Pani Joanna Kupniewska ujęła mnie stworzoną opowieścią, ciepłą, wzruszającą, którą przeczytałam targana wieloma emocjami o różnym zabarwieniu. Autorka zawarła w jednej książce kilka historii połączonych zgrabnie w jedną całość. Początkowo poszczególne wątki biegną obok siebie, by za chwilę stopniowo spotykać się ze sobą, zgrabnie wnikających w swoje światy, przeplatających się i współistniejących, by razem płynąć przez kolejne karty tej wciągającej, zabawnej, ale też i przejmującej historii.

„Trzy światy” to bardzo dobrze napisana opowieść o ludzkich losach, codziennych wyborach, ale też o nieprzewidywalności tego, co może nas spotkać. Opowieść o życiu, z jego radościami, smutkami, dramatami, w którym jest miejsce na łzy, śmiech, nostalgię, ale też miejsce na miłość i przyjaźń. Przyjaźń nie tylko między młodymi ludźmi, ale też między osobami pochodzącymi z dwóch różnych pokoleń i czasów. Autorka pokazuje, że przy odrobinie życzliwości, miłości i empatii można całkowicie zmienić nie tylko swoje życie, ale też innych.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/10/912-trzy-swiaty.html

Trzy światy to książka o trzech kobietach i trzech różnych charakterach i temperamentach. Fabuła bardzo życiowa i ciekawa. Pokazuje, że życie nie jest do końca takie jakie sobie wymarzyliśmy, a często rzucane kłody pod nogi potrafią skutecznie zniechęcić do własnych marzeń.

IG: Czytomanka

Salomea w młodości była znaną śpiewaczką operowa, dziś jest zgorzkniałą staruszką, która lubi obserwować sąsiadów przez okno, powierzchowinie przy tym ich oceniając.
Majka pracuje w domu jako korektor powieści, jest rozwódką, wychowującą nastoletnią córkę, szuka prawdziwej i szczerej miłości.
Kaja to nastolatka z głową pełną pomysłów, bardzo dojrzała jak na swój wiek, uwielbia wraz ze swoimi przyjaciółmi urządzać czelendże.
Czy trzy różne kobiety z trzech różnych pokoleń są w stanie się ze sobą dogadać?
☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️☂️
Nie spodziewałam się, że książka "Trzy światy" skradnie moje serce. Jest to ciepła obyczajowka, którą nie chciałam odkładać ani na chwile i z którą miło spędziłam dwa październikowe wieczory. Książka ta momentami rozbawia, ale nie zabraknie również takich momentów w których z oczu może popłynąć nie jedna łza. Każda z postaci kobiecych wprowadza coś fajego w tą historię, najbardziej polubiłam najmłodsza z nich czyli Kaje. Z pewnością jej postawa, może być godnie naśladowana przez dzisiejszą młodzież. Takie historie, aż chce się czytać :) Teraz zostało mi tylko sięgnąć po inne książki autorki, mam nadzieję, że również spodobają mi się jak ta powieść.

"Trzy światy" czyli historia trzech kobiet. Łączy je kamienica, w której mieszkają.

Salomea jest starszą panią. W latach swojej młodości była znaną i cenioną diwą operową. Boryka się jednak z demonami przeszłości. One odcisnęły na jej życiu ogromne piętno. Kobieta zamknęła się w sobie i odizolowała od ludzi. W swoich czterech ścianach słucha arii operowych. Za sprawą pewnej, młodej dziewczyny, Salomea zaczyna się uśmiechać i żyć na nowo...

Majka jest samotną matką. Wychowuje córkę najlepiej jak potrafi. Ma jednak pecha do facetów. Zawsze darzy uczuciem nie tego, który na to zasługuje. Kiedy pewnego dnia, młody policjant przyprowadza jej córkę do domu, między nim a Mają nawiązuje się przyjaźń. Doman spędza coraz więcej czasu z nią i Kają. Jednak czy Doman jest mężczyzną stworzonym dla niej?

Kaja jest nastolatką, wychowywaną przez matkę. Wciąż jest jej trudno pogodzić się z rozstaniem rodziców, lecz stara się nie stwarzać Mai problemów. Wraz z przyjaciółmi - Jaśkiem i Zuzą robią społeczne doświadczenia, ukazujące reakcje ludzi na różne zdarzenia i sytucje. Dzięki nim poznaje swoją sąsiadkę Salomeę, której pomaga...

"Trzy światy" to książka, którą czyta się naprawdę szybko. Ukazuje, że nie wszystko jest takie, jakie sobie wymarzymy, lecz należy akceptować to, co się ma, i że zawsze jest ktoś, kto wyciągnie do nas pomocną dłoń.

"Trzy światy" to książka widziana z perspektywy trzech kobiet mieszkających w pewnej kamienicy. Salomea to emerytowana śpiewaczka operowa, osiedlowy monitoring, który zna wszystkich jak najlepiej. Starsza pani, która ocenia ludzi z perspektywy jednego spotkania. Majka świeża rozwódka szukająca nowej miłości. Kobieta posiadająca najlepszą przyjaciółkę pod słońcem, która zawsze służy pomocą. I Kaja - dojrzała nastolatka, z mnóstwem pomysłów, która wolny czas spędza z dwójką przyjaciół na czelendżach lub z ukochanym psem Okruszkiem. Każda z tych kobiet poszukuje czegoś w życiu. Jedna miłości, druga samej siebie, a trzecia zrozumienia. Nagle wszystkie trzy za sprawą przypadkowej plotki stają się sobie bliskie.

Książka idealna na jesienne posiadówki z herbatą pod kocem. Jest to ciepła powieść o kobietach, które teoretycznie powinien dzielić konflikt pokoleń. Lektura uderza swoją autentycznością. Mamy zgorzkniałą starszą panią, taką typową sąsiadkę, która o wszystkich ma swoje zdanie, wszystko wie najlepiej, przez co nie da się jej lubić. Mamy rozwódkę, która pracuje w domu. Jeśli z niego wychodzi to z przebojową przyjaciółką. Do tego dochodzi brak zaufania do innych mężczyzn, bo ten potencjalny również może zranić. I w końcu mamy nastolatkę z wiadrem pomysłów, przesadnie dojrzałą, bo widzi różne ważne problemy społeczne. I mimo tych różnic jakie mamy wśród bohaterek, to książka ta jest lekka i przyjemna w odbiorze. Autorka zadbała swoim stylem o dobrą rozrywkę. Było w tej książce dużo humoru, zwłaszcza wtedy, gdy Majka widywała się z przyjaciółką. Była też chwila na refleksję, dzięki wspomnieniom pani Salci, dzięki którym mogliśmy zrozumieć zachowanie staruszki. Były intrygi, był smutek i łzy śmiechu.

Fabuła książki jest spokojna. Nie ma tutaj zrywów akcji. Czasem mamy jakieś retrospekcje, ale bardzo rzadko. Książka napisana raczej z perspektywy życia tu i teraz. Prócz wyrazistych kobiecych postaci, mamy tutaj jeszcze wyrazistego bohatera płci męskiej. Jest nim Doman. Nie powiem liczyłam na coś innego w związku z jego i Majki relacją. Była to moja pierwsza powieść tej Autorki, która spodobała mi się. Autorka ma lekkie pióro, które bardzo lubię w takich obyczajówkach. Powieść czasem mnie wzruszyła czasem rozbawiła do łez. Nie powiem, ale fajnie byłoby poczytać jeszcze o losach Majki, którą bardzo polubiłam.

Śmiech to zdrowie...
Po przeczytaniu tej książki moje zdrowie podniosło się z kolan