Trzydziestoletnia Maja Kwiatkowska właśnie rozwodzi się z mężem. Bardzo przeżywa to rozstanie. Nie może wybaczyć mu zdrady. Zastanawia się, jak to wszystko przyjmie ich syn, mały Leon. Wie jednak, że nie może się poddać. Ma przecież dla kogo walczyć. Tylko pozostaje pytanie, czy w jej wieku można jeszcze odnaleźć miłość?

Zaczytana bez Pamięci i powieść z rozterkami sercowymi w tle? Tak, wiem, pewnie przecieracie oczy ze zdumienia, ale ostatnimi czasy potrzebuję takich książek. Lekkich w sensie. Ostatnio dość dużo się u mnie dzieje i potrzebuję odskoczni.

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że powieść aż tak mnie wciągnie. Połknęłam ją w ciągu paru godzin. Majka jest silną kobietą, która postanawia ułożyć sobie na nowo życie, choć nie jest to łatwe zadanie. Trudno jej się dziwić - ukochany mężczyzna doszedł do wniosku, że znudził się zabawą w dobrego męża i tatusia, więc znalazł kochankę.

Agata Bogońska przenosi czytelników w sielskie klimaty, do pachnącego świeżym chlebem domu. Tego właśnie potrzebowałam. Ponownie niezamężna to doskonała propozycja na lekturę po ciężkim dniu. Odprężyłam się przy niej i zapomniałam o wszystkim. Bardzo chętnie spotkam Maję raz jeszcze. Polubiłam ją i trudno było mi się z nią rozstać.

Polecam tę książkę wszystkim czytelniczkom, które potrzebują oddechu, przyjemnego przerywnika. Na pewno spędzicie z tą historią miły wieczór. To optymistyczna opowieść, która da Wam pozytywnego kopa do działania. Poznajcie Majkę, naprawdę warto.

Uwielbiam książki przepełnione optymizmem, dużą dawką miłości oraz dające nadzieję, że pomimo przeciwności losu, życie może być jeszcze piękne, a może nawet piękniejsze niż wcześniej. Wystarczy tylko zamknąć za sobą drzwi przeszłości, wyznaczyć sobie nowe cele i wartości, wybaczyć, a następnie z uśmiechem na twarzy zacząć życie na nowo bez zbędnego balastu. Oczywiście to nie jest proste, ale warto spróbować. W końcu każdy ma tylko jedno życie i od niego zależy, jak je przeżyje.

Maja jest z pozoru szczęśliwą żoną i matką. Wraz z kilkuletnim synkiem - Leonem i teściami mieszka w niewielkiej wsi Chojnówka. Mąż Tomasz jest weterynarzem, pracuje w Kanadzie, co powoduje, że rzadko bywa w domu. Kobieta prowadzi z jego rodzicami piekarnię, która bardzo dobrze prosperuje. Pewnego dnia Tomek za pomocą Skype\'a informuje żonę, że poznał inną kobietę, która jest spełnieniem jego marzeń i którą rzeczywiście pokochał. Ta wiadomość sprawia, że Maja traci grunt pod nogami. Całe swoje życie poświęciła mężowi, zrezygnowała z życia towarzyskiego i znajomych, którzy mu nie odpowiadali. Skupiła się tylko na prowadzeniu domu, piekarni oraz wychowywaniu ich syna. Na początku Maja rozpacza po odejściu męża do innej kobiety, jest na niego wściekła, tym bardziej, że okłamywał ją od dłuższego czasu. Zastanawia się też, jak ma się dalej zachować, przecież mieszka z teściami i prowadzą wspólny biznes. Dzięki przyjaciółce - Julce, Majka w końcu bierze się w garść. Za radą Julki zaczyna coraz bardziej angażować się w prowadzenie piekarni, realizuje kolejne pomysły na wypieki, uczestniczy w wielu imprezach towarzyskich i zaczyna dostrzegać pozytywy z zaistniałej sytuacji.

Jak potoczą się dalsze losy Majki ? Czy pojawi się w jej życiu inny mężczyzna ? Czy będzie potrafiła komukolwiek zaufać ?

