„(…) wszyscy żyjemy w błędnym przekonaniu, że po pierwsze istnieje coś takiego obiektywna sprawiedliwość, a po drugie, że ta sprawiedliwość może mieć zastosowanie do świata, w którym żyjemy”.
Sprawiedliwość to pojęcie względne.
Świat nie jest czarno – biały.
Teoria i praktyka często nie mają ze sobą za wiele wspólnego.
Wielu ludzi bardziej lub mniej, albo w ogóle nieświadomie pielęgnuje w sobie mordercze instynkty.
A wszystko to jest tak bardzo skomplikowane, że nie sposób tego ogarnąć

,,Zabójca znika w mroku" debiut literacki Piotra Krynickiego, który tak się złożyło z moją recenzją, że ma premierę dzisiaj 7 czerwca 2022 roku.

W Warszawie giną kolejne osoby. Zabójstwa są niemal identyczne. Celny śmiertelny strzał, a następnie zabójca opróżnia magazynek strzelając do ofiar i pozostawia pistolet na miejscu zbrodni. Na jaw wychodzi, że użyto specjalnej broni pochodzącej z magazynu policyjnego, która miała trafić do funkcjonariuszy w całym kraju. Dodatkowo pojawia się pewna wspólna cecha ofiar. Z kolei Jan Libertowski wiedzie życie spokojnego urzędnika państwowego w jednostce rządowej. Ma on specyficzne poglądy, z którymi się nie kryje. Często nie można mu odmówić racji. Jan realizuje pewien plan, który założył już lata wcześniej. W tym celu późnymi wieczorami, gdy zapadnie zmrok wybiera się na spacery w różne miejsca pomimo, że w Warszawie zabija seryjny morderca. Czy Jana łączy coś z tą serią zabójstw czy jest on tylko zwyczajnym urzędnikiem z pewnym planem ? 

Spodziewałem się kryminału z motywem wielu zabójstw, jednak nie jest to kolejny zwyczajny kryminał z powtarzającym się schematem, w którym jest zabójca i są ofiary. W pakiecie ze zbrodniami otrzymujemy szeroki komentarz w wielu kwestiach i ta inność przypadła mi do gustu. Komentarz ten moim zdaniem jest celny i w wielu poglądach mam podobne zdanie. Pojawiają się rozważania między innymi na temat polityki, religii, moralności, kultury, sztuki, społeczeństwa, patriotyzmu, polskości. W wielu miejscach bywa sarkastycznie, dosadnie, ale nie można odmówić w tym braku szczerej prawdy o naszym społeczeństwie.

,,Jan uważał, że kryminały to dobry przykład dla całej ludzkości, jak z czegoś, co z pozoru jest tragiczne i straszne, wydobyć to, co przyjemne i intrygujące. Gdyby wszyscy patrzyli na świat w taki sposób, w jaki ogląda się kryminał, żyłoby się nam znacznie lepiej"

I jak tu nie zgodzić się z Panem Janem ? Po więcej rozważań i zabójstw odsyłam to lektury debiutu Piotra Krynickiego ,,Zabójca znika w mroku".

To nie jest klasyczny kryminał. Żeby nikt nie myślał, że trafił na polskiego Harlana Cobena czy innego poczytnego autora, którego książki charakteryzują się krótkimi rozdziałami, szybką akcją i jej błyskotliwymi zmianami oraz masą dialogów. Tego w debiucie literackim Piotra Krynickiego na pewno nie znajdziecie.

To dlaczego moja ocena, po przeczytaniu lektury, jest niezwykle wysoka? Właśnie dlatego, że autor zaskakuje czytelnika niebanalnym stylem, bardzo ciekawymi postaciami z ich poglądami filozoficzno-psychologicznymi, które nadają książce sporej wartości.

