Los bywa wyrafinowanie przewrotny i nierzadko potrafi sobie o nas przypomnieć i wywołać do tablicy w najmniej spodziewanym momencie. Zazwyczaj, gdy mamy z pozoru wszystko już poukładane, a już na pewno wtedy, gdy właśnie rozpoczynamy nowy rozdział w życiu, niepewnie wkraczając na nieznane ścieżki. Tak się dzieje w przypadku Blanki Miller, głównej bohaterki powieści „Po drugiej stronie”. Z końcem sierpnia 1996 roku, kobieta staje w progu swojej dawnej szkoły, tym razem w roli nowo przyjętej nauczycielki. Mury budynku, oraz spotkani na szkolnym korytarzu ludzie sprawią, że na swoich barkach odczuje piętno tego, co zdarzyło się kilkanaście lat temu. Wydarzenia, które tak bardzo chciała wymazać ze swojego życia, powrócą jak bumerang…i to ze zdwojoną siłą.

http://ukatji.blogspot.com

Agnieszka Janiszewska, a właściwie książki jej autorstwa, to moje wielkie odkrycie 2016 roku.
Dwutomowa powieść Szepty i tajemnice nie tylko totalnie mnie zaskoczyła, ale i porwała w swoje objęcia na kilka dni.
Podobnie było z kolejnymi książkami autorki - Aleją starych topoli i Pamiętam. Recenzje wszystkich tytułów u dołu posta.
Bohaterką Po drugiej stronie, najnowszej książki Janiszewskiej, jest nauczycielka jęz. polskiego Blanka Miller, kobieta w wieku 30+, po przejściach, ze sporym bagażem doświadczeń i decyzją z przeszłości, która nadal na niej ciąży. Kobieta musi stanąć na przeciw konsekwencji swojej decyzji sprzed lat. Jak łatwo się domyśleć, nie będzie to proste.
Skomplikowane decyzje, duchy przeszłości czające się za każdym rogiem, wspomnienia, konflikt pokoleń, dawna przyjaźń, rany na sercu i duszy, te i wiele innych spraw są na porządku dziennym w tej niezwykłej choć z pozoru banalnej książce.
Do tego, jak w każdej wcześniejszej powieści, autorka umiejętnie wplotła w fabułę historię. Tym razem rzecz dotyczy zawirowań XX wieku. W treści znajdziemy liczne czasowe przeskoki obejmujące lata 70., 80. i 90. oraz co ważniejsze wydarzenia z polskiej historii.
Janiszewska po raz kolejny udowodniła, iż nie pisze zwyczajnych powieści, że obca jest jej prostota tekstu, nuda, sztampa czy nagle urywające się wątki.
Każda z kolejnych powieści pisarki jest doskonale nakreślona, ma fabułę dwutorową, jest wspaniale opowiedziana, skrywa wiele sekretów, a bohaterowie muszą zmierzyć się z trudnymi problemami, które nieobce są także wielu z nas.
Cała opowieść jest wielowątkowa, a wszystkie jej elementy bardzo zręcznie przeplatają się ze sobą. Kolejny raz pisarka stworzyła monumentalną konstrukcję fabularną i poumieszczała w niej wielu bohaterów i dodatkowo okraszając to uczuciami, wewnętrznymi przeżyciami postaci, które tym razem bardzo wpływają na losy bohaterów.
Całość opowiedziana pięknym językiem. Język, którego używa Agnieszka Janiszewska to największy atut jej powieści.
Gorąco zachęcam do lektury tej i wcześniejszych książek autorki. Książki Agnieszki Janiszewskiej to za każdym razem niesamowita lektura i wspaniała mozaika polskiej historii, ludzkich losów i charakterów.

Jest rok 1996. Blanka tuż po rozwodzie wraca z dwójką dzieci do swojego rodzinnego miasta, którym jest Warszawa. Kobieta podejmuje pracę jako polonistka w liceum, do którego sama uczęszczała przed laty. Szybko okazuje się, że nie był to najlepszy pomysł, ponieważ wspomnienia z młodzieńczych lat uderzają w Blankę ze zdwojoną siłą. Są to wspomnienia o najlepszej przyjaciółce, która zginęła w tragicznym wypadku przeszło siedemnaście lat temu… Czy Blance uda się stawić czoła przeszłości, przed którą od dawna ucieka ?
Akcja książki ‘’Po drugiej stronie’’ toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych – w teraźniejszości, czyli roku 1996 oraz w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, gdzie mają miejsce wspomnienia głównej bohaterki oraz jej przyjaciółki Justyny.
Głównym wątkiem książki jest przyjaźń, która narodziła się miedzy dwoma dziewczynkami w szkole podstawowej i trwała aż do nieszczęśliwego wypadku jednej z nich kilka lat później. Blanka i Justyna to dziewczyny o bardzo odmiennych temperamentach. Justyna to introwertyczka , wychowana w wykształconej rodzinie, kochająca muzykę i książki. Blanka jest dziewczyną o ponadprzeciętnej urodzie, jest duszą towarzystwa i chętnie spędza większość wolnego czasu w gronie znajomych. Pomimo tak wielu różnic dziewczęta rozumieją się bez słów a ich przyjaźń wydaje się być wieczna.
Uważam, że ogromnym atutem książki jest okres w którym osadzona jest fabuła, przyznaję że ten fakt był głównym czynnikiem, który skusił mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Tempo w jakim rozgrywa się akcja jest spokojne i nostalgiczne. W książce znajdziemy w dużej mierze masę wspomnień głównej bohaterki przeplatanych z kartkami pamiętnika jej przyjaciółki. Nasza główna bohaterka skrywa jednak przed czytelnikiem pewne tajemnice, które rzucają całkiem inne spojrzenie na wydarzenia sprzed lat …
‘’Po drugiej stronie’’ to obyczajówka na wysokim poziomie, styl autorki jest bardzo składny, dodatkowo książka przepełniona jest masą pięknych myśli i definicji przyjaźni. ‘’Po drugiej stronie’’ to bardzo klimatyczna książka, którą mogę bez wahania Wam polecić.

