Przeszłość potrafi niczym bumerang wrócić do nas. Choć spodziewamy się, że to się stanie to nie znamy dokładnie dnia ani godziny. Zostajemy postawieni przed faktem dokonanym. Czy tego chcemy czy nie, musimy ponownie stanąć do walki. Rozprawić się z nią raz a dobrze, by nasza przyszłość miała jakiś sens. By na horyzoncie było widać słońce powoli przebijające się przez te ciemne chmury, którymi było nasze życie przysłonięte.



Magda po zostawieniu za sobą bolesnej przeszłości ponownie trafia w dość dobrze znane jej miejsca. Miejsca, które przypominają jej o tym co było. Wpada z deszczu pod rynnę. I znowu przystojny i niebezpieczny Krzysiek staje na jej drodze. Jednak tym razem ona ma dodatkowy powód. Powód by dać z siebie wszystko, by chronić to co najważniejsze. To co najbliższe jej sercu. To za co jest w stanie oddać własne życie. Ta drobna i na pozór słaba kobieta stanie do walki z najgorszym złem. Postawi wszystko na jedna kartę by rozbić pulę. By zyskać wolność i bezpieczeństwo. Tylko czy tym razem nie będzie w tym wszystkim sama? Czy ma komu powierzyć swój największy sekret i zyskać wsparcie oraz ochronę? Czy Adam jej to zagwarantuje? Ona tak bardzo pragnie ciepła i miłości. Pragnie stabilizacji. Czy ścieżki głównych bohaterów złączą się w jedną wspólną i zostaną z czystą kartą, którą będą zapisywać własnoręcznie a nie jak dotąd dyktowaną przez los?



Kontynuacja części pierwszej od początku rusza z kopyta. Stajemy na szczycie wodospadu i spoglądamy w dół. Patrzymy w otchłań, która na nas czeka, która chce nas dopaść w swe mętne i głębokie wody. Ona pragnie nas zniszczyć, pochłonąć nas. Z każdą kolejną kartką akcja nabierała tempa, tak jak skok ze spadochronem. Rozpędza się do granic możliwości by później wyrównać tempo. I choć wydaje się, że wszystko będzie już dobrze to nie mamy tej stuprocentowej pewności, że bezpiecznie zakończymy ten lot. Czeka nas jeszcze lądowanie. Czy będzie bezpieczne? Czy może rozbijemy się dając losowi powód do radości.



Historia Magdy i Krzyska okazała się być tragiczna i pełna bólu. Ale i nadziei na przyszłość. Druga cześć kończy się tak, że aż marzy mi się jej kontynuacja i powstanie części trzeciej. Nie wierzę bowiem w to, że los nie ma niczego w zanadrzu dla naszych bohaterów. Nie wierzę, że przeszłość już definitywnie zostanie za nimi. Przecież jeszcze, jak to w życiu bywa, nie upomniała się o swoje. Czy zło potrafi odpuścić? Nie wierzę.



Jeśli macie ochotę na coś gorącego i niebezpiecznego to polecam Wam tę serię.

agazlotowlosaiksiazki.blogspot.com

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

"Wczorajsza róża. Nic nie łamie się tak jak serce" to kontynuacja zawiłych losów Magdy i Krzyśka, których drogi znowu się krzyżują i to w najmniej spodziewanym momencie, kiedy Magda niemalże wpada na maskę samochodu mężczyzny. Jednak przypadkowe spotkanie do dopiero początek ich kłopotów, okazuje się, że kobieta wpakowała w poważne tarapaty, a do tego ma tajemnicę, którą stara się chronić za wszelką cenę.

Na uwagę zasługuje kreacja bohaterów, którzy przeszli olbrzymią metamorfozę. Magda stała się pewną siebie, odważną kobietą, która walczy do samego końca o to, co dla niej ważne, jednak to zmiana, jaka nastąpiła w Krzyśku, zrobiła na mnie największe wrażenie. Z kompletnego egoisty nienadającego się do jakiejkolwiek głębszej relacji stał się dojrzałym, odpowiedzialnym i co najdziwniejsze, troskliwym mężczyzną, potrafiącym podjąć niepopularne decyzje. O ile w pierwszej część był absolutnym zaprzeczeniem mężczyzny idealnego, o tyle Krzyśka z kontynuacji każda z kobiet chciałaby mieć u siebie w domu. Ale co ważne, mimo tak olbrzymich zmian, jakie zadziały się w głowach naszych bohaterów, autorce udało się uniknąć uczucia sztuczności, wręcz przeciwnie, wydaje się, że zarówno Magda, jak i Krzysiek wydorośleli i ich postacie ewoluowały w sposób zupełnie naturalny.

Akcja powieści rozwija się już od pierwszych stron i utrzymuje równomierne tempo przez całą powieść, co jest dużym plusem, gdyż czytelnik nie może narzekać na nudę. Styl, jakim posługuje się autorka, to jest bardzo lekki i przyjemny, do tego stopnia, że gdy tylko wzięłam się za lekturę, absolutnie przepadłam i zarwałam pół nocy.

"Wczorajsza róża" to książka, która ma w sobie niesamowity magnetyzm, wciąga czytelnika w wir wydarzeń, zagmatwanych problemów sercowych i niebezpiecznych porachunków. Ale to również powieść pełna zwrotów akcji i sprzecznych emocji, które targają zarówno bohaterami, jak i czytelnikiem, gdyż klimat powieści udziela się absolutnie wszystkim. Autorka bardzo sprawnie operuje słowem, dzięki czemu książkę pochłania się w ekspresowym tempie. I aż żal, że do już koniec losów Magdy i Krzyśka, bo to bohaterowie, z którymi ciężko się rozstać, ale mam nadzieję, że jeszcze kiedyś Daria zdecyduje się napisać kolejne rozdziały ich historii...