Bardzo polubiłam główną bohaterkę. To bardzo sympatyczna, wrażliwa i towarzyska kobieta. Cierpiała po otrzymaniu wiadomości o zdradzie męża, ale nie trwało to zbyt długo. Nie użalała się nad sobą. Doszła nawet do wniosku, że to małżeństwo prędzej czy później by się rozpadło. Tak naprawdę chyba nigdy nie łączyła ich prawdziwa miłość. Zdała sobie sprawę, że będąc w tym związku, zamknęła się w sobie. Utraciła kontakt ze znajomymi z czasów studenckich, nie udzielała się towarzysko, nie realizowała swoich marzeń i planów. Po rozstaniu z mężem zaczęła dostrzegać plusy bycia rozwódką. Zdecydowanie pomogły jej w tym przyjaciółki oraz babcia Hela, z której zdaniem bardzo się liczyła. Coraz bardziej udzielała się w piekarni, czerpała z jej prowadzenia satysfakcję, a ponadto ten mały sklepik zapewniał jej poczucie bezpieczeństwa. Z dnia na dzień przybywało w nim klientów. Dzięki temu Maja uwierzyła w siebie i w zmiany na lepsze.


Książkę Ponownie niezamężna czytałam z ogromną przyjemnością. Napisana jest lekkim i przyjemnym piórem. Przepięknie ujęte są opisy wiejskich krajobrazów, idealnie ukazana została miłość do koni, a także w zachęcający sposób zostały przedstawione formy pieczenia chleba czy bułek. Przyznaję, że nabrałam ochoty na tego typu wypieki, wyobrażając sobie ich zapach i smak. Ponadto można poznać receptury na stworzenie mieszanki ziół, które wykazują różne działania, między innymi koją nerwy i poprawiają nastrój.

Autorka stworzyła niesamowity i magiczny klimat w powieści. Pochłonęłam ją w jeden wieczór. I muszę stwierdzić, że dla mnie ta książka jest po prostu za krótka. Poza tym zauroczona jestem jej oprawą, z której biją ciepło, miłość i szczęście. Na pewno okładka ta przyciąga uwagę, tym samym zachęca do zapoznania się z zawartością książki.

Reasumując, Ponownie niezamężna to nie jest nadzwyczajna powieść, ale ma w sobie coś, co sprawia, że na długo pozostanie w mojej pamięci. Zawiera mnóstwo ciekawych i pięknych przemyśleń, skłania do refleksji nad życiem oraz uświadamia, że warto zawalczyć o siebie i o swoje marzenia i pasje. Tak naprawdę człowiek jest tylko wtedy szczęśliwy, kiedy czuje się spełniony, kochany, a jednocześnie wolny.


Serdecznie polecam !

http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com/

To życiowa historia. Lekka, a jednocześnie dająca do myślenia ☺ Pokazuje, że nie wolno się poddawać, że trzeba wierzyć w siebie, uświadamia, że życie toczy się nieprzerwanie i trzeba wykorzystać każdy dzień. A ludzie wokół, którzy życzą nam jak najlepiej są dla nas jak tlen ❤ Mogłabym pisać i pisać! Bardzo polubiłam tę książkę, nawet wtedy gdy bohater z pozytywnym charakterem był blisko śmierci, to sympatia nie odeszła☺

https://www.instagram.com/p/BxCh1VqAq8L/

http://skazani-na-ksiazki.blogspot.com/2016/04/ponownie-niezamezna.html

Od razu piszę, że ''Ponownie niezamężna'' nie jest szczytem literatury. Nie jest to też żaden wielki polski hit i pewnie nim nie będzie. Nie jest jakoś szczególnie promowana, nie niesie za sobą rzeszy fanów, a sama autorka nie jest znana z literackich podbojów. Jednakże... to dobra książka.

Podczas oceniania książki biorę pod lupę wiele aspektów. Jednym z nich jest liczba zużytych karteczek indeksujących. Zaznaczam nimi ciekawe cytaty i złote myśli, do których uwielbiam wracać. Podczas gdy przeciętnie używam trzech, góra pięciu to w tej książce wykorzystałam 17. Debiut Bogońskiej jest skarbnicą mądrości.

Cała powieść utrzymana jest w swojskich klimatach. Język autorki - podobnie. Książki pisane tym stylem szybko się czyta, są przystępne dla osób nieobeznanych z literaturą, ale po przeczytaniu tylu książek nie jestem już miłośniczką takiego języka. Uważam go za trochę zbyt prosty, ale... Nie przeważa to w mojej ocenie.

Cała książka jest... przyjemna. Oceniam ją dość wysoko, ponieważ wiem, że może pomóc wielu osobom. Zranionym kobietom, opuszczonym żonom, które wraz z mężem straciły całe swoje poczucie wartości i bezpieczeństwa.

