„Po drugiej stronie” to przesiąknięta smutkiem i bólem piękna powieść obyczajowa, przesycona historycznym wątkiem w tle, zawarta w dwóch tomach. Jestem pełna podziwu dla Agnieszki Janiszewskiej za napisanie niezwykle interesującej dylogii, która nie tylko przedstawia losy bohaterów, ale przede wszystkim uczy pokory wobec przeszłości. Bo niestety prawda jest taka, że jeśli nie zamkniemy drzwi z napisem ‘”przeszłość” to nigdy, chcąc być ludźmi spełnionymi, nie otworzymy kolejnych z napisem „przyszłość”. Dlatego „Po drugiej stronie” to powieść, która ukazuje emocjonalną walkę z samą sobą i pozwalająca zaakceptować to , co nie zawsze jest zgodne z naszym indywidualnym wyobrażeniem drogi do szczęścia. Czy więc warto po nią sięgnąć? Jeśli nie boicie się powieści, która uderzy w waszą wrażliwość, osobowość, spowoduje chaos i wywróci do góry nogami doświadczenie życiowe jakie posiadacie, to nie zastanawiajcie się dłużej i poszukacie tych dwóch wspaniałych tomów na półkach księgarń internetowych. Według mnie warto i bardzo polecam.
http://ukatji.blogspot.com

Agnieszka Janiszewska, a właściwie książki jej autorstwa, to moje wielkie odkrycie 2016 roku.
Dwutomowa powieść Szepty i tajemnice nie tylko totalnie mnie zaskoczyła, ale i porwała w swoje objęcia na kilka dni.
Podobnie było z kolejnymi książkami autorki - Aleją starych topoli i Pamiętam. Recenzje wszystkich tytułów u dołu posta.
Bohaterką Po drugiej stronie, najnowszej książki Janiszewskiej, jest nauczycielka jęz. polskiego Blanka Miller, kobieta w wieku 30+, po przejściach, ze sporym bagażem doświadczeń i decyzją z przeszłości, która nadal na niej ciąży. Kobieta musi stanąć na przeciw konsekwencji swojej decyzji sprzed lat. Jak łatwo się domyśleć, nie będzie to proste.
Skomplikowane decyzje, duchy przeszłości czające się za każdym rogiem, wspomnienia, konflikt pokoleń, dawna przyjaźń, rany na sercu i duszy, te i wiele innych spraw są na porządku dziennym w tej niezwykłej choć z pozoru banalnej książce.
Do tego, jak w każdej wcześniejszej powieści, autorka umiejętnie wplotła w fabułę historię. Tym razem rzecz dotyczy zawirowań XX wieku. W treści znajdziemy liczne czasowe przeskoki obejmujące lata 70., 80. i 90. oraz co ważniejsze wydarzenia z polskiej historii.
Janiszewska po raz kolejny udowodniła, iż nie pisze zwyczajnych powieści, że obca jest jej prostota tekstu, nuda, sztampa czy nagle urywające się wątki.
Każda z kolejnych powieści pisarki jest doskonale nakreślona, ma fabułę dwutorową, jest wspaniale opowiedziana, skrywa wiele sekretów, a bohaterowie muszą zmierzyć się z trudnymi problemami, które nieobce są także wielu z nas.
Cała opowieść jest wielowątkowa, a wszystkie jej elementy bardzo zręcznie przeplatają się ze sobą. Kolejny raz pisarka stworzyła monumentalną konstrukcję fabularną i poumieszczała w niej wielu bohaterów i dodatkowo okraszając to uczuciami, wewnętrznymi przeżyciami postaci, które tym razem bardzo wpływają na losy bohaterów.
Całość opowiedziana pięknym językiem. Język, którego używa Agnieszka Janiszewska to największy atut jej powieści.
Gorąco zachęcam do lektury tej i wcześniejszych książek autorki. Książki Agnieszki Janiszewskiej to za każdym razem niesamowita lektura i wspaniała mozaika polskiej historii, ludzkich losów i charakterów.

