Świetnie 3 opowiadania napisane o prawdziwym życiu. Czytałam z zapartym tchem nie mogąc doczekać się końca / Aż kusiło mnie aby przerzucić kilkadziesiąt stron i zobaczyć jak się skończy :)/
Gratuluję debiutu . Gorąco polecam i proszę o jeszcze....

Ten zbiór trzech opowiadań to trochę Amerikan drim, a trochę opowiadanie o współczesnym Kopciuszku. Daje nadzieje na lepsze jutro bez względu na czasem bardzo trudną sytuację życiową.
Pokazuje, że żadna praca nie hańbi, a szczęśliwym człowiekiem można stać się tylko dzięki niej, uczciwości i co ważne… odpowiedniej kobiecie u boku.

Opowiadania są napisane przystępnym dla czytelnika językiem i w optymistycznym tonie. Postacie są ciekawe i barwne, a ich historie wzruszające i zachęcające do poznawania bliżej. Już po kilku stronach czytelnik zaczyna żyć życiem bohaterów.
Oczywiście „Poczekaj do jutra” jest najlepszym opowiadaniem, chociaż „Dobro powraca” jest również bardzo ciekawe. Niestety „Kaśka”, to opowiadanie, które mnie denerwuje choć w zasadzie nie wiem dlaczego- może dlatego że jest taka bardzo cukierkowa (od początku do końca wszystko się idealnie układa- nawet te wspólne chodzenie na cmentarz raz w tygodniu, czy bardzo szybka akceptacja Kaśki przez dzieci i znajomych). Poza tym pierwsza i druga historia (poza najciekawszym etapem jakim jest przedstawienie postaci i ich perypetii) jest niemal identyczne rozwinięcie i zakończenie.
W pierwszym opowiadaniu nie popisał się korektor- jest tam kilka ładnych błędów stylistycznych.
Dla mnie minusem jest kilka elementów. Nie lubię jak opowiadanie jest krótkie, bo już zaczynam zżywać się z bohaterem a tu już koniec jego historii:( Nastawiłabym się, więc na napisanie jednej historii. Drażni mnie również zakończenie w „Dobro powraca” i „Kaśka”, które jest opisane w kilku krótkich i oczywistych zdaniach. Zakańczasz tu opowiadania i już wiemy że nigdy do nich nie wrócisz, poza tym nie dajesz czytelnikowi możliwości dopisania własnego zakończenia czy domysłów na jego temat. Jeśli dalej chodzi o zakończenie to tu zdecydowanie wygrywa „Poczekaj do jutra”, bo jest jak gdyby zaskoczeniem dla czytelnika. Dajesz przez to czytelnikowi możliwość zastanowienia się i niedosytu, a jak jest niedosyt to jest chęć sięgnięcia po kolejną książkę.
Jest wspólny motyw, a mianowicie na każdego bohatera rzucają się napalone kobiety. Wydaje mi się to trochę mało prawdopodobne zwłaszcza w dwóch pierwszych opowiadaniach, kiedy już poznajemy bohaterki jako bardzo skromne kobiety. W tych momentach odjąłeś facetom trochę męskości. Jest to z kolei bardzo prawdziwe w ostatnim opowiadaniu.

Jednoznacznie muszę stwierdzić, że książka mi się podobała, a czytałam ją ocierając łzy. Uważam, że jest ciekawa i godna polecenia chociażby po to, żeby mieć motywacje do życia z podniesioną głową i nie poddawania sie w trudnych sytuacjach...nawet jak się jest już na dnie.

Poczekaj do jutra to zbiór trzech opowiadań, w których autor wyraża swój sprzeciw przeciwko niesprawiedliwości ludzkiej (tytułowe opowiadanie) i niesprawiedliwości losu (Kaśka, Dobro powraca). Pokazuje też, że dzięki przyjaciołom, życzliwości i optymizmowi można pokonać każdą trudną sytuację i zaznać szczęścia.

Ostatnio w kółko powtarzam, że odzyskałam wiarę w polskich autorów. Jak widać coraz częściej sięgam po dzieła naszych rodaków. Czy ta książka utwierdziła moje przekonanie, czy wręcz przeciwnie?

Bardzo lubię czytać opowiadania, bo mam świadomość tego, że jestem w stanie przeczytać historie w jeden wieczór. Do tej pory byłam dosyć ograniczona, bo czytałam tomiki Stephena Kinga i Deana Koontza. Ostatnio poszukiwałam właśnie coś innego i znalazłam. Zbiór opowiadań 'Poczekaj do jutra' to przede wszystkim historie, które mogą spotkać każdego z nas. Są bardzo życiowe, dlatego czytelnikowi tak dobrze się czyta.

Pióro autora jest lekkie, bez żadnych trudności przebrnęłam przez całą książkę w jeden dzień. Autor pisze tak jak Polak lubi. Bez narzekań, z naciskiem na ludzkie tragedie.

Głównymi bohaterami opowiadać są mężczyźni. Dostrzegam tu lekką dyskryminacje, ale nie obrażam się zbytnio na autora, bo z pewnością ,mężczyźnie jest lepiej wcielić się w role bohatera swojej płci.
Bohaterowie są bardzo ludzcy. Postacie, których odpowiedniki często możemy spotkać w codziennym życiu. W opowiadaniach dominują postacie uczciwe, pracowite o dobrym sercu, których trudno jest nie polubić.

Trochę denerwowało mnie to, że postacią wszystko układało się po myśli. Szczególnie w dwóch pierwszych opowiadaniach. Nie żebym była pesymistką, ale wiadomo, że życie sprawia nam różne figle i moim zdaniem autor zapomniał to przedstawić.

Podsumowując, opowiadania, które opowiadają o historiach, które mogły zdarzyć się każdemu z nas. Sympatyczni bohaterowie, prosta fabuła, lekki język- to nie jedyne plusy tej pozycji. Okładka być może nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale jak powszechnie wiadomo: piękno tkwi w prostocie.
Polecę osobom, które poszukują miłej lektury na weekend lub też niewymagającej pozycji.
Nie polecam osobom pesymistycznie nastawionym do życia.