Historia opisana w książce ,,Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną" jest trudna i bolesna. Wspomnienia z czasów II wojny światowej i panującego komunizmu w Polsce są przerażające i uderzające prosto w serce.
Nie jest to łatwa książka w odbiorze. Wiele politycznych informacji oraz wielowątkowość wymagało ode mnie wielkiego skupienia i ciszy aby nie pogubić się i dobrze wszystko zrozumieć.
Przesyt politycznych informacji wprowadził mi nie lada chaos w głowie. Bardziej trafiały do mnie opisane losy Marii i jej córki Agaty. W tego typu książkach szukam autentycznych emocji. Wiele różnych postaw wobec panującego ustroju jest przedstawionych w książce. Ludzie, którzy popierali komunizm mieli łatwiej w pracy i przy innych aspektach życiowych. Teoretycznie byli bezpieczni. Jednak są bohaterowie, którzy nie godzili się na niego tak jak Agata za co spotkała ją kara. Na trzy lata trafiła do więzienia pod zarzutem szpiegostwa.
Jak ciężko w tamtych czasach było w cokolwiek wierzyć, kiedy każdy głosi inną prawdę i codziennie musisz walczyć o swoje życie i bliskich. Niewyobrażalne jest dla mnie cierpienie z jakim musieli się mierzyć ludzie.
Autorka wykonała ogromną pracę tworząc tą książkę, przywołane fragmenty prawdziwych dokumentów, dodają jeszcze większej powagi całej historii.
Była to trudna lektura ale ważna i refleksyjna. Tyle mogę zrobić dla ludzi, którzy musieli żyć w tych okrutnych czasach, ginąc i tracąc życie za chore idee władz. Ocalić ich od zapomnienia.
Jeśli zapomnimy o historii, skazujemy się na jej powtórzenie...

W moim guście są książki, w których akcja toczy się w teraźniejszości i w przeszłości. Jeśli oparta jest na prawdziwej historii, to kolejny argument przemawiający za tym, aby tę książkę przeczytać. Te warunki spełnia powieść Grażyny Wosińskiej "Po dwóch stronach barykady. Miłość za żelazną kurtyną". Okładka sugeruje tematykę, jest nostalgiczna i łagodna, ale dopiero po przeczytaniu całości zdamy sobie sprawę jak ta powieść jest prawdziwa i bolesna.
Grażyna Wosińska to pisarka i dziennikarka pochodząca z Elbląga. W swojej kolejnej książce pochyliła się nad tak zwaną Sprawą Elbląską czyli tym co było związane z pożarem hali produkcyjnej zakładów mechanicznych w Elblągu. Aresztowano wtedy ponad 200 osób i sfabrykowano zarzuty głównie wobec emigrantów, którzy przybyli z Francji. Autorka opisała i zbudowała wokół tej historii najbardziej prawdopodobny scenariusz wydarzeń. Włożyła w to bardzo dużo wysiłku, co czytelnik z pewnością dostrzeże. Bardzo dużo jest odnośników i powoływań na dokumenty potwierdzające tamte wydarzenia.
Poznajemy Bronka Basistę, który potrzebuje pieniędzy. Szansą, aby je zdobyć jest odszkodowanie za krzywdy wyrządzone jego rodzicom w czasach komunistycznych. Chcąc otrzymać rekompensatę, zapoznaje się z historią swojej rodziny. Jego dziadek Michał Jedynak zostawił poprzednią rodzinę w Polsce, związał się Marią Karapińską i wyemigrował z nią do Francji. Owocem ich miłości była Agata - matka Bronka. Sytuacja podczas II wojny światowej oraz po niej nie była łatwa, tym bardziej w obcym kraju. Michał wrócił samotnie do kraju ojczystego, a Agata z matką pozostały we Francji. Do czasu. Ich powrót i życie w komunistycznej Polsce okazały się niezwykle trudne i bolesne.
Maria i Agata to kobiety, które uczestniczyły w prawdziwych wydarzeniach. Wokół ich osób, a także osoby generała Bolesława Nieczuja - Ostrowskiego autorka zbudowała fabułę książki.
Dużym plusem jest ukazanie prawdziwej sytuacji Polaków żyjących w czasach komunizmu. Ten strach komu zaufać. Jak się zachować. Wspierać ustrój czy walczyć z nim? Dziś wydaje się nam oczywiste jaki wybór jest lepszy, ale ludzie żyjący wtedy tego nie wiedzieli. Robili co im serce lub interes podpowiada.
Ta książka mi się podobała z pewnym "ale". Jak dla mnie - czytelnika nie związanego w żaden sposób ze Sprawą Elbląską, trudno było przebrnąć przez te szczegóły, skupić się i je prawidłowo połączyć. Zdaję sobie sprawę, że szczególnie dla elblążan zainteresowanych historią swojego regionu jest to bardzo ważne i nadaje sensu całości. Mnie bardziej interesowały losy Marii i Agaty. To czego doświadczały i jak radziły sobie z wieloma przeciwnościami losu. Zaznaczam, że bardzo doceniam to co stworzyła autorka, bo jest to książka naprawdę wartościowa.
Szczególnie istotne jest to, że są ludzie - jak Pani Grażyna, dla których nadal ważna jest prawda i pamięć o przodkach.
Książka trudna, pełna bólu, prawdy i historii.


http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2018/06/grazyna-wosinska-po-dwoch-stronach.html