Drugi tom książki ‘’Po drugiej stronie’’ jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z tomu pierwszego. W drugiej części poznajemy dużo więcej faktów z przeszłości naszej głównej bohaterki.
Po przeczytaniu kolejnych zapisków z pamiętnika Justyny, Blanka otrzymuje zupełnie inny obraz wydarzeń z przeszłości, całkiem różniący się od jej dotychczasowego punktu widzenia. Rozmowy z ojcem zmarłej przyjaciółki również pomagają kobiecie zrozumieć wiele rzeczy i rzucić inne światło na pewne sytuacje.
Głównym wątkiem książki jest opowieść o niespełnionej i nieodwzajemnionej miłości Blanki do mężczyzny, którego serce należało wówczas do innej kobiety. Dotąd zdobycie względów mężczyzn było dla Blanki najprostszą rzeczą na świecie, jednak mężczyzna ma którym jej najbardziej zależy nie zwraca na nią uwagi. Sytuacja ta pociąga za sobą mnóstwo konsekwencji w przyszłości, oraz ma ogromny wpływ na przyjaźń pomiędzy Blanką a Justyną.
Warto dodać, że kolejny tom ‘’Po drugiej stronie’’ stawia naszą główną bohaterkę w nieco innym świetle, i to nie do końca pozytywnym. Blanka jest tu chwilami przedstawiona jako osoba egoistyczna i samolubna.
Niewątpliwie ciekawie jest tu przedstawiona sytuacja polityczna Polski panująca z końcem lat siedemdziesiątych oraz poglądy bohaterów książki na jej temat. Jeśli czytaliście pierwszy tom, to wierzę że niewątpliwie sięgniecie po kolejny!

Życie Blanki naznaczone zostało piętnem "winna". Od lat żyła w przeświadczeniu, że najważniejsze decyzje w jej życiu przyniosły tylko smutek i żal. Przede wszystkim jej najbliższym.
Postanawia wrócić do swojego rodzinnego miasta – do Warszawy. W Poznaniu zostawia męża (już byłego) oraz zgliszcza umiarkowanie szczęśliwej rodziny. Powrót do stolicy uaktywnia lawinę wspomnień, które przejmują kontrolę nad jej teraźniejszością. Blizny po starych, zagojonych już ranach zaczynają nieprzyjemnie pulsować. Samobiczowanie intelektualne, wrzask poczucia winy i niekończąca się pokuta za to, co zrobiła kilkanaście lat wcześniej. Blanka bowiem nie WYJECHAŁA DO Poznania, ale UCIEKŁA Z Warszawy. Błędne decyzje, niekontrolowane, nieokiełznane pragnienia doprowadziły do tragedii, która dotknęła najbliższą przyjaciółkę Blanki – Justynę.

Jednak czy pokuta ma sens, czy buszowanie w przeszłości zrekompensuje, wynagrodzi i naprawi? Czy Blanka odzyska w końcu wewnętrzny spokój i będzie w stanie z nadzieją spojrzeć w przyszłość?

"Nie tego spodziewał się po naszej znajomości. Miała być niekończącą się poezją, która jednak trwała zaledwie kilka miesięcy. Zastąpiła ją nie najwyższych lotów proza".

Po drugiej stronie to powieść przesiąknięta smutkiem. Błędy młodości, które skutecznie zaburzają harmonię teraźniejszości, nieudane małżeństwo, dojmujące poczucie pustki i kłujące od środka poczucie winy. Blanka nie może poradzić sobie z przytłaczającą ją odpowiedzialnością za zrujnowanie życia najbliższym. Nie zawiera się małżeństwa, jeśli mężczyznę się "lubi". Nie zawiera się małżeństwa żeby zagłuszyć poczucie winy. Bo ten dźwięk rezonuje i przewija wszelkie bariery dźwiękowe.

Wyważone i elegancie pióro Agnieszki Janiszewskiej w zetknięciu z takimi zwyczajnymi, prawdziwymi ludzkimi tragediami może zaowocować tylko wzruszającą lekturą, jaką niewątpliwie jest Po drugiej stronie. Autorka w bardzo delikatny, subtelny i powolny sposób kreśli obraz wzajemnych interakcji międzyludzkich. Największy nacisk kładzie na warstwę emocjonalną fabuły, ponieważ wątek główny i poniekąd zakończenie poznajemy niemal na samym początku. W Po drugiej stronie nie odnajdziemy niespodziewanych zawirowań fabularnych, tylko, i aż, wewnętrzną walkę głównej bohaterki. Tej opowieści nie można ocenić obiektywnie, ponieważ uderza w naszą wrażliwość, doświadczenie życiowe i osobowość. I chociaż rzadko pozwalam sobie na tak osobiste dygresje, to nie mogę tego nie napisać: nie polubiłam głównej bohaterki. Blanka od samego początku jawi się jako zbyt poukładana, konkretna, mocno wycofana i emocjonalnie zablokowana kobieta. Pozornie także zimna, oschła i apodyktyczna. Każdy człowiek popełnia błędy, ale nie każdy nieustannie karmi się skutkami tych błędów. Momentami miałam chęć potrząsnąć Blanką i wykrzyczeć jej w twarz "zobacz kobieto co ty robisz?, patrzysz wstecz, a potykasz się o teraźniejszość!".

