Na tę książeczkę zwróciłam uwagę ze względu na jej ładną okładkę (bądź co bądź – musi przykuwać uwagę, jeżeli mamy chcieć do niej zajrzeć – tym bardziej dziecko). Potem okazało się, że zawiera 102 (jak dobrze zliczyłam) fraszki. Nie byle jakie zresztą! Bowiem o zwierzętach (nie trudno było się domyślić, prawda?), ale niekoniecznie tych najbardziej znanych. O nie! Autor zaserwował całkiem przyzwoite krótkie utwory literackie m.in. o alpace, elo, jenocie, lorim wysmukłym, marabucie… Drodzy dorośli, a może i Wam by się przydało poznanie tych obco brzmiących nazw?:) Ja przyznaję się bez bicia, że o wielu z nich nawet nie słyszałam. Nic straconego – człowiek uczy się przecież przez całe życie:)

„Kiedy mnie ktoś pyta,
co też mi kanarek przypomina,
mówię, że to taka pierzasta,
śpiewająca w klatce cytryna…”
(Takie małe zoo – M.K. Jaryczewski)

Powyższy przykład jest o dobrze znanym stworzonku – kanarku, bo takich również nie brakuje.

Muszę przyznać, że bardzo mi się ta pozycja spodobała. Jest tylko jeden mankament – zdecydowanie za mało jest w środku tych świetnych rysunków Pauliny Hirsch. Nie ma koloru, nie sposób też szukać zwierzątek z okładki. Ilustratorka zaserwowała za to piękne, czarnobiałe, całostronne grafiki – niestety w nieproporcjonalnych do tekstów ilościach. A szkoda. Dlatego też przy/po czytaniu tej książki na pewno będzie trzeba zajrzeć do Internetu po jakieś zdjęcia, by sprawdzić jak wygląda np. siamang (ale czy to nie wspaniała okazja do wspólnej zabawy poszukiwawczej z dzieckiem?).

Biorąc pod uwagę całość, to zdecydowanie polecam.

napieknej.wordpress.com