Główną bohaterką jest Zorya - spokojna, nieco wycofana dziewczyna mieszkająca w Nowym Świecie, której codzienność upływa na tłumaczeniu starożytnych ksiąg. Wszystko zmienia się w chwili, gdy w lesie odnajduje tajemniczy medalion. W jej głowie rozbrzmiewa szept... z własnym imieniem. Jak się okazuje, w środku medalionu uwięziony jest mężczyzna (Nyxander), pochodzący z innego świata. To spotkanie staje się początkiem niesamowitej przygody.

Zorya odkrywa, że jest ostatnią żyjącą empatką - osobą zdolną do odczytywania myśli istot magicznych. Nyxander prosi ją o pomoc w ratowaniu swojego królestwa, które stoi na krawędzi zagłady. Bohaterka, czując wewnętrzną pustkę i przeczucie, że jej życie to coś więcej niż rutyna tłumacza, wyrusza w podróż do Obozu Łowców. Tam przechodzi szkolenie i zaczyna odkrywać prawdziwe oblicze świata, o którym wcześniej nie miała pojęcia. Poznaje władców, potężne istoty, magiczne krainy i niebezpieczne potwory. Zorya staje się pionkiem (a może kluczowym graczem) w niebezpiecznej grze sił, które chcą ją wykorzystać do własnych celów. Jako ostatnia empatka jest niezwykle cenna, a lojalność wobec niej czasami bywa tylko pozorna.

Zakończenie powieści naprawdę zaskakuje. Pokazuje, że nic nie jest jednoznaczne, a granica między dobrem a złem bywa niezwykle cienka. Autorka zostawia nas z wieloma pytaniami i ogromnym napięciem!

Podsumowując: książka jest niesamowicie wciągająca, pełna magii, sekretów i intryg. Znajdziemy tu żywioły, czarownice, fantastyczne stworzenia i... nie jeden, lecz dwa wątki romantyczne (ale nie jest to wątek dominujący). Można je odczytywać jako relacje pomiędzy jasną a ciemną stroną, choć nie są tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać (ale jeśli mam wybierać - zdecydowanie jestem #teamNyx).

Wezwana to porywający początek serii, która zapowiada się na prawdziwą perełkę współczesnej fantastyki. Gorąco polecam wszystkim fanom magii, tajemnic i nieoczywistych bohaterów!

Muszę się przyznać, że nigdy nie przeczytałam opisu tej książki. Tak, dobrze czytacie, jak tylko usłyszałam motywy i spojrzałam na okładkę wiedziałam już, że będzie to historia dla mnie. Uwielbiam głosy w głowie, tutaj taki się pojawia, należy do pewnego króla, który nie jedno w sercu bohaterki namieszał. Mamy motyw wybrańca i oczywiście, że są tutaj powtarzalne schematy oraz że niektóre wątki były przewidywalne. Nie było czegoś co mnie zwaliło z nóg (no dobrze może pierwsza scena zbliżenia) choć były liczne zwroty akcji. Występują pospolite stworzenia takie jak wiedźmy, żywiołaki, syreny itp., ale mimo to nie mogę odjąć orginalności fabuły pod względem akcji. Oczywiście jest trójkąt miłosny pomiędzy mrocznym królem a księciem. Jak mnie znacie wiecie, że nienawidzę tego motywu, tutaj bez negatywnych emocji też się nie obyło, niesamowicie irytowało mnie jak głowa bohaterka skakała z kwiatka na kwiatek, w jednym rozdziale całując się z kimś, a w drugim szalejąc na widok innego mężczyzny. Jednak jest to zaleta tej powieści, potrafiła we mnie wywołać takie emocje, że chciałam rzucać książką. Najbardziej tutaj wyszedł romans, wywoływał on mnóstwo moich reakcji, siedziałam wpatrzona w ścianę, zastanawiając się co się tam właśnie stało. Przy zakończeniu był szok, ale nie jakoś ogromny, po części spodziewałam się tych informacji, cieszę się, że sięgnęłam po tę historię. Nie jest to najlepsza książka, którą przeczytałam, ale jest to bardzo dobrze zrobiony debiut, a do takich powieści podchodzę z taryfą ulgową więc mimo wszystko zasługuje ona na ocenę, którą jej wystawiłam. Czekam na następny tom (i romans z Nyxem)!

