Historia Polski kryje wiele tajemnic. Liczne wojny, przemiany polityczne, zmiany ustrojów co jakiś czas przyczyniały się do transformacji wartości. Książka Józefa Borówki „Przemiany społeczno – gospodarcze na obszarze historycznej ziemi łęczyckiej w okresie klasycznego stalinizmu 1945-1955” to praca ukazująca szereg zmian, które miały zasięg państwowy. Nie zabraknie też takich typowo regionalnych rozwiązań. Praca ta uświadamia nam jak bardzo grabieżną politykę wobec mieszkańców ziem polskich prowadziły wojska radzieckie. Polacy po wojnie musieli walczyć nie tylko z brakami, które powstały podczas okupacji, ale ich byt ze względu na ciągłą obecność obcych wojsk był ciągle zagrożony. Z dnia na dzień rolnicy, rzemieślnicy, kupcy i przemysłowcy byli grabieni ze środków do życia. Akta prawne mające zapewnić bezpieczeństwo i byt ludziom formułowano niejednoznacznie, co przyczyniało się do wykorzystania ich przeciwko ludności polskiej:
„Biorąc pod uwagę przytoczone akty prawne, rzeczą niezbędną wydaje się przedstawienie, chociażby w kilku zdaniach, sytuacji panującej w przemyśle rozmieszczonym na terenach włączonych do Rzeszy, do których również – prawie w całości – należała ziemia łęczycka. Ogólnie można stwierdzić, że zgodnie z polityką germanizacji tego obszaru wszelka własność polska uległa konfiskacie. Jeśli zdarzyło się nawet, że na warsztacie pozostał Polak, to tracił on do niego prawo i wykonywał swoją pracę jako najemny robotnik, często nawet o tym nie wiedząc (…) Wywłaszczenie Polaków w przemyśle sprzężono z akcją łączenia przedsiębiorstw, ponieważ Niemcy uznali, że istnieje zbyt dużo drobnych firm, co miało nie sprzyjać dynamicznemu rozwojowi produkcji. Poza tym wiele placówek gospodarczych, szczególnie tych mniejszych, uległo likwidacji z powodu ich nieprzydatności dla gospodarki wojennej czy też braku surowców. Jeśli do przedstawionej sytuacji dołączy się jeszcze bezpośrednią eksterminację ludności, której również podlegali przedsiębiorcy, to można wysunąć wniosek, że komuniści weszli na teren sprzyjający ich zamiarom. Pogmatwane stosunki własnościowe, jak również często fizyczny brak właściciela takiej czy innej fabryki, ułatwiały wprowadzenie komunistycznego ładu”.
Fragment ten doskonale ujawnia powojennie niszczycielskie siły, których celem teoretycznie była odbudowa kraju, a faktycznie kończyło się na grabieży.
Praca Józefa Borówki to cenne źródło wiedzy o przemianach, które ukształtowały współczesną gospodarkę i polską biedę, której źródeł upatrujemy w lenistwie i braku zaradności rodaków. Autor uświadamia nas w jak bardzo trudnych warunkach przyszło żyć pokoleniom, które zmierzyły się z potworem wojny.
Książka Józefa Borówki jest typową pracą naukową, co ma swoje plusy i minusy. Dla zwykłego czytelnika styl, w jakim ja napisano może być nieco męczący. Na pewno spodoba się ona osobom, które są zwolennikami starszych prac historycznych, napisanych prosto i troszkę urzędowo. Po przebrnięciu przez sferę językową czytelnik dowie się o procesach tworzenia się administracji państwowej, kształtowaniu się samorządów terytorialnych, rad narodowych i prezydiów oraz bardzo ważnych kwestiach, jakimi są rolnictwo, przemysł oraz handel. Dobrym wstępem do tej książki będzie praca Piotra Gontarczyka „Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941-1944". Obie pozycje pozwolą czytelnikowi odkryć jak niewiele w kształtowaniu się kolejnej okupacji mieli do powiedzenia Polacy.
Książkę polecam osobom zainteresowanym historią naszego kraju oraz polityką.