Jak zawsze na początku próbowałem odnaleźć notkę biograficzną o autorze dzieła. Niestety na skrzydełku książki zastałem czarne, puste miejsce, co było dla mnie zaskoczeniem. Sięgnąłem pamięcią i mam wrażenie, że już wcześniej słyszałem imię i nazwisko Piotr Krynicki, jednak w zakamarkach mojego po-covidowego mózgu nie mogłem połączyć żadnych szczegółów. Nie wspomógł mnie również wujek google. Po prostu pomroczność jakaś.

Przejdźmy więc do kryminału.

We współczesnej Warszawie, w różnych dzielnicach miasta, w tym na "moim" Bemowie czy bliskim mi Żoliborzu, grasuje morderca. Modus operandi, czyli powtarzający się sposób działania sprawcy, który polega na identycznym sposobie przestępczym, w tym przypadku jest prosty. Zabójca oddaje jeden śmiertelny strzał, by następnie wypróżnić cały magazynek. Pusty pistolet zostawia na miejscu zbrodni, kładąc go przy ofierze. Okazuje się, że pistolety, to nie są byle jakie pistolety, to pistolety skradzione z policyjnego magazynu. To broń, która miała trafić do posterunków w całym kraju. Oczywiście prowadzone jest śledztwo w tych, jakże brutalnych morderstwach.

Na pierwszy plan wysuwa się postać Jana Libertowskiego, który pracuje w państwowym urzędzie, gdzie nie ma zbyt wiele pracy. Podczas wykonywania swoich jakże mało wymagających obowiązków, ma czas, by z kolegą Konradem wyjść na kilka godzin na obiad, czy wypić po piwie, czy opróżnić butelkę wina. Jan jest specyficzną osobą, z własnymi, dosyć oryginalnymi poglądami na świat. Co łączy warszawskie zbrodnie z Janem? Jan poza pracą wykonuje jakieś zlecenie. Znika często wieczorami, pojawia się w różnych częściach stolicy.

Wracając na moment do zbrodni, okazuje się, że mordowani są ludzie, którzy w przeszłości krzywdzili swoich bliższych lub osoby z otoczenia, znęcali się psychicznie i fizycznie nad nimi. Jan, będąc małym chłopcem, też nie miał lekkiego życia, ponieważ jego ojciec znęcał się nad jego matką.

Przyznam szczerze, że gdy zacząłem czytać powieść pana Krynickiego, byłem zaskoczony jego stylem odbiegającym całkowicie od gatunku. Bałem się, że brak typowych dialogów może zadecydować, że książka będzie nudna, bądź będzie wymagać ode mnie maksymalnego skupienia. Jednak gdy wczytałem się w treść, to nie mogłem oderwać się od niej.

Z olbrzymim zainteresowaniem zapoznaję się z historiami, które zostały napisane przez nieznanych mi do danej chwili autorów. Z tego też powodu przez cały czas trafiam na zupełnie nowych twórców co niekiedy motywuje mnie do tego by dodatkowo poznać także inne tytuły spod czyjegoś pióra. W związku z tym podczas przeglądania nowych tytułów z wydawnictwa Novae Res mój wzrok padł na ,,Zabójca znika w mroku" Piotra Krynickiego. Byłam bardzo ciekawa jakie wrażenie wywrze na mnie ten kryminał.

Już na samym początku przez przypadkowego przechodnia zostały znalezione zwłoki. Nie ma się czemu dziwić, ponieważ akcją w tym tomie toczyła się tylko przez tydzień. Przez ten czas doszło do kilkunastu zabójstw, ślubu koleżanki z pracy jednego z głównych bohaterów i nie tylko. Na pewno śledczy mieli dużo do zrobienia, biorąc pod uwagę, że praktycznie do końca nie było wiadomo kto stoi za tymi morderstwami.

