Zauważyłam, że ostatnio coraz więcej osób przekonuje się do czytania książek Polskich autorów. Bardzo mnie to cieszy, gdyż mamy w kraju naprawdę zdolnych pisarzy, których powieści wcale nie odbiegają od tych zagranicznych. Taką autorką jest właśnie Agnieszka Lingas-Łoniewska. Już przy recenzji "Dzikuski" przyznałam się Wam, że nie znam zbyt wielu pozycji z dorobku tej autorki, ale Piętno Midasa zaintrygowało mnie od razu i wiedziałam, że koniecznie muszę je przeczytać. Okładka jest prosta, ale ma w sobie coś co przyciąga i hipnotyzuje. Kim jest tytułowy Midas? Na to pytanie koniecznie chciałam znaleźć odpowiedź i... nie zawiodłam się.

Agnieszka Lingas-Łoniewska nazywana jest przesz swoją Sektę Agnes Dilerką Emocji. Doskonale rozumiem skąd wzięło się to określenie, bo Pani Agnieszka bawi się nami, jak marionetkami w najlepszym teatrzyku. Wie jak budować napięcie, wie co wzrusza, a co wkurza nas czytelników. Z premedytacją wykorzystuje nasze słabe nerwy i funduje nam przejażdżkę po emocjonalnym rollercoasterze, by na koniec rozerwać nasze serce na pół. A dlaczego? Już tłumaczę... W Piętnie Midasa mamy dwa alternatywne zakończenia. Pomysł genialny i za to ogromne gratulacje, ale Pani Agnieszko... Jak Pani mogła? Serce podpowiada jedno, a rozum drugie zakończenie... Jestem rozchwiana, moje serce krwawi.

Historia opowiedziana na karkach tej powieści jest naprawdę genialna i dopracowana do perfekcji. Wiem, że autorka włożyła wiele pracy w doszlifowanie najmniejszych szczegółów. To czuć podczas czytania, bo tu nic nie jest przypadkowe. Agnieszka Lingas-Łoniewska szanuje swoich czytelników, bo nie pozwala nam się nudzić, a my mamy poczucie, że czas spędzony nad jej powieściami nie jest stracony i każda złotówka wydana na jej powieści, to dobrze zainwestowane pieniądze.

Czytając Agnieszkę Lingas-Łoniewską inwestujemy we własne emocje.

Czy może być coś lepszego?

Nie chcę Wam spoilerować ani streszczać fabuły, bo opis tej powieści mówi sam za siebie. Przeczytajcie:

"Brudne podwórka wrocławskiego Trójkąta Bermudzkiego... Chłopak, który urodził się w niewłaściwej rodzinie i człowiek, który dał mu szansę. Tylko… na co?

Jakub Rojalski, zabójczo przystojny pasjonat fotografii, podczas przyjęcia weselnego poznaje inspektor Karolinę Linde, szefową wydziału śledczego wrocławskiej policji. Kobieta jest sfrustrowana i przemęczona, ponieważ dochodzenie w sprawie płatnego zabójcy utknęło w martwym punkcie, tymczasem Midas uśmierca kolejne ofiary. Wbrew woli obojga jednorazowy incydent powoli zamienia się w romans, a Jakub uświadamia sobie, że nie potrafi dłużej żyć, tłumiąc w sobie wszelkie emocje. Jednocześnie w jego życiu pojawia się Anka, magister farmacji i maltretowana żona gangstera, marząca o zemście na mężu. Któregoś dnia okazuje się, że Jakub potrafi jej pomóc…
Jestem Midas. Do widzenia.

Karma to suka.

TA KSIĄŻKA MA DWA ALTERNATYWNE ZAKOŃCZENIA. WYBIERZ SWOJE!"

Piętno Midasa to perfekcyjnie połączony kryminał i romans. Intensywna, przepełniona emocjami i napięciem powieść, która nie pozwala nam odetchnąć nawet na chwilę. Nie znam wszystkich dzieł autorstwa Pani Agnieszki, ale czuję, że ta jest najlepsza, a ja z pewnością nadrobię poprzednie. Wydaję mi się, że nie tylko ja tak uważam, bo grono fanów autorki powiększa się w kolosalnym tempie. Strach się bać jaka będzie jej kolejna książka, bo moje serce może tego nie wytrzymać!


Serdecznie polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Novae Res.

