"Zło jest w dobru i dobro w złu, a ty jesteś zło i dobro.
Wybierz, które jesteś bardziej."

Tym razem w moje ręce trafiła "Pokuta". Autorem książki jest debiutujący pisarz, Łukasz Łuszczki.
Książka jest dość krótka i przeczytałam ją dość szybko,choć potrzebowałam nieco czasu by zrozumieć jak została opowiedziana ta historia, wczuć się w przedstawionych bohaterów i ich codzienne życie.
Narracja zmienia się wraz z kolejnymi stronami.
Po tym jak siostra Ani, Marta popełniła samobójstwo, kobieta postanowiła zaopiekować się jej małą córeczką, Zosią. Jednocześnie Anna czyta dziennik pozostawiony przez siostrę,na jego stronach nieustannie przewija się imie Adam. To jego Ania obwinia za wszystko co się stało z jej siostrą i całą ich rodziną. Targana wyrzutami sumienia postanawia zemścić się na mężczyźnie.
Nie potrafiła jednak przewidzieć wszystkich konsekwencji realizowanego z takim uporem planu.
Lektura jest wymagająca, trzeba się na niej skupić, ponieważ w miarę rozwoju fabuły pojawiaja się analiza psychologiczna poszczególnych osób.
To powieść o uczuciach, nie tylko dobrych, ukazująca ludzką naturę.
Okrucieństwo, pochopne decyzje, rozczarowanie ,żal a także traumy z przeszłości..
Wszystko to oferuje "Pokuta"
Mnie samą skusił intrygujący opis na okładce książki i nie rozczarowałam się.
Polecam czytelnikom szukającym czegoś wymagającego i ciekawego jednocześnie.

Krótka opowieść o miłości i okrucieństwie, dobru i złu, które drzemią w każdym z nas... Mocna książka, miałam chwile wzruszenia. Krótka historia, jednak przeczytanie jej zajęło mi kilka dni- musiałam robić od niej przerwę. Nie jest to łatwa ksiażka.

Zdarzają wam się książki, po których czujecie niedosyt? Takie rozczarowanie, ale nie złą jakością książki, raczej niedopowiedzeniami, nie do końca wyjaśnionymi sytuacjami? To właśnie uczucie towarzyszyło mi po odłożeniu „Pokuty” Łukasza Łuszczki. Lektura mną wstrząsnęła, wywołała wiele emocji, ale brakowało mi pewnego rozbudowania niektórych wątków, stąd ten mój niedosyt czytelniczy.
Ela i Rafał, wchodzący dopiero w pierwsze relacje damsko męskie znajdują nad brzegiem Sanu tajemniczy dziennik. Ela, jako wielbicielka poezji, a szczególnie Baczyńskiego, jest zafascynowana zapiskami. Czytając kolejne strony, odrywa, że autorem jest Marta, ucząca się kiedyś w tym samym liceum, młoda i zdolna artystka. Ela postanawia dowiedzieć się więcej na temat autorki. Prosi więc o pomoc polonistkę, która uczyła kiedyś Martę. Dowiaduje się, że Marta, zaraz po tym, jak odniosła sukces ze swoją sztuką teatralną, urodziła dziecko i popełniła samobójstwo. Im więcej poznaje tej historii młoda dziewczyna, tym bardziej ma wrażenie, że jest obserwowana, jakby ktoś czekał tylko na odkrycie prawdy.
Dziennik Marty wcześniej był w rękach jej siostry Ani. To ona przejęła opiekę nad malutką Zosią i to ona postanowiła odnaleźć i doprowadzić do upadku Adama Teodorczyka, którego uznała za winnego śmierci jej siostry. Adam, wychowywany przed apodyktycznego i despotycznego ojca, znanego prawnika, ma problem z wchodzeniem w relacje z ludźmi. Od dziecka akceptuje jedynie swojego najlepszego przyjaciela Piotra. Ania więc staje się dla niego prawdziwym szczęściem. Co się stanie, jak odkryje prawdziwy powód zainteresowania dziewczyny? I czy pragnienie zemsty nie wymknie się Ani spod kontroli? Co tak naprawdę odkryje Ela ze swoją nauczycielką o obu siostrach?
„Pokuta” to wciągająca opowieść o cienkiej granicy pomiędzy miłością, a nienawiścią i pomiędzy dobrem, a złem, poruszająca ważne tematy, pomimo naprawdę niewielkiej objętości. Autor pokazuje jak trudne bywają relacje międzyludzkie, jak bardzo rodzice mogą zniszczyć psychikę swoich dzieci i jak trudno wyjść z traum doznawanych w dzieciństwie. Daje nam też obraz społeczeństwa pełnego obłudy i dewocji, które zamiast wyciągać pomocną dłoń, potrafi pogrążyć drugiego człowieka. Książka piękna, ale bardzo krótka, stąd pewnie ten niedosyt wynikły z pewnych w niej niedomówień. A może ten zwięzły przekaz to wynik introwertycznej natury autora? Najlepiej będzie, jak sami sobie wyrobicie pewną opinię.

