Kuba w swoim żywiole :D

Przechodząc do samego pisarza, muszę przyznać, że mam ochotę go zamordować. Za to, że pozostawił mnie w TAKIEJ niepewności po ostatnich stronach, że nie wiem, jak to zrobię, ale szybko muszę się zabrać za ostatni tom. Chociaż nie chcę tej przygody z Kubą skończyć tak szybko.
Jak zwykle, Adrian Bednarek czaruje słowem i wciąga czytelnika do swojego świata. Oczywiście wszystko niemal byłam w stanie sobie aż za dobrze z wizualizować z racji tego, że akcja głównie dzieje się w Krakowie lub okolicach, a są te miejsca mi znane. Co gorsza, gdy rano chodzę do pracy, obłażą mnie ciarki, bo jest ciemno i... trochę się boję. Dlatego nie wiem, jak to zrobię, ale chyba przerzucę się na komunikację miejską. :D
W sposób niezwykle ciekawy, lekki i nie do końca przyjemny autor po raz trzeci pozwolił mi zapomnieć o wszystkim, co mnie trapiło, pozwolił odpłynąć myślom daleko i zająć się tylko tym, o czym aktualnie czytałam. Chyba nie muszę pisać, że przepadłam jak kamień w wodę? Dowodem jest nawet to, że chłopak kilka razy coś do mnie mówił, a dopiero gdy podniósł głos, coś tam usłyszałam i oderwałam wzrok od tekstu na niego. No cóż. Musicie liczyć się z tym, że jak zaczniecie czytać, wtopicie się w tłum z książki to będzie wam ciężko się oderwać.
Dlatego już teraz polecam Wam trzeci tom, jak i dwa poprzednie tej serii. Jak najbardziej jest warta uwagi.

No chyba, że widoki krwi są dla Was nie do zniesienia.
Zmasakrowane ciała również.
To wtedy nie sięgajcie po cztery powieści o Kubie Sobańskim. Bo wtedy ich nie przeczytacie. To nie jest lekki thriller, czy beznadziejny, nudny czy pozbawiony sensu niczym... no nie wiem, chociażby Dziewczyna z pociągu? Nic innego na myśl mi nie przychodzi. To jest powieść z krwi i kości i uważam, że można mieć po niej koszmary więc przestroga dla tych, którzy nie wiedzą, czy zniosą te emocje, które tutaj się pojawią. Emocje i obrazy, które plastycznym piórem Bednarek nam przekazał. Więc uważajcie Moi Drodzy.