Po drugiej stronie skłania do refleksji i zmusza do działania. Ukazuje jak niebezpieczne w skutkach może być ugrzęźnięcie w marazmie życia.
Kto zna wcześniejsze powieści autorki wie, jakim stylem i jak piękną polszczyzną się posługuje. Dozuje emocje, co niestety przekłada się na wartkość akcji. Pomimo dużego ładunku emocjonalnego w powieści zabrakło elementu zaskoczenia. W pewnym momencie czułam, jakbym w kółko czytała to samo. Żal, smutek, wycofanie, próba zapomnienia. Powrót, analizowanie przeszłości, smutek. Zapętlająca się akcja kulała. Niesamowicie irytujące było także nagminnie pojawiające się w tekście "niemniej".
Powieść będzie zatem idealna dla osób, które cenią sobie przede wszystkim niespieszną akcję, dozowane emocje, powolne i wielokrotnie analizowane zachowanie bohaterów oraz mocno osadzona w rzeczywistości historia o miłości, przyjaźni i stracie.

Mimo kilku minusów Po drugiej stronie oceniam jako powieść dobrą i wartą przeczytania.

Dzisiaj recenzja "Po drugiej stornie", a właściwie dwóch tomów. Dwie części, a stanowią jedną całość.

FABUŁA TOMU I:
Blanka Miller właśnie rozwiodła się właśnie ze swoim mężem i wyprowadza się z Poznania. Ma ze sobą dzieci i chce rozpocząć nowe życie w wielkim mieście. Warszawa otwiera przed nią nowe możliwości i znajomości. Kobieta rozpoczyna pracę jako nauczycielka języka polskiego i zostaje wychowawczynią pewnej dziewczynki. Córki swojej już nieżyjącej przyjaciółki z młodości - Justyny. Poznajemy całą historie przyjaciółek i o tym jak splotły się ich losy. Całość książki przeplatana jest wpisami z pamiętnika Justyny. Poznajemy od podszewki z dwóch stron relacje dwóch kobiet. Dwóch stron.

FABUŁA TOM II:
Nie mogę was tutaj spoilerować tym co będzie w części drugiej. Jednak zaznaczę, że jest ona niewątpliwe ważną kontynuacją tomu pierwszego. Dopełnia to co wydarzyło się w pierwszej części. Spotkamy się ponownie z losami Blanki. Będzie wiele historii, uczuć, emocji i wzruszeń.


MOIM ZDANIEM O DWÓCH TOMACH:

Po raz pierwszy mam przyjemność czytać powieści Pani Agnieszki i muszę przyznać, że mam do "kolekcji" kolejnego świetnego polskiego autora. Niesamowita powieść zbudowana w dwóch czasoprzestrzeniach. Będę pisać POWIEŚĆ - ponieważ w moim odczuciu obydwa tomy są swoistą jednością mimo ich rozdzielenia.
Zaczynamy nowym życiem w nowym miejscu. Blanka stara się stanąć na nogi i zacząć wszystko na nowo, jednak paradoksalnie powraca wciąż do przeszłości. Wspomnienia o Justynie dają Blance świeże spojrzenie na to co było kiedyś. Autorka w bardzo przyjemny sposób zbudowała atmosferę w tej książce. Niezwykle zżywamy się z Justyną jak i Blanką. Zabierają nas obie w podróż w czasie, emocjach i ich życiu. Wielki i ogromny plus dla autorki za wplecenie w całość jakoby ducha Justyny w postaci jej pamiętnika. Nadało to zupełnie tajemniczy, ale bardzo intymny charakter całej książce.
Całość dzieje się w 1996 roku, czyli cofamy się o ponad 20 lat do tyłu. Kiedy jednak wspominane są losy kobiet za ich młodości cofamy się o kolejne 20! Naprawdę to było niezwykle ciekawe i intrygujące. Nie miałam w ostatnim czasie przyjemności czytać książki w retrospekcjach, dlatego zrobiło t na mnie podwójne wrażenie. Autorka budzi w nas wiele emocji od złości, wzruszenia po radość. Niezwykle związałam się z Justyną i Blanką, i z miłą chęcią przeczytałabym kolejne losy Blanki oraz jej dzieci. Drugi tom z kolei pozwolił mi na dokończenie tego co niedomówione. Potrzebowałam go i szczerze powiem, że jeśli by go nie było wkurzyłabym się! Jak wiecie kocham książki życiowe i taka jest właśnie każda z części "Po drugiej stronie". Te powieści byłyby świetnym materiałem na adaptacje filmową, nie żartuje!

DLA KOGO:
Fajni powieści obyczajowych nie będą czuli się zawiedzeni! Gwarantuję, że po drugi tom sięgniesz z prędkością światła!