„Relacje jakby trochę prawdziwe” to kilkanaście opowiadań o sytuacjach, które mogą przytrafić się każdemu - w codziennym życiu. Książka zostanie w mojej pamięci na bardzo długo. Urzekły mnie krótkie, lecz treściwe, konkretne opowiadania i styl autorki, który powoduje że przez historie można przepłynąć, niczym chmura na niebie podczas wietrznej pogody. Będę z pewnością do nich wracać. Po każdej historii musiałam zatrzymać się na chwilę, podzielić się refleksjami z najbliższymi, przemyśleć czy podobne sytuację wydarzyły się w moim najbliższym otoczeniu. Jakie mogą nieść konsekwencje oraz co dalej mogłoby się wydarzyć... Każda historia jest inna, aczkolwiek ciekawa i wymagająca wysnucia wniosków. Ilu ludzi, tyle zdarzeń, niestety nie tylko tych przyjemnych. Autorka skupia się na wszystkich doznaniach: miłości, ale również nienawiści, walki o życie i śmierci, depresji, przygnębienia, chwilach słabości. Opowiadania dotyczą m.in. tego jak samotność wykańcza człowieka, jak nadzieja potrafi zmienić perspektywę, jak zawiłe potrafią być koligacje rodzinne. Poruszane tematy w opowiadaniach dotyczą wypalenia zawodowego, poznawania prawdy w najtrudniejszych momentach, zobojętnienia na drugiego człowieka, a także wraz z głównymi bohaterami możecie poszukiwać drugiej szansy, autentyczności i poczucie bycia prawdziwym sobą, ucieczki od śmierci. Tytuły opowiadań są idealnie dopasowane do treści- serdecznie gratulujemy tego zabiegu Autorce

To książka, która niesamowicie mnie zaskoczyła.

Zbiór króciutkich opowiadań.Takich, które trafiają prosto w serce.
Różnych, i nierównych. Pokolorowanych słowem.
Każda z nich, mimo że tak malutka dudniła emocjami.

Zanurzyć się w historiach, tak codziennych, prawdziwych i przejmujących. To była uczta. Mimo że tak krótka to odbiła swe piętno na mej duszy.

To anonimowe historie, które widziałam własnymi oczami. Siedziałam na kawie z każdą z tych osób i słuchałam z wielką uwagą i ostrożnością.
Jedne niosły ulgę, spokój, a drugie istne tornado emocji i smutku.

Styl i dobór słów niezwykle mnie zaskoczył. To książka do połknięcia w jeden wieczór.

Piękna, z przesłaniem. Z głębokimi, zwykłymi historiami.

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to zbiór krótkich opowiadań, które starają się uchwycić życie w tych krótkich momentach, gdy konfrontujemy się z prawdą o sobie. Każde opowiadanie niesie ze sobą inne przesłanie, a finalnie po przeczytaniu człowiek nieco inaczej postrzega różne sytuacje i jest bardziej empatyczny. Ukazują miłość, smutek i ucieczkę od samotności.

Po lekturze tej książki, urodziło się we mnie takie pytanie: co jest prawdziwym mostem pomiędzy nami, ludźmi. Co nas łączy, co jednoczy i sprawia, że stajemy się sobie bliscy?

To nie jedyne pytanie jakie mnie nurtuje odkąd odłożyłam tę pozycję na półkę. Zastanawiam się również, co nas od siebie oddala i kiedy jest ten przełomowy moment, że druga strona postanawia zrezygnować?

Książka, krótka i niepozorna – gdzie główni bohaterowie nie mają imion. Wydawało mi się, że przez to będzie trudno mi się wczuć w przekaz, że nie wyłapię clue całej książki. Jakież było moje zdziwienie, gdy po około 2 tygodniach od przeczytania, nadal myślę o tym co było w środku. Ta pozycja da Wam trochę do myślenia, oczywiście nad relacjami – być może skłoni Was do przewartościowania swoich priorytetów albo do wykrzesania z siebie woli walki o to co już macie, a nie doceniacie. Może da komuś odwagę do zakończenia toksycznej znajomości, a komuś innemu pozwoli zrozumieć, że nie wszystko musi być idealne.

Pojawia się w niej wiele niełatwych i życiowych historii, które są mocne, dobitne i nierzadko bez happy endu. Przewijają się tu takie tematy jak: dylematy miłosne, relacje utracone, nawracające, nowe i przyszłe, brak komunikacji między partnerami, obojętność, zdrada, nienawiść i wiele, wiele innych emocji i ludzkich historii.

W każdym razie, uważam że taką książkę powinno przeczytać jak najwięcej ludzi, chociażby tylko dla refleksji. Wydaje mi się też, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, nawet jeżeli to będzie tylko ZROZUMIENIE (problemu, partnera, siebie samego).

Jedyna uwaga jaka nasunęła mi się na myśl to, że niektóre wyjaśnienia całej historii, które są zawsze na końcu rozdziału są zbędne. Wydaje mi się, że w klimacie całej tej książki, niedopowiedzenia dające pole do popisu wyobraźni czytelnika, tylko by podkręciły urok całości. Wiecie, taka nutka tajemniczości – lubimy to. Jednak to nie ujmuje umiejętności pisarskich Pani @katarzyna.boyen . Książkę Wam polecam. Od tak, można ją mieć zawsze przy sobie i w trudnych momentach, wyciągnąć i przeczytać losowe opowiadanie... może pomoże ❤

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to zbiór krótkich i dosadnych opowiadań. Mówią o tym co może spotkać każdego z nas w życiu codziennym. Bohaterowie są bezimienni, co wzmaga jeszcze bardziej odbiór. Po przeczytaniu jeszcze długo te historie będą w mojej pamięci. Każde opowiadanie wywołuje inne emocje. Tekst zmusza do refleksji, może pomóc przewartościować swoje priorytety. Wiele osób może w końcu zacznie doceniać to co ma, ktoś po lekturze może będzie miał w końcu siłę i odwagę do zakończenia toksycznego związku. Może w końcu wykażemy więcej empatii i zrozumienia dla innych.
Czyta się bardzo szybko, książka ma zaledwie 168 stron. Warto się zapoznać z tym co autorka ma nam do przekazania i wyciągnięcia wniosków. Polecam.