Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami albo o wiele bliżej, jak kto woli, mieszkały krasnale, królewny oczekiwały na królewiczów lub też odwrotnie, a syreny pluskały się w morskich toniach. Taka jest oficjalna wersja, ta mniej popularna odkrywa przed czytelnikami, tymi bardziej dociekliwymi, opcję mniej wygładzoną i bardziej … pogiętą!

Kto nie zna bajki o stoliczku, który się sam nakrywa? Pewnie nie jednemu marzyło się by mieć taki mebel na własność, a gdyby tak stolik ten wraz ze swym nieodłącznym hasłem oznaczał zupełnie co innego? Królewny Snieżki i jej dzielnych, małych, przyjaciół nie trzeba przedstawiać, ich historia jest nie tylko znana, lecz i stała się pop-ikoną. Niepowtarzalna dziewczyna, chociaż czy jej losy były takie jak opisano? Może ta historia ma całkiem inny przebieg? Krasnoludki również wiodą „ciut” inną egzystencję, oczywiście w lesie, ale cała reszta już taka jednoznaczna nie jest … Pamiętacie Pinokia? Drewniany chłopczyk i jego przygody od kilku pokoleń bawią i uczą, ale i on ma alternatywną egzystencję, w której jego nos jak najbardziej dalej jest zauważalny. Bajki zwykle kończą się „i żyli długo i szczęśliwie”, lecz inny finał czyż nie był bardziej interesujący?

Bajki są nie tylko dla dzieci, nie jeden autor sparafrazował popularne opowieści tak by trafiały w gusta dorosłych czytelników. Jednakże Marcin Pełka poszedł o krok dalej lub nawet więcej, zerwał z konwenansami i pokazał znane historie w hardcorowym stylu. Nawet to co wydawałoby się niemożliwe do oddzielenia od bajkowej idylli przedstawił z całkiem nowej perspektywy. „Pogięte bajki” nie są obrazoburcze, one po prostu zrywają z wygładzeniem oraz prostym podziałem na dobrych oraz złych i dają w zamian pełnokrwistych bohaterów z pełnymi humoru, najczęściej w barwie czarnej, perypetiami. Autor odbrązawia postacie, nadaje im unikalne cechy, uwypukla te, które wcześniej były mnie zauważalne, pomija te, wydające się do tej pory znakami rozpoznawczymi. Jednak nie ma się co bać, że ulubione postacie będą nie do poznania, co to to nie, chociaż ich nowy image zaskakuje na każdym kroku. Czerwony Kapturek, Ołowiany Żołnierzyk czy też syrenka Arielka okazują się mieć w zanadrzu wiele niedocenianych talentów, podobnie zresztą jak Pinokio i Dziewczynka z zapałkami. „Pogięte bajki” gwarantują wybuchy śmiechu i niecodzienną lekturę gdzie słowo „bajka” nabiera całkiem innego znaczenia, a na wiele postaci z dzieciństwa nie spojrzy się już z tej samej perspektywy. Marcin Pełka zaczerpnął hojnie ze świata bajek, lecz jeszcze więcej dał ze swej niesamowitej wyobraźni i inwencji twórczej.

CHRONIĆ PRZED DZIEĆMI!


PRZED UŻYCIEM PRZECZYTAĆ ETYKIETĘ :D


Bajki tylko dla dorosłych i tylko dla osób z "rubasznym" poczuciem humoru, w którym aż roi się od seksistowskich wstawek, nawiązań do defekacji oraz kompletnego braku poszanowania dla beztroskich symboli naszego dzieciństwa. No bo tak: Królewna Śnieżka jest wielofunkcyjnym robotem: sprzątać, prac, gotować i nie gadać. Odważny rycerz na swym dzielnym rumaku przymierza się do akcji ratunkowej. Sęk w tym, że uwieziona na wieży księżniczka jest strasznym pasztetem ze skrzeczącym, nieprzyjemnie drażniącym słuch głosem. Dziewczynka z zapałkami bynajmniej nie ma w planach opylić jak największej ilości zapałek tylko zrealizować plan napadu na bank. Czerwony Kapturek nie gardzi wysokoprocentowymi napojami wyskokowymi, najlepiej naturalnie fermentującymi w czeluściach domowej piwniczki. Smerfetka organizuje casting na męża, Miś Puchatek ma mały... wielki problem;). A złota rybka? A i owszem, spełnia życzenia;)


Marcin Pełka depcze, miażdży i profanuje bajki mojego dzieciństwa. Wszyscy są albo ujarani, albo nachlani. Nafaszerowani wszelkimi rodzajami dewiacji seksualnych, spółkują z kim się da i gdzie się da. Bluzgają, bekają, pierdzą, poszczają pawia. Jest to mocno niesmaczne, wręcz obleśne, momentami niestosowne... ale mnie to po prostu ubawiło po pachy =) nic nie poradzę na to, że te bajki zresetowały mój przegrzany od upałów umysł.


Po obficie zakrapianej alkoholem imprezie Uszatkowi klapnęło drugie ucho.

– O cholera – westchnął miś, oglądając skacowane oblicze w lustrze.


