Książka poetycka Weroniki Pawlik-Kwaśniewskiej przynosi swoistą kontynuację "Pełni lata" (debiutu zresztą nie przypadkiem będącego integralnym zbiorem próz właśnie poetyckich). Nawiązania do ulubionych pisarek, splot odniesień do poetów, nieustanna obecność sztuki, subtelna technika ekfrazowania, sensualne pejzaże Śródziemnomorza, autobiograficzny moment liryczny – wszystko to buduje spójny świat wyobraźni, do którego zabiera nas autorka raz po raz. Poszczególne teksty przynoszą tu coś w rodzaju emblematycznego pejzażu mentalnego, sprawiając wrażenie, że twórczyni nie tyle idzie drogą ekfrazy (choć czyni to także, a może nawet przede wszystkim: vide wątki picassowskie i cézannowskie, a zaszyto tu jeszcze zapewne z tuzin malarskich pomniejszości, jak gdyby poetka szukała rozmaitych odpowiedzi zwłaszcza na płótnach, ścianach świątyń i w ikonostasach), ile raczej dokonuje ikonograficznego rozszerzenia, szkicując przed nami ekfrazy różnopostaciowych emblematów, znaków zarówno kultury, jak i natury. Widzimy tu czułość dla krajobrazu, umiłowanie detalu, sensytywny impresjonizm spojrzenia poetyckiego, ale nie w sensie literackiego przetwarzania sztuki, czy szerzej: świata, lecz próby uobecnienia siebie – współczesnej autorki we współczesnej relacji miłosnej (ważny wątek całości!) – i zmysłowo, stopniowo odsłanianego otoczenia. A wszystko to w gąszczu odniesień literacko-artystycznych, przy uważnym zasłuchaniu (powraca doskonale wygrany w debiucie motyw much) oraz zapatrzeniu w „śliższy” (kapitalny neologizm autorki), intymnie bliski pejzaż europejskiej kultury obserwowanej „tam i wtedy”, a zarazem „tu i teraz” (zapewne między innymi po to autorce dynamizm ekfrazy). To również wiersze o obecności człowieka w naturze, o naturze człowieka, lecz też o (nie?)obecności Boga, a także o (minionej – czy jednak utrwalanej?) obecności dawnych mistrzów, pisarek, poetów. Ostatnie takie lato nad wielką niebieską wodą warto spędzić w tych wielobarwnych, nieoczywistych, precyzyjnie rozpisanych na tomik, ale przede wszystkim poruszających przestrzeniach tak czułej wyobraźni.