Premiera: 10 czerwca 2016

Midas… Midas… Ach, Midas… Coś ty ze mną uczynił?
Zakochałam się.. w książce.. w Midasie również… Jeśli można nazwać to zakochaniem..
Historia zawarta w „Piętnie Midasa” pochłonęła mnie od pierwszej strony. Pochłonęła tak, że nie chciałam się z nią rozstać. A jeszcze ciężej było słuchając piosenki Nickelback – Satellite. Za każdym razem mam Midasa przed oczami.. Te oczy.. Zimne.. jakby smutne.. puste.. Mężczyznę, który choć przystojny (ba! piękny!), silny, jest delikatny i wrażliwy, skrzywdzony przez życie…
Ale od początku… Jakub Rojalski to na pozór niczym nie wyróżniający się mieszkaniec Wrocławia. Fotograf. Uczynny względem sąsiadów. Ot co, zwykły facet.. pomijając niewątpliwą urodę.. Jednak skrywa on pewną tajemnicę. „Po godzinach” zamienia się w płatnego mordercę – Midasa, pozbawionego uczuć, zimnego i bezwzględnego zabójcę.
Jak to jest możliwe, że jeden człowiek skrywa aż dwie osobowości? Tak skrajnie różne?
Samo życie.
Łut szczęścia czy przekleństwo.
Z jednej strony można by powiedzieć – szczęście. Oto znalazł się ktoś, kto wyciągnął do niego pomocną dłoń. Pomógł mu skończyć szkołę średnią, studia. W zamian żądał tylko posłuszeństwa i ćwiczenia nowych umiejętności. Aż w końcu wykonania „brudnej roboty”, co odmieniło życie Jakuba na zawsze. Wtedy jeszcze rodzina trzymała go na powierzchni. Rodzina była powodem dla którego chciał się z tego wycofać. I rodzina (śmierć) była powodem dla którego zatracił się bez pamięci w wykonywaniu kolejnych zleceń.
Tak oto narodził się bezwzględny Midas.
Wydawać by się mogło, że człowiek, który bez skrupułów zabija ludzi ze zleceń nie jest skłonny do empatii i wyższych uczuć na co dzień. Wydawać by się mogło.. Jednak w Jakubie przez te wszystkie lata brakowało miłości, zaufania, oddania. Nawet jeśli udawał przed samym sobą i upierał się, że złym ludziom, takim jak on, nie przytrafiają się dobre rzeczy.. „Karma to suka” miał w zwyczaju mawiać. Tak uważał.
I w tym wypadku się z nim nie zgodzę. Nie, nie, „Karma to suka” nie da się ukryć, ale czy faktycznie nie zasługiwał na nic dobrego w swoim życiu? Czy faktycznie stał się bezwzględną maszyną do zabijania?
Tego dowiecie się, jeśli zechcecie poznać Midasa…

Agnieszka Lingas-Łoniewska stworzyła wybitną historię. To moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, zapewne też nie ostatnie.
„Piętno Midasa” łączy w sobie tak wiele gatunków, wątków, wszystkiego. Niby zbyt dużo by stworzyć z tego spójną opowieść, a jednak wszystko wyważone jest co do jednego znaku interpunkcyjnego. Nie można się od tej historii oderwać. Nie można się jej oprzeć.
Bezsprzecznie książka wywołuje taką fale różnych emocji (momentami skrajnie różnych), które na długo zapadną w pamięć, serce, we wszystko, nie pozwalając o niej zapomnieć…
Koniecznie musicie ją przeczytać.

"Piętno Midasa" to badzwyczajna powieść, ktora przenosi nas w świat, gdzie nie wszystko jest białe lub czarne. Głównym bohaterem jest Jakub Rojalski, który jest nieziemsko przystojnym fotografem. Na pierwszy rzut oka zwykły facet, ale skrywa pewną tajemincę. Historia jest pełna intensywnych emocji, a autorka bawi się czytelnikami jak marionetkami. Książka jest niesamowitym połączeniem kryminału i romansu. Dodatkowo to, co mnie bardzo zaskoczyło i spodobało się, to dwa zakończenia - czytelnik sam decyduje jak kończy się historia tytułowego Midasa.

Prywatnie Jakub Rojalski, przystojny, wysportowany fotograf, zawodowo - Midas - płatny, nieuchwytny zabójca. Można więc rzec, że to człowiek o dwóch twarzach. Dlaczego prowadzi takie życie? I jak długo można tak żyć?

Karolina Linde - piękna inspektor we wrocławskiej policji, która od długiego czasu próbuje ująć nieuchwytnego mordercę Midasa, który nie pozostawia po sobie żadnych śladów.

Co zrobi Jakub i Karolina, kiedy się poznają? Czy ich znajomość będzie miała szansę przetrwania?