,,Słowa niewypowiedziane na głos tak jakby nie istniały."

Do pierwszego tomu historii o Magdzie i Krzyśku podchodziłam dosyć sceptycznie. Piękna okładka skradła moje serce i sprawiła, że postanowiłam sięgnąć mimo wszystko po tę powieść. Gdy już doszłam do jej zakończenia, nie mogłam uwierzyć, że tak potoczyły się losy bohaterów, a będąc w mylnym przekonaniu, że jest to powieść jednotomowa żałowałam, że autorka tak poprowadziła całą fabułę. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że Daria Rajda ma dla swoich czytelników niemałą niespodziankę w postaci kolejnego tomu. Tak naprawdę, muszę szczerze Wam powiedzieć, że historia tej dwójki bohaterów, jakoś nie mogła wyjść mi z głowy i na drugą część czekałam jak na gwiazdkę z nieba. Po prostu, chyba za bardzo się wkręciłam w tę historię.

Drogi Magdy i Krzyśka znowu się przecięły. Oboje sądzili, że nic już ich nie łączy. Jednak pewnego deszczowego wieczora, będą musieli zmierzyć się z konsekwencjami wydarzeń z przeszłości i wyjawić wszystkie swoje sekrety.

,,Pewnych rzeczy nie da się zaplanować." - mówi w pewnym momencie główna bohaterka, a w jej życiu naprawdę wiele się działo. Rzeczywiście, Magda przez prawie szesnaście miesięcy zmieniła się. W głębi pozostała jednak tą samą dziewczyną, która nadal chce zacząć wszystko od nowa. Niestety, przez przypadek wplątuje się w intrygę, która na szali stawia też życie najważniejszej dla niej osoby. Kobieta jednak nie boi się zaryzykować. Jest w stanie poświęcić własne życie. Nie jest płochliwa, umie posługiwać się bronią, stąpa twardo po ziemi, ale nadal wierzy w miłość. Jednak co ciekawe, Magda nadal jest taką ,,swojską" bohaterką. Z ciekawością czyta się jej losy, kibicuje się jej. Zyskuje od razu sympatię. Natomiast Krzysztof, który wcześniej wydawał mi się trochę sztywny, teraz nabrał cech ,,człowieczeństwa". Nie jest nieugięty, wręcz wyprany z uczuć. Autorka doskonale ukazała przemianę bohaterów. Krzysztof z jednej strony wydaje się twardy, jednak z drugiej rozczulały mnie niektóre sceny z nim, co bardzo mnie zaskoczyło. Denerwowała mnie tylko w jego kreacji właśnie ta bezsilność. Nie mógł się wyrwać spod władzy ojca, chociaż zadzierał z mafią. Gryzie się to, ale czasami tak bywa. Bohaterowie drugoplanowi również są w miarę rozwinięci. Oczywiście, nie odciągają uwagi od głównej pary, ale miło jest też śledzić ich losy, dzięki czemu mamy też chwile oddechu, ale też i więcej osób, którym można kibicować, bo przyjaciół Magdy naprawdę polubiłam, od pierwszego tomu.

Sama powieść napisana jest lekko. Rozpoczyna się tajemniczo, ale autorka dozuje napięcie i powoli ukazuje nam wszystkie tajemnice. Miałam jednak wrażenie, że wszystko zaczęło wychodzić odrobinę za szybko. Myślę, że autorka mogła potrzymać nas jeszcze bardziej w napięciu. Poza tym cały ten wątek z mafią, jak dla mnie mógł ciągnąć się jeszcze dłużej. Nadal przeszkadzały mi też ,,wyprzedzenia". Z jednej strony rozumiem chęć zachowania podobnego stylu przez autorkę, ale z drugiej cały czas gdzieś mnie to podczas czytania uwierało. Mimo wszystko, kreacjami bohaterów Rajda nadrabia właściwie wszystko. Nie spodziewałam się, że zarówno Magda, a szczególnie Krzysiek będą tak ewoluowali. Oboje zmienili się i jeszcze bardziej mnie ciekawili, do tego stopnia, że żałowałam, że autorka nie zdecydowała się w tym tomie na poprowadzenie akcji także z punktu widzenia Krzyśka.

,,Wczorajsza róża. Tom 2" to kontynuacja, która naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Nim się obejrzałam, powieść była przeczytana, a emocji nie brakowało do samego końca. Oprócz tego, podobnie jak w przypadku pierwszej części, również okładka mnie zachwyciła. Jest utrzymana w podobnej stylistyce, co w przypadku tomu I i naprawdę przyciąga oko. Krótko mówiąc - Historia Magdy i Krzyśka naprawdę mnie złapała za moją czytelniczą strunę. W końcu, do teraz pamiętam moje rozgoryczenie zakończeniem poprzedniego tomu, a i czekanie na kolejny tom nie było łatwe. Być może było w tej historii parę rzeczy, które mi się nie podobały, jednak kreacje bohaterów, a przede wszystkim sam pomysł na fabułę i zamysł autorki są naprawdę godne pochwały. Myślę, że jeśli szukacie lekkiej historii na wieczór, która Was wciągnie, to powieści Darii Rajdy powinny spełnić Wasze oczekiwania. Nadal mam też nadzieję, że przyjaciółka Magdy - Karolina - również doczeka się swojej historii.

Całą recenzję przeczytasz na blogu https://mojswiatliteratury.blogspot.com/2019/10/daria-rajda-wczorajsza-roza-tom-2.html