***

''Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.''

''Pozwól sobie na złość, na cierpienie i żal. Potem zostaw to wszystko za sobą. Tylko wtedy będziesz mogła żyć. I to żyć po swojemu, niczego nie udawać. (...) Dojrzałego człowieka poznaje się między innymi po tym, że bierze odpowiedzialność za swoje decyzje.''

''Wszystko mi sprzyja, jeżeli ja sam sobie sprzyjam.''

''Pamiętaj, że twoje nastawienie do świata ma wpływ na twoją rzeczywistość.''

''(...) boimy się zobaczyć samych siebie ogołoconych z marzeń, celów i jakichś wyższych wartości.''

''Bądź wierny sobie, a nie będziesz niewierny innym.''

''Patrzeć w siebie i widzieć prawdę o sobie jest chyba najtrudniej.''

''Zaufaj sobie i wiedz, że nawet te złe decyzje, poczynania i miejsca uczą nas czegoś o innych, o sobie, o naszych potrzebach i o tym, czego na pewno nie chcemy.''

''Rozsądek to też stawianie granic.''

''Boję się prawdziwej miłość, bo mogłabym nie przeżyć jej utraty.''

''Poczujesz się wolna w momencie, kiedy pozbędziesz się uzależnienia od opinii innych.''

''(...) wymagaliśmy od siebie poświęceń, co oznaczało rezygnację z samych siebie.''

''Nie można iść na kompromisy, rezygnując ze swoich wartości, bo wtedy człowiek udaje kogoś, kim nie jest.''

''Uświadomiłam sobie, że czasu nie można cofnąć. Nie ma sensu żałować czegoś, czego nie można już zmienić. Nauczyło mnie to, że człowiek zawsze ma wybór. Bywa tak, że ktoś wpędza nas w pewien rodzaj zniewolenia, czasami nawet nieumyślnie, ale ostatecznie to my robimy każdy następny krok. Problem w tym, żeby nauczyć się słuchać samego siebie. Zadać sobie pytanie „Czy ja tego chcę, czy robię to, żeby zadowolić kogoś innego?”''

''W życiu jest tak, że trzeba szczęściu pomóc.''

''Nigdy jednak nie wyzbywam się świadomości, że życie zbudowane jest również z trosk i smutków. Wszystko przemija bo taka jest natura życia i nie można o tym zapominać. Trzeba żyć daną chwilą i czerpać z niej garściami.''

''Nie bójcie się śmiać nawet z tych przykrych rzeczy. Życie czasami trzeba wyśmiać, żeby je przetrwać. Wyzwólcie się z żalu po popełnionych błędach, one też was czegoś nauczyły! Na koniec najważniejsze: nie bójcie się zaglądać w siebie! Nie stworzycie szczęśliwego życia bez znajomości swoich potrzeb, wad i zalet. Pielęgnujcie swoje poczucie wartości bez porównywania się do innych, bo każdy z nas jest na swój sposób wyjątkowy.''

Zapraszam dziś na recenzję książki „Ponownie niezamężna”, która ma swój niepowtarzalny klimat.

Maja to szczęśliwa matka i żona. Jednak mąż pracujący za granicą podczas rozmowy oświadcza jej, że poznał nową kobietę, którą szczerze pokochał. Życie Majki staję pod znakiem zapytania. Mieszka w domu teściów, prowadzi razem z nimi piekarnie i jest całkowicie zależna od rodziny męża. Załamana kobieta znajduję pocieszenie w swojej przyjaciółce Julce. Za jej namową zaczyna poświęcać sobie więcej czasu. Poznaję coraz więcej ludzi, przez co cały czas jest otaczana przez przyjaciół. Kiedyś nie mogła pozwolić sobie na chwilę relaksu, a teraz jest duszą towarzystwa.

Jednak człowiek nie może pozostać samotnym do końca życia. Każdy zasługuję na miłość. Czy Majka odnajdzie swoją drugą połówkę? Czy po rozwodzie nie można być już szczęśliwym?

Książka wciąga i napawa optymizmem. Bohaterka jest silną kobietą, która świetnie radzi sobie z przeciwnościami losu. Gdy jej życie małżeńskie się rozpadło, to pozbierała się na nowo i zaczęła żyć pełnią życia. Zamiast pogrążyć się w depresji pomagała innym, przez co sama była szczęśliwa. Jednak najważniejsza jest miłość, a to właśnie niej boi się Maja. Obiecała sobie, że nie pozwoli, aby jakikolwiek mężczyzna znowu ją zranił.