"Gdy odjechała, widziała jego poważny wzrok skupiony na niej i dostrzegła w tym spojrzeniu coś, co potem długo nie pozwalało jej zasnąć. Oczywiście oprócz uporczywego wspominania każdej chwili, którą spędzili razem, a także tego, co zaszło przy samochodzie. Ale ten jego wzrok... Dlaczego widziała w nim... ostrzeżenie? Coś w stylu: trzymaj się ode mnie z daleka?"

Brawo dla autorki za niesamowity pomysł na fabułę powieści, która wywołuje w czytelniku wszystkie z możliwych emocji. Tej książki się nie czyta, tą książką się po prostu żyje. Midas to postać, która nie tylko intryguje, ale skrywa też wiele tajemnic. Poznajemy je na łamach kolejnych stron powieści, coraz bardziej rozumiejąc jego postępowanie.

Ludzie w osobistym życiu, też często przyodziewają maskę kogoś kim tak naprawdę nie są. Dlaczego tak się dzieje? Zapewne mają ku temu jakieś powody. Może to być nieszczęśliwe dzieciństwo, brak miłości ze strony rodziców, jakaś osobista tragedia, która ich dotknęła i nie pozwala o sobie zapomnieć. Pod wpływem tych chwil, człowiek staje się kimś innym, pragnie wyrzucić z siebie te przykre wspomnienia. Tylko czy to zawsze jest bezpieczne dla nas samych?

Ale nagle na naszej drodze pojawia się ktoś, kto sprawia, że pragniemy się zmienić, odrzucić wszelkie zło i znów cieszyć się życiem. Być kimś normalnym, kochanym i akceptowanym. Jednak czasem na naszą przyszłość niewątpliwie ma w dużym stopniu wpływ przeszłości. Przeszłości, która nie zawsze wpisała się w naszym życiu w kolorowych barwach. o wtedy zrobić? Czy jesteśmy sobie w stanie w tym poradzić? Czy jesteśmy w stanie odbudować wszystko od nowa?

"Karma to suka. Ale w tym przypadku przyznał jej rację. Każda bajka ma swój koniec. Nawet mit. Do widzenia!"

I tak właśnie jest. Wszystko co się zaczyna, musi mieć również swój koniec. Jaki on będzie? Tego często nie wiemy nawet my sami. Życie jest nieprzewidywalne i pełne niespodzianek.

Bohaterzy wykreowani przez Agnieszkę Lingas-Łoniewską są realni w każdym calu, to ludzie z krwi i kości. Naznaczeni przeszłością, dramatem, zmaganiami z codziennym życiem, rozwiązywaniem problemów i pragnących mieć jasny promyk w swojej przyszłości. Autorka, jako dilerka naszych emocji doskonale wie, że my kobiety kochamy niegrzecznych "chłopców". I choć powinniśmy nienawidzić Midasa, tak naprawdę go kochamy. Czy człowiek, który z zimną krwią zabija ludzi, może wnosić w życie innych pozytywne emocje? Jak widać, jest to możliwe.

Do tego dwa alternatywne zakończenia, dzięki czemu możemy wybrać jak chcemy, by ta książka się zakończyła. To dopiero coś niesamowitego. Jednak dobrze by było, by nie w każdej książce była taka możliwość, czasem lepsze jest zaskoczenie i brak możliwości wybrania innego zakończenia. Osobiście wybieram epilog 2.

Piętno Midasa to książka, która tak naprawdę odciska piętno na nas samych. Czytelnik czytając książkę jest targany emocjami, które pozostają z nami jeszcze długo nawet już po przeczytaniu książki. To powieść, która wstrząsa, intryguje, a jednocześnie pozwala zrozumieć postępowanie Midasa. Jestem zachwycona. Polecam, polecam, polecam.

Jakub dla świata jest fotografem. Samotny, uczynny i pomocny, przykładny obywatel. Tylko jeśli spojrzy się w jego oczy widać w nich bezbrzeżny smutek, lecz mało kto potrafi tak naprawdę dostrzec innego człowieka. Lecz Jakub to także Midas. Nieuchwytny i bezwzględny zabójca, sól w oku policji i postrach półświatka. Jednak ten mężczyzna tak umiejętnie radzi sobie z dwoma postaciami, które odgrywa w życiu, że nikt nie dostrzega jego mrocznej, niebezpiecznej strony. Ale ile można tak funkcjonować?

