Czasami najlepiej czyta się książki opowiadające o historiach, czy przeżyciach bardzo zbliżonych do rzeczywistości. Łatwiej się nam z nimi utożsamia to raz, a dwa są one po prostu bardziej wiarygodne niż książki fantasy, czy powieści historyczne, więc wywołują niesamowitą paletę emocji, czy uczuć. Dlatego lubię sięgać po tego typu literaturę. Ostatnio staram się poszerzać swoje horyzonty czytelnicze i wyszukuję tytułów autorów debiutujących, mało znanych, szczególnie tych na rynku polskim i muszę przyznać, że dzięki tej strategii odkrywam prawdziwe perełki. Trafiłam ostatnio na Panią Alinę Szczygieł i jej książkę "Siostrzyczki" i jestem niesamowicie oczarowana, mam nadzieję, że to nie ostatnie nasze spotkanie książkowe.

"Siostrzyczki" to piękna historia o trudnej relacji rodzinnej, nie tylko pomiędzy tytułowymi siostrami, ale także pomiędzy rodzicami, a dziećmi, czy małżonkami. Luiza, Eliza i Karina mieszkają z rodzicami- Mileną i Piotrem. Sprawiają wrażenie kochającej się rodziny. Luiza, najstarsza, planuje ślub ze swoim narzeczonym Jackiem, jest na etapie wybierania sukni ślubnej. Eliza, młodsza o dwa lata, jest w szczęśliwym związku z Robertem, który akceptuje ją w stu procentach i nie zwraca uwagi na jej lekką ociężałość, jak sama siebie określa, w porównaniu do sióstr. Karinę dzieli sporo lat różnicy od sióstr. Ma zaledwie szesnaście lat, ale uczy się bardzo dobrze, nie sprawia kłopotów wychowawczych i zdecydowanie jest pupilką matki Mileny. Luiza i Eliza marzą o związku pełnym miłości, domach, dzieciach. Karina nie dzieli się z nikim swoimi planami, wydaje się jednak, że również ma wyznaczony cel. Niestety tragiczny wypadek burzy poukładane życie całej rodziny. Eliza ląduje w szpitalu, nie wiadomo, czy z niego wyjdzie. Luiza zmuszona jest odwołać ślub, a przebywanie ciągle w szpitalu sprawia, że oddalają się od siebie z Jackiem. A Karina, która przez rozpieszczenie rodziców, jest niesamowitą egoistką, zaczyna sprawiać problemy wychowawcze. Rodzice też nie do końca dogadują się. Wypadek średniej siostry nie tylko burzy plany całej rodziny, ale jest też początkiem wielu innych tragedii... Los bywa przewrotny, nie tylko niszczy nasze marzenia, ale też całkowicie potrafi zmienić nasze życie. Czy faktycznie jednak tragedia powoduje całkowity nasz upadek? Czy siostry będą jednak w stanie odbudować swoje życie? Czy odnajdą swoje prawdziwe przeznaczenie i będą umiały być szczęśliwe? Czy rodzina zapomni o wzajemnych problemach, czy animozjach i odkryje na nowo znaczenie słowa "miłość" i umocni wzajemną więź? Czy da się naprawić swoje błędy i zacząć żyć od nowa?

Alina Szczygieł stworzyła wzruszającą, momentami wyciskającą łzy, powieść o pokręconych relacjach rodzinnych. Pokazuje nam ona jednak, że nie zawsze tragedie, które nas dotykają, muszą przekreślić nasze plany, czy marzenia. Trzeba się spróbować podnieść po każdym wypadku, znaleźć w sobie siłę na pokonanie problemu. Czasami najlepszym sposobem na to jest odpuszczenie, czasami przebaczenie, a czasami odwaga i chęć naprawienia swoich błędów. Napisana pięknym, prostym i chwytającym za serce językiem książka jest adresowana do każdej kobiety, niezależnie od jej wieku, czy sytuacji życiowej, w której się znajduje. Dlatego koniecznie sięgnijcie moje drogie Panie po tą pozycję, pokazującą, że za każdym trudnym zakrętem, może się pojawić prosta droga do szczęścia.

