"Bycie introwertyczką nie jest proste.
Wieczorem jesteś gotowa na następny dzień, spotkanie ze znajomymi, imprezę. Co więcej! Cieszysz się na myśl, że się spotkasz z przyjaciółmi i się zabawicie.
Do momentu gdy nadchodzi ranek i uświadamiasz sobie, że tak naprawdę na żadną z tych rzeczy nie masz ochoty."

Tak Autorka rozpoczyna swoją książkę, w której opisuje historię Hope. Dziewczyna nie jest rozumiana przez najbliższych. Wręcz przeciwnie, ciągle czegoś oczekują od niej.
Wszystko się zmienia, kiedy poznaje Aidena, z którym musi zrobić projekt na muzykę.

Powieść ukazuje czytelnikowi jak wygląda życie introwertyka, ale od środka. Dowiadujemy się z jakimi demonami zmaga się Hope.

Muszę przyznać, że to była ciekawa lektura, szczególnie, że odkąd pamiętam lubiłam być wśród ludzi, tam gdzie coś się działo. Dzięki Autorce mogłam się wczuć w postać Hope. Naprawdę swobodny styl Zuzanny sprawił, że przez całą powieść się płynie. Stron do przeczytania ubywa w zastraszająco szybkim tempie. Uwielbiam takie książki!

Dziękuję Wydawnictwu za zaufanie i przekazanie "The Introverts" w moje ręce. Gratuluję Autorce świetnej książki.

Hope nie jest typową nastolatką, nie lubi być w centrum zainteresowania, nie chodzi na imprezy, stroni od towarzystwa. Za to uwielbia czytać książki, oglądać seriale i być po prostu sama z sobą. Tak naprawdę czuje się szczęśliwa, kiedy nikt nic od niej nie chce, nie wymaga. Co prawda miała przyjaciół, nie wielu, ale byli, dopóki nie stało się coś strasznego, dopóki się nie zawiodła, nie przestała im ufać.
W życiu Hope jednak nadejdą zmiany, a wszystko się zaczyna, od można by pomyśleć, niewinnego zadania z muzyki. W parach mają wykonać projekt, a jej partnerem zostaje nowy uczeń Aiden. Wspólnie spędzony czas sprawia, że zaczynają się lubić i coraz chętniej spędzają wspólnie czas. Jak potoczy się ta znajomość?

Zacznę od tego, że książka była czytana przez Amelkę (w końcu to literatura młodzieżowa) i to jej oczami powstaje recenzja. Książka jej się podobała, była nie tylko ciekawa i wciągająca, ale również dość realistyczna. To historia o młodych ludziach, ich codzienności i problemach, z jakimi się muszą zmierzyć (w szczególności, jeśli są bardzo nieśmiali, wręcz wycofani).

Główną bohaterką jest Hope, młoda dziewczyna, która jest bardzo nieśmiała. Amelka stwierdziła, że ją polubiła, a momentami miała ochotę po prostu przytulić.

„The Introverts” to ciekawa propozycja dla młodzieży, którą z przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/01/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt_13.html

Jestem introwerykiem. Kiedyś tego nie rozumiałam, czułam frustrację, kiedy inni mnie oceniali przez to, że wolałam spędzać czas samotnie czytając książki na szkolnym korytarzu zamiast plotkować z koleżankami. Nie lubiłam tego, nie za bardzo też lubiłam siebie i nie akceptowałam. Teraz mam na to zupełnie inne spojrzenie i nawet kiedy słyszę czasami od bliskich, że jestem zbyt zamknięta w sobie to już nie denerwuję się, tylko cierpliwie tłumaczę, że często wolę spędzić czas sama lub z małym zaufanym gronie niż w tłumie, w którym czuję się rozdrażniona i osaczona. Więc teraz chcę się z Wami drodzy introwertycy czymś podzielić: Jesteście wspaniali tacy jacy jesteście, nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej, że nie jesteście normalni tylko dlatego, że lubicie spędzać czas w samotności. Cechuje Was ogromna dojrzałość emocjonalna. Spędzanie czasu wśród mnóstwa ludzi nie jest czymś lepszym tylko zwyczajnie innym. Róbcie to na co macie ochotę i udajcie kogoś kim nie jesteście. Introwertyzm jest super!
Hope Wintersnow jest idelanym przykładem introwertyczki. Jest wrażliwa, nie ma przyjaciół, ani chłopaka, czuje się niezrozumiała i czuje, że nie pasuje do tego świata, nie lubi szkoły, ani ludzi wokół niej, a przede wszystki nie cierpi tego, że każdy chciałby, aby była tak jak wszyscy. Nieoczekiwanie w jej życiu pojawia się przystojny Aiden, nowy uczeń, z którym musi przygotować projekt na zajęcia z muzyki. Dziewczyna nie ma jednak muzykalnego talentu, co prowadzi do tego, że spodziewa się kompletnej katastrofy. Może jednak przystojny Aiden będzie potrafił wszystko uratować...
Jak już wspomniałam na początku - uwielbiam swój introwertyzm. Bardzo mi się podobało, kiedy bohaterka zaczynała sama siebie rozumieć coraz lepiej i odkrywać kim jest i że to jest dobre, kiedy zaczynała sama siebie lubić i swoje życie.

Ale może od początku. Pokochałam tą historię, bo czuję jakby tu była jakaś cząstka mnie. Od pierwszych stron, czułam się dobrze czytając ją. Czułam taki spokój i czułam jakby to było coś znajomego, jak dobra przyjaciółka. Nieczęsto coś takiego towarzyszy mi podczas czytania. Kiedy poznawałam Hope, czułam jakbym zagłębiła się w siebie, jakbym nie poznawała obecj osoby, ale siebie. A autorka świetnie ją przedstawiła - jej myśli, uczucia i emocje. Z każdej strony biła autentyczność, a lekki styl i brak wygórowanych problemów sprawił, że pochłonęłam powieść w mgnieniu oka.