„Piętno Midasa” to zdecydowanie najlepsza książka Pani Agnieszki. Pełna niepokoju, trudnej tematyki, złożonych postaci i nieoczywistych wyborów. Autorka idealnie manipuluje uczuciami czytelnika, jednoznacznie wskazując, że życie to nie tylko czerń i biel. Ono składa się na całe mnóstwo odcieni szarości, a ferowanie wyroków odnośnie do czyichś czynów nie jest w porządku, bo tak naprawdę trudno nam poznać wszelkie jego pobudki. Ta książka obrazuje jak zaskakujący potrafią być ludzie, jak złożone są ich osobowości i jak łatwo można oszukać wszystkich wokół, jeśli tylko umiejętnie ukazuje im się tylko jedno swoje oblicze. Główny bohater to zarazem złoczyńca, jak i postać tragiczna, a jego działań nie da się całkowicie potępić. Człowiek zagubiony, nieznajdujący w życiu celu, wypełniony bezbrzeżną pustką i mający niewiele do stracenia jest niezwykle niebezpieczny dla świata, ale i zarazem bezcenny dla niektórych osób. Wspaniale ukazane jest to, jak Jakub wpływa na losy innych ludzi, których w jakichś sposób ścieżki krzyżują się z jego drogą i jak zgoła odmienne może być jego postrzeganie przez te postaci. Ciekawym zabiegiem są także dwa epilogi, choć dla mnie tylko jedno zakończenie przystaje do całokształtu powieści, jak i życiorysu Jakuba. Książka, poruszając tematykę zbrodni, wychowania w patologicznej rodzinie, biedy, trwania w przemocowej relacji, stawia przed czytelnikiem pytanie – co my byśmy zrobili na miejscu bohaterów? I to jedno przesłanie – nie osądzaj, dopóki nie znajdziesz się w czyichś butach… Genialna powieść, zdecydowanie warta przypomnienia, ale i poznania! Polecam!

10 czerwca nakładem wydawnictwa Novae Res na półkach księgarni ukazała się najnowsza powieść Agnieszki Lingas-Łoniewskiej zatytułowana "Piętno Midasa". Ja przedpremierową lekturę mam już za sobą i szczerze przyznam, że książka przypadła mi do gustu od początku do samego końca.

Głównym bohaterem historii jest Jakub Rojalski - przystojny i cichy pasjonat fotografii z mroczną tajemnicą i ciężarem niewesołej przeszłości na barkach. Choć nieoszczędzony przez los, stara się wieść jak najbardziej normalne życie aż do momentu kiedy pojawiają się w nim dwie kobiety.Jedna z nich to nowa sąsiadka - Anna - maltretowana żona miejskiego gangstera, która pragnie zemścić się na mężu. Druga to Karolina - szefowa wydziału śledczego wrocławskiej policji, prowadząca sprawę nieuchwytnego płatnego zabójcy - tytułowego Midasa.

Autorka powieści porusza temat problemów z jakimi borykają się ludzie prowadzący podwójne życie oraz pobudek jakimi kierują się doświadczając pożądania. Pragnienie zerwania łańcuchów przeszłości, lojalność wobec drugiego człowieka, zemsta oraz próba walki o ogólne dobro powoduje wykolejenie bohatera z narzuconych przez niego torów codzienności. Jego los nie zależy już tylko od niego. Każda podjęta decyzja może bowiem uruchomić lawinę wydarzeń. Wydarzeń i decyzji ludzi, którzy nie zawsze mogą być lojalni wobec niego.
Czy pomoc pięknej sąsiadce ściągnie na Jakuba kłopoty? Czy romans z szefową policji wpłynie na jego los? Jak potoczy się żywot chłopaka urodzonego w niewłaściwej rodzinie, który otrzymał szansę na lepsze życie i czy to życie faktycznie okazało się być lepszym?
Odpowiedzi na wszystkie te pytania znajdziecie w książce, autorka posunęła się jednak o krok dalej i nowatorsko poprowadziła zakończenie historii tak by każdy czytelnik mógł wybrać to, które według niego jest odpowiedniejsze.

Agnieszka Lingas – Łoniewska mistrzowsko przedstawiła czytelnikom świat w którym ludźmi rządzą interesy i układy. Świat, w którym nikt nie ukryje się przed tajemnicami i duchami przeszłości - nawet zwykły chłopak z brudnego wrocławskiego podwórka. "Piętno Midasa" to historia budząca skrajne emocje zarówno do bohatera jak i do otaczającego nas świata. Wraz z każdym kolejnym rozdziałem odkrywamy coraz więcej tajemnic skrywanych przez fotografa oraz tajemnic, które skryte były przed nim samym. Sensacja miesza się z romansem, gangsterskie porachunki kontrastują z dobrocią i chęcią niesienia pomocy.