Jak już wielokrotnie wspominałam lubię sięgać po książki, których autorów dopiero poznaję dzięki zapoznaniu się z danym utworem spod ich pióra. W związku z tym skusiłam się na tę lekturę, która także ukazała się nakładem wydawnictwa Novae Res. Jej atutem jest ciekawy pomysł na fabułę oraz niezbyt obszerna treść. W związku z tym można zapoznać się z nią w jeden wieczór. Problemem odnośnie sprawnego czytania może być gęsto napisany tekst oraz stosunkowo mała czcionka w tym wydaniu.

Główna bohaterka tego niezbyt obszernego wydania była pewna kto stał za tym, że jej siostry nie było już na tym świecie. W związku z tym postanowiła nawiązać kontakt z podejrzanym i sprawić by w odpowiednim czasie przyznał się do tego co zrobił oraz poniósł w związku z tym zasłużoną karę. Czy jednak faktycznie tak miało się stać? Dlaczego siostra głównej bohaterki musiała zginąć?

Lektura nie jest specjalnie obszerna, jednak warto zwrócić uwagę na to wydanie w wolnym czasie. Miło można spędzić czas z taką publikacją i tak też się stało w moim przypadku. Nie jest to pozycja doskonała w każdym względzie, jednak odpowiadało mi jej zakończenie oraz wyjaśnienie całej historii. ,,Pokuta", którą napisał Łukasz Łuszczki na pewno znajdzie swoich odbiorców wśród osób zainteresowanych literaturą kobiecą z wątkiem kryminalnym i silnym nawiązaniem do przeszłości.

Ostatnio w moje ręce trafiła "Pokuta". Skusiłam się na nią ze względu na zachęcający opis. Nie powiem, że bardzo łatwo czytało mi się tę książkę, bo wcale tak nie było. Na początku nie mogłam się totalnie odnaleźć, dopiero z czasem wszystko zaczęło wskakiwać na swoje miejsce. Jakby wreszcie puzzle zaczęły do siebie pasować. Dopiero wtedy wkręciłam się w opowieść.
Autor stworzył trochę pogmatwaną historię, ale za to ciekawą.
Książka pełna wątków dobra i zła, miłości i nienawiści, a również okropieństwa.

"Zło jest w dobru i dobro w złu, a ty jesteś zło i dobro.
Wybierz, które jesteś bardziej."

Myślę, że książka nie jest dla każdego, ale jeśli lubicie frapujące opowieści, to śmiało wam ją polecam.

Bardzo zaintrygował mnie opis i byłam ciekawa co znajdę w tej małej, niepozornej książce.
Muszę przyznać,że lektura nie jest łatwa i na pewno nie dla każdego. Początkowo ciężko było mi się odnaleźć, ale im więcej stron było za mną, tym coraz bardziej wszystko zaczęło układać się w całość. Historia stworzona przez autora jest pokręconą ale ciekawa.
"Pokuta" to opowieść o granicy pomiędzy miłością,a nienawiścią, między dobrem,a złem. Mimo niewielkiej objętości zostały tu zawarte i poruszone bardzo ważne tematy. Bardzo dobrze zostało przedstawione społeczeństwo pełne obłudy i zakłamania, które zamiast pomóc drugiemu to jeszcze bardziej go pogrąży.

Muszę przyznać,że jestem zadowolona, moje oczekiwania zostały spełnione. Oczywiście polecam Wam tę książkę.

