Iga jest studentką, dzieckiem z In vitro. Pewnego dnia odnajduje tajemniczy dokument świadczący o tym, że jej dziadek był więźniem Auschwitz. Pod wpływem impulsu postanawia odkryć przeszłość, odwiedzić tamto miejsce. Udaje się tam wraz ze sporo starszym od siebie Andrzejem – mężczyzną z przeszłością, jej partnerem.
Marta (mama Igi) doskonale pamięta leżącego w łóżku mężczyznę, jej tatę. Auschwitz odcisnęło na nim piętno, wywołało choroby. Kobieta, nie chce wracać do tego, nie chce o tym rozmawiać. Może jednak popełniła błąd? Może powinna?
Piotr jest lekarzem, Niemcem. Jego ojciec był w Auschwitz, był jednym z dowódców. Mężczyzna nie potrafi tak do końca sobie z tym poradzić, przeszłość jego rodziny męczy go. Nie jest tak do końca czarno-biała. Czy jego ojciec był tylko katem?
Tę trojkę łączy bardzo dużo – przeszłość, z którą każdy próbuje sobie poradzić, odkrywanie tajemnic. Jednak czy tylko? Pewnego dnia, kilka zbiegów okoliczności, bycie w danej chwili w jednym miejscu, wypadek, sprawiają, że się spotykają. Co z tego wyniknie?

Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2019/09/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt_26.html

Smutna okładka wyraźnie nas przestrzega, co nas czeka przy lekturze tej powieści. Będzie nastrojowo i nostalgicznie. Będziemy wspólnie z bohaterami świadkami, a zarazem uczestnikami wzruszających wydarzeń. Zapewniam, że jeszcze długo po jej zakończeniu będziemy się borykać z przeszłością …
Iga, młoda dziewczyna, oczko w głowie mamy, jest dzieckiem z in vitro. Przypadkiem dowiaduje się, że jej dziadek był więźniem w Auschwitz. Z bliskim przyjacielem postanawia odwiedzić miejsce udręki dziadka. Stara poukładać sobie uzyskane wiadomości o przeszłości rodziny, nie jest to łatwe i takie oczywiste.
Andrzej, przyjaciel Igi zmaga się również ze swoją przeszłością. Już na samo wspomnienie ojca alkoholika dostaje drżenia ciała. Ratunek odnajduje w psychoterapii. Ona pozwoli mu oczyścić przeszłość. Ale czy oby na pewno?
Piotr, syn kata z Auschwitz do dnia dzisiejszego zmaga się z traumą. Dlaczego matka związała się z jego ojcem, jak mogła do tego dopuścić? Jak! Nie do wyobrażenia! Jako przypadkowy świadek wypadku samochodowego udziela pomocy Idze. Cóż za zbieg okoliczności, ci bohaterowie, osaczeni wspomnieniami, przypadkiem spotykają się pewnego dnia. A może coś ich łączy? Czy ich spotkanie jest tylko i wyłącznie dziełem przypadku czy celowym zabiegiem Pana? Odpowiedź zależy od przyjętej przez czytelnika postawy.
Uwięzieni w przeszłości to bardzo trudna powieść, aby po nią sięgnąć, trzeba najpierw wprowadzić się w nostalgiczny nastrój. Niestety, nie wiedziałam o tym na początku, i przez to musiałam robić kilka podejść do tej lektury. Udało mi się przebrnąć do końca, ale nie było łatwo. Czyta się ją powoli, refleksyjnie i z pojawiającą się nutką niepokoju.
Uwięzieni w przeszłości to wielowątkowa powieść o poszukiwania prawdy, próbie odkrywania i poznawania własnej tożsamości w gąszczu trudnych rodzinnych relacji. Jak się dowiadujemy, zagadką są losy przodków, nie tak sobie wyobrażaliśmy swojego ojca czy dziadka. Dlaczego przed nami to ukrywano? Czy było to wstydliwe dla rodziny? A może nie ujawniano wszystkiego, aby nas chronić? Ta lektura to dążenie krok po kroku, spokojnie i wytrwale do odkrycia własnego „ja”. Czy jak się dowiem, kim naprawdę jestem, kim byli moi przodkowie, to zmieni to coś w moim życiu? Trudne egzystencjalne pytania …
To nie jest książka dla każdego. Nie jest prosta, jasna ani jednoznaczna. Ona sieje w nas ziarnko niepokoju i skłania do głębokich refleksji. Przychodzi na myśl własna rodzina, najbliższe otoczenie i nasze miejsce pośród bliskich.
Warto czasami znaleźć odskocznię od łatwych lektur czy tajemniczych thrillerów w czymś nowym, intrygującym i zdecydowanie niespokojnym. Taka właśnie jest ta powieść. Inność jest jej wielką zaletą i przesądza o wartości. Sięgnijcie, a przekonacie się, że czasami warto zawierzyć własnej intuicji.

Wszyscy nosimy w sobie ciężar wcześniejszych pokoleń. Może nie dziedziczymy smutku, rozpaczy, strachu tak w genach, ale podczas procesu wychowania, przez osmozę chłoniemy to wszystko co nasi rodzice noszą w sobie. Nie jest to teoretycznie temat nowy, ale zawsze jestem ciekawa jak autor podejdzie do tego tematu. Czy coś co od lat jest wałkowane może być pokazane w nowy, albo chociaż interesujący sposób? Moim zdaniem warto dawać szansę, zwłaszcza polskim autorom, bo sądzę, że za dużo zagranicznego chłamu zalewa polski rynek, a wiele dobrych polskich książek ginie niezauważonych.

Książka zaczynają się historią młodej dziewczyny, która nagle wychodzi z domu. Niepokoi to bardzo jej matkę, która była pewna, że o córce wie wszystko, że nie grożą jej żadne problemy. W końcu tyle wysiłku włożyła w wychowanie. Okazuje się, że córka odkryła coś z przeszłości swojego dziadka i chce lepiej zrozumieć swoją przeszłość. Towarzyszy jej Andrzej, chłopak, którego dzieciństwo było strachem i niepewnością. Ta podróż staje się pretekstem do wspomnień, retrospekcji i na drodze do odkrycia przeszłości przeplatają się te wspomnienia do akcji wkracza też terapeuta który ma pomagać a przecież też nie ma lekko. Do czego to wszystko doprowadzi?

Bardzo nowoczesna proza, składa się niemalże z samych opisów. Fani dialogów nie będą usatysfakcjonowani. Ja jednak odbieram, że w ten sposób mówią myśli, mówią wspomnienia. Są takie przemyślenia, których nie wypowiedzą usta, a przepływają przez głowę. W tej książce widzimy jak w nieoczekiwanych momentach wraca do nas przeszłość, wspomnienia, których nie przypuszczalibyśmy, że jeszcze pamiętamy.
Uwięzieni w przeszłości w oryginalny sposób pokazuje kilka różnych osób, których z pozoru nic nie wiąże, ale w podróży po wspomnieniach, pod wpływem przeszłości przeplatają się ich losy. Moim zdaniem pomysł jest bardzo dobry a i wykonanie jest naprawdę ciekawe. Styl jest modernistyczny i trzeba być na to przygotowanym. Dużo opisów takich strumieni wspomnień, ale moim zdaniem bardzo warto!