Jak to bywa w przypadku zbioru krótkich opowiadań – bajka bajce nierówna, niektóre trafiały w punkt, inne były obojętne, bywały takie, które się zwyczajnie nie spodobały. Ale jednego odmówić autorowi nie można – plastycznego języka, którym wciągał w epicentrum wykreowanej przez niego bajkowej rzeczywistości. Czuliśmy morska bryzę, przedzieraliśmy się przez gęstwinę leśną, widzieliśmy gęstą, buchającą z lokomotywy parę.


Pogięte bajki to przepuszczona przez filtr sarkazmu, seksizmu i rozpusty wizja kultowych postaci z bajek w świecie zdominowanym przez używki wszelakie i brak moralnych hamulców.


Taka kreacja postaci w alternatywnym bajkowym świecie może zniesmaczyć delikatne, wrażliwe osoby, dlatego Pogięte bajki trafią do określonej grupy odbiorców, która nie boi się poznać efektów niesamowitej, swawolnej i pikantnej fantazji Pana Marcina.


No pewnie, że polecam =)

Miałam przyjemność przeczytać pierwszą część " Pogiętych bajek " i powiem, że jest to lektura dość poważniejsza i mniej w niej poczucia humoru, który jest w drugiej części bardziej widoczny.
Przygody bohaterów ukazują nasze ludzkie wady. Choć wioska smerfów jest rewelacyjna i dość oryginalna. Smerfy biorą viagrę dlatego są niebieskie, Papa Smerf ma oryginalny tatuaż " Forever Blue ", Ważniak to Ważniak, taki sam w każdym calu, niezmiernie upierdliwy. Casting na męża Smerfetki wyzwala w nich wszelkie negatywne emocje. Bohaterowie z mojego dzieciństwa są pełni ironii, groteski. Mała Syrenka to wynaturzona hybryda, Królewna Śnieżka nie jest jedna, Pinokio to bandyta, Czerwony Kapturek lubi pić, Złota Rybka to przebiegła rybeńka co spełnia życzenia niekoniecznie zgodne z wolą życzącego. Te i wiele innych bajek znajdziecie w pierwszej części.
Pierwotne wersje bajek miały pokazać naszym dzieciom dobro, piękno, szczerość. U Marcina Pełki to zwykli ludzie, którzy borykają się z problemami życia codziennego. Towarzyszy im alkohol, seks, narkotyki i poważne myśli o życiu. Bardzo możliwe, że tak właśnie by wyglądali nasi bajkowi przyjaciele gdyby dorośli. Ta część mniej mnie rozśmieszała, ale czyta się ją lekko. Książka dla dorosłych, którzy zrozumieją czarny humor autora. Ta część ma w sobie sporo groteski i jest mroczniejsza. Czytając ją sama się zastanawiałam nad swoim życiem i otaczającym mnie światem. Gdy byliśmy dziećmi karmiono nas ułudą, że świat jest idealny, a Marcin Pełka ukazuje, że w świecie dorosłych wszystko jest inne, ponieważ rządzą nami pieniądze, używki, zazdrość. Bajki autora mają nam ukazać nas samych, kiedyś tak niewinnych teraz zepsutych do szpiku kości. Warto sięgnąć po książkę i przekonać się jak to z tym bajkowym światem jest naprawdę.


Miłej Lektury
życzy Turkusowa Kredka

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

książka jest dość niepozorna: liczy sobie nieco ponad dwieście stron i zawiera dwadzieścia dwie historyjki, których bohaterami są mniej lub bardziej znane postacie z bajek. Od razu muszę Was uprzedzić, że nie jest to odwzorowanie bajek w nowej aranżacji (a szkoda), a jedynie umiejscowienie popularnych bohaterów w nowych historiach. Niestety szybko okazało się, że nie jest to dokładnie to, na co liczyłam...

Bez względu na formę, jaką wybrał autor, liczyłam na sporą dawkę rozrywki, niestety Marcin Pełka kompletnie nie trafił w moje poczucie humoru. Jest kilka bajek, które były całkiem interesujące i przypadły mi do gustu-mimo że nie były specjalnie zabawne, ale były ciekawe, jednak znaczna większość jest po prostu wulgarna. Osobiście mam bardziej subtelne, "kobiece" poczucie humoru, lubię inteligentne żarty i humor sytuacyjny. Niestety autor operuje zupełnie innym, typowo "męskim" żartem, który mnie osobiście kompletnie nie bawi, gdyż uważam, że wrzucenie w usta bajkowej postaci kilku wulgaryzmów wcale nie sprawi, że historia staje się zabawniejsza, a jedynie wulgarna.
Ponadto mam wrażenie, że autor nie miał pomysłu na tak dużą ilość historii i sporo z nich bazuje na podtekście seksualnym, co po kilku bajkach robi się zwyczajnie nużące.
"Pogięte bajki" to bardzo oryginalna, nieoczywista pozycja, która musi trafić na "swojego" czytelnika. Książka z pewnością nie jest dla wszystkich, jeśli jednak lubicie nieco "ostrzejsze" poczucie humoru, to lektura powinna przypaść Wam do gustu. Mnie niestety rozczarowała, więc odpuszczę sobie drugą część bajek, ale może akurat Wam się spodoba;)