Marek Rudnicki postanowił zaskoczyć swoich czytelników i zamiast kontynuacji "Remedium 111" dostajemy jego prequel.

Znów spotykamy się z Peterem, młodym dziennikarzem szczecińskiej gazety i portalu internetowego, który próbuje rozwikłać zagadkę związaną z strzeżoną przez siedemdziesiąt lat tajemnicą II wojny światowej.

Autor w mistrzowski sposób łączy mało znane wątki historyczne z fikcją literacką. "Szpony Diabła" czyta się jednym tchem i na długo pozostają w pamięci.

Pisarz, który na co dzień pracuje jako dziennikarz, zdradza również to, jak wygląda praca we współczesnej redakcji.

W efekcie otrzymujemy książkę napisaną żywym i oryginalnym językiem, w której akcja nabiera tempa z każdym kolejnym zdaniem. Jest to pozycja na rynku, po którą śmiało może sięgnąć każdy, kto lubi dobrze napisaną powieść sensacyjno-historyczną.

Podobnie jak "Remedium 111" tak i "Szpony diabła" stanowią jedna z najciekawszych powieści sensacyjno-awanturniczych napisaną w stylu Forsytha, Mac Leana i Ludluma razem wziętych. Ale siłą tych powieści jest osadzenie ich w polskich, współczesnych realiach i ruszenie odwiecznych zagadek historii naszej cywilizacji. To właśnie sprawia, że czyta się to jednym tchem i przez całą noc - sic! Dlatego właśnie polecam ją na długie jesienne i zimowe wieczory, a także na plażę. Pozdrawiam Autora!

UWAGA! UWAGA! To ja teraz „Remadium 111” poproszę!
Kto by pomyślał, że pasja może stać się niebezpieczna, a okazana życzliwość wplątać w wydarzenia znane z kina i powieści awanturniczych. Że trafić można do czarnej dupy i poczuć kopnięcie diabła 
Ta książka pełna jest pasjonatów ze swoim osobistym bzikiem, i jeżeli chcesz poczuć, jak to jest mieć takiego bzika, to bierz i czytaj!
Dla osób lubiących snuć teorie spiskowe lub choćby o nich poczytać będzie to doskonała lektura na ten zimowy czas.
Polska, to taki kraj, w którym echo II Wojny Światowej wciąż rozbrzmiewa. A skoro sam Hitler miał tu swoją kwaterę (Wilczy Szaniec), to nic dziwnego, że gdzieś na terenie naszego kraju można spodziewać się jeszcze wielu niespodzianek. Takim miejscem mogą być Góry Stołowe. To tu tajna grupa, która powstała u schyłku wojny, bo w 1945 roku strzeże miejsca, które kryje tajemnice. Ale są też inne grupy zapalonych szperaczy, poszukiwaczy ze wspomnianym wcześniej bzikiem, które potrafią poradzić sobie z każdą zardzewiałą skrzynką, starym dokumentem i nawet z bronią.
Peter, Robert, Krzemu i Gerhard. Dziennikarz, były komendant WOP, glina i wielbiciel pojazdów z czasów II Wojny Światowej. To oni udają się śladami, które sypią się jak z rękawa, by… I zapewne tajemnica spoczywałaby nadal w ukryciu, gdyby nie zbiegi okoliczności i pochopne decyzje po stronie tych, co strzec mieli.
Na jarmarku w sektorze rumuńskim wybucha pożar. Jak się okazuje, ma on na celu ukrycie morderstw. Ofiarą padają rumuńscy handlarze, od których Peter nabył nóż i otrzymał niespodziewany prezent. I może jeszcze to nie wzbudziłoby aż takiej uwagi Petera, ale już próba włamania do jego mieszkania i zamach na jego życie… to nie zwykłe nadepnięcie komuś na odcisk. Oczywiście całe tajne służby nie tylko naszego kraju się tu pobawią.
Mnie porwała akcja i wysnute hipotezy, a dodatkowo zauroczyły opisy tych nieznanych mi jeszcze gór. Muszę namówić męża na wycieczkę.
Gorąco polecam, a ja muszę pouśmiechać się do wydawnictwa o Remedium 111.

