Książka podzielona jest na krótkie rozdziały, odrębne, niekoniecznie chronologiczne, historie z życia Marii i Leszka. Wspólnie przeżywają piękne chwile - pomimo skromnych możliwości finansowych wiele podróżują po Polsce i razem pielęgnują swoją oazę - niewielką działkę. W życiu pary brak jednak wspólnej codzienności. Łączące ich uczucie od lat tkwi w zawieszeniu.

Leszek ceni sobie niezależność i wolność. Unika podejmowania decyzji i rozważań o przyszłości. Jest żonaty, ma również dzieci, chociaż nie czuje się związany ze swoją rodziną. Kocha Marię i troszczy się o nią jednak nie zamierza dzielić z nią codzienności. Ich relacja od lat opiera się na krótkich spotkaniach, wspólnych wakacjach i wycieczkach. Maria ceni te chwile i dba o nie jak o najdroższy skarb chociaż na ich relacji pojawia się coraz więcej rys. Raz po raz próbuje uzyskać od Leszka jakąś deklarację, łapie się każdej okazji, która mogłaby pomóc im rozpocząć prawdziwe wspólne życie. Za każdym razem jednak odbija się od ściany, a w ich relacji coraz więcej miejsca zajmuje samotność i rozczarowanie.

Prawdziwą próbą dla pary okazuje się niespodziewana choroba Leszka. Silny, twardo stąpający po ziemi mężczyzna, staje się słaby i w pełni zależny od Marii, która niestety boleśnie przekonuje się,że w gruncie rzeczy nie ma do niego żadnych praw...

"Skrzydła motyla" zdecydowanie skradły moje serce. Historia opisana jest w niezwykle poetycki sposób. Po prostu nie sposób nie przenieść się oczyma wyobraźni w miejsca, które para odwiedziła. Ponadto opowiedziana jest z bardzo dużą dozą wrażliwości i uważności na skomplikowane relacje międzyludzkie i emocje, które nigdy nie są czarno-biale.

Książkę zdecydowanie bardzo polecam. Mam wrażenie,że jest ona mało znana i zdecydowanie niedoceniona.

PS
Dodatkowym atutem książki jest ciekawy zabieg zastosowany na koniec. Autorka zamieściła trzy warianty zakończenia.

Książka, która przypisana jest do gatunku romans, literatura obyczajowa. I po części się z tym zgadzam, choć ja bym podciągnęła ją pod literaturę piękną. Po taką rzadziej sięgam, ale nie znaczy, że nie lubię. Historia pokazująca nam jak życie ludzkie bywa kruche. Osoba wysportowana, wyglądającą zdrowo z dnia na dzień znika. Choroba nie odpuszcza. 
Maria jest kobieta żyjąca z dnia na dzień z coraz większym przekonaniem, że życie przechodzi koło niej, ucieka. Nie jest pogodzona z własnym losem przeszłością i teraźniejszością. Życie na pozór wyglądające na ciekawe. Podróże i wyjazdy, wycieczki małe i większe. Takie nie jest, jest niczym innym jak pustka i tęsknotą. Tęsknota za utraconym dzieciństwem, bliskimi i miłością. I choć myśli, że wszystko się jeszcze zmienić to czas ucieka.  Zegar biologiczny tyka. Książka pokazuję jak brak własnego miejsca na ziemi, doskwiera Mari najbardziej. Kobieta traci tych, co kocha siostrę, Jacka i na końcu przyjaciela. Choć z Jackiem łączył ją dziwny układ, dla mnie nie zrozumiały. 
Czy życie jednak da Marii wytchnienie? 
Czy będzie jeszcze szczęśliwa?

Książka idealnie ukazała motyw przemijania. Czas, który biegnie i każdy dzień zbliża nas do końca, nie jesteśmy młodsi. Wiele rzeczy tracimy bezpowrotnie. Wiele momentów l, które się już nie powtórzą. W obecnym czasie książka daje do myślenia. Co jest tak naprawdę ważne, polecam wam, bo choć która to piękna. 
 

Po lekturze tej książki stwierdzam, że nie ważne o czym piszesz, lecz istotne jest to w jaki sposób to robisz.

Jak dla mnie są pisarze, którzy będą pisać o bzdetach, a ja będę to czytała z wypiekami na twarzy. Są też osoby, które mają świetny pomysł na historie, ale nie do końca potrafią ją opowiedzieć.

Tak było tu. Historia specyficznej pary, trudne momenty, smutek, samotność i świetny pomysł na zakończenie - 3 alternatywne opcje... Jednak czegoś tu brakuje... czytając tę historię miałam wrażenie, że podglądam życie zwykłej pary Polaków. Nic więcej. Przytłoczona nieistotnymi szczegółami, doszukiwałam się głębszego dna. Przekazu. Jakieś głębszej myśli. Ja tego nie znalazłam.

Co do samej książki, nie mogę powiedzieć, że ona jest zła czy nudna. Nie w tym rzecz. Być może ja nie byłam grupą docelową dla autorki lub bohaterowie nie byli w stanie przywiązać mnie do siebie. Mimo wszystko książkę przeczytałam w całości. To znaczy, że jest to opcja na relaks i odpoczynek dla głowy. Mnie ona nie urzekła, ale kto wie... może Twoje serce skradnie?