Tytułowym turystą jest Janek, którego podróż przez życie zaczęła się od tragicznych wydarzeń pewnej nocy. Cudem ocalał z pogromu wsi polskiej przez oddziały ukraińskie (banderowcy), które w tamtym okresie mordowały Polaków w zmowie z nazistami.
„Bo ja to może z jednej strony umarłem tam, wtedy, ale z drugiej jakbym odbiegłem, uciekłem od siebie daleko, i przez całe życie nie mogłem się znaleźć, nie mogłem wrócić do siebie” (Turysta)
Janek jest osobą skryta, nie mówi za wiele o swojej przeszłości. Odtworzył się tylko raz i opowiedział swoją historię życia oraz historię swojego przyjaciela Wilhelma. Wilhelm tak samo jak Janek jest turystą z tą różnicą, że jego podróż zaczęła się od traumatycznego dzieciństwa.

Dwie postacie, które są turystami z podobnymi traumatycznymi przeżyciami, które mają prawie identyczne problemy w życiu różnią się bardzo mimo łączącej ich skrytości. Janek jest jednostką twardą , która mimo przeżyć stara się żyć dalej wbrew własnemu nieprzystosowaniu do społeczeństwa. Wilhelm natomiast jest człowiekiem o duszy bardziej poetyckiej. Jest słaby i złamany przez wszystkie złe wydarzenia, które pojawiają się w jego życiu.

Bohaterowie są nakreśleni w sposób wyraźny, a ich przeżycia przemawiają do czytelnika powodując, że przez całą książkę współczuje im niezaradności życiowej. Obaj są jednostkami, które poprzez pozostawienie samym sobie bez specjalistycznej pomocy staczają się na dno. Nie radzą sobie z życiem w społeczeństwie, a problemy poruszają tylko przy większej ilości alkoholu.

Jędrzej Soliński pisze ciekawym, lekkim językiem przez co lektura „Turysty” jest lekka i przyjemna. Opisy oraz przeżycia bohaterów przemawiają do czytelnika dzięki czemu lektura książki jest lekka i przyjemna. Czytelnik utożsami się z bohaterami. Przeżywa ich strach i niepewność. Zagłębiając się w ich alkoholowe rozmowy czuje jakby sam był ich niemym uczestnikiem.