“Wtorek” to krótka obyczajówka na jeden wieczór, która dostarczy sporo emocji. Jeden wtorek w życiu Wiktora zmienia wszystko. Historię poznajemy od końca- mężczyzna trafia na warszawski SOR pełen ludzi. Zakuty w kajdanki, przykuwa uwagę wszystkich. Co się wydarzyło w życiu mężczyzny? Jak kilka dni doprowadziło go do tego właśnie miejsca?

Książka napisana jest w swobodnym tonie, dużo tu obserwacji i myśli bohatera- wnikliwa analiza wszystkich, których spotyka, trochę faktów,a trochę wyobrażeń Wiktora. Przez całą książkę czuć lekkie napięcie i tajemnicę, nie wiemy dokładnie co się stało i co zrobił mężczyzna. Poznajemy natomiast jego życie, żonę, syna, pracę, przyjaciela i stopniowo odkrywamy jak wyglądały dni przed owym wtorkiem. Finał historii trochę zaskakuje, a trochę dziwi. Zdziwiła mnie irracjonalność czynów Wiktora i jego podejście do całej sytuacji. Od początku nie jest on raczej bohaterem, którego się lubi, raczej kimś komu się współczuje.

Myślę, że “Wtorek” jest po części obrazem wielu współczesnych małżeństw, karier zawodowych czy relacji rodzinnych: brak celu w życiu, relacje na pokaz, brak szczerości, samotność, kariera ważniejsza niż rodzina i przyjaciele, zagubienie, przytłoczenie codziennością. Niektóre myśli czy spostrzeżenia Wiktora są niezwykle cenne, choć bolesne i szczere. Jest to pozycja, która nie zapadnie na długo w mojej pamięci, natomiast sama konstrukcja fabuły i pomysł był bardzo ciekawy. Emocjonalna i brutalna ,a zarazem zwyczajna i lekko dołująca.



Współpraca z wydawnictwem Novae Res.

Co się stanie, gdy przekroczysz wszystkie swoje granice?
Debiutancka powieść Kuby Fiderkiewicza „Wtorek” to fenomenalna analiza człowieka i ludzkich zachowań.
Jestem absolutnie zachwycona stylem pisania autora, spotrzegawczością i trafnymi uwagami.
Ta niedługa powieść to historia jednego tygodnia z życia Wiktora i jego rodziny. Poukładane życie małżeństwa, które jest z sobą od czasów studiów rozsypuje się jak domek z kart za sprawą decyzji podjętych przez Martynę.
Spokojny dotąd człowiek nie umie sobie poradzić z falą zalewających go emocji i ostatecznie daje im upust, co prowadzi do tragedii.
„Wtorek” to historia fenomenalna w swojej prostocie, z całym wachlarzem ludzkich reakcji. Trudno się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam!

„Co się stanie, gdy przekroczysz wszystkie swojego granice?”

Dzisiaj przychodzę do Was z lekturą, którą chciałabym by przeczytała jak największa ilość czytelników. Dlaczego? Ponieważ jest szczera do bólu i zmusi do refleksji na niektóre kwestie, które w naszym otoczeniu obserwowane są coraz częściej. Mam na myśli powieść, która nosi dość prosty tytuł: „Wtorek”, autorstwa Kuby Fiderkiewicza. Okładka jest zbyt pospolita, prawda? Pewnie gdybym przebywała w księgarni, to nie zwróciłabym na nią uwagi, a szkoda, ponieważ jest to jedna z nielicznych książek, z drugim dnem.

Jest to historia, którą poznajemy od skutku pewnych zdarzeń, w którym to główny bohater - Wiktor, trafił na SOR, zakuty w kajdanki. Jeden, pozornie niczym nie wyróżniający się, wieczór z żoną rozpoczyna przyspieszony proces autodestrukcji, którego nic nie jest w stanie zatrzymać... Czy to możliwe, by z dnia na dzień zmienić się w kogoś innego? A może to świat oszalał i wszelkie reguły przestały obowiązywać? Wolność bywa bardziej niebezpieczna, niż nam się wydaje...