Nie chcę zdradzać motywacji sprawcy, więc tylko ogólnikowo napiszę, że Piotr Krynicki w tym utworze podjął bardzo ważny społeczny temat, który był bezpośrednią przyczyną tych wszystkich zabójstw. Prowadzenie narracji z kilku punktów widzenia było dobrym pomysłem. Na przyszłość warto jednak rozważyć skrócenie kilkustronicowych narracji na rzecz wprowadzenia w ich miejsce większej liczby dialogów. Takie działanie sprawiłoby, że pozycja byłaby przystępniejsza w odbiorze. Do sprawy kryminalnej i jej rozwiązania nie mam jednak żadnych zastrzeżeń.

Wzorowy urzędnik Jan Libertowski prowadzi nudne i monotonne życie, ma problemy z relacjami z innymi ludźmi. Mężczyzna wychowywał się w przemocowej rodzinie i po cichu realizuje swój tajemniczy plan. Tymczasem po Warszawie grasuje seryjny morderca, który jako swój podpis zostawia pistolet na miejscu każdego zabójstwa. Jak okazuje jest to broń skradziona z policyjnego magazynu.
Media opisują kolejne zabójstwa, a morderca pozostaje nieuchwytny.
Komisarz Sara Heinz i jej ekipa tworzą portret psychologiczny seryjnego mordercy. Podejrzewają, że jest to osoba skrzywdzona w dzieciństwie.
Morderca wymierza sprawiedliwość mordując ludzi, którzy wyrządzili krzywdy swoim najbliżyszym.
Jak daleko posunie się, by ukarać tych, którzy od lat pozostają bezkarni?
Kto okaże się mordercą?
Przekonajcie się sami.

Wow! To jest właśnie książka, na którą czekałam. Jestem pod ogromnym wrażeniem historii stworzonej przez autora. Już sam opis wydawcy zachęca do przeczytania tej książki. Genialna i wciągająca fabuła. Ciekawie skonstruowani bohaterowie. Nie mogłam oderwać się od tej książki ani przez chwilę. Autor potrafi trzymać czytelnika w napięciu do samego końca. Nie wiadomo, co jeszcze wydarzy się na następnych stronach powieści i co zrobi morderca, by ukarać swoje "ofiary".
Autor zwraca uwagę na przemoc domową i jakie mogą być tego konsekwencje.
Książka zapewniła mi mnóstwo emocji i wrażeń.
Ja już dawno nie czytałam tak dobrego debiutu z tego gatunku. Bawiłam się niesamowicie rozwiązując zagadkę i śledząc poczynania mordercy.
Nie będziecie nudzić się ani przez chwilę.
Książka idealna dla fanów serialu "Dexter".
Rewelacyjna historia, którą warto przeczytać.
Na takie książki warto wydać pieniądze.
Jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą.
Gorąco polecam!

Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest wymierzać sprawiedliwość na własną rękę? Dlaczego ludzie to robią? Jak można to ocenić? Dyskusję na ten temat można prowadzić całymi godzinami. Jedni uważają, że złych ludzi należy likwidować, inni że resocjalizowac, jeszcze inni że tylko izolować. A wy? Co zrobilibyscie wiedząc, że oprawca rodziny jest bezkarny w oczach policji?

Znalazł się człowiek, który wiedział co zrobić, lecz czy przez to nie stał się taki, jak oni?

Warszawą wstrząsa seria brutalnych zabójstw. Codziennie znajdywane są zwłoki zastrzelonych osób. Zastrzelonych w sposób wyjątkowo brutalny. Zabójca nie zostawia śladów. Żadnych. Wydaje się być nieuchwytną zjawą. Na jakiej podstawie wybiera ofiary? Czy jest coś, co je łączy? Czy zasłużyły na taki los?