Dziś kilka słów o bardzo udanym debiucie, książce fantasy "Skradzione szepty. Wezwana". Zabierając się za lekturę, nie miałam pojęcia, że to debiut, a co ważniejsze, warsztat pisarski i treść książki o tym nie świadczą. Książkę czyta się bardzo dobrze, jest zachowany balans między opisami i dialogami. Opisy są bardzo plastyczne, a dialogi naturalne i niewymuszone. Na podkreślenie zasługuje świetna kreacja świata w tej powieści. Opisy poszczególnych krain są barwne i szczegółowe, poznajemy zarówno ich historię, jak i mieszkańców. Bohaterowie powieści stanowią istny wachlarz wszelkich magicznych stworzeń: krainy te zamieszkują między innymi elfy, syreny, wiedźmy, a ludzie obdarzeni są różnymi magicznymi mocami. Bohaterowie są wielowymiarowi i bardzo dobrze scharakteryzowani, jednych polubiłam bardziej, innych mniej, ale są to postacie wzbudzające emocje. Bardzo podobało mi się wprowadzenie do tej historii i motyw magicznego naszyjnika. A może raczej powinnam napisać "nawiedzonego naszyjnika"? Akcja zaczyna się niemal od pierwszej strony i nie pozwala na odłożenie książki ani na moment. Znajdziecie tu walkę z demonami, przyjaźnie i zdrady, intrygi i knowania, jednym zdaniem, nie ma tu szans na nudę. Moim zdaniem to świetne wprowadzenie do niezwykłej i fascynującej serii i nie mogę się doczekać kontynuacji. Polecam!

[współpraca recenzencka]

Skradzione Szepty to lektura, która swoim lekkim sposobem pisania wciągnęła mnie od pierwszych stron. Historia opowiada o pewniej młodej kobiecie, która znajduje medalion w pniu drzewa. Okazuje się, że w tym przedmiocie zaklęty jest mężczyzna, a dokładniej sam król Lunirii, odległej krainy Elderheim. W czasie rozmowy z Nyxanderem, bo tak ma na imię nasz król, Zorya postanawia wyruszyć w pełną niebezpieczeństw drogę do obozu łowców. W czasie wędrówki ujawniają się moce bohaterki, podczas starcia z przerażającym, głodnym ludzkiego mięsa wendigo. Po dotarciu do obozu, Zorya rozpoczyna trening, rozwija swoje zdolności empatii.

Tak jak napisałam na początku, lekki styl pisania pozwolił mi szybko przeczytać książkę, ale akcja działa się jak dla mnie zbyt szybko. Równocześnie powód, dla którego Zorya postanowiła wyruszyć w drogę był absurdalny i kompletnie mnie nie przekonał. Oczekiwałam również choćby wzmianki na czym dokładnie polega praca naszej bohaterki. Przyznam się szczerze, że bardzo mnie to zaciekawiło. Irytowała mnie także szybkość w jakiej relacja Zoryii i Nyxandera się rozwijała. Ona nie widziała, go nawet w rzeczywistości, a już mówiła, że jego głos sprawia, iż robi jej się ciepło. Przy relacji z Aidanem uważam dokładnie to samo.

Co mnie natomiast pozytywnie zaskoczyło to kreacja świata. Krainy, które stworzyła autorka było bardzo ciekawe i sprawiały, że widziałam w mojej głowie barwne obrazy. Sama fabuła również była ciekawa i angażująca. Podsumowując uważam, że jest to bardzo dobry debiut, ale bohaterowie występujcy w książce sprawiają, że moja ocena jest niższa. Pomimo tego jestem ciekawa dalszych tomów i bardzo kibicuje autorce.