Mimo, że miałam pewne podejrzenia czemu mężczyzna trafił do szpitala w towarzystwie policjantów, to nie zepsuło mi to frajdy z czytania. Początek całej historii szedł mi dość opornie - nie potrafiłam przyzwyczaić się do stylu pisania autora, jednak po skończeniu pierwszego rozdziału było już tylko lepiej.

Zdaję sobie sprawę, że długość rozdziałów może zniechęcić Was do czytania. Sama miałam z tym problem, jednak z każdą kolejną stroną moja ciekawość zaczęła coraz bardziej rosnąć i w pewnym momencie nie potrafiłam przestać czytać.

Teraz kilka słów o bohaterach... „Wtorek” należy do tych lektury, w których nie byłam w stanie polubić żadnego z jej bohaterów.Owszem mogłabym polubić Wiktora, jednak przez to co go spotkało, bardziej mu współczułam niż starałam się go polubić. Strasznie spodobała mi się analiza zachowań postaci - jest bardzo dogłębna, dzięki czemu w historii tej brak jest niedomówień. Jeśli chodzi o postać żony Wiktora to znienawidziłam ją z całego serca. Jak można być tak okrutnym człowiekiem?

Do gustu również przypadł mi realizm całej fabuły - co też spowodowało mój smutek po przeczytaniu tej książki. Dlaczego? Ponieważ poznałam historię małżeństwa Wiktora od a do z. Dzięki nim poznałam też smutne uroki dorosłego życia oraz widziałam jak powoli rozpada się ich związek. Zobaczyłam też jak wysokość pensji wpływa na relacje pomiędzy dwojgiem ludzi oraz z przykrością patrzyłam jak Wiktor się stacza...

Czy książkę polecam? Nie jest to gruba powieść - jest wprost idealna na jeden wieczór, dlatego też zachęcam Was do jej przeczytania :)

Pewnego wtorkowego wieczoru, na jednym z warszawskich SOR-ów, pojawia się mężczyzna zakuty w kajdanki, towarzyszą mu policjanci.
Mężczyzna ten nigdy się nie wyróżniał, nie zwracał na siebie uwagi. Jak to się stało,że teraz wszyscy ukradkowo zerkają w jego stronę i plotkują na jego temat?
Co się musiało wydarzyć w jego życiu,że znalazł się w takiej sytuacji?
Czy w kilka dni można się zmienić w kogoś zupełnie innego?

"Co się stanie, gdy przekroczysz wszystkie swoje granice?"

Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę, gdyż zaintrygował mnie opis. Zaczynając czytać liczyłam na coś innego,ale przyznam szczerze,że jestem pozytywnie zaskoczona.
"Wtorek" to całkiem niezła obyczajówka. Akcja książki toczy się przez tydzień. Historie Wiktora, głównego bohatera, poznajemy od końca. Kolejne rozdziały opisują dni poprzedzające nieszczęsny, wtorkowy wieczór. Jak się okazuje, do wszystkiego doprowadził jeden wieczór, to on przesądził o zachowaniu i czynach Wiktora.
Czytając, poznajemy życie naszego bohatera. Wiemy jakie relacje liczyły go z żoną, synem czy przyjacielem. Do samego końca tajemnicą pozostaje co takiego zrobił i szczerze powiedziawszy nie miałam żadnych przypuszczeń. Jeśli chodzi o zakończenie to byłam trochę zdziwiona i zaskoczona.

Czyta się bardzo szybko, spokojnie jest to lektura ja jeden wieczór. Książka wzbudza wiele emocji i zmusza do refleksji nad życiem. Opisana historia jest odzwierciedleniem tego co dzieje się obcenie w wielu małżeństwach, pokazuje jak wyglądają relacje rodzinne. Brak w nich szczerości, zrozumienia, a wspólne relacje są tylko na pokaz, w zaciszu domowym ludzie czują się samotni. Zamiast rodziny, na pierwszym miejscu stawia się karierę. Wszystko to sprawia,że popadamy w rutynę, nie zauważamy tego co się wokół nas dzieje.
Autor wszystko to przedstawia w bolesny i szczery sposób, chce nam otworzyć oczy. Warto zatrzymać się chociaż na chwilę i przemyśleć swoje obecne życie i zachowanie. Może warto coś w nim zmienić, polepszyć..