Życie Blanki naznaczone zostało piętnem "winna". Od lat żyła w przeświadczeniu, że najważniejsze decyzje w jej życiu przyniosły tylko smutek i żal. Przede wszystkim jej najbliższym.
Postanawia wrócić do swojego rodzinnego miasta – do Warszawy. W Poznaniu zostawia męża (już byłego) oraz zgliszcza umiarkowanie szczęśliwej rodziny. Powrót do stolicy uaktywnia lawinę wspomnień, które przejmują kontrolę nad jej teraźniejszością. Blizny po starych, zagojonych już ranach zaczynają nieprzyjemnie pulsować. Samobiczowanie intelektualne, wrzask poczucia winy i niekończąca się pokuta za to, co zrobiła kilkanaście lat wcześniej. Blanka bowiem nie WYJECHAŁA DO Poznania, ale UCIEKŁA Z Warszawy. Błędne decyzje, niekontrolowane, nieokiełznane pragnienia doprowadziły do tragedii, która dotknęła najbliższą przyjaciółkę Blanki – Justynę.

Jednak czy pokuta ma sens, czy buszowanie w przeszłości zrekompensuje, wynagrodzi i naprawi? Czy Blanka odzyska w końcu wewnętrzny spokój i będzie w stanie z nadzieją spojrzeć w przyszłość?

"Nie tego spodziewał się po naszej znajomości. Miała być niekończącą się poezją, która jednak trwała zaledwie kilka miesięcy. Zastąpiła ją nie najwyższych lotów proza".

Po drugiej stronie to powieść przesiąknięta smutkiem. Błędy młodości, które skutecznie zaburzają harmonię teraźniejszości, nieudane małżeństwo, dojmujące poczucie pustki i kłujące od środka poczucie winy. Blanka nie może poradzić sobie z przytłaczającą ją odpowiedzialnością za zrujnowanie życia najbliższym. Nie zawiera się małżeństwa, jeśli mężczyznę się "lubi". Nie zawiera się małżeństwa żeby zagłuszyć poczucie winy. Bo ten dźwięk rezonuje i przewija wszelkie bariery dźwiękowe.

Wyważone i elegancie pióro Agnieszki Janiszewskiej w zetknięciu z takimi zwyczajnymi, prawdziwymi ludzkimi tragediami może zaowocować tylko wzruszającą lekturą, jaką niewątpliwie jest Po drugiej stronie. Autorka w bardzo delikatny, subtelny i powolny sposób kreśli obraz wzajemnych interakcji międzyludzkich. Największy nacisk kładzie na warstwę emocjonalną fabuły, ponieważ wątek główny i poniekąd zakończenie poznajemy niemal na samym początku. W Po drugiej stronie nie odnajdziemy niespodziewanych zawirowań fabularnych, tylko, i aż, wewnętrzną walkę głównej bohaterki. Tej opowieści nie można ocenić obiektywnie, ponieważ uderza w naszą wrażliwość, doświadczenie życiowe i osobowość. I chociaż rzadko pozwalam sobie na tak osobiste dygresje, to nie mogę tego nie napisać: nie polubiłam głównej bohaterki. Blanka od samego początku jawi się jako zbyt poukładana, konkretna, mocno wycofana i emocjonalnie zablokowana kobieta. Pozornie także zimna, oschła i apodyktyczna. Każdy człowiek popełnia błędy, ale nie każdy nieustannie karmi się skutkami tych błędów. Momentami miałam chęć potrząsnąć Blanką i wykrzyczeć jej w twarz "zobacz kobieto co ty robisz?, patrzysz wstecz, a potykasz się o teraźniejszość!".

Po drugiej stronie skłania do refleksji i zmusza do działania. Ukazuje jak niebezpieczne w skutkach może być ugrzęźnięcie w marazmie życia.
Kto zna wcześniejsze powieści autorki wie, jakim stylem i jak piękną polszczyzną się posługuje. Dozuje emocje, co niestety przekłada się na wartkość akcji. Pomimo dużego ładunku emocjonalnego w powieści zabrakło elementu zaskoczenia. W pewnym momencie czułam, jakbym w kółko czytała to samo. Żal, smutek, wycofanie, próba zapomnienia. Powrót, analizowanie przeszłości, smutek. Zapętlająca się akcja kulała. Niesamowicie irytujące było także nagminnie pojawiające się w tekście "niemniej".
Powieść będzie zatem idealna dla osób, które cenią sobie przede wszystkim niespieszną akcję, dozowane emocje, powolne i wielokrotnie analizowane zachowanie bohaterów oraz mocno osadzona w rzeczywistości historia o miłości, przyjaźni i stracie.

Mimo kilku minusów Po drugiej stronie oceniam jako powieść dobrą i wartą przeczytania.