„Test” to niebanalna, wielowarstwowa powieść, która wymyka się wszelkim schematom. Debiutancka książka Samuela Milewskiego i Jolanty Holzer nie stara się przypodobać czytelnikowi prostotą – przeciwnie, stawia przed nim wyzwanie: intelektualne, emocjonalne i interpretacyjne. To nie jest klasyczna powieść obyczajowa ani typowa psychodrama. To raczej literacki eksperyment, którego siłą są wielogłosowość, introspekcja i emocjonalna szczerość.

Już sam początek może wywołać konsternację – nie wiadomo, kto mówi, nie ma wyraźnych granic między bohaterami, brakuje klasycznej narracyjnej struktury. Fragmentaryczność, styl przypominający strumień świadomości i brak typowych rozdziałów sprawiają, że książka na pierwszy rzut oka może wydawać się chaotyczna. Jednak ten pozorny chaos okazuje się być precyzyjnie zaplanowaną kompozycją – dopiero z czasem kolejne elementy układanki zaczynają tworzyć spójną i poruszającą opowieść. Wymaga to od czytelnika uważności, skupienia i cierpliwości – ale efekt jest tego wart.

Powieść opowiada historię czwórki młodych ludzi: Ryfki, Dagmary, Szymona i Kuby. Każdy z nich niesie na barkach bagaż trudnych doświadczeń: odrzucenie przez rodzinę, rozczarowanie społeczne, ból istnienia, nieumiejętność odnalezienia się w świecie pełnym pozornych możliwości. Bohaterowie ukrywają się za maskami, próbując funkcjonować w rzeczywistości, która nie oferuje im zrozumienia ani wsparcia. Próbują zdefiniować samych siebie na nowo, poradzić sobie z traumą, poczuciem winy i brakiem akceptacji.

Szymon to introwertyczny samotnik, pogrążony w świecie wspomnień i rutyny. Jego życie to seria powtórzeń – dźwięki, miejsca, czynności – które mają za zadanie utrzymać w ryzach wewnętrzny chaos. Dagmara, kiedyś pełna energii i życia, dziś wycofana i zamknięta, walczy z pustką po relacji, której nie potrafiła docenić. Kuba, rozdarty między uczuciem a społecznymi oczekiwaniami, zmaga się z tożsamością i własnym miejscem w świecie. A Ryfka, z poplątaną przeszłością, eksperymentuje z emocjami innych, szukając bliskości i sensu w rozmowach z Bogiem, jednocześnie nie stroniąc od manipulacji.

To, co czyni tę książkę wyjątkową, to jej forma. Narracja prowadzona jest z różnych perspektyw, ale bez jednoznacznych sygnałów, kto aktualnie przemawia. Czytelnik musi sam połączyć fakty, odkryć, która historia należy do kogo, a jednocześnie zrozumieć, jak te losy się przenikają i wzajemnie dopełniają. To proces wymagający, ale satysfakcjonujący.

Nie znajdziemy tu jednej spójnej fabuły z początkiem, punktem kulminacyjnym i końcem. „Test” to raczej zbiór emocjonalnych fragmentów, które razem tworzą wielowymiarowy portret współczesnego młodego człowieka – zagubionego, wrażliwego, niepewnego, ale też szukającego prawdy, miłości i własnej tożsamości. To opowieść o dojrzewaniu – nie tylko emocjonalnym, ale też społecznym, egzystencjalnym. O tym, jak trudno być sobą w świecie pełnym ról do odegrania.

Książka zadaje ważne pytania: Czym jest prawdziwa wolność? Gdzie leży granica między niezależnością a samotnością? Czy jesteśmy w stanie spełnić swoje marzenia, nie rezygnując z siebie? W tle pobrzmiewają również refleksje nad współczesnym społeczeństwem – nad tym, jak kultura masowa, media, ideały kreowane przez otoczenie wpływają na nasze poczucie wartości i decyzje życiowe.

„Test” to książka, która nie daje prostych odpowiedzi. Zamiast tego zmusza do zatrzymania się, refleksji, konfrontacji z własnymi lękami i pragnieniami. To powieść o poszukiwaniu sensu, o bólu, który może być punktem wyjścia do autentycznego życia, o samotności, która niekiedy staje się początkiem prawdziwego spotkania z samym sobą.

⭐ Recenzja ⭐

"Test"

Współpraca reklamowa z @jolkaholzer

Życie to dziwny prezent...Walka o przetrwanie, ból przeplatany chwilami szczęścia... Trudna droga do odnalezienia siebie, prawdziwego JA.

"Test" to książka, która ćwiczy w czytelniku cierpliwość i poziom skupienia. Bowiem otwiera się powoli jak piękny kwiat, który w szczytowej fazie zachwyca ferią barw. Napisana przepięknym, poetyckim językiem historia o człowieku... Tylko i aż o nim. Początkowy chaos zamienia sie w obraz. Nie jest to łatwa w odbiorze książka i trudno mi ubrać w słowa swoje emocje. Czytając czułam sie jak podczas szybkiej jazdy autem. Dżwięki, obrazy, szum, powiew wiatru, natłok myśli i emocji. Gdy jednak docierasz do celu już wiesz, że to wszystko było po coś...
Szymon, Dagmara, Kuba i Ryfka. Tak różni a tak mi bliscy. Poranione dusze. Cztery życia... Poznajemy je w odpowiednim czasie.. Bo tu wszystko ma swój czas i miejsce... To zabieg dzięki któremu widzimy więcej, czujemy mocniej.

Osobiście aż trudno mi uwierzyć że "Test" jest debiutem. To powieść tak wielowarstwowa i emocjonalnie szczera. Wymykająca się wszelkim schematom i przekraczająca wiele granic. Także tych narracyjnych. Bo tak do końca to nie wiemy kto mówi... Trochę jakbyśmy balansowali na granicy... Chaosu... Niezrozumienia.... Samotności ... Bólu... Fascynacji ... Miłości i nienawiści...

Kochani jeśli szukacie książki wyjątkowej choć trudnej w odbiorze...Takiej, która zostawi Was z ważnym przesłaniem ale pozostawi przestrzeń na własne refleksje... Takiej która będzie początkiem wyjątkowego spotkania z samym sobą... Impulsem do zmian... Konfrontacją z własnymi demonami i pragnieniami.... Zapalnikiem do wyjścia naprzeciw marzeniom... Ta książka sprawdzi się idealnie ♥️♥️♥️.

„Na początku był Chaos. Jak na Chaos przystało, był ciemny i gęsty.”

Niektóre książki otwierają się przed czytelnikiem od razu – pozwalają się pochłonąć, wciągają swoją historią i emocjami. Są jednak i takie, które wymagają cierpliwości, skupienia oraz gotowości do mozolnego odkrywania sensu. Powieść pt.: „Test” zdecydowanie należy do tej drugiej kategorii. Z opisu spodziewałam się poruszającej, realistycznej opowieści o młodych ludziach zmagających się z trudnościami, ale podanej w bardziej przystępnej formie.

Poznajemy czwórkę przyjaciół: Dagmarę, Samuela nazywanego Kubą, Szymona i Ryfkę. Każdy z nich ma swoje dylematy, o których opowiada nam w osobnych sekwencjach narracyjnych. Ich wynurzenia są pełne szczerości na swój temat, rozważań o życiu, jego sensie, dotychczasowych przeżyciach i ludziach, którzy ich otaczają.

Już od pierwszych stron trudno mi było zanurzyć się w fabule i połączyć ze sobą te fragmentaryczne sceny. Narracja została podzielona pomiędzy kilka osób, ale zamiast imion otrzymałam jedynie symbole – graficzne znaki mające obrazować ich zainteresowania lub problemy. Nie ma ich imion, nie ma wyraźnych przejść, więc treść, mimo że jest poprawna i płynna, to jednak mało czytelna, więc trudno było mi się zorientować, kto mówi, kiedy i o czym. Poza tym poszczególne scenki są jakby oderwane od siebie i właściwie trzeba by je czytać według znaków. W wypowiedziach nie padają imiona narratorów, więc dopiero z czasem rozgryzłam, kto pod jakim symbolem się skrywa. Moja rada: dobrze sobie to wynotować na kartce, by się nie pogubić.

Doceniam odwagę twórców i ich ambicję stworzenia czegoś nieszablonowego. Bez wątpienia mają talent, a sama książka ma wymiar bardziej poetycki czy filozoficzny niż fabularny. Miałam poczucie, że autorzy mieli ambitny zamysł i chcieli stworzyć coś nowatorskiego, innego i to im się udało. Ich styl jest wyjątkowy, a pomysł na literacki eksperyment odważny. To jak oglądanie spektaklu zza kurtyny – niby wszystko się dzieje tuż obok, ale emocje jakoś nie docierają i trudne są do zdefiniowania. Zamiast więzi z bohaterami czułam jedynie narastające zmęczenie formą, która ciągle odciągała moją uwagę od treści. Byłam bardziej skupiona na odszyfrowywaniu, niż na przeżywaniu – analizując, interpretując, próbując zbudować z rozsypanych puzzli spójną całość. Z mojej perspektywy ten literacki eksperyment pozostawił więcej frustracji niż zachwytu.

Czy zatem było warto przeczytać „Test”? To zależy, czego się oczekuje od książki, którą chcemy poznać. Trudno powiedzieć jednoznacznie. Na pewno nie była to lektura łatwa ani lekka. Wymagała ode mnie znacznie więcej uwagi, niż się spodziewałam, a satysfakcja z jej ukończenia przyszła dopiero wtedy, gdy udało mi się jako tako rozgryźć konstrukcję i powiązania między bohaterami. Uważam, że historia zawarta w tej powieści zawiera ogromny potencjał, ale on gdzieś ginie w sposobie opowiadania o tym, co dzieje się u poszczególnych osób. Są to młodzi ludzie zmagający się z różnymi traumami, dylematami, wątpliwościami, ale też z różnymi reakcjami otoczenia. Oddają one polskie realia, w których niektóre z postaw są nieakceptowane, spychane na margines przez środowisko. Poruszany jest szeroki aspekt zagadnień współczesnego świata związanego dorastaniem, określaniem swojej tożsamości, dążeniem do poczucia szczęście i szukaniem miłości, ale też alkoholizmem, utratą dziecka, homoseksualizmem i akceptacją inności. Jest to zatem wartościowa lektura, ale podana w zbyt zagmatwanej formie.

Nie znalazłam innych powieści pani Jolanty Holzer i Samuela Milewskiego wcześniejszych, więc wnioskuję, że to ich wspólny debiut. Powieść ma charakter bardziej poetycki, liryczny, filozoficzny niż beletrystyczny. Trzeba zatem przygotować się na lekturę, przy której czas płynie wolniej i wymagana jest uważność, bo łatwo można pogubić się w jej wielowątkowości i mnogości słów i wydarzeń.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res