„Richter” jest historią trudną i bolesną, traktującą o dorosłym mężczyźnie, który w swoim życiu mierzy się z trudną przeszłością, a raczej jej wpływem na dorosłe życie. Akcja rozgrywa się w dwóch planach czasowych. Naprzemiennie przenosimy się do Górnego Śląska lat 80. oraz do Warszawy początku XXI wieku. Zanurzając się w odmęty przeszłości, poznajemy dom rodzinny Pawła, w którym można było usłyszeć mowę śląską, tak charakterystyczną dla tamtego regionu.

Jako dziecko Paweł doświadczał wielu okrucieństw ze strony ojca, który znęcał się nad nim zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Bardzo trudno czytało mi się opisy, w których rodzic maltretuje własne dziecko, i co najgorsze, w swoim mniemaniu robi to dla jego dobra, by wychować go na porządnego człowieka. Dzisiaj taka metoda wychowawcza jest nie do pomyślenia, natomiast Wiktor Porwoł nie potrafił inaczej, bo jego samego ojciec dyscyplinował za pomocą pasa. Powieść porusza ważne życiowe kwestie i pokazuje różnice pokoleniowe w postrzeganiu różnych wartości. Paweł staje się ofiarą pokoleniowej traumy, którą w dorosłym życiu będzie próbował przerwać.

Adam Mamok stworzył historię obyczajową z głębią psychologiczną, dobrze dopracowaną w każdym calu i przemyślaną. Widać to w rozpisanych dialogach i refleksyjnych zdaniach, których w książce nie brakuje. Urywki tekstów piosenek (m.in. TSA, Sweet Noise, Dżem) umieszczone na początku rozdziałów nie zostały wybrane losowo.

Ostatnia scena powieści bardzo mnie wzruszyła i rozpłakałam się jak dziecko. Samo zakończenie daje nadzieję na lepsze jutro i niesie przesłanie, że po każdej burzy, nawet najgorszej, wychodzi słońce. Bo choć ten człowiek w swoim życiu przeżył tak wiele, to za każdym razem znajdował w sobie siłę, by podnieść się z upadku i iść dalej przez życie, tym razem na własnych warunkach.

A kim jest tytułowy Richter? Tego to już Wam nie zdradzę. Jeśli chcecie poznać odpowiedź na to pytanie, to sami sięgnijcie po ten tytuł, a wierzcie mi, że warto. Cieszę się ogromnie, kiedy spotykam na swojej drodze taką literaturę, która wpływa na mnie i zmusza do refleksji. Dziękuję i polecam z całego serca.

Książka Richter to debiut literacki @adam_mamok_pisarz, a jak już zauważyliście ja bardzo lubię debiuty i uwielbiam je wspierać. Tym razem skusił mnie opis z tyłu książki.

Paweł Porwoł to dorosły mężczyzna, stomatolog. Wbrew pozorom wiedział już od dawna, że chce właśnie leczyć zęby i udało mu się to spełnić! Jest jednym z lepszych stomatologów, prowadzi też firmę, na brak funduszy nie narzeka, ma też wspaniałych przyjaciół, szacunek wśród mieszkańców, oraz układa sobie życie miłosne, niestety z dość zazdrosną kobietą i tu muszę przyznać, bardzo ciekawie sobie z tym radzi nasz Paweł, w sposób bardzo spokojny i mądry.
Jednak wydawać się może no dobrze, i o czym to książka? Już mówię!
Książka toczy się dwu torowo, poznajemy Pawła jako dziecko i jako dorosłego mężczyznę, a przyznać muszę, że dziećiństwo i życie nastoletnie, miał bardzo ciężkie, brutalne, wręcz masakryczne. Jego ojciec, twierdził, że wychowywał go twardą ręką.. To nie prawda, on go regularnie bił, znęcał się nad nim i to w dość okrutny sposób.. mały Paweł miał oparcie w swoim dziadku, bo matka bała się przeciwstawić ojcu.
W 1981 roku Paweł wraz z rodziną mieszkał na Śląsku, więc w książce pojawia się dużo gwary! I to uważam za ogromny atut tej książki, widać że Autor mocno się przygotował, a bohaterowie są naprawdę ślązakami, choć czasami przydałby się mały słowniczek

"Richter" to debiut.
Kolejny, wspaniały debiut, który trafił w moje ręcę.

CO UKRYWAMY PRZED ŚWIATEM?

Sięgając po tę książkę nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, tak to zazwyczaj jest w przypadku debiutów. Nie znamy wtedy stylu autora ani niczego, co mogłoby nas, chociaż w małym stopniu nakierować na treść. I to jest piękne. NOWOŚĆ, coś, czego jeszcze nie było. Okładka "Richtera", jak i opis wydawcy nawet w najmniejszym stopniu nie przygotowały mnie na taką burzę emocji, która była w środku...

Głównym bohaterem jest Paweł Porwoł, dobrze prosperujący, szanowany przez innych stomatolog. Przez prawie trzysta stron śledzimy jego życie, widzimy, jak zaczyna sobie je układać po tym, jak pewna kobieta złamała mu serce. Dzięki wspaniałym przyjaciołom dzielnie sobie z tym radzi, a po pewnym czasie poznaje piękną Izę. To wszystko przeplata się z opowieściami Pawła, z jego młodzieńczych lat. Kiedy był chłopcem nie miał kolorowego życia. Jego ojciec znęcał się nad nim za tak zwane byle co, a matka nie potrafiła się mu przeciwstawić i stanąć w obronie swojego jedynego syna. Stary Porwoł twierdził, że wychowuje syna w takim sposób, jak wychowywano jego - biciem, do tego stopnia, że chłopiec sikał ze strachu. To właśnie, po którejś takiej sytuacji Paweł poznał Richtera, swojego przyjaciela, który był przy nim w trudnych momentach jego życia.

Ta książka porusza naprawdę trudne tematy. Przemoc wobec dziecka budzi grozę, autor bardzo obrazowo przedstawił sytuacje, w których Paweł obrywał od ojca. Po takich wydarzeniach trauma pozostaje na lata, jak nie na zawsze. Psychika ludzka wbrew pozorom jest bardzo delikatna i łatwo ją uszkodzić, niestety z gojeniem się ran na niej nie jest już tak prosto. Psycholog, terapia... na wszystko potrzeba czasu.

ŻYCIE JEST CIĄGŁYM ODRADZANIEM SIĘ NA NOWO.

Historia Pawła pokazuje również, że pomimo bestialskiego otoczenia, w jakim chłopiec się wychowywał, pomimo tych wszystkich krzywd, których doświadczył, wyszedł na ludzi. Miał swoje cele, które uparcie realizował. Osiągnął swój szczyt. Wyrósł na dorosłego, mądrego mężczyznę. Jednak wiemy, że w świecie, którym żyjemy nie każdemu się to udaje. Wiele osób powiela schematy, które były im "przekazywane" od najmłodszych lat. Ale można, można wszystko. Trzeba tylko chcieć.

Pochwalić trzeba również to, w jaki sposób Paweł podchodzi do swojej nowej dziewczyny, która jest o niego obsesyjnie zazdrosna. Jest w stosunku do Izy opanowany i spokojny, tłumaczy, rozmawia. Jego zachowanie jest bardzo dojrzałe i męskie.

No i tytułowy Richter. Chłopiec, który pojawia się znikąd. Pomaga, wspiera, rozmawia, jednak nikt oprócz małego Pawła go nie widzi. Więc... kim on jest? Czy jest tylko wytworem wyobraźni chłopca, który potrzebował przyjaciela? Wydaje mi się to najbardziej logiczne, w końcu dzieci dość często mają wyimaginowanych znajomych, jednak z drugiej strony wielokrotnie ratował go z opresji. Czy wymyślony chłopiec byłby zdolny do czegoś takiego?
To pytania, na które każdy sam sobie musi odpowiedzieć.

Historia Pawła, którą stworzył @adam_mamok_pisarz skłania czytelnika do refleksji. Pokazuje ona również, że aby ruszyć naprzód trzeba najpierw zamknąć raz na zawsze przeszłość...

To była piękna i pouczająca podróż literacka. 

Paweł jest jednym z najlepszych stomatologów w Warszawie. Wielu marzy o takiej karierze, ale nikt nie wie z jak bolesną przeszłością musi mierzyć się mężczyzna. Jako dziecko był bity i poniżany przez ojca. Pewnego dnia trafił na chłopca o imieniu Richter, który pomagał mu radzić sobie z ponurą rzeczywistością.

Akcja przebiega dwutorowo. Mamy zdarzenia z lat 80. i możemy dobrze poznać w jakich warunkach dorastał główny bohater. Przyznam, że wielokrotnie miałam ciarki na skórze czytając opisy, gdy ojciec podnosił rękę na syna. Jeszcze bardziej dotknęło mnie tłumaczenie mężczyzny, że robi to dla jego dobra i przecież nie jest takim złym ojcem, bo nie pije.
O dziwo, wydarzenia z fabularnej teraźniejszości, czyli 2005 roku, przypadły mi jeszcze bardziej do gustu. Były też upragnionym oddechem od dość gęstej atmosfery z przeszłości. Pawła nie da się nie lubić. To cierpliwy słuchacz, który odnosi się z szacunkiem do swoich znajomych. To właśnie rozmowy z przyjaciółmi wprawiły mnie w stan kontemplacji. Historie Łukasza oraz Izy zapamiętam na zawsze. Przy tej pierwszej byłam w lekkim szoku, a przy drugiej pociekły mi łzy.
Oczywiście tytułowy Richter to zagadka, którą chciałam odkryć - dlatego musiałam szybko przeczytać pierwsze rozdziały. Gdy pojawił się na kartach powieści wszystko stało się dla mnie klarowne. Pomimo nutki niepewności wyłapałam to, co najważniejsze.
Czasem miałam wrażenie, że poszczególna długość dialogów oraz opisów powinna być bardziej zrównoważona - ale to detale. Większość postaci (nie mówię tutaj o ojcu Pawła) była wyjątkowo miła, nawet w sytuacjach w której ktoś mocno by się zdenerwował. Na szczęście dobrym akcentem było zachowanie Izy, która miała cięty język i wyróżniała się spośród tłumu.