Przedstawiam Wam debiut Arlety Gruby - „Raj na próbę”. Wywołała we mnie szereg emocji.
Łucję poznajemy jako samotnika, dość negatywnie nastawionego do świata. Akceptuje tylko osoby, które w jakiś sposób cierpią. reszta osób wg niej jest zepsuta i zła. Nie ma znajomych, a dobrze się czuje wsród rodziny i chłopaka Wiktora. Niestety ich relacja przeżywa kryzys. W końcu się rozstają. Przez emocje Łucja ma koszmary. Autorka bardzo dokładnie opisuje jej sny, są mroczne i nie napawają optymizmem po obudzeniu. Codziennie przybierają na sile, przez co jest niewyspana i zmęczona. Pewnego dnia gdy główna bohaterka wraca do domu, ulega wypadkowi i ... trafia do raju. Pani Agata opisuje raj, jak sobie go czasami wyobrażałam :) Poznajemy jego walory, morze, plaża, góry, dom głównej bohaterki. Na początku Łucja jest tam bardzo szczęśliwa, w końcu odnajduje spokój i radość. Okazuje się jednak, że nie wszystko jest takie jak się wydaje i Łucja zaczyna zauważać coś czego inni nie widzą. Piękno i dobro jest złudne. Podczas jednego z rajskich spacerów spotyka samotnego mężczyznę, który potwierdza jej przemyślenia.
Nie chciałabym Wam spojlerować, dlatego jeśli chcielibyście wiedzieć gdzie znajduje się Łucja, kogo tam spotkała oraz jakie przygody przeżyła? Polecam Wam bardzo sięgnąć po lekturę.
Autorka wg mnie idealnie przedstawiła walkę dobra ze złem. To jak każdy z nas postrzega innych i jak inni mogą postrzegać nas. W każdym z nas, drzemie dobro i zło. To od nas zależy jak je wykorzystamy. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczą się losy Łucji.
Zostawiam Wam też mój ulubiony cytat z książki:
„Problem odłożony na później i tak sam się nie rozwiąże”.

Czarny, mroczny, zły, nienormalny, przesiąknięty fałszem, chylący się ku upadkowi… taki jest świat widziany oczyma Łucji. Nic dziwnego, bo dziewczyna codziennie mierzy się z koszmarami i negatywnymi wizjami. Fakt ten skrzętnie ukrywa przed kochającą ją rodziną i wieloletnim partnerem, w którego ramionach tylko znajduje ukojenie. Kiedy rozpada się związek Łucji z Wiktorem koszmary i niepokojące wizje zaczynają nękać dziewczynę do tego stopnia, że myli jawę ze snem. Oderwanie od rzeczywistości i zmęczenie spowodowane brakiem snu pewnego dnia biorą górę i Łucja ulega wypadkowi samochodowemu. Po odzyskaniu świadomości trafia do … raju, w którym odnajduje spokój i zaczyna otwierać się na innych mieszkańców arkadii. Jednak nie na długo... Wkrótce głowę dziewczyny zaczynają zaprzątać negatywne myśli. Aby się wyciszyć, Łucja udaje się na samotny spacer. Niestety błądzi w gęstym lesie i trafia do magicznej okolicy, gdzie poznaje Gabriela. Rozmowa z tym tajemniczym mężczyzną pozbawia Łucję złudzeń, że raj jest wytworem Boga i miejscem wiecznej szczęśliwości. Jak potoczą się dalsze losy Łucji? Czy Łucja dozna w końcu upragnionego spokoju i pokona swoje lęki? Czy dziewczyna wróci do ziemskiego świata, a może utkwi w pozornym raju? Czy Gabriel zastąpi Łucji Wiktora? Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie w książce „Raj na próbę”, którą napisała Arleta Gruba.
Pierwsze strony powieści nie nastrajają optymistycznie. Jednak kiedy przebrniemy przez pesymistyczne i mroczne wprowadzenie, zostajemy wciągnięci do świata Łucji, bez możliwości opuszczenia go przed zakończeniem lektury. Cierpimy z główną bohaterką, znajdujemy wraz z nią ukojenie podczas sensualnych scen miłosnych, nastrajamy się pozytywnie podczas odwiedzin w domu rodzinnym i przeżywamy chwile grozy koszmarów i wypadku, tylko po to żeby przenieść się do raju… a dokładniej czytelniczego raju. Kreacja bohaterów (nie tylko Łucji, ale także Wiktora, Gabriela i Ewy) jest niezwykle kompleksowa i spójna. Żaden element w tej książce nie jest przypadkowy. Wątki są dobrze przemyślane, a sytuacje, zachowania bohaterów i symbolika zmuszają czytelnika do nieustannej refleksji.
Trudno jednoznacznie określić do jakiego gatunku zaliczyć powieść. Znajdujemy w niej bowiem elementy obyczajowe, szczyptę fantastyki, dozę filozoficznych rozważań, dywagacje psychologiczne i nutę grozy. To istna mieszanka różnorodności, ale w tym przypadku- od nadmiaru głowa nie boli, bo jest dynamiczna i nie pozwala na nudę. Przekaz jest jasny i klarowny: każdy jest kowalem swojego losu i ma ogromny wpływ na wyznaczenie swojej życiowej drogi. Niby o tym wiemy, ale dobrze, że są utwory, które nam czasem o tym przypominają.

Łucja jest typem samotnika. Nie lubi ludzi i często od nich stroni. Zdarza się, że analizuje ich zachowania, po czym wyciąga te same wnioski - ludzie są źli, a świat "schodzi na psy"...

Najlepiej czuje się w obecności swojej rodziny i w ramionach ukochanego. Niestety nawet jej wielolateni związek z Wiktorem, wkrótce się rozpada...

Kobiecie coraz częściej śnią się koszmary. W pewnym momencie swojego życia, sama już nie wie, co jest snem a co jawą.

Pewnego wieczoru, wracając do rodzinnego domu, Łucja ulega wypadkowi i trafia do... raju?
Niestety, niedługo po tym, okazuje się, że ten raj tworzą tacy sami ludzie jak ci, których spotykała na ziemi.. A więc ludzie słabi, ze "skłonnościami do popełniania grzechów, błędów" i Łucja wie, że nie można w nich wierzyć, gdyż "są zawodnymi istotami"..
Zauważa, że ten raj nie jest stworzony przez dobro. Tutaj "czuć zgnilizną i fałszem".
Szybko dochodzi do wniosku, że owy raj, to nic innego jak twór jej wyobraźni...

Tylko czy jest z niego jakieś wyjście?

Czy możliwy jest powrót na ziemię?
Czy możliwe jest , by zacząć wszystko od początku?
Czy możliwe jest wyzbycie się swoich lęków?

Z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa tego, jak potoczą się losy Łucji

Łucja to studentka, która od dłuższego czasu uważa, że świat zmierza w złym kierunku, a ludzie go zamieszkujący nie mają już do zaoferowania od siebie nic dobrego. Dlatego stroni od kontaktów z nimi, jest pesymistycznie nastawiona do życia i nie potrafi odnaleźć się w świecie, w którym przyszło jej żyć. Na domiar złego jej wieloletni związek zbliża się ku końcowi, a ją samą z dnia na dzień zaczynają prześladować koszmary. Pewnego dnia, zmęczona wieloma dniami walki ze snem kobieta, wracając do domu rodzinnego ulega wypadkowi i trafia do… raju. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że trafiła do pięknego miejsca, gdzie jest w stanie na nowo otworzyć się na ludzi. Niestety kolejne wydarzenia utwierdzają ją w tym, że nic nie jest takie jak naprawdę się wydaje. Czy Łucja odnajdzie w sobie siłę aby wrócić do życia ? Czy spotkania, których doświadczy pozwolą jej na zmianę siebie i swojego nastawienia?

Powieść „Raj na ziemi” to wartościowa pozycja, która ukazuje zmiany współczesnego świata. Pozwala zwrócić uwagę i zastanowić się nad tym, dokąd wszyscy zmierzamy, i czy nigdy nie mamy sobie nic do zarzucenia, żyjąc tak, jak mamy na to ochotę.

Przez pierwsze strony książki dość trudno było mi przebrnąć. Denerwowała mnie główna bohaterka, która wszystko widziała w czarnych barwach, wiecznie coś analizowała i dorzucała swoje przemyślenia. Jednak po pierwszym „rozpędzeniu się” muszę przyznać, że książkę czytało się bardzo przyjemnie. Autorka w precyzyjny sposób dokonała połączenia dwóch światów – świata rzeczywistego oraz świata snów, wyobrażeń a następnie życia w raju.

Bardzo spodobał mi się sam pomysł autorki na taką tematykę, gdyż z pewnością większość z nas zastanawiała się, czy jest coś po tej drugiej stronie, czy raj istnieje i jak wygląda. Tu mamy to podane na tacy. Niestety jak możemy się przekonać na kolejnych kartach historii nie zawsze to, co wydaje nam się, że jest piękne, takie jest w rzeczywistości.

Dzięki tej pozycji z pewnością wyzwolimy w sobie sporo emocji, a nie do końca przewidywalne zakończenie dodaje smaku całej opowieści. Mimo, że główna bohaterka nie każdemu przypadnie do gustu to na końcu chętnie dowiedzielibyśmy się, jak potoczyły się jej dalsze losy.

Jeśli ktoś ma ochotę na pełną ciepła, ale również ważnych przemyśleń i szybkich zwrotów akcji opowieść, a jednocześnie dać się porwać swoim wyobrażeniom i marzeniom, i może również zastanowić się nad niektórymi aspektami swojego życia, to ta pozycja jest zdecydowanie dla niego.