Nie jest to coś nowego. Takich książek znajdziemy wiele. Jednak „Ponownie niezamężna” stworzona w klimacie wsi, zwierząt i pięknych krajobrazów działa na naszą wyobraźnię. Gdy bohaterka opowiada, jak piekła pieczywo w swojej piekarni dałabym słowo, że czułam jego zapach. Spędziłam z tą powieścią przyjemny wieczór i chętnie powrócę do niej jeszcze raz. Gorąco polecam gdy macie ochotę na lekką lekturę.

Czy rozwód zawsze musi być równoznaczny z zakończeniem najszczęśliwszego okresu w życiu?


Poznajemy Maję Kwiatkowską w trudnej chwili jej życia. Jest mężatką i ma 8 letniego synka Leona. Pewnego dnia mąż oznajmia jej, że się zakochał w innej i to przez Skype'a?! Ach ci dzisiejsi faceci i ta ich męska duma, która nie pozwala powiedzieć tego prosto w twarz. Gdzie są prawdziwi mężczyźni? Istnieją w ogóle jeszcze?


Jakim trzeba być idiotą by zakończyć związek z długim stażem przez Skype'a? Zostawić syna i wyjechać do kochanki z Kanady. Początkowo Maja nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją, zaczyna rozpaczać - użalać się. Niestety ja nie lubię takiego użalania się nad sobą, ale na szczęście ten okres nie trwał jakoś długo. To dobrze, że ma wspaniałych przyjaciół, dzięki którym próbuje stanąć na nogi. Pomagają jej dostrzec, jak wiele możliwości można jeszcze osiągnąć, gdy się jest wolnym. Przecież świat się na tym nie kończy. Kobieta zaczyna wierzyć w siebie i rozwijać swoją karierę. Mieszka u "byłych" teściów i pracuje w ich piekarni "Bułeczka". Tworzy nowe przepisy na bułeczki i wypieka je.


Wszystko mi sprzyja, jeżeli ja sam sobie sprzyjam..

Główna bohaterka to silna kobieta, która z determinacją radzi sobie z tym, co w życiu ją spotkało. Wiadomo martwi się o przyszłość, zwłaszcza o Leona. Teraz będzie nie tylko matką, ale i ojcem w jednej osobie. Boi się tego, jak chłopiec to zniesie. Z dużo spojlerować Wam nie będę, nie każdy to lubi. Jeśli już początek Was zainteresował to polecam tą książkę. Szczególnie, że lekko i przyjemnie się ją czyta. Jest napisana prostym językiem. Szkoda tylko, że jest krótka, chętnie bym poznała dalsze historie Majki i Leona. A no i niestety zakończenia można się było domyśleć, co jest średnio lubiane wśród książkoholików. Mimo wszystko polecam jak najbardziej.

o przeczytania powieści zachęciła mnie oto ta powyższa, przepiękna okładka: subtelna, delikatna i kobieca. Po przeczytaniu fabuły stwierdziłam "może być" i książka trafiła w moje ręce. Nie oczekiwałam od lektury za dużo i się nie zawiodłam. Pomimo tego, że książka ta nie jest szczytem literatury, fabuła nie jest górnolotna, to sam styl pisania autorki zasługuje na uwagę i na pochwałę.

Gdy tylko usłyszymy słowo "rozwód" od razu na myśl przychodzi nam zrozpaczona kobieta, która zakończyła najszczęśliwszy okres w swoim życiu. W dodatku kobieta ta czuje się nudna, niepotrzebna, upokorzona i bezwartościowa. W identycznej sytuacji znalazła się Maja Kwiatkowska - dotąd szczęśliwa żona i matka. Mieszka u teściów, prowadząc tam piekarnie, która całkiem nieźle prosperuje. Mąż natomiast pracuje w Kanadzie. Wszystko zmieniło się, gdy Tomasz informuje swoją małżonkę przez Skype, że zostawia ją dla "francuskiej lafiryndy". Początkowo Maja nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Na szczęście kobieta ma wspaniałych przyjaciół, dzięki którym próbuje stanąć na nogi. Pomagają jej dostrzec, jak wiele możliwości daje otrzymana wolność. Kobieta zaczyna wierzyć w siebie i rozwijać swoją karierę.
Jak już wspomniałam wcześniej, autorkę należy pochwalić za jej lekkie pióro i wspaniały styl pisania. Książkę czytałam z przyjemnością. Język, jakim posługuje się autorkę jest niezwykle kwiecisty i barwny. Można wręcz poczuć zapach chleba i świeżych bułek, i oczami wyobraźni zobaczyć polską wieś, którą autorka opisała w idealny sposób.

