„Vezuwia” Tomasza Harasimiuka to debiutancka powieść fantasy, gdzie wkraczamy do nieznanego świata pełnego sekretów, wizji, emocji oraz technologii.

Vezuwia jest miastem w wulkanie, a status społeczny określa wysokość zamieszkałego piętra. Pełna energii, która jest wykorzystywana min. do lamp, ale i zasilania siły przez ludzi (o tak - mamy magię!).

Główny bohater, 5 syn, Felix trafia do Vezuwii, a my wraz z nim poznajemy skryte za stalowymi drzwiami tajemnice wulkanicznego miasta, jak również elektrowni. Przez to wpada nieświadomie w tarapaty.

Rownolegle Kapitan Virael - dowódczymi grupy „Veto” - po nielegalnym użyciu mocy w czasie pojedynku z kapitanem straży miejskiej, ucieka z Vezuwii i próbuje przywrócić równowagę w mieście.

W powietrzu czuć szykujący się bunt - równość dla wszystkich mieszkańców, bez względu na jakim poziomie, kto żyje.

Przy okazji dowiadujemy się bardzo dużo o elektryczności - nawet dość dużo zrozumiałam, biorąc pod uwagę fakt, że jestem antytalent z fizyki ^^

Styl autora jest prosty ale konkretny. Wciąga nas w świat intryg, technologii, a to wszystko owiewa magią i tajemnicą. Nie ma nudy, nawet, gdy w rolę idzie teoretyczne wytłumaczenie działania np. zasad dynamiki wg Wschodniego uczonego :]

Polecam każdemu, kto lubi nietuzinkową fabułę, nie boi się nie zrozumieć wszystkiego, gdzie fabuła nie eksploduje a żarzy się.

Dziś przychodzę do Was z powieścią, która ujęła mnie niezwykle ciekawą kreacją świata.
Vezuwia to miasto zbudowane we wnętrzu wulkanu, w którym wyznacznikiem statusu społecznego jest to, które piętro zamieszkujesz. Jak łatwo się domyślić, dolne piętra są niezwykle przepełnione, a mieszkańcy najwyższych mają dla siebie sporo miejsca. Taka sytuacja prędzej czy później prowadzi do konfliktu i buntu części społeczeństwa, która czuje się pokrzywdzona. Jedną z grup, które mogą liczyć na przywileje, są elektrycy, z racji tego, że dbają o funkcjonowanie potężnej elektrowni, zapewniającej światło całemu miastu. Bardzo ciekawy jest wątek magiczny w powieści. Bohaterowie mogą czerpać moc z energii, również tej pochodzącej od drugiego człowieka, chociaż jest to zabronione i surowo karane. W powieści znajdziemy cały wachlarz różnorodnych postaci, od fajtłapy Felixa, przez strażników i kupców, po tajemniczego Khadę. Bohaterowie ci są wielobarwni i bardzo dobrze scharakteryzowani. Akcja powieści jest wielowątkowa, sporo tu intryg, zdrad i knowań, dzięki czemu nie sposób się nudzić. Książkę czyta się bardzo dobrze, chociaż jest kilka fragmentów, przy których trzeba się skupić, jak choćby opisy techniczne dotyczące pracy elektrowni. Jest ich sporo, ale autor przedstawił je w sposób przystępny i zrozumiały dla osób, które nie zajmują się tym na co dzień. Powieść jest niezwykle ciekawa, intryga się zagęszcza, i nie wiadomo, jak dalej potoczy się ta historia. Ja z niecierpliwością czekam na kontynuację i polecam!

[współpraca recenzencka]

„Vezuwia” autorstwa Tomasza Harasimiuka, wydana przez Wydawnictwo Novae Res
Współpraca barterowa: Wydawnictwo Novae Res

Vezuwia to miasto wulkaniczne, gdzie status społeczny zależy od piętra, a energia zasila również ludzi. Do tego świata trafia Felix - chłopak z pustyni, przypadkiem uznany za elektryka. Zyskuje dostęp do elektrowni skrywającej niebezpieczne tajemnice. Wkrótce wplątuje się w spisek, w którym stawką jest władza, wiedza i przetrwanie.

Trudno mi pisać tę recenzję, gdy sam nie wiem, co myśleć o tej książce. „Vezuwię” czyta się dobrze, autor płynnie operuje językiem, a realia mocno intrygują. W powieść można wsiąknąć dość szybko, i perypetie wszystkich postaci śledzi się z zaciekawieniem. Blurb sugeruje, że głównym bohaterem jest Felix, ale na przestrzeni całości nie jestem już taki pewny. Wątków jest sporo, i Felix w tym wszystkim jest chyba najmniej interesujący. Co prawda jest nam (czytelnikom) bliski, bo - tak jak my - jest nowy w mieście, więc wraz z nim próbujemy się w nim rozeznać. Niemniej, jest fajtłapowaty, mało charyzmatyczny i dosyć bierny.

Jestem pod dużym wrażeniem aspektu science fiction, momentami przywodzącego na myśl steampunk. Autor postarał się wprowadzić klimatyczne opisy naukowe z pogranicza fizyki, elektrotechniki, mechaniki. Momentami jednak przesadził, pozostawiając mnie w niezrozumieniu i niewiedzy - jak Felixa. Mimo to, opisy te niezwykle budują klimat całej skomplikowanej metropolii.

„Vezuwia” nie zachwyciła mnie tak, jak bym chciał. Trudno powiedzieć, co jest tego przyczyną. Z obiektywnego punktu widzenia jest to bardzo udany debiut, jednak nie potrafiłem zaangażować się emocjonalnie w opisywane wydarzenia. Osobiście brakowało mi mapy do orientacji w przestrzeni. Uważam także, że zbyt dużo czasu spędziliśmy w elektrowni wraz z Felixem lub poza murami Vezuwii z Kapitanem, by naprawdę poczuć esencję samego miasta. Niemniej polecam spróbować każdemu, kto chce doświadczyć czegoś nowego w gatunku, który trudno jednoznacznie sklasyfikować.

Dla wszystkich fanów science fiction/fantasy w estetyce bliskiej steampunku, którzy lubią, gdy bohaterem jest całe miasto, a nie poszczególni bohaterowie. Wierzę, że w kolejnych tomach Vezuwia nabierze jeszcze więcej klimatu, stając się bardzo charakterystycznym miejscem akcji w tego typu powieściach. Nie idealna, ale z potencjałem, który warto śledzić!