Książka była dobra, myślę że tak mogę to określić. Nie jest jednak lekturą na jeden wieczór. Ani nawet weekend. Przyznam, że czytanie jej szło mi wyjątkowo długo. Dlaczego? Ogrom opisów, praktycznie brak dialogów. Akcja w niektórych rozdziałach ciągnie się niemiłosiernie, by w kolejnych ruszyć z kopyta. Nie jest to tylko kryminał. Myślę, że autor skupił się przede wszystkim na człowieku. Jego psychice, osobowości, funkcjonowaniu. przedstawia nam głównego bohatera jako człowieka pełnego życiowych przemyśleń i mądrości. Czy są nam bliskie? A może zupełnie różne od tych utartych społecznie? Uznanych jako normalne.
Książka jest trudna w odbiorze. Osoby nieprzyzwyczajone do tego rodzaju twórczości moga być w połowie zniechęcone. Myślę jednak, że kończąc ostatnią stronę stwierdzą "kurczę jednak było warto". Ja tak miałam. Wam również tego życzę. Wszystkim, którzy lubią łamać swoje upodobania i przyzwyczajenia czytelnicze- polecam.
Nie brakuje w niej ważnych wątków politycznych i społecznych, o których toczą się ostatnio zażarte dyskusje. Bezbłędnie odkrywa prawdę o nieudolności organów ścigania, urzędników i polityków. Nie ubarwia, nie demonizuje, pokazuje jak wygląda teraz życie. Trudno się z tym nie zgodzić i dlatego tak bardzo mi się podobała.

Na kartach debiutanckiej powieści kryminalnej „ Morderca znika w mroku ” autorstwa Piotra Krynickiego na pierwszy plan wyłania się postać Jana. To mężczyzna po trzydziestce, wiodący nudne, urzędnicze życie, który znajduje upodobanie w filozoficznych rozważaniach.

Jan lubi poniedziałki, bo ten dzień daje mu nadzieję, że coś zacznie się dziać.
Jan nie wierzy w istnienie obiektywnej moralności, nie wierzy również w Boga, a chodzenie do kościoła porównuje do elementu kultury.
Jan twierdzi, że „ wartości etyczne są zawsze kwestią umowy społecznej ”.
Jan uważa, że „ kryminały to dobry przykład dla całej ludzkości jak z czegoś, co z pozoru jest tragiczne i straszne, wydobyć to, co przyjemne i intrygujące. ”
Jana nie da sie nie lubić, jego postać nadaje tej historii charakteru, a poczucie ironii jakim się posługuje w swoich dywagacjach momentami rozbraja.

Tymczasem ktoś morduje z broni skradzionej z policyjnego magazynu, a sprawca jest nieuchwytny.
Czy ten z pozoru spokojny urzędnik ma coś wspólnego z serią zabójstw dokonywanych na osobach, które krzywdzą swoich bliskich?

W Janie tkwi emocjonalna uraza dzieciństwa, związana z dorastaniem w patologicznym środowisku przemocy ze strony ojca alkoholika.
I o tym jest również ten nietuzinkowy kryminał. Nietuzinkowy, gdyż sama sprawa morderstw wydaje się jakby była tylko tłem tej historii. Autor kładzie nacisk na problem agresji fizycznej i psychicznej oraz życiowe rozmyślania bohaterów. I choć niektóre ich poglądy podzielam, tak kalejdoskop tych filozoficznych wywodów nieco mnie zmęczył.

„ Morderca znika w mroku ” nie jest kryminałem pełnym zwrotów akcji czy scen trzymających w napięciu. Jednak im dalej w las, tym wiecej dynamiki się pojawia, a podążanie za rozwiązaniem zagadki okazuje się intrygujące. Myślę, że to całkiem udany debiut, po który warto sięgnąć, chociażby ze względu na jego nieszablonowość czy poruszenie zagadnienia przemocy w rodzinie, które pozostawia w czytelniku refleksje i daje do myślenia.