Dla mnie zetknięcie się z tą historią było niepowtarzalną i fascynującą podróżą do świata, który z pewnością jest obok mnie. Świata mrocznego, w którym nie chciałby się znaleźć żaden z nas. Podanie dwóch alternatywnych zakończeń wymusiło zaś na mnie chwilę refleksji i odpowiedzi na kilka ważnych pytań: co ja zrobiłabym będąc w takiej sytuacji? Czy umiałabym żyć nie obwiniając siebie samej? Czy potrafiłabym zaufać innym?

Szczerze polecam więc tę powieść wszystkim wielbicielom nieprzeciętnych literackich opowieści, w których nie brak psychologicznych rozważań nad ludzką naturą oraz tym, którzy uwielbiają historie pełne intryg. Z pewnością ta pozycja Was nie zawiedzie, a przebieg historii niejednokrotnie zaskoczy. I pamiętajcie - losy głównego bohatera leżą w Waszych rękach!

Zaczęłam swoją przygodę z panią Łoniewską od lawendowej trylogii i nie byłam nią jakoś szczególnie zachwycona. Nie mówię, że była zła – lekka, niewymagająca, idealna na leniwe popołudnie. Ale wrażenia nie robiła. Piętno Midasa jest o wiele lepsze. Najlepsze z książek autorki, które do tej pory czytałam.
Jakub Rojalski jest fotografem. Żyje z poleceń, nie rzuca się w oczy, nie ma znajomych, nie ma rodziny. Przyjazne kontakty utrzymuje jedynie z sąsiadką z bloku, którą się opiekuje – pomaga w zakupach, zawozi do przychodni. Pewnego dnia do mieszkania na przeciwko wprowadza się małżeństwo. Ona – inteligentna pani magister. On – kark robiący brudne interesy i znęcający się nad żoną. Choć początkowo Jakub stara się to ignorować, nie potrafi znieść zachowania sąsiada i postanawia się wtrącić.
Karolina Linde jest szefową wydziału śledczego wrocławskiej policji. Od długiego czasu usiłuje złapać seryjnego mordercę – Midasa. Przestępca pozostaje jednak nieuchwytny, co budzi frustrację młodej i ambitnej pani detektyw. Na ślubie koleżanki spotyka Jakuba i nieoczekiwanie wdaje się z nim w romans.
Pani Łoniewska bardzo dobrze rozpoczęła tę książkę, umiejętnie stopniując napięcie i wzmagając ciekawość czytelnika. Niestety nie mogła za długo ukrywać, co łączy Midasa i Jakuba. Kiedy to wychodzi na jaw, robi się jakby nudniej, bo autorka skupia się bardziej na wątkach romansowych niż na działaniu seryjnego mordercy.
Midas ma swoje fragmenty, oznaczone kursywą, w których autorka opisuje jego zlecania. Szkoda, że robi to dość ogólnikowo, pisze, że wszystko dokładnie zaplanował i sprawdził każdą zmienną, jednak nie wdaje się w szczegóły. Za to przy opisywaniu wątków romansowych szczegółów nie skąpi, dlatego niestety ta książka została określona przez wydawnictwo tylko jako literatura kobieca. Piszę „tylko”, bo mogło wyjść z tego dużo więcej.
Tak naprawdę wątki romansowe są dwa. Autorka cofa się w przeszłość i opisuje pierwszą wielką miłość Jakuba Rojalskiego, niegdyś Króla. Te fragmenty przypominają mi trochę historie w stylu new adult – on ze złej rodziny, ona dobra i niewinna, zostają szczęśliwą parą, a potem nawet małżeństwem. Tylko, jak się domyślacie, brakuje szczęśliwego zakończenia. Jakub i Karolina są już dorośli, więc ich związek jest o wiele bardziej fizyczny, autorka zamiast opisywać młodzieńcze marzenia, więcej czasu poświęca scenom łóżkowym.
Książka ma dwa alternatywne zakończenia – jedno dla totalnych i niepoprawnych romantyczek, którego moim zdaniem spokojnie można by się pozbyć i zostawić to drugie – jak pisze autorka bardziej szekspirowskie, ale i o wiele bardziej realistyczne.
Piętno Midasa jest bez wątpienia ambitniejsze od lawendowej trylogii, ale żałuję, że autorka nie poszła bardziej w stronę kryminalną, zamiast skupiać się na romansie. Niemniej jednak książka jest całkiem dobra i na pewno spodoba się fankom Łoniewskiej – a także osobom, które jeszcze jej nie czytały. Zapraszam.