PIES JEST NAJLEPSZYM PRZYJACIELEM CZŁOWIEKA, ale czy człowiek zawsze jest najlepszym przyjacielem psa?

Pierwsze lata po II wojnie światowej, wieś na Podlasiu. Podejrzany o związki z podziemiem Franciszek zostaje aresztowany i wywieziony do Białegostoku, gdzie słuch o nim ginie. Wkrótce potem jego towarzysze przyprowadzają do domu Śliwowskich wyjątkowego psa, owczarka niemieckiego.

Książka jest pięknym świadectwem przyjaźni pomiędzy psem a człowiekiem. Ukazuje wyjątkową więź, jaka połączyła Akelę i Jurka. Przyjaźń, która dodawała im siły każdego dnia, gdy musieli zmagać się z przeciwnościami losu.

Hipnotyzująca historia, która wciąga nas w wir wydarzeń, powojennej Polski. Radosław Rutkowski z niezwykłą swobodą i zręcznością operuje magnetycznym językiem. Dzięki któremu z łatwością mogliśmy, poczuć się mieszkańcami wsi Wnęki Stare na Podlasiu. Autor z ogromną precyzją maluje obraz ludzi w życiu codziennym w tym niezwykłym okresie, jakim były pierwsze lata po zakończeniu II wojny światowej. Z jednej strony radość z końca wojny, z drugiej wielkie zmiany ustrojowe, jakie nastąpiły wraz z dostaniem się Polski pod bezpośredni wpływ ZSRR. Dzieje naszego narodu, splecione z dramatycznymi przemianami politycznymi.

Gdy tak czytałam tę historię, to przypominały mi się opowieści moich rodziców o pierwszych powojennych latach. Gdzie obok radości z zakończenia okupacji niemieckiej, pojawiły się tragedie poszczególnych losów ludzkich. Niezagojone rany i emocje, brak nadziei na normalność, zmęczenie boleśnie doświadczonego społeczeństwa.


,,Akela’’ ta niezwykła opowieść jest doskonałym dowodem emocjonalnego związku psa z człowiekiem. Jurek i Akela, zdecydowanie zasługują na podziw, a ich historia mimo przeciwności losu, z jakimi przyszło im się mierzyć, niesie ze sobą olbrzymią dawkę optymizmu i nadziei. Książka, która zostaje w pamięci na długo. Zmusza do przemyśleń nad psią naturą, siłą determinacji i społeczną niesprawiedliwością.

„Nam wszystkim przyszło żyć w czasach, w których godność jest jednocześnie walutą oraz ceną i nikt z nas przed płaceniem uciec nie może”.

Wyjątkowo mroczne czasy.

Pierwsze lata po II wojnie światowej.
Mała wieś na Podlasiu.
I wielka rodzinna tragedia.
Mąż, ojciec dzieciom, podejrzany o związki z podziemiem, Franciszek Śliwowski zostaje aresztowany przez służby bezpieczeństwa i wywieziony do Białegostoku. Tam słuch o nim ginie.
Pewnego dnia jego towarzysze przyprowadzają do pogrążonego w smutku domu Śliwowskich wyjątkowego psa. Groźnie wyglądający owczarek niemiecki o imieniu Akela od samego początku wzbudza sympatię dzieci Franciszka – Jurka i Wandy. Jego żona natomiast jest pełna uzasadnionych obaw i niepokoju.. Ale jako że pobyt psa „niespodzianki” ma być jedynie sytuacją przejściową, stara się przejść nad tym do porządku dziennego. Z czasem pies oswaja domowników ze swoim towarzystwem, kreatywnym charakterem i demonstracjami swoich poglądów.. Dla Jurka staje się nieodłącznym towarzyszem w codzienności, jego obrońcą i stróżem – przyjacielem na całe życie. Jest przy nim w radosnych i trudnych momentach życia, niekiedy narażając chłopca na ludzką wrogość, która w przyszłości może niestety zaowocować chęcią zemsty..

