Proszę mi wybaczyć jeśli ta recenzja będzie szczytem grafomaństwa, lecz jest ona moją pierwszą.
Jestem świeżo po lekturze "AlekSandry" i moje odczucia względem niej są tak samo zadziwiające jak i niespotykane. Rzadko się zdarza, by mój umysł po tak krótkiej książce nie mógł przestać o niej myśleć. A jednak. Pozycję tą przeczytałam dosłownie jednym tchem, nie mogąc doczekać się następnej strony - i nie są to puste słowa, zaświadczam Państwu.
Jeśli ktoś szuka kontrowersji i poruszania dotąd w pewnym stopniu ukrywanych i zawoalowanych tematów, nie ukrywam, że warto po tę książkę sięgnąć. Prócz zadziwiającej (w przypadku tematu tych rozważań) lekkości, czytanie "AlekSandry" w częściach bądź od niechcenia jest jawnym brakiem szacunku dla literatury, a przede wszystkim ujmowałoby to zarówno formie jak i treści.
Dodatkowo jestem zdania, że jakość książki jest zależna od charakteru i warsztatu autora. W dużym stopniu od poświęcenia danej lekturze oraz dbałości o szczegóły.
Miałam okazję spotkać autorkę, panią Zaniewską, zupełnie przypadkowo i proszę mi wierzyć, mając możliwość rozmowy z nią grzechem jest niewykorzystanie tego, bowiem prócz pokazania zupełnie nowego oblicza zagadnienia (zresztą dogłębnie przez nią zanalizowanego), była to naprawdę jedna z najbardziej odkrywczych rozmów w całym moim, niedługim co prawda, ale jednak, życiu.