Kubuś Sobański. Dawkowałam sobie jego historię tak długo, jak tylko potrafiłam. (czyt.od poniedziałku do piątku) jednak gdy nastało sobotnie popołudnie... Tak wieczorem doczytałam do ostatniej strony. No nie moja wina, że czasu w tygodniu nie ma za wiele, a jak zabrałam się w sobotę za nią, to ciężko było się oderwać. Nasz główny bohater to niezwykły człowiek. Z krwi i kości to raz. Z psychiką, jaką mało kto ma stąpający po tym naszym ziemskim padole. A trzy to unikat. Drugiego takiego nigdzie nie spotkacie - gwarantuje Wam to.
Jak to ja, oczywiście lubię go i pałam do niego sympatią, chociaż powinnam krzyczeć, piszczeć i uciekać gdzie pieprz rośnie. Lubiłam za nim chodzić i obserwować jego poczynania. Czytać jego myśli, to było niczym... uzależnienie. Ale nie na nim świat się kończy.
Pojawiła się Sonia, która okazała się być równie ciekawą osobowością. Może nie aż tak idealną jak Sobański, ale jednak była świetnie stworzona. Wzbudziła we mnie wiele różnych uczuć - od dobrych po złe, mimo to uważam, że dobre z niej ziółko. Jestem ciekawa, czy pojawi się w kolejnym tomie - chyba nawet musi. Polubiłam i ją. :D (tak, jestem nienormalna, że lubię psychopatów)
Pojawia się również Wam znana Julia Merk, Sandra - wspólniczka Kuby.
Jak dla mnie, autor podtrzymuje poziom, a nawet podnosi go o kilka szczebelków wyżej. Myślałam, że nic mnie już nie zdziwi - a jednak... Reasumując, postacie są na tyle dopracowane i unikatowe, że nawet choćby przez wzgląd tylko na nich - warto zapoznać się z tą serią.
Kolejnym dość ważnym punktem są emocje, których tutaj nie brakuje. Bednarek raz po raz zaskakuje czytelnika, a co gorsza nie byłam w stanie przewidzieć pewnych sytuacji. Pisarz potrafi nieźle namącić w głowie czytelnika, potrafi zapędzić nas w kozi róg, a na sam koniec zostajemy zdezorientowani i nie wiemy, na czym stoimy.
Nie raz na mojej skórze pojawiały się dreszcze, a w głowie huczał strach. A co jeśli to... albo tamto... O nie! Chwilami cięzko było znieść napięcie, które nie malało, a wprost przeciwnie rosło i rosło. I wtedy nie było przebacz, musiałam zrobić sobie przerwę, bo w mojej głowie nie mieściło się to, co w Sobańskiej głowie było niczym szczególnym. Intryga i ciekawość często zwyciężała, więc szybciutko wracałam do lektury i na nowo czułam nawet gulę w gardle, ale ze strachu. Byłam na tyle ciekawa co wydarzy się na następnej stronie, ale z drugiej strony okropnie się bałam...
Myślę, że jeśli lubicie przepełnione emocjami powieści, to ta jest idealna. Oczywiście nie ma tu zbyt wielu pozytywnych odczuć, bo przecież to krwisty thriller, mimo to... Naprawdę warto. Zatyka z wrażenia.

Cała recenzja na blogu ;]

"Nigdy nie jest za późno, aby powrócić na szczyt, moja droga. Zwłaszcza gdy potrafi się podnieść z dna"

Julia pokonała heroinowego diabła. Kliniki, instytucje, sponsorzy, kolejne kliniki, wizyty u psychologów. To wszystko miało jej pomóc. Za wszelką cenę chciała wyrwać się z piekła jakie jej zafundował sam diabeł. Teraz chciała tylko jednego- zemsty. Obecna pisarka, celebrytka, autorka bestsellerowej książki "Sypiałam z Rzeźnikiem Niewiniątek" postanawia zniszczyć życie Kuby.

Do kancelarii Kuby Sobańskiego oraz jego wspólniczki Sandry trafia zrozpaczona matka z córką. Dziewczyna oskarżona jest o morderstwo brata bliźniaka. Stawka jest bardzo wysoka, gdyż rodzice są w stanie zapłacić dwa miliony złotych za wolność córki - jedynego dziecko jakie im zostało.

Julią kierowała ogromna chęć zemsty. Oko za oko, ząb za ząb, lecz nie zdawała sobie sprawy z jakim zawodnikiem ma do czynienia. Misternie przygotowany plan Juli i Sandry miał zniszczyć na zawsze Kubę. To przez niego przeszła załamanie nerwowe, kilka odwyków, gwałty, straciła możliwość posiadania dzieci. Stoczyła się na samo dno, marnując najlepsze lata swojego życia. Wymyśliła wyrachowaną i prawie doskonałą zemstę.

Trzecia część serii z diabłem to istny armagedon. Historia bardzo wciąga i intryguje. Zdecydowanie Adrian Bednarek jest mistrzem w tym gatunku. Fabuła, w której ktoś brutalnie morduje dla zaspokojenia swoich demonów wywołuje u czytelnika niesamowity strach, szok, niedowierzanie i wiele sprzecznych emocji. Świat stworzony przez autora jest diabelsko ciemny, szczególnie dla fanów krwistych historii.

Choć to już trzeci tom to cały czas książka nie jest przewidywalna. Akcja gna zabójczo szybko i nie możliwa zatrzymania. Bohaterowie z krwi i kości, tak prawdziwi i reali ze swoimi emocjami i zachowaniami jakby stali obok.
Kuba zawładnął całkowicie moją głową jak demon, uzależnił, pobudził zmysły krążył w moim krwiobiegu i każda kolejna strona książki dostarczała mi tlenu.

Przyszła pora, by wysłuchać ,,spowiedzi diabła"..

Trzeci już tom serii o Kubie Sobańskim zaskakuje nas nieprzewidywalnymi i mrocznymi wydarzeniami.
Do kancelarii Kuby Sobańskiego i jego wspólniczki Sandry zgłasza się zamożna kobieta, której siedemnastoletnia córka Sonia zostaje oskarżona o zabójstwo brata bliźniaka. Upojony alkoholem i narkotykami chłopak, nakrywa siostrę w trakcie erotycznej randki on-line, a później wypada z balkonu w wyniku czego skręca kark. Matka proponuje dwa miliony, w zamian za uratowanie choć jednego ze swoich dzieci. W tym samym czasie była dziewczyna Kuby, Julia, opuszcza klinikę odwykową. Mężczyzna czuje się zagrożony jej powrotem, tym bardziej, że stała się celebrytką i autorką bestsellerowej książki "Sypiałam z Rzeźnikiem Niewiniątek".
Fabuła została przez autora dopracowana w każdy szczególe, dzięki czemu nie znajdziemy tu żadnych luk w historii. W całej książce wyczuwalne jest nerwowe, ogromne napięcie, które w miarę przebiegu stron jedynie wzrasta.
Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, a postać Kuby konsekwentnie nabiera kolorytu. Jego portret psychologiczny jest mocno, wyraziście nakreślony. Jest niejednoznaczny, barwny, pełen mroku, a przy tym pełny naturalnego człowieczeństwa, nieidealny i szalenie inteligentny.
Z każdym kolejnym tomem zauważalny jest olbrzymi progres literacki autora,który regularnie pozbywa się niedociągnięć i doszlifowuje pióro, które i we wcześniejszych tomach było na wysokim poziomie. Lecz z tym darem trzeba się urodzić, by móc w taki sposób budować i umieć do końca utrzymać napięcie.
Cały cykl o Kubie Sobańskim łączy w sobie mocny thriller psychologiczny ze szczyptą obyczajowości. To nie cukierkowa i przyjemna historia. Jest pokręcona, nieprzewidywalna oraz nieodkładana. Tylko jak autor mógł zostawić czytelnika z tyloma pytaniami?!

Nastoletnia dziewczyna, Sonia Wodzińska, zostaje oskarżona o zamordowanie swojego brata. Jej sprawę przejmuje Kuba Sobański, młody i zdolny prawnik, a prywatnie największa bestia, jaka chodzi po tej ziemi. Mężczyzna wie, iż dziewczyna dokonała morderstwa, a jednak postanawia ocalić ją przed więziennym życiem.
Tymczasem ktoś za wszelką cenę stara się znaleźć cokolwiek, co mogłoby powiązać Sobańskiego z Rzeźnikiem Niewiniątek; w jego życie na powrót wkracza Julia, którą to oddał w ramiona heroinowej królowej. Teraz kobieta chce się zemścić.

Seria o Kubie Sobańskim przyciąga przede wszystkim tym, że pan Bednarek pokusił się o ukazanie mordercy z zupełnie innej strony- jako tego, którego wręcz możemy żałować, współczuć mu demona, tkwiącego pod skórą. Dzięki Kubie mamy możliwość poznać wewnętrzny świat tego, który zdecydował się na odbieranie życia innym.

Tym razem Sobański pracuje już na własny rachunek; wraz z Sandrą (jego zapasowym, prawniczym kołem) założył kancelarię, bardzo dobrze prosperującą mimo złej sławy, jaką okrył się po przegranej sprawie Radziszewskiego. Kuba w bardzo małym stopniu jest zainteresowany ocaleniem kogokolwiek od więzienia, jedynym powodem jest oferowana za usługę kasa. Podobnie jest z Wodzińskimi- w ogóle nie współczuje siedemnastoletniej Soni, widzi w niej tylko zarówno worek pieniędzy, jak i materiał na pojętną uczennicę. W końcu ileż można żyć w tajemnicy ze swoimi pasjami... Nikt nie zrozumie go tak dobrze jak osoba, która też poczuła smak krwi.

Do Spowiedzi diabła, jak i poprzednich części, nie można się przyczepić. Akcja rwie wartko do przodu, a nasz główny bohater nadal jest pozbawioną empatii istotą, starannie ukrywającą swoje demony przed światem zewnętrznym. Tym razem jednak coś się zmienia, gdy coraz lepiej poznaje Sonię; czyżby znalazł bratnią duszę, której tak mu brakuje po zamordowaniu Ady Remiszewskiej... ?

Jest to już trzeci tom serii, tak więc bardzo trudno byłoby tu o jakiekolwiek elementy zaskoczenia. Kuby bardziej poznać się już nie da- wiemy, że mordował, morduje i mordować będzie. Pytanie tylko, czy w końcu ktoś odkryje, co chowa w zanadrzu.

Podsumowując, trzeci tom niczym nie ustępuje swoim poprzednikom, aczkolwiek nie ma też takiego wow! jak przy pierwszym czy drugim. Raczej traktuję tę książkę jako kontynuację losów młodego prawnika, a nie świadectwo mordercy.

Trzeci tom historii o Kubie Sobańskim już za mną! Powiem szczerze, że z tomu na tom ta seria jest moim zdaniem coraz lepsza, wątki ciekawsze, opisy mocniejsze i brutalniejsze, a bohaterowie coraz bardziej rozbudowani.

Podobnie jak w drugim tomie, tutaj również mamy sprawę kryminalną, którą zająć ma się kancelaria Kuby. Nasz bohater ma za zadanie wybronić siedemnastoletnią Sonię, oskarżoną o zabójstwo swojego brata bliźniaka. Może za to zgarnąć milion złotych, więc sprawa jest warta najwyższego skupienia. Jednak jak ma się skupić, skoro jego była dziewczyna, która po wyjściu z kliniki odwykowej napisała bestsellerową książkę o Rzeźniku Niewiniątek, ewidentnie zaczyna szukać z nim kontaktu? Czego może chcieć od niego osoba, która z jego winy zmarnowała sobie życie? Poza tym, chociaż po sprawie z Adą Remiszewską demony Kuby ucichły, to nie myślcie, że w tym tomie obędzie się bez brutalnych morderstw naszego Rzeźnika!

Podobało mi się jak została poprowadzona fabuła – było kilka głównych wątków, które przeplatały się ze sobą, tworząc zgrabną całość. Zwroty akcji i zaskakujące momenty to tutaj norma, więc nie da się nudzić podczas lektury, całość przeczytałam jednym tchem i z wielką przyjemnością. Kubę znowu bardzo polubiłam (bo w drugim tomie nieco mnie irytował), ale szczególnie jestem wdzięczna autorowi za bardzo fajną postać kobiecą (bo większość kobiet w tym cyklu albo kończy jako ofiara brutalnego mordu, albo jest tak irytująca, że podczas czytania marzy się o tym, by skończyły jako ofiara brutalnego mordu). Sonia, dziękuję, że się tu pojawiłaś! Jeśli chodzi o styl pana Bednarka, to bardzo go lubię i przyjemnie mi się czyta jego książki. Jest w nich mnóstwo akcji, dużo świetnych pomysłów i naprawdę ciekawych wątków, oraz genialne, maksymalnie brutalne opisy morderstw. Trzeba mieć niezłą wyobraźnię, żeby wymyślić takie coś!

Zakończenie tego tomu sugeruje nam, że w czwartym będzie się dużo działo! Mam pewne podejrzenia co do zakończenia całości, ale pan Adrian już nie raz udowodnił mi, że kocha zaskakiwać czytelnika, więc sama nie wiem, czegoś tak naprawdę mogę się po nim spodziewać!