Bycie szamanką oznacza wolność dla duszy. Odkrycie samej siebie i wyzwolenie nagromadzonych emocji, tych dobrych i złych. Odnalezienie celu swojej podróży albo wręcz przeciwnie, zaprzestanie jego poszukiwań. Jak sprawić, aby znów poczuć się wolnym? Co zrobić, gdy pętają nas niewidzialne więzy współczesnego świata? Wsłuchać się w brzmienie swojego ciała. Zostać szamanem swoich emocji.

„Ciało to laboratorium”. [s. 17]

Hipnotyzująca opowieść o trzech kobietach, których ścieżki przecięły się w różnym czasie i innych miejscach, aby ostatecznie spotkać się w Berlinie. Isis, Kali i Laila różnią się od siebie w wielu kwestiach, ale łączy je jedno – chęć odnalezienia własnego ja, które gdzieś po drodze zgubiły. Mogło się to stać przez nieodpowiedniego mężczyznę, niewłaściwą pracę albo złe otoczenie, które nie pomagało się rozwijać. Jak opanować swoje emocje, aby nie zawładnęły naszym życiem w złym sensie? Jak wypuścić naszą duszę na wolność, której pragnie?

„Niemyślenie to dobra technika. W rezultacie są dwa wyjścia: albo upadek będzie upadkiem i końcem, dnem, albo będzie początkiem interesującej przygody”. [s. 95]

Anna Punda-Parvati to antropolog, którą zafascynował ostatnio zbawienny wpływ tańca na nasze samopoczucie. Da się to wyczuć w „Szamankach w wielkim mieście” i ten motyw przewija się w życiu wszystkich naszych bohaterek. Taniec i brzmienia, bębny, dźwięki gitary, które wytwarzają drgania w każdej tkance naszego ciała. Jako trenerka wyzwolenia własnej siły, używa wielu argumentów, które mają przekonać Czytelnika do tego, aby zaczął szukać mocy kryjącej się w jego ciele i duszy.
Przyznam, że to bardzo skuteczna terapia, która zachęca do odnalezienia naszej wewnętrznej potęgi, tylko czekającej na uwolnienie z jarzm ograniczeń.

„Szamanki w wielkim mieście” to niewątpliwie literatura kobieca, której lektura sprawi, że każda kobieta nagle zapragnie poszukać w sobie tej cudownej, nieskończonej siły. To także książka, której przeczytanie otworzyłoby oczy wielu panom, którzy nie szczycą się wielką znajomością kobiecej strony życia. Jeszcze cenniejsza będzie dla tych, którzy rzekomo wiedzą już o kobietach wszystko.

Isis, Laila i Kali to zupełnie różne kobiety, z zupełnie inną przeszłością i pochodzące z innych krajów. Każda z nich poszukuje własnego ja i stara się stawiać czoło przeszkodom na swojej drodze. Niespodziewany los sprawia, że ich nici życia przecinają się w jednym mieście, Berlinie. Pojedynczo są niepewne siebie, wręcz bezradne, ale w grupie siła, prawda? One chyba też tak myślą i wspólnie postanawiają założyć 'Laboratorium', czyli miejsce, w którym każda kobieta może stawić sobie czoło i zmienić się na lepszą, silniejszą.

Kobiety jak setki innych. Jedyne co je wyróżnia to wiara w kulturę afrykańskich plemion. Aztecki bóstwa i rytualne tańce niektórym mogą się wydawać śmieszne, lecz to dodaje tym kobietom siły.

W "Szamankach w wielkim mieście" nie tylko bohaterki przeżywają swoje podróże duchowe, ale równocześnie z nimi robi to Czytelnik. Praktycznie każde zdanie jest napisane w taki sposób, że możemy traktować je jak drogowskaz na drodze życia.

Kiedyś strasznie interesowałam się mitologią, lecz głównie grecką i rzymską. Ta książka zainspirowała mnie do tego, żeby odświeżyć sobie tamte informacje oraz dowiedzieć się nieco więcej na temat azteckich i hinduskich bóstw, tradycji. Jeśli Was interesuje mitologia to serdecznie zapraszam do przeczytania!

Mimo, że książka opowiada historie trzech kobiet, to nie są one naplątane, jak to zwykle bywa. Każda kobieta ma początkowo rozdział dla siebie, w którym poznajemy jej historię. Później każda wspomina nieco o Berlinie, a na koniec wszystkie znajdują się w swoim 'Labie'. Bardzo mi się podoba ten zapis i cieszę się, że Autorka wszystko przejrzyście opisała.

Uważam, że z tą powieścią powinna zapoznać się każda kobieta, nieważne w jakim wieku. Jesteś z siebie zadowolona, dumna? Wierzysz w siebie? Czy tak czy nie zaufaj, że książka powinna trafić w twoje ręce.
Nadal jesteś niezdecydowana? Cóż nie zamierzam Cię przekonywać. Sama nie byłam pewna co do książki, a autentycznie mnie odmieniła.

Każda z kobiet kiedyś rozpocznie poszukiwania swojej drogi. Niezależnie od tego, czy stanie się to wcześniej czy później, ten moment po prostu musi nastąpić. Szamanki, czyli trzy bohaterki znalazły się właśnie w tym momencie życia, kiedy trzeba coś zmienić, dokonać wyboru i odważyć się zrobić chociaż ten pierwszy krok. Przyjemnie czytać o losie kobiet, które wyruszyły w podróż w poszukiwaniu własnej osobowości, ale mnie ta historia nie porwała.

Brakuje tej iskry, która pozwoliłaby mi powiedzieć: to jest to! I zmotywować mnie, jako czytelniczkę do rozpoczęcia działania. Ciężko było mi dobrnąć do końca historii, mimo malutkiej objętości książki.