„Akela” to emocjonująca i angażująca historia oparta na prawdziwych wydarzeniach. Powieść obyczajowa osadzona w powojennych czasach stawia przed oczami czytelnika obrazy pełne mroku, niepokoju i niesprawiedliwości, ale przede wszystkim opowiada o niezwykłej relacji w trudnych czasach, która może się przydarzyć między człowiekiem, a zwierzęciem. Uwrażliwia na bezwarunkowe oddanie, szczerość i zaufanie – którymi może obdarować zwierzę, tym samym kształtując ludzką uważność na najważniejsze aspekty życia.
„Akela” intryguje, wzrusza i pozostawia w sercu i w pamięci trwały ślad.
Polecam.

Akela to trzecia powieść pana Radosława Rutkowskiego, po Mit primum non nocere i Remedium. Pierwszą, którą miałem, jak się okaże, niezwykłą przyjemność przeczytać, no i teraz recenzować. Jej premiera miała miejsce zeszłego roku pod koniec września. Akela to powieść inspirowana życiem, a dokładniej jest to historia dziadka autora, Jerzego Śliwowskiego. To on jest głównym bohaterem powieści, ale... no właśnie dziecku, a potem młodzieńcowi towarzyszy pies o imieniu Akela. I, co bardzo ważne, Radosław Rutkowski na pierwszej stronie zadedykował książkę właśnie swojemu dziadkowi.

Na okładce możemy podziwiać tego dosyć dużego pieska, owczarka niemieckiego. Patrzy na nas, obserwuje i ocenia, czy nie będziemy stanowić zagrożenia dla jego najbliższych i jego samego. Przygląda się i w tym, co robi, widać pewną mądrość. Jak wiemy, psy to mądre zwierzęta, a jakim psem był Akela?

Przenieśmy się zatem do czasów, gdy dziadek Radosława Rutkowskiego był małym chłopcem. Do Wnęk Starych gdzieś na Podlasiu między Łomżą a Białymstokiem Czasy te nie były łatwe. To okres tuż po drugiej wojnie światowej, która odcisnęła swoje piętno na wszystkich. Można rzec, że w niemieckiego piekła trafiliśmy pod "opiekę" radzieckiego systemu. Strach gościł nadal w polskich domach szczególny, gdy walczący o Polskę podczas wojny należeli do podziemia. Franciszek Śliwowski do takich należał. Mieszkał ze swoją rodziną na wsi, jednak miał pewność, że wkrótce jego najbliżsi, żona Natalia i dzieci Jurek i Wanda, będą zmuszeni zostać sami. Do tego dochodzi, Franek zostaje aresztowany, bo podejrzewany jest o działalność na szkodę państwa. Od tej pory Śliwowscy muszą sobie radzić sami. Szybko jednak nadchodzi w ich życiu pewna nieoczekiwana zmiana. Konspiracyjni przyjaciele Franciszka przyprowadzają do ich domu owczarka, który ma za zadanie pilnować ich. Wszyscy jednak boją się czarnego, wielkiego psa. Syn Franciszka, Jurek, zafascynowany nowym domownikiem, szybko łapie wspólny język ze zwierzęciem. Od tej pory są jak papużki nierozłączki. Rodzi się między nimi prawdziwa przyjaźń.

Gdybym miał sklasyfikować powieść to zawiera ona elementy historyczne, społeczno-obyczajowe, psychologiczne i czasem niemal sensacyjne. Wiele sytuacji możemy przenieść do własnego dzieciństwa... Pierwsza własnoręcznie przygotowana polanka do grania w piłkę i wiele innych przygód, które zdarzały się dzieciom nie tylko na wsi, jak w niniejszej lekturze. Pierwsze przyjaźnie, miłości, ale też pewne obawy przed wejściem w dorosłość.

Historia dziadka autora to piękna opowieść. Dała mi wiele satysfakcji i na długo pozostanie w mojej pamięci. A Akela? No właśnie jego historia również mnie urzekła, ale w pewnym momencie, gdy wyszła pewna prawda o zwierzęciu, to nie mogłem uwierzyć w to, co przeczytałem. Zresztą, przeczytajcie, na pewno ta historia przypadnie Wam do gustu.