Moja ocena 7/10

Ela i Rafał są parą od jakiegoś czasu. Kiedy wybierają się nad rzekę, młody chłopak ma swoje plany. Chciałby choć trochę zbliżyć się do dziewczyny. Jednak staje się coś zupełnie innego, znajdują pewien dziennik, który okazuje się, był własnością pewnej dziewczyny, która uczyła się w tym samym liceum co ona. Postanawia dowiedzieć się więcej o autorce i w tym celu nie tylko czyta zapiski, ale również postanawia porozmawiać ze swoją nauczycielką. Fakty, jakie odkrywa, nie są wcale takie łatwe, a każda kolejna przeczytana strona jest pełna emocji, tajemnic i... Co odkryje Ela?
Anna po samobójstwie siostry nie tylko zajęła się jej malutką córeczką, ale również postanowiła się zemścić. Ma plan i zamierza doprowadzić do upadku Adama Teodorczyka, człowieka odpowiedzialnego za to wszystko. Czy jej się uda? Kim jest Adam? Co go łączyło z Martą? Jaka relacja połączy go z Anną?

Zacznę od tego, że książką jest wielowątkowa, czytamy ją z perspektywy wielu bohaterów, często „przeskakując” między przeszłością a teraźniejszością. To wszystko sprawiło, że książka nie była taka lekka w odbiorze i chociaż jest dość cienka, czytałam ją na trzy podejścia. Kiedy dotarłam do ostatniej strony, stwierdziłam, że nawet była ciekawa, jednak aby do takich wniosków dojść, potrzebowałam trochę cierpliwości, aby zrozumieć, co się dzieje w książce i wszystko ze sobą połączyć.

Bohaterów mamy wielu i tym razem niestety nie jestem w stanie o każdym wam, chociaż troszkę powiedzieć, jednocześnie nie zdradzając znaczących faktów z książki. Według mnie byli dobrze wykreowani.

„Pokuta” to książka, do której czytania trzeba podejść z cierpliwością i poświęcić chwilę, aby zrozumieć, co w niej się dzieje.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

W lekturach, po które sięgam, nie szukam raczej poetyckości i pięknego języka. Doceniam takie elementy, ale nie są one moim priorytetem, wręcz przeciwnie, wolę dosadność i prostotę. Chyba łatwiej przeżywać mi emocje, gdy nie muszę rozważać, ile znaczeń ukryto w jednym zdaniu, a mogę skupiać się na samych wydarzeniach.
"Pokuta" to powieść zaliczana do literatury pięknej. Lubię się czasami zmierzyć z tym gatunkiem, zwłaszcza gdy ma w sobie też coś z kryminału. Opis tej książki spokojnie mógłby się znaleźć na okładce jakiejś mrocznej historii, ale w tym przypadku to dość mylące, bo treść stanowiły przede wszystkim egzystencjalne rozważania.
Nie będę ukrywać tego, że miałam problem w odnalezieniu się w opisywanych wydarzenia. Niby był podział na rozdziały, ale w ich ramach mieszało się kilka narracji i wielokrotnie skupiałam się na odkryciu, z czyją perspektywą mam do czynienia, zamiast na treści samej w sobie. I choć normalnie lubię taką konstrukcję, to jednak nie w takiej formie, to zgadywanie o kim właśnie czytam, jest zbyt męczące na dłuższą metę.
Sam pomysł na historię był bardzo ciekawy, gdyby został ujęty w kryminalnym wydaniu, a przede wszystkim rozwinięty, mógłby się obronić, jednak doszło tutaj jakby do przerostu zarówno formy nad treścią, której było jak na lekarstwo, bo książka liczy niespełna dwieście stron. Autor ma potencjał, ale stara się go realizować w nieodpowiedni sposób. Gdyby pisał mniej chaotycznie, odbiór jego twórczości byłby inny.
Ciekawe były dla mnie szczególnie te nieoczywiste fragmenty, w których ktoś zwracał się do bohaterów. Może były trochę zbyt moralizatorakie, ale pasowało to do konwencji. Nie mogę więcej o tym napisać, by nie zaspojlerować, ale podczas lektury zrozumiecie od razu, co mam na myśli.
"Pokuta" to książka wymykająca się ramom gatunkowym. Ta mieszanka nie wyszła jej jednak na dobre, jest niełatwa w odbiorze i może stwarzać trudności w zrozumieniu tego, co się właśnie czyta. Na swój sposób mi się to podobało, ale nie chciałabym sięgnąć po coś podobnego drugi raz.
Moje 5/10.