Dodatkowo brawa dla autorki za wszechstronną wiedzę na temat koni, ziół i piekarstwa. Dzięki takim opisom, książka stała się jeszcze bardziej prawdziwa. Mają w tym swój udział także bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, którzy są wręcz wyjęci z życia, wraz ze swoimi problemami.

Książka tętni optymizmem. Główna bohaterka to silna babka, która z determinacją radzi sobie z kłodami, jakie rzuca jej pod nogi los. Nie jedna kobieta załamałaby się będąc w takiej sytuacji. Maja natomiast szybko pozbierała się do kupy i zaczęła swoje nowe, lepsze życie.

Oprócz plusów książka ma niestety także swoje minusy. Niestety nie jest ona powieścią wyjątkową. Takich książek jest multum. Ponadto, w moim odczuciu książka jest za krótka. Liczy tylko nieco ponad 200 stron, co moim zdaniem, aby historia była dobrze rozwinięta, to za mało. Dodatkowo, niektóre wątki zostały rozpoczęte i niezakończone, a ja czegoś takiego nie lubię.

Po drugie, nie spodziewajcie się, że ta książka Was poruszy czy zwyczajnie sobie przy niej popłaczecie. Niestety nie. Ale natomiast da do myślenia, aby nawet w najgorszej sytuacji nie załamywać się i walczyć o siebie.

Rozczarowało mnie także zakończenie, które było do bólu przewidywalne. Autorka pewnym epizodem co prawda starała się wyjść z utartego schematu powieści takiego typu, ale moim zdaniem w tej schemat wpadła jeszcze bardziej. Takie epizody często się zdarzają w książkach, więc nie było to dla mnie zaskoczeniem.

Podsumowując, "Ponownie niezamężna" to bardzo dobra powieść, z pięknymi opisami i barwnym językiem. Jest to książka, która nie wymaga od nas myślenia i rozważania. To idealna powieść dla leniuszków na nudne gorące popołudnie, albo dla osób, które chcą odpocząć od "ciężkich" książek.

Dla większości kobiet rozwód to tragedia, masakra i apokalipsa istna w jednym. Dla Majki dodatkowo, bowiem nie tylko mąż zostawił ją dla francuskiej kochanki (na pewno żywi się tylko szparagami, ścierka jedna!), ale porzucając ich trzyosobową rodzinę wzbudził w niej niepewność- czy nadal ma prawo zamieszkiwać ich malutkie mieszkanko, poddasze domu teściów, które wyremontowali dla siebie? To nic, że od początku to ona pilnowała całego dobytku, ba, dbała również o rodzinną piekarnię. Ale jak sobie poradzić, kiedy głowa rodziny... cóż, buja z głową w obłokach?

Ano, wystarczy mieć odpowiednich ludzi wokół siebie. I trochę odwagi. Dużo chęci oraz... wina.


Temat rozwodów jest dla mnie obcy, właściwie znany jedynie z literatury. Sami wiecie, że obecnie powieści dla kobiet często dość brutalnie ocierają się o schemat: rozwód- walka- szczęście. Tak, tak, wiadomo- książki mają nam pomóc, a nie jeszcze dobijać. Tylko... ileż można?

Majka początkowo totalnie się rozsypała, ale z czasem, analizując swoje małżeństwo wie, że nie było ono idealne. Gdyby jednak nie wsparcie babci, przyjaciółki, teściów i grona nowych znajomych, pewnie nie byłoby tak łatwo.

Sama do końca nie wiem, co mogę o Ponownie niezamężnej napisać. To pozycja pełna ciepła, humoru (kilkakrotnie śmiałam się pod nosem z zabawnych tekstów czy sytuacji), a także nadziei dla każdej kobiety, która musiała -niestety- przejść w swoim życiu uczuciowym etap rozwodu. Z drugiej jednak strony nie jest to czytelnicza perełka, a jedynie dobra lektura na każde popołudnie. Nie gwarantuję, że zostanie mi na dłużej w pamięci, gdyż fabuła jest dosyć... utarta.

Jeżeli lubicie sięgać po książki tego typu, pozostaje mi Was jedynie skierować w tę stronę. Kto szuka czegoś oryginalnego, niech lepiej wybierze coś innego ;)