Jakże wielu nastolatków i nastolatek nie wie prawie nic na temat dwóch Wojen Światowych? Z trudem przychodzi im wyznaczyć datę początku i końca obydwu wojen, co więc jeżeli przyjdzie im wymienić kilku bohaterów tych bitwie? No cóż, trzeba to zmienić.

Ważna książka wypełniająca pewne białe plamy w historii Polski i oddająca sprawiedliwość wielkiemu mężowi stanu – generałowi Kazimierzowi Sosnkowskiemu. W książce Czytelnik znajdzie zarówno relacje dotyczące publicznego życia generała, jego ciągłych zmagań o dobro kraju, jak i opisy życia rodzinnego oraz jego polowań. Wiele spośród tych relacji nie było dotąd nigdzie publikowanych. Biografię generała autor wzbogaca przytoczeniami treści dokumentów i artykułów z ówczesnej prasy oraz relacjami sporządzonymi na podstawie rozmów przeprowadzonych z żyjącymi jeszcze do niedawna ludźmi związanymi z Kazimierzem Sosnkowskim. W książce, obok fragmentów stricte biograficznych, pojawiają się też beletrystyczne opisy życia generała i jego bliskich.

Adam Szymański urodził się i zamieszkuje w Wielkopolsce. Autor od 22 lat z pasją zajmuje się twórczością literacką. Ma w swoim dorobku powieść autobiograficzną, eseje, poemat oraz tomiki wierszy. Autor jest członkiem Fundacji Sztuki na rzecz „Integracji” w Warszawie działającej pod patronatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Książkę mimo swojej imponującej objętości pochłonąłem w cztery dni. Z początku podchodziłem z dystansem do tej książki, bo nie spodziewałem się czegoś wielkiego. Jednak kiedy zacząłem już czytać byłem zachwycony. Nigdy nie powiedziałbym, że biografia może być aż tak wciągająca!

Adam Szymański opowiada o życiu generała Kazimierza Sosnowskiego w sposób bardzo ciekawy. Nie podaje on suchych wiadomości jakbyśmy mieli czytać encyklopedię, a opowiada bardzo ciekawą historię życia znanej postaci.

Biografia ta może być żywym przykładem jakże znanego nam porzekadła by nie oceniać książki po okładce. Okładka tejże książki nie przyciągnęła mnie w jakiś szczególny sposób, dopiero opis zaszczepił we mnie ciekawość poznania treści.

Książkę polecam wszystkim, którzy w mniejszym lub większym stopniu interesują się historią naszego kraju. Ta biografia pozwoli nam odkryć owe białe plamy w historii Polski ukazując prawdziwe oblicze ówczesnego państwa.

Nie jest to książka wyłączne o generale Kazimierzu Sosnkowskim, ale o życiu w tamtych skomplikowanych i trudnych czasach, w których honor dla wielu był sprawą bardzo ważną, a rządzące elity były zdecydowanie lepiej wykształcone od przeciętnego Polaka. Można się skusić o twierdzenie, że wówczas były mniejsze wymagania wobec rządzących, ponieważ tych wyedukowanych Polaków było naprawdę bardzo mało, a mit o niesamowitych zdolnościach ówczesnych rządzących oraz pracujących w strukturach państwa jest tylko mitem. Zaledwie dwadzieścia lat starsza Maria Curie Skłodowska po skończeniu gimnazjum była zwykłym urzędnikiem, którym można zostać po skończeniu studiów, odbyciu odpowiednich staży i znajomościach… i wcale nie chodzi o to, że była taka genialna, ale takie małe wymagania były wobec zwykłego urzędnika, ponieważ wielu Polaków nie potrafiło czytać i pisać. Analfabetyzm szalał na wschodzie Polski, gdzie w zaborze rosyjskim władzom nie zależało na kształceniu „Polaczków”.
Krótko przybliżę postać jednego z przedstawicieli ówczesnych elit. Kazimierz Sosnkowski to jeden z tych polskich bohaterów, którzy przeżyli dwie wojny, a swoje życie zakończyli z dala od ojczyzny, o której wolność walczył od młodości. Jako nastolatek spotkał się z Józefem Piłsudskim, pod wpływem, którego wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie na ziemiach polskich organizował zbiórkę pieniędzy na działanie rewolucyjnej partii w Królestwie Polskim. Podczas wielu lat służby i kształcenia wojskowego popierał Piłsudskiego, którego wybór na Wodza wpłynął na karierę Sosnkowskiego. Poza działalnością polityczną i wojskową studiował we Lwowie na politechnice, gdzie aktywnie uczestniczył w organizacji studenckich. Jak na prawdziwego patriotę przystało stał się członkiem Związku Walki Czynnej oraz współzałożycielem Związku Strzeleckiego „Strzelec” (co było wówczas bardzo popularne wśród ludności polskiej, która miała coraz większe nadzieje an odzyskanie wolności). Przez I wojną światową został mianowany szefem sztabu Komendy Głównej ZWC i zastępcą Komendanta Głównego (Józefa Piłsudskiego). Przez całą I wojnę światową znajdował się w orbicie wpływów Wodza, z którym, po kryzysie przysięgowym (Piłsudski nie chciał przysięgać zaborcy wierność), został aresztowany. Po wojnie został wiceministrem spraw wojskowych. Poza działalnością polityczną był kibicem sportowym i przez dziesięć lat prezesem Klubu Sportowego „Polonia Warszawa”.
W 20-leciu międzywojennych pełnił wiele ważnych funkcji wojskowych i politycznych. Odpowiedzialny za gospodarkę wojenną i to właśnie on zdecydował o budowie mola przeładunkowego e nadmorskiej wiosce Gdynia. Z czasem wycofany z przygotowań wojennych w 1939 roku, ale po wybuchu II wojny światowej mianowany dowódcą kilku armii.
Kiedy w 1943 roku zostaje mianowany Naczelnym Wodzem zachęcał AK do ignorowania rządu emigracyjnego, które wraz z rządem brytyjskim było niezadowolone z pełnienia przez gen. Sosnkowskiego wyznaczonej funkcji. Był przeciwnikiem ugod z komunistami oraz był przeciwnikiem powstania warszawskiego bez pomocy aliantów. Pod naciskami Winstona Churchilla zdymisjonował ze stanowiska Naczelnego Wodza, po czym zamieszkał w Kanadzie. Ze względu na wyrażanie swoich negatywnych opinii o władzach ZSRR rządy amerykański i brytyjski odmawiały mu przez kilka lat swoich wiz.
Gen. Kazimierz Sosnkowski był również autorem licznych prac historycznych. Postać Sosnkowskiego jest bardzo interesująca ze względu na to, że był człowiekiem otwartym oraz wysuwającym trafne wnioski z obserwacji. Książka Adama Szymańskiego nie tylko omawia najważniejsze wydarzenia z życia bohatera, ale także te mniej znane. Autor swoim sprytem gawędziarze ucieka się do sprytnego chwytu przez zmianę nudnej opowieści historycznej w powieść o Sosnkowskim. Jest ona pisana z różnych perspektyw, co wzbogaca akcję. Pierwsza część zawiera cały życiorys generała i jest pisana w typowo historycznym stylu. Druga zdecydowanie ożywia książkę i jest pewnym rodzajem uzupełnienia pierwszej części. Mnie zdecydowanie lepiej czytało się drugą niż pierwszą, ale muszę przyznać, że pierwsza jest dobra.
Książkę polecam miłośnikom historii Polski. Zwłaszcza tym, którzy lubią poznawać czasy dwóch wojen światowych.