III tom rodziny Castello sprawia,że nie da się ani na moment odpocząć,ponieważ autorka zrzuca na czytelnika bombę w postaci nieodwracalnych wydarzeń z życia bohaterów.
Fabuła opiera się na wydarzeniach z życia głównych postaci,którzy są charakterni i pełni temperamentu.Powodują,że ma się ochotę nimi potrząsnąć-szczególnie Federico dla którego małżeństwo to nic nie znaczący układ.Wrogowie nie zapominają i o tym nasi bohaterowie się przekonają…

W tym tomie możemy także obserwować co u pozostałych braci się dzieje.Federico z Alessia oraz Antonio nie pozwalają o sobie zapomnieć,bo dzieje się u nich sporo.Nierozsądne znajomości niosą ze sobą konsekwencje a czas odreagowania silnych emocji jest początkiem smutku i niedowierzania w to,co się robi w takich momentach.

Bardzo podobała mi się poprowadzona fabuła,która ciagle zaskakuje.Tajemnice braci,niezrozumiałe czyny wraz bólem dla najbliższej osoby ranią serce.Byłam zszokowana tym co się dzieje w tej rodzinie.

Autorka zabiera nas w brutalny świat Cosa Nostry pełnego brutalnych scen,rozlewu krwi i braku litości dla zdrajców.Moja wyobraźnia została pobudzona powodując szok i niedowierzanie!

Jest to świetny romans mafijny w którym nic nie jest pewne.Samo zakończenie złamało moje serce,ale dało nadzieję na powrót do szczęśliwych chwil w rodzinie Castello.
Koniecznie przeczytajcie książkę.
Gorąco ją polecam i oczywiście liczę na kontynuacje

Rodzina jest świętością. Albo dopasujesz się do panujących tu zasad ,albo z niej zrezygnuj.

Miranda Wilcox od zawsze żyła jak księżniczka. Opływała w luksusy ,a jednak nie była szczęśliwa.
Wszystko przez to, że wbrew swej woli została przyrzeczona capo włoskiej mafii.
Gdy okazało się, że ten darzy uczuciem inną kobietę , cóż plan musiał ilec zmianie i w ten sposób dziewczyna miała możliwość by wyjść za mąż za człowieka, którego naprawdę kochała od lat.
Federico , młodszy z braci Castello skradł jej serce jednym uśmiechem, jednak ślub to ostatnie o czym marzy.
Ta relacja nigdy nie należała do łatwych zaś mężczyzna niczego nie ułatwiał.
Czy Miranda skruszy mur jaki zbudował wokół siebie Rico?

Ta powieść była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Karoliny Jurgi i muszę powiedzieć, że było ono bardzo udane.
Szybko polubiłam zarówno dwójkę głównych bohaterów jak i postaci drugoplanowe.
Książka została napisana w sposób bardzo lekki i płynny a serwowane przez autorkę emocje oraz zwroty nie pozwalały się nudzić.
Zakończenie zaś sprawiło, że z niecierpliwością czekam na kontynuację losów rodziny Castello.
Ta seria jest pozycją obowiązkową dla wszystkich wielbicielek trzymających w napięciu romansów.
Gorąco polecam ❤️

"On właśnie tu był. Z twarzą wykrzywioną zimną furią i ciemnymi oczami, w których tlił się lęk. Mroczniejszy i piękniejszy niż sam diabeł... Gdyby nie fakt, że kocham go od lat, bardzo możliwe, że teraz pokochałabym go znowu".

Miranda, córka przywódcy nowojorskiej mafii. Od dziecka była przyrzeczona Vincentowi, capo włoskiej Cosa Nostry. Małżeństwo dla wzmocnienia sojuszu. Czy można być szczęśliwym w tym brutalnym świecie? Szczęście uśmiechnęło się do Mirandy, gdyż postanowiono, że wyjdzie za brata Vincenta - Federica w którym podkochuje się od dziecka. Ona go kocha skrycie, lecz on nie odwzajemnia jej uczucia. Na domiar złego na ślubie są złączeni przysięgą krwi, muszą być sobie wierni aż do śmierci.

Bardzo czekałam na tę część, jak zobaczyłam pierwsze zapowiedzi nie mogłam powstrzymać radości. Jest to trzecia część serii o Rodzinie Castello, którą przeczytałam w jeden dzień. Opowiada o najmłodszym barcie, Federico, egzekutorze, który z pozoru jest lekkoduchem, lecz pod maską jest łagodny i uczuciowy. Mafia rządzi się swoimi prawami, aranżowane małżeństwa dla korzyści są na porządku dziennym. Miranda miała wybór Federico lub Deamon, poszła za głosem serca. Czy wybrała słusznie? Początki nie były kolorowe, można powiedzieć, że nie było żadnego początku, płacz, rozpacz, odtrącenie. Musiało wydarzyć się coś strasznego by Federico przejrzał na oczy.

Książka bardzo lekka, czyta się szybko i z zaciekawieniem. Jest sporo akcji, jest brutalność i przelana krew, są emocje oraz nadzieja, która umiera ostatnia. Lecz również jest coś, co mnie irytowało. To zdrobnienia imion twardych jak głaz bohaterów, nie pasowało to do nich absolutnie. Po zatem uwielbiam ich za miłość, którą się darzyli, za oddanie rodzinie. Nie zawsze postępują słusznie, lecz starają się naprawić to co zniszczyli. Zakończenie rozwaliło mnie na łopatki. Dlaczego tak? Dlaczego on? Dlaczego? Widocznie tak musiało być. Przeczytajcie i sprawdźcie sami przez co musieli przejść Miranda i Federico by znaleźć uczucie, które ich połączyło.