Basia i Adam znają się od lat. Pracuję w jednym z wrocławskich biurowców, gdzie się poznali. Co dzień piją razem kawę. To ich poranny zwyczaj. Są sobie bliscy, pomimo że poza pracą ciężko im się spotkać. Wiedzą o sobie niemal wszystko i oboje są zdania, że taka szczera, damsko-męska przyjaźń nie zdarza się często. Tylko czy aby to na pewno przyjaźń?

Basia, która nieustannie walczy z traumą z dzieciństwa, kładącą się cieniem na całym jej dorosłym życiu, nie potrafi znaleźć odpowiedzi na to pytanie. Sytuacji nie ułatwia Adam, wysyłający do niej mylne i niejednoznaczne sygnały. Ale z dnia na dzień staje się coraz bardziej jasne, że kiełkujące w niej uczucie jest silniejsze, niż być powinno i że Basia zrobi wszystko, by nie stracić jedynego mężczyzny, na którym jej zależy... Adam postanawia zmieć pracę i wyprowadzić się. Basia nie potrafi się z tym pogodzić, bo chociaż Adam obiecuje, że wciąż będą się widywać, Basia w to nie wierzy. Kobieta musi pogodzić z jego decyzją i stawić czoła smutnej rzeczywistości.

Ta książka to czysty obraz rozpaczy. Rozpaczy samotnej kobiety, która kochała zbyt mocno. Kochała mężczyznę, przyjaciela, który chyba tak na prawdę nim nie był. Bo jak można mówić o przyjaźni, kiedy po godzinach pracy nie ma się dla siebie czasu, wciąż odwołuje się spotkania. Owszem, zwierzyła mu się z traumatycznej przeszłości, dobrze się ze sobą czuli i świetnie pijało się im razem kawę, ale to nie wszystko. To właśnie ten brak czasu dla drugiej osoby tak bardzo mnie razi. Żal mi Basi. Oddała mu serce. Wręcz się zatraciła w nim i uzależniła... Dobrze wiem jak to jest być na jej miejscu i dlatego historia tej kobiety tak bardzo do mnie przemówiła i zrobiła na mnie wrażenie. To kolejna powieść, którą traktuję osobiści i odczuwam tak emocjonalnie.

Pracujący w jednym z wrocławskich biurowców Basia i Adam znają się od lat. Wiedzą o sobie niemal wszystko i oboje są zdania, że taka szczera, damsko-męska przyjaźń nie zdarza się często. Tylko czy to aby na pewno przyjaźń...? Basia, która nieustannie walczy z traumą z dzieciństwa, kładącą się cieniem na całym jej dorosłym życiu, nie potrafi znaleźć odpowiedzi na to pytanie. Sytuacji nie ułatwia Adam, wysyłający do niej mylne i niejednoznaczne sygnały. Ale z dnia na dzień staje się coraz bardziej jasne, że kiełkujące w niej uczucie jest silniejsze, niż być powinno i że Basia zrobi wszystko, by nie stracić jedynego mężczyzny, na którym jej zależy... Co się stanie, gdy Adam podejmie decyzję o zmianie pracy? Czy znajdzie się coś, co ocali tę znajomość? Czy Basia będzie umiała poradzić sobie z bólem i zbudować swój świat od nowa?

Muszę przyznać, że spodziewałam się raczej lekkiej i ciepłej historii, a kompletnie zostałam zaskoczona. Oczywiście w ten pozytywny sposób. Autorka porusza problem molestowania seksualnego. To trudna tematyka zważywszy, że mamy do czynienia z wykorzystaniem dziecka przez bliską osobę. Jednak Basia Karolewicz poradziła sobie z nim dobrze. Wiernie oddała emocje i uczucia, jakie towarzyszą głównej bohaterce. Momentami odnosiłam wrażenie, iż w jakiś sposób te wydarzenia dotyczą jej samej.

"Miłość mnie stworzyła, ale i zabijała."

Basia to bardzo złożona postać. Przez przeżytą traumę w dzieciństwie stała się nieufną, zamkniętą w sobie, wycofaną kobietą. I może dlatego, mimo iż kocha Adama nie potrafi wyznać mu swoich uczuć. Choć było mi jej szkoda i w jakiś sposób ją rozumiałam, to w niektórych sytuacjach irytowała mnie swoim dziecinnym zachowaniem. Gdy przypatrywałam się jej poczynaniom, temu jak się miota, wycofuje, w myślach popycham ją do działania, do tego, by w końcu się przełamała. Ale czy do tego dojdzie... nie mogę wam zdradzić. Jeśli zaś chodzi o Adama, to nie zapałałam do niego sympatią. Bo i nie stwarzał ku temu sposobności. Prawdziwy przyjaciel nie ignoruje drugiej osoby, stawia się na spotkania z radością, pragnie jak najczęstszego kontaktu. Tu niestety tego z jego strony zabrakło. Autorka poddając w wątpliwość przyjaźń damsko-męską zmusza czytelnika do opowiedzenia sobie na kilka pytań z nią związanych. Osobiście w takową wierzę i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała zmienić zdania.

"Tęsknię tak bardzo, jak tylko można tęsknić za człowiekiem, którego nie można mieć."

