Bartosz Buśkiewicz prowadzi dwa blogi. Ponadto jest autorem książek "Myśl i działaj jak najlepsi" oraz "Pełnia zrozumienia". "Zapiski inteligenta" to jego debiutancka powieść. Współprowadzi również cykliczne spotkania klubu dyskusyjnego Sokrates Cafe Katowice.

Norbert stara się być indywidualistą. Utarte schematy, którymi podążają ludzie uwierają jego duszę. Początkowo miałam nieodparte wrażenie, że widzę pewne podobieństwo do "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza. Pojawia się tam tzw. forma, czyli role, które narzuca nam społeczeństwo czy system oraz gęba, którą przybieramy. Później jednak to wrażenie się ulotniło, a lektura zaczęła być osobliwa.

Jest to książka, którą trudno oceniać pod względem fabuły czy bohaterów, ponieważ jest niedużej objętości, a większość tekstu zajmuje tzw. filozoficzne gadanie.

Wszechwiedzący narrator pozwala na zagłębienie się w myślach głównego bohatera, która jawi się jako outsider, inteligent, jak sam siebie nazywa, ale i nieprzenikniony umysł. Obserwujemy jego drogę do wydania własnej powieści, jego problemy zawodowe oraz społeczne, głównie w relacjach międzyludzkich.

Opowieść jest przede wszystkim wezwaniem do odrębnego, specyficznego zachowania, na które nie ma wpływu żaden system. Autor pragnie, abyśmy odchodzili od schematów i nie nakładali masek na nasze prawdziwe twarze.

To co mi najbardziej dokuczało to nazewnictwo poszczególnych rozdziałów. Przykładowo "Inteligent uczestniczy w szkoleniu i robi dobre wrażenie". Wiadomo, że wszystko wyjaśnia się w treści, więc wydawało mi się, że robiono z nas idiotów.

Całość to forma przemyśleń, będąca reakcją na ogarniające nas sztuczne zachowanie społeczeństwa. Znajdziemy tam mnóstwo anegdot czy nawiązań do literatury. Niekiedy mamy wrażenie filozoficznego bełkotu, ale koniec końców Bartosz Buśkiewicz ma naprawdę wiele do powiedzenia i jak najbardziej trafia swoimi rozważaniami w samo sedno, uderzając we współczesną prawdę.

Powieść jest w pewnym sensie atakiem, rzucaniem rękawicy. Być może oddźwięk zbyt gwałtowny, ale dosadny i pełen zrozumiałego rozżalenia.


Recenzja znajduje się również na www.zksiazkadolozka.blogspot.com