„ Nie mógł znieść krzyków dochodzących z mieszkania, tego płaczu, stłumionego zawodzenia, które było przecież ciche, ale które i tak słyszał. Przypominał sobie wtedy własne dzieciństwo. ”

„Zabójca znika w mroku” to debiut pana Piotra Krynickiego wyróżniający się na tle innych powieści tego gatunku niebanalnym stylem i konstrukcją fabuły, która nie przypomina typowej kryminalnej historii. Akcja płynie bardzo wolno, gdyż dużo jest tutaj rozmyślań, długich opisów, które dotyczą przede wszystkim tego, co dana osoba myśli, jaka jest jej sytuacja, jakie ma poglądy, charakter i z jakimi problemami się zmaga. Moim zdaniem, zdecydowanie jest w niej za dużo tego typu odskoczni od głównego wątku, jakim jest sprawa zabójstw. Między jednym zdaniem rozmowy a kolejnym jest zbyt duży odstęp i często musiałam wracać do wcześniejszego wątku, by mieć ciągłość i sens wypowiedzi lub też jakiejś sytuacji. Mimo to byłam zainteresowana stworzoną historią ze względu na wątek kryminalny, który przewija się pomiędzy kolejnymi epizodami.

W efekcie autor stworzył wielowątkową opowieść, w której połączył elementy obyczajowe, psychologiczne, filozoficzne, miłosne i kryminalne. Zakończenie i rozwiązanie sprawy jest zaskakujące, ale szkoda, że całość nie toczy się bardziej dynamicznie. Z tego względu powieść nie wciąga od razu, jeżeli jesteśmy nastawieni na typowy kryminał z klasycznie prowadzonym śledztwem. Ten wątek jest jedynie jednym z wielu, który przeplata się z innymi elementami tej powieści. Polecam zatem ją tym, którzy w kryminałach szukają czegoś więcej, niż tylko podążanie za tropem przestępców i odkrywaniem prawdy o tym, co się wydarzyło.

Recenzja pochodzi z mojego bloga Oaza Recenzji

Dobry motyw, nietypowe wykonanie i brak śladów to przepis na świetną zbrodnię. W tej książce tak właśnie jest. Jednak pod płaszczykiem opisów, które krążą w kółko i są trochę za bardzo rozciągnięte, jak na mój gust. Jednocześnie poruszają ważne i dające do myślenia tematy więc nie są tak do końca złe. Gdyby była trochę krótsza, to mogłaby to być książka naprawdę wspaniała.

"... przemoc jest zła i zasługuje na karę."
Ależ miałam dziwne odczucia czytając tę historię. Niemal od pierwszych stron intrygowało mnie o co tak naprawdę chodzi. W żaden sposób nie układało mi się to w całość, a momentami żmudne i powtarzające się opisy wcale mi w tym nie pomagały. Jednak gdzieś z tyłu głowy miałam, że jeszcze się zdziwię.
Seryjny morderca wymierza w mieście sprawiedliwość. Zabija w spektakularny sposób zostawiając na miejscu zbrodni broń, którą dokonał mordu. Ofiary to osoby, które w swoim życiu dopuściły się wiele złego, krzywdziły, biły, wykorzystywały. Ich morderstwa to kara za poczynione grzechy.
Z drugiej strony autor przedstawia nam losy Jana, kawalera, urzędnika, który po godzinach dorabia w czeluściach darknetu zdobywając kluczowe informacje.
Kiedy wszystko zaczęło mi się składać wreszcie w całość pomyślałam, że jak mogłam wcześniej na to nie wpaść. Autor jednak skutecznie wodził mnie za nos. Kilka ostatnich rozdziałów przeczytałam niemal jednych tchem.
Ten tytuł nie zalicza się do typowych kryminałów, w których napięcie trwa od pierwszych stron, ale za to od pierwszych stron intryguje i nie pozwala się odłożyć. Mimo momentów kiedy faktycznie tych opisów było dla mnie zbyt wiele to całość wypada naprawdę dobrze. W treści nie brakuje też poruszonych przez autora ważnych tematów jakimi jest przemoc i zgoda na jej istnienie.

