„Nie ma nic smutniejszego niż samotne dzieciństwo”

Według rodziców i innych dorosłych, kilkunastoletnia Majka oraz jej młodszy brat mają wszystko, o czym niektórzy mogą tylko pomarzyć. Dzieci nieustannie słyszą, że są kochane i najważniejsze, jednak nikt nie wie, że rodzice gonią za karierą oraz spełnieniem własnych marzeń i nie mają przestrzeni na czas dla dzieci, poświęcenie im uwagi oraz obdarowanie czułością. Z tego powodu Majka zamyka się w sobie, a wszystkie myśli i pragnienia przelewa na papier, tworząc wspaniałe rysunki idealnej rzeczywistości, w której jest miejsce nawet na jej ulubione kwiaty – niezapominajki.

Leszek Posiewała w książce „Zapomimajka” ukazał świat oczami dziecka. Jej narratorką jest kilkunastoletnia Majka, która ze swojej perspektywy przedstawia codzienne życie.

W trakcie całej pozycji dostrzegalny jest bezbrzeżny smutek głównej bohaterki. W jakim wrażeniu pozostałam do końca historii. Tak trafiającej w serce lektury nie czytałam już dawno. Ogrom emocji, przemyśleń i współczucia sprawiły, że naprawdę trudno mi było czytać każdą kolejną stronę. Z reguły nie wzruszam się przy książkach, ale przy tej kilka razy zaszkliły mi się oczy. Z pewnością będzie to pozycja, która na długo zostanie w mojej głowie.

Problemy poruszone przez autora są ciągle aktualne i mam wrażenie, że pojawiają się coraz częściej. Rodzice w swoim zabieganiu często skupiają się na zapewnieniu dzieciom rzeczy materialnych oraz zajęć dodatkowych, które niekoniecznie są zgodne z zainteresowaniami dzieci, zapominając że najważniejsze jest poświęcenie dzieciom swojej uwagi i czasu.

Uważam, że każdy rodzic powinien na chwilę się zatrzymać i odpowiedzieć sobie, czy faktycznie daje dziecku to czego potrzebuje, czyli zainteresowania, uczucia i czułości. Oczywiście nie znaczy to, że mają rezygnować z własnego rozwoju, ale nie skupiać się na nim za wszelką cenę.

„Zapomimajka” skradła moje serce już w momencie pierwszego spojrzenia na okładkę, a kiedy zaczęłam czytać, to wiedziałam, że szybko się nie oderwę. Zakończenie okazało się dość nieprzewidywalne i wprawiło mnie w osłupienie, a także skłoniło do wielu przemyśleń.

Polecam!