Zapraszam na https://www.instagram.com/p/B6wF2DIhXlS/

Witam Was Kochani

Zamiłowanie Petera do staroci zaprowadziło go na Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny, organizowany co roku, w Szczecinie i ściągający na wybrzeże rzesze miłośników reliktów przeszłości. Peter nawet nie przypuszczał, że odwiedziny na pchlim targu i zakup za bezcen, tajemniczej skrzynki staną się początkiem niebezpiecznej i tajemniczej przygody, w którą będą zamieszane siły zbrojne, służby specjalne, a nawet sam prezydent. Dzięki przyjaciołom główny bohater odkryje, że nic nie jest tym, na co wygląda, zrozumie, że jedynie dzięki prawdziwej męskiej przyjaźni może ocalić życie i dokopać się – dosłownie – do tajemnic, o jakich nawet nie śnił. W tym czasie, tajna organizacja stworzona podczas II Wojny Światowej przez Adolfa Hitlera, o której nie mają pojęcia największe głowy w państwie, zrozumie, że największa militarna tajemnica Niemiec, po raz pierwszy może zostać odkryta.

https://bookofowl.com/2020/03/26/szpony-diabla-marek-boszko-rudnicki/

W Górach Stołowych dochodzi do tajemniczej śmierci grupy szwedzkich studentów. Główny bohater książki, szczeciński dziennikarz Peter, szukając ciekawych eksponatów na pchlim targu, nabywa od romskich sprzedawców tajemniczą metalową skrzyneczkę. Będzie miało to dla niego poważne konsekwencje, bo okaże się, że są tajemniczy ludzie, którym zależy na utrzymaniu tajemnicy Gór Stołowych. Peter wyrusza wraz z przyjaciółmi na poszukiwania zaginionego na dnie jeziora Dorniera DO-24N, który służył podczas II wojny światowej m.in. do transportowania niemieckich cywilów przed nadchodzącą Armią Czerwoną. Nie dane mu jednak będzie zbyt długo rozkoszować się poszukiwaniami na łonie natury. Policja, tajne służby, CBŚ, tajemnicza organizacja, której członkowie strzegą wielkiego sekretu, dzieje się tu dużo, wg mnie za dużo, ale o tym niżej.
Przyznam, że Pan Boszko-Rudnicki miał całkiem zgrabny pomysł na ciekawy dreszczowiec sensacyjny, bo przecież tajemnica tajnej broni Hitlera wciąż intryguje badaczy i zwolenników teorii spiskowych. Temat zagadek II wojny światowej nadal jest niewyeksploatowany, a pisarze wciąż mogą zainteresować czytelnika sekretami wojny. Jednakże autorowi nie udało się wyciągnąć z tej historii tyle, ile mógłbym spodziewać się po rasowym thrillerze sensacyjnym w duchu moich ulubionych pisarzy, czyli Roberta Ludluma czy Fredericka Forsythe'a. Mnogość wątków, w tym za dużo tych pobocznych, nagromadzenie sporej ilości opisów zbędnych dla toku akcji, spowodowało, że w mojej ocenie autor nie do końca potrafił złożyć wszystko w zgrabną powieść. Zabrakło mi również większego tempa akcji, dosadności, a kiedy trzeba większej dawki brutalności. Brakowało mi również ciekawej postaci kobiecej, która mogłaby nadać książce większej pikanterii. Może wyszedł tutaj brak odpowiedniego warsztatu pisarskiego lub dobrego redaktora, który potrafiłby pomóc pisarzowi w wykreowaniu świetnej opowieści.
Wielka szkoda, bo sam pomysł na fabułę był bardzo ciekawy i zwiastował więcej emocji, których mi tutaj zwyczajnie zabrakło. Wyjaśnienie zagadki było nazbyt fantastyczne i nierealne, w efekcie czego zamiast efektu „wow”, wywołało tylko uśmiech na twarzy. Nie będę jednak spojlerował, nie zdradzę czym są tytułowe Szpony diabła, zainteresowanych odsyłam do lektury.

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

Peter- mieszkający w Szczecinie dziennikarz, w wyniku zbiegu okoliczności, wchodzi w posiadanie tajemniczej kasetki, co zapoczątkowuje ciąg nieprzewidzianych zdarzeń, przez które nie tylko on, ale również jego przyjaciele znajdą się w poważnym niebezpieczeństwie. Nieświadomi trafiają na trop tajnej broni Hitlera, która ukrywana jest od czasów wojennych i komuś bardzo zależy, by nie wpadła w niepowołane ręce...

Bardzo podoba mi się pomysł na fabułę, jest naprawdę ciekawy, intrygujący i daje autorowi spore pole do działania, gdyż temat tajemnic II wojny światowej jest bardzo wdzięczny i, moim zdaniem, kompletnie niewykorzystany w powieściach sensacyjnych. Niestety muszę być brutalnie szczera, bo na dobrym pomyśle kończy się mój zakres komplementów pod adresem autora i książki...

Akcja rozwija się niezwykle wolno, dodatkowo jest na tyle "porozrzucana", że w początkowych rozdziałach ciężko jest się połapać, o co tak naprawdę chodzi i, który wątek jest główny, a które są poboczne. Dodatkowo w powieści jest olbrzymia ilość nic niewnoszących opisów, które mnie osobiście niesamowicie nużyły, do tego stopnia, że walczyłam sama ze sobą, żeby w ogóle przebrnąć przez pierwszą połowę książki, gdyż na dobrą sprawę, myślę, że gdybyście czytali co trzecią stronę, również bylibyście na bieżąco z całą akcją powieści. Na szczęście po około dwusetnej stronie akcja nabrała tempa i całość zaczęła wyglądać obiecująco i naprawdę ucieszyłam się, że książka jest jeszcze do uratowania. Niestety na sam koniec autor najwidoczniej próbował się pochwalić swoją wybujałą fantazją (lub też poczuciem humoru), gdyż zakończenie jest tak kompletnie abstrakcyjne, że czytając je, nie wiedziałam, czy mam zacząć się śmiać, czy też może walić głową w ścianę.

Są takie książki, które okropnie mnie denerwują, bo mają wszystko, dzięki czemu mogłyby być jedynymi z ciekawszych powieści, a z jakichś powodów wypadają blado i do tej właśnie grupy zaliczam "Szpony diabła"- powieść sensacyjna z olbrzymim, niewykorzystanym potencjałem, genialny pomysł na fabułę rozbił się o... no co właśnie, o co? O problemy z warsztatem autora? O brak pomysłu na pokierowanie akcją? A może usilne połączenie zbyt wielu wątków? Ciężko powiedzieć, pewnie wszystko po trochę. Cóż więcej mogę powiedzieć? Jestem rozczarowana, okropnie rozczarowana i szczerze- nie wiem, czy zdecydowałabym się sięgnąć po kolejną książkę autora...

Idealna opcja dla wszystkich miłośników literatury sensacyjnej oraz zagadek III Rzeszy. Do tej pory nie miałam okazji czytać nic o podobnej tematyce jednak teraz już wiem, że nie są to kompletnie moje czytelnicze klimaty. Gdzieś w połowie odłożyłam ją bez żalu, ponieważ nie jestem osobą która za wszelką cenę chce dobrnąć do końca aby mieć ją po prostu "zaliczoną". Dlatego nie potrafię jej jednoznacznie ocenić, ponieważ na pewno wśród Was są osoby, które lubią tego typu tematykę i w żadnym przypadku nie mogę Was zniechęcić do przeczytania tej pozycji. Było mi ciężko napisać cokolwiek, ponieważ pozycja nie zaciekawiła mnie w żaden sposób ale pomogła za to wyrobić własne zdanie i literaturze tego typu i tematyce wojennej.