Jak dotąd nie zetknęłam się z kryminałem tego typu. Przeważa tu bowiem codzienność Jana, jego poglądy oraz poczynania. Oczywiście, otrzymujemy również rozdziały z perspektywy znajomych głównego bohatera, policji i innych postaci, natomiast większość książek z tego gatunku na pierwszym miejscu stawia śledczych oraz owoce ich pracy. Jest to więc coś zupełnie innego, a sięgając po tą pozycję, warto mieć na uwadze, że „Zabójca znika w mroku” skupia się w dużej mierze na elementach charakterystycznych dla literatury obyczajowej.

Pomimo nieco monotonnego życia, Jan jest nad wyraz ciekawą postacią. Jego poglądy, choć kontrowersyjne, w moim odczuciu były często trafne. Poza tym, sama jestem osobą, lubiącą filozofię, więc ogromnie cenię książki, które zmuszają do tego typu przemyśleń i pomagają nam udzielić odpowiedzi nawet na niewygodne pytania.

Czasami wielowątkowość jest zaletą, ale nie w tym przypadku. Widać, że w tych niecałych czterystu stronach, autor chciał zawrzeć jak najwięcej, przez co w pewnym momencie czujemy przesyt i idącą z nią w parze rozwlekłość.
Mimo to, poruszono między innymi temat przemocy wobec rodziny i ogólnie dzieci oraz wpleciono elementy romansu, co akurat wyszło dość przyzwoicie.

„Zabójca znika w mroku” nie jest dla każdego, zważywszy na obyczajowe elementy, mnogość przemyśleń i powolną akcję. Niemniej uważam, że ta pozycja zalicza się do naprawdę udanych i nietuzinkowych debiutów, po który warto sięgnąć.

Często pisałam o tym, że bardzo irytuje mnie złe klasyfikowanie książek do gatunków, zwłaszcza gdy można odnieść wrażenie, że jest to celowe działanie marketingowe. Tym razem trafiłam na powieść, która z pewnością ma wiele cech kryminału, choć chyba jednak więcej thrillera, więc pozornie wszystko się zgadza, ale przyjemną niespodzianką było dla mnie to, że znalazło się w niej coś więcej.
"Zabójca znika w mroku" to debiut Piotra Krynickiego i kolejny dowód na to, że warto dawać szansę autrom dopiero rozpoczynającym swoją przygodę z pisaniem. W teorii to historia o seryjnym mordercy, który popełnia przestępstwa według bardzo ciekawego klucza i przy użyciu metody pozwalającej mu niejako szydzić z policji. Nie jest to jednak typowy kryminał, ponieważ śledztwo nie jest tutaj na pierwszym planie, tylko kilka rozdziałów do niego nawiązuje.
Zasadniczo narratorów trzecioosobowych jest kilku, ale prym pośród nich wiedzie Jan, bardzo intrygujący urzędnik. To głównie za jego pośrednictwem autor przemycił do fabuły wiele rozważań egzystencjalnych, nadając powieści dodatkowej głębi i czyniąc ją wyjątkową. Jednocześnie wpłynęło to z pewnością na ilość stron i rozciągnięcie akcji, a to już nie przypadło mi za bardzo do gustu, bo zwyczajnie zrobiło się wszystkiego trochę za dużo.
Książka mi się podobała, ale trudno było mi się na niej skupić. Szybko jej treść mnie męczyła, a im dłużej ją czytałam, tym trudniej było mi się połapać w tych wszystkich wątkach. Niestety nie świadczy to o jakości intrygi kryminalnej, choć ona była na świetnym, wysokim poziomie, ale to zagmatwanie wynikało głównie z przemieszania gatunków. Sam pomysł miał duży potencjał, ale w moim odczuciu autor trochę przesadził i stracił balans pomiędzy kryminałem a literaturą piękną.
"Zabójca znika w mroku" to wymagająca lektura dla tych, którzy szukają w kryminałach czegoś więcej i nie przeszkadza im niespieszne tempo akcji. Nie porwała mnie, ale uważam, że to udany debiut i chętnie sięgnę po kolejne książki autora.
Moje 6/10.