W rodzinie Brzeskich niebawem miało dojść do ważnego wydarzenia. Otóż, przygotowująca się do obrony pracy magisterskiej Luiza, najstarsza z dziewcząt szykuje się do ślubu z Jackiem. Niestety, niedługo później tragicznemu wypadkowi ulega jej siostra Estera wraz z narzeczonym Robertem i dzień zamążpójścia zostaje przełożony na bliżej nieokreślony termin. Najbardziej poszkodowana w tej całej sytuacji czuje się najmłodsza z dziewczyn Brzeskich, rozpuszczona i dostająca wszystko czego chce Karina. To co prawda szóstkowa uczennica, jednak nikt nie potrafi zapanować nad jej nieprzyzwoitym zachowaniem. Choć z pozoru zgrywa pokrzywdzoną, nie stoi na przeszkodzie, by uwieść mężczyznę, na którego nawet nie powinna zwrócić uwagi.

Choć to moje pierwsze spotkanie z twórczością Aliny Szczygieł, to bardzo przyjemnie wspominam tę lekturę. Trzy siostry, a jednocześnie tak różne. Luiza pracuje jako księgowa, Estera zajmuje się obroną pracy licencjackiej, a Karina... cóż, ta ostatnia nie może się doczekać aż uwolni się spod rodzicielskiej kurateli. Dziewczyny łączy dość duża różnica wieku z najmłodszą panną Brzeską, być może dlatego nie potrafią się porozumieć, mając inne priorytety. Alina Szczygieł pokazuje, że nawet w pozornie kryształowej rodzinie zdarzają się sytuacje, które rzutują na całą przyszłość zainteresowanych. Mocno kibicuję twórczości autorki i mam nadzieję, że niebawem będziemy mogli zapoznać się z kolejną powieścią jej autorstwa!

Muszę przyznać, że lubię takie z pozoru lekkie, ale jednocześnie tragiczne w swoim przesłaniu historie. Do czego zdolna jest posunąć się siostra, by dowieść swojej racji? Okazuje się, że do wszystkiego. To zarazem przerażająca, ale jednocześnie krzepiąca historia rodzeństwa i rodziny, która przeżywa prawdziwy towarzyski kryzys we wsi Dębno. A jak wiadomo, w małych społecznościach plotki szybko się rozchodzą. Do czego zdolna będzie Karina, by uniknąć kolejnego kryzysu? Przekonajcie się sami.

„Siostrzyczki” to bardzo udany debiut pani Aliny Szczygieł, w którym trudno wyczuć niedoświadczone pióro. Wszystko zostało dopracowane, poszczególne wątki wyjaśnione, a przy tym autorka zawarła mnóstwo różnorodnych emocji. Słowami i sugestywnymi opisami sprawiła, że odczuwamy określone emocje i wyrabiamy sobie opinię o danej osobie. Każda z występujących tutaj osób ma określone, wyraźne charaktery, dzięki czemu możemy wyraźnie odczuć to, co czują, jacy są, czego oczekują i w jaki sposób wszystko przeżywają.

Pani Alina Szczygieł przekazała je tak, że możemy wczuć się w daną postać, w jej sytuację poprzez wywołanie w czytelniku szerokiej gamy odczuć i wrażeń. Akcja biegnie dosyć szybko, bez zbędnych, przedłużających się opisów, dzięki czemu książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem. Wydarzenia śledzimy z perspektywy trzecioosobowej, więc otrzymujemy szeroki obraz całości wydarzeń. Jedyne, do czego mogę się, ewentualnie, przyczepić, to brak rozdziałów, a jedynie poszczególne epizody oddzielone są niewielkimi odstępami oznaczonymi delikatnym wzorkiem. Ten drobny element sprawił, że pierwsze akapity nieco mnie zmyliły, gdyż zabrakło mi zaznaczenia, że powieść rozpoczyna prolog, a po nim następują wydarzenia wcześniejsze.

