bohaterki. Taki lekki chaos ktoś może uznać za zaletę, ja jednak - za wadę.

Niektóre opisy czy przemyślenia wydają mi się jałowe i niepotrzebne, ale są i takie, które mrożą mi krew w żyłach. Anioły to niejedyne postacie nadnaturalne w tej powieści, a opisy niektórych z nich wzbudzają wręcz obrzydzenie.

Jeśli chodzi o styl, to nie jest on na dobrym poziomie. Książkę czyta się łatwo i szybko, nie doszukałam się jakichkolwiek błędów w tej kwestii.

Polecam "Anielicę śmierci" tym, którzy interesują się istotami i zjawiskami nadnaturalnymi. Powtórzę - bardzo oryginalny pomysł! Zosia, lat 18
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com