Autorka jest oszczędna w dialogach, postawiła na opisy. Ku mojemu zdziwieniu, ta forma mi odpowiadała, a nie zawsze tak jest. Mamy pierwszoosobową narrację, dzięki której poznajemy wszystkie uczucia i myśli głównej bohaterki. Ogólnie debiut bardzo udany.

"Przyjaciel" to gorzka, melancholijna powieść o niespełnionej miłości, samotności, jednostronnej przyjaźni, trudnej przeszłości, o której trudno zapomnieć. To udany debiut z niełatwą, zmuszającą do refleksji tematyką. Mam nadzieję, że z każdą kolejną książką autorka w pełni rozwinie skrzydła.

Basia i Adam znają się od czterech lat. Wiedzą o sobie prawie wszystko i twierdzą, że taka przyjaźń damsko-męska zbyt często się nie zdarza. Niestety, Adam nie wie, że Basia jest w nim beznadziejnie zakochana i boi powiedzieć się mu o swoich uczuciach. Gdy mężczyzna podejmuje decyzję o zmianie pracy, Basia jest zrozpaczona. Boi się stracić przyjaciela i mężczyznę, którego kocha. Czy wyzna swoje uczucia Adamowi ? Czy miłość może niszczyć wewnętrznie człowieka ?

Sięgając po książkę ,,Przyjaciel" spodziewałam się ciepłej, lekkiej historii o dwójce przyjaciół, którzy ukrywają swoje uczucia. Cóż, mojej przeczucia nie sprawdziły się. ,,Przyjaciele" to gorzka opowieść o nieodwzajemnionej miłości Basi. Kobieta mimo iż do szaleństwa kocha Adama boi się wyznać mu swoje uczucia, co będzie miało swoje konsekwencje ...

Nie wiem, czy autorka powoływała się na własne doświadczenia, ale już po przeczytaniu paru słów tej powieści odczuwa się, że książka ma charakter intymnego wyznania. Główna bohaterka ma trzydzieści jeden lat i pracuje w jednym z biur we Wrocławiu. To właśnie tam poznaje obiekt swoich uczuć, czyli Adama. Na początku są do siebie neutralnie nastawieni, ale po jakimś czasie między nimi wytwarza się bardzo silna więź. Codzienne ranne rozmowy przy kawie zbliżają ich do siebie, ale ich przyjaźń nie wykracza poza mury budynku w którym pracują. I w końcu przychodzi moment, gdy Basia uświadamia sobie, że jest beznadziejnie zakochana w swoim przyjacielu, a gdy ten postanawia zmienić pracę, kobieta uświadamia sobie, że czasami miłość może nie wystarczyć.

Basia jest bardzo skomplikowaną wewnętrznie postacią. Z jednej strony do szaleństwa kocha Adama, ale z drugiej nie przyznaje się do swoich uczuć i przyjmuje bierną postawę. Nie próbuje go zatrzymać, nie chce wyjawiać swoich uczuć. Dodatkowo jej trauma z dzieciństwa uniemożliwia jej uczestniczenie w spotkaniach towarzyskich, boi się ludzi, jest nieufna, zamknięta w sobie. Ukrywa się pod maską obojętności. Niekiedy nie rozumiałam jej postępowania, niekiedy współczułam, ale często po prostu denerwowałam się, gdy czytałam o podejmowanych przez nią decyzjach, które wydawały mi się nielogiczne. Dla niej przyjaźń była wszystkim, ale dla Adama była tylko dodatkiem do codziennej pracy. Co do Adama to poznajemy go przez opowieści Basi o nim. Odniosłam wrażenie, że nie zależało mu na przyjaźni z Basią, często to on odwoływał spotkania, na które umawiali się po pracy, nie dawał się poznać Basi. Nie na tym polega przyjaźń i dlatego też żaden bohater tej powieści nie wzbudził mojej sympatii.

W książce nie ma zbyt wielu dialogów, a opiera się ona głównie na opisach uczucia głównej bohaterki do Adama, przez co język autorki może być dla niektórych troszkę ciężki (jak było w moim przypadku). Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie w czasie teraźniejszym oraz przeszłym. Nie opiera się ona również na akcji, więc dla czytelników, którzy lubią, gdy dużo się dzieje, książka może nie być atrakcyjna. Mimo wszystko pozycja będzie idealna dla np. maturzystów, bo zawiera w sobie wiele cytatów, a motyw niespełnionej i autodestrukcyjnej miłości na którym się opiera z pewnością przyda się przy wielu wypracowaniach i na maturze.

,,Przyjaciel" to gorzka historia niespełnionej miłości, która przy okazji porusza bardzo ważny temat. Autorka opisuje bardzo dokładnie uczucie, które doprowadza główną bohaterkę do autodestrukcji i problem molestowania, o którym jest w dzisiejszym świecie bardzo głośno. To uświadamia czytelnika, że molestowanie dziecka przez najbliższego członka rodziny sprawia, że odbiera się mu dzieciństwo, a trauma zostanie takiej osobie do końca życia. Myślę, że czytelnikom, którzy lubią nieproste historie ta książka się spodoba.


Recenzja pochodzi z bloga https://mojswiatliteratury.blogspot.com/2018/07/basia-karolewicz-przyjaciel-recenzja.html