To niezwykle życiowa powieść o wielowątkowej fabule, w której zostały nakreślone sytuacje mogące wydarzyć się naprawdę. Historia trzech sióstr oraz osób z nimi związanych pokazuje zawiłość życiowych ścieżek, w których ważny jest drugi człowiek. Żadne bowiem nasze decyzje nie pozostają bez konsekwencji. Jeżeli podejmujemy jakieś działania, stoimy przed ważnymi wyborami, czy też podajemy się bez refleksji jakiejś chwili, zawsze mają one wpływ nie tylko na nas, ale też na innych. Czasami to los stawia przed nami wyzwania, potrafi nieźle nas doświadczać, ale nigdy nie powinniśmy się poddawać, a jedynie wyciągnąć wnioski z życiowej lekcji i podążać dalej, silniejsi o wcześniejsze doświadczenia.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2022/06/1115-siostrzyczki.html

"Życie pisze dla nas swoje dziwne scenariusze i nie ma to nic wspólnego z naszymi planami".

"Siostrzyczki" okazały się wspaniałym debiutem. Nie spodziewałam się tak bardzo dobrze oddanej rzeczywistości rodzinnej, gdzie trzy siostry niekoniecznie miały ze sobą dobry kontakt. Szczególnie najbardziej odstawała rozpieszczona najmłodsza Karina, która wkraczała w dorosłość i to w bardzo szybki sposób. Dwie starsze siostry już układały sobie życie, ale wypadek jednej i dotknięcie zdradą drugiej skutecznie te plany na życie zmieniły.
Autorka zaserwowała życiową pozycję z realiami normalnej rodziny, gdzie każda z przedstawionych sytuacji mogła mieć miejsce naprawdę. Podobała mi się ukazana relacja sióstr, wsparcie rodziców jak również bardzo widoczna zmiana najmłodszej córki, której postać bardzo ewoluowała i dojrzała do swojej roli. Tak samo rodzice, wreszcie zauważyli, że popełnili sporo błędów w wychowaniu najmłodszej latorośli, za dużo jej pozwalali i nie pilnowali jak trzeba, przez co dziewczyna w pewien sposób próbowała w końcu zwrócić na siebie ich uwagę, choć uczyła się pilnie i nie sprawiała większych problemów.
Rodzina powinna być najważniejsza, to fundament rozwoju, poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Autorka świetnie oddała wartości rodzinne w książce, tym samym fundując emocje na wysokim poziomie, wzbudzając łzy, współczucie i nadzieję.

Po po przeczytaniu opisu byłam bardzo ciekawa tego debiutu. Muszę przyznać,że autorka stworzyła ciekawa i wciągająca historię. Czyta się przyjemnie i szybko, ciężko poznać,że to pierwsza książka pani Aliny. Kasia toczy się dość szybko, brak zbędnych opisów. Jedyne czego mi tu brakowało to podziału na rozdziały. Tekst został podzielony jedynie na epizody.
Historia,która prezentuje nam autorka jest pełna różnych zawirowań i emocji. Pokazane jest,że nie zawsze da się wszystko zaplanować tak jakbyśmy chcieli, często los bywa przewrotny, potrafi nas mocno doświadczyć. Jednak nie powinniśmy się poddawać, trzeba walczyć, wyciągać wnioski i iść dalej na przód.
Powieść jest bardzo rzeczywista, to czego doświadczyły trzy siostry i ich rodzina mogłoby się wydarzyć naprawdę. Kolejnym przesłaniem autorki jest to jak silny wpływ na nasze życie ma rodzina.

Podsumowując, jest to bardzo wzruszająca historia o miłości, zagubieniu, zdradzie i zagmatwanych relacjach rodzinnych.

Jeśli lubicie lekkie obyczajówki to serdecznie polecam.

Moja ocena 7/10