Ostatnimi czasy czytałam sporo książek, w których pojawiała się mroczna tematyka. Kilka dni temu postanowiła zmienić nieco repertuar i w tym celu sięgnęłam po lekturę wydaną jakiś czas temu przez Wydawnictwo Novae res.

"Taksiarska ballada" jest zbiorem 34 historii, które przydarzyły się - w przeciągu kilku lat - warszawskim taksówkarzom. Książka zainteresowała mnie tym bardziej, iż jej autorem jest osoba, która zna to środowisko od podszewki i sama przeżyła kilka spośród opisanych tutaj scen.

Niektóre z przedstawionych czytelnikowi epizodów były naprawdę ciekawe. Ich bohaterowie przyprawili mnie o niesamowitą dawkę humoru, który udzielił się także - towarzyszącym mi w momencie czytania - znajomym z uczelni. W szczególny sposób wspominam kilka z nich - "Grzesznicę", "Pogrzeb i stypa", "Diabeł jeździ z ELE", "Gruzini dwaj" i "Honor kobiety pracującej". Jestem niemalże na sto procent pewna, że będę do nich wracać przy każdej nadającej się okazji.

Ponadto - jak w niemalże każdej lekturze - spotykamy na swojej drodze historię już dużo bardziej zwyczajne. Niektóre z nich były wręcz irytujące i jestem pod naprawdę wielkim wrażeniem cierpliwości jaką mogą się poszczycić osoby pracujące w tym zawodzie. Sama pewnie bym wysiadła już po pierwszy kursie, a już nie wspomnę o tym, że wcześniej musiałabym zrobić w końcu prawo jazdy i zdobyć potrzebną w tym fachu licencję.

Ogólnie rzecz biorąc napisana przez Zenona Chmielewskiego książka jest pozycją niezwykle ciekawą i nadającą się - ze względu na swoją budowę - do czytania na raty. Nie jest też ona książką zbyt wymagającą, a za to prostą i przyjemną w czytaniu.

Dużym plusem "Taksiarskiej ballady" jest również fakt, iż znalazły się w niej zwroty charakterystyczne dla taksówkarzy. Przez to całość zdawała się być jeszcze bardziej naturalna i ciekawa. Oczywiście przy każdym słowie - mogącym być nie zrozumiałym dla odbiorcy - znajdowało się krótkie ale klarowne wytłumaczenie.

Myślę, że przeczytanie tej książki jest naprawdę ciekawym doświadczeniem. Polecam ją każdemu kto znajdzie na zaglądnięcie do niej chociażby kilka minut dziennie. Z wielką przyjemnością przytoczyłabym Wam nieco bardziej obrazowo niektórych bohaterów tej lektury, jednak zważywszy na to, iż większość historii jest strasznie krótka to musiałabym w swojej wypowiedzi zbyt duże spojlerowanie. Dlatego zachęcam was do osobistego spotkania z nimi.

Poza tym albo mi się wydaje, albo po raz kolejny w ostatnim czasie jestem wyjątkowo oczarowana z okładką...

Wydawnictwo Novae res, 2010
ISBN:978-83-7722-074-0
Liczba stron: 204
Ocena: 8/10

Zenon Chmielewski, z zawodu taksówkarz, pokusił się o napisanie książki, która byłaby zbiorem historii, które przydarzyły się jemu lub które zasłyszał z opowiadań podczas swojej taksówkarskiej kariery.
W dzieciństwie często zastanawiałam się jak wygląda przeciętny dzień taksówkarza. W duchu zadawałam sobie tak samo banalne pytania, jak pasażerowie autora: czy wiózł kogoś sławnego, jaki największy napiwek dostał, jaką rozmowę z podróży pamięta najbardziej, jak wyglądał najdziwniejszy pasażer, co robi całymi dniami, gdy oczekuje na klienta.? Telewizja serwowała i nadal od czasu do czasu serwuje nieśmiertelnych „Zmienników” czy klasyczne już części „Taxi”, które choć w sposób ciut ekstremalny, jednak zaspokajały część mojej dziecięcej ciekawości. Teraz, po latach, w moje ręce trafiła książka Pana Chmielewskiego. Oparta na faktach, więc w końcu mogę z czystym sercem powiedzieć, że coś niecoś wiem. Poznałam odpowiedzi na większość swoich pytań.
Ksiązka zawiera 34 opowiadania. Poczynając od zabawnych takich jak „Roztargniony”, „Pogrzeb i stypa” czy „Papieska”, poprzez bulwersujące, jak „Lowelas”, sensacyjne jak „Diabeł jeździ z ELE”, aż do głęboko refleksyjnych, skłaniających do zadumy, z których najbardziej wzruszyłam się czytając opowiadanie „Onkologia”.
Ksiązka jest syntezą wszystkiego, co może spotkać taksówkarza: wszystkiego co dobre i wszystkiego co złe. Jest ukazaniem prawdziwego życia człowieka spędzającego całe dnie za kierownicą, jego zachowań, poglądów, a niejednokrotnie i problemów.
Autor pozwala nam poznać bohaterów nietypowych, m.in. Harry`ego Pottera.
Dostarcza dużej dawki humoru, napięcia, a także bardzo wielu wzruszeń.
Przyznaję- nie spodziewałam się niczego spektakularnego, a dostałam książkę, która z pewnością zostanie w mej pamięci na długo i po którą jeszcze wielokrotnie będę sięgać. I choćby musem, obdarowywać nią znajomych. Pozycja, wobec której chyba nikt nie przejdzie